Rozdzial

 1 4 |          bezsilnej wściekłości i z żalu za przybranym dzieckiem
 2 11|        wzruszeniu, aż wreszcie łzy żalu i wściekłości poczęły mu
 3 14|        którzy śpieszyli z oznakami żalu i współczucia, nie chciał
 4 14|   podziwiał niepomiarkowane oznaki żalu, jakie dawał cezar, płakał
 5 14|     przedstawienie rodzicielskiego żalu, tak jakby je dawał komediant
 6 14|    poczucia własnej bezsilności, z żalu, gniewu i niepokonanej tęsknoty,
 7 16|       obtarcie łez, które wyleję z żalu nad Glaukiem. Bogów biorę
 8 17| barbarzyńcy poczęły zaciskać się z żalu i tłumionej wściekłości.
 9 19|    girlandy. Nie miał w tej chwili żalu nawet do Ursusa. Gotów był
10 19|          chciał, opowiadał o swoim żalu i pokucie. Widocznie między
11 20|            nie jedząc, w znękaniu, żalu, trwodze, w zwątpieniu,
12 23|           z twarzą pełną litości i żalu.~On zaś patrzył na nią,
13 24|         nieszczęsna żona Zethosa z żalu po Itylu.~Winicjusz, lubo
14 25|         samą myśl o tym, zarazem z żalu i z dusznej rozterki, bo
15 26|        wyjścia. I pod wpływem tego żalu począł mówić:~- Czy ty wiesz,
16 28|           pamięć o nim, podobna do żalu i do wyrzutu... Jeśli cię
17 29|       myśli, że Ligię zasmuca, ani żalu, który się z tej myśli rodził.
18 29|       Izydy, który sobie wyrwała z żalu za Ozyrysem? Czyś słyszał
19 34|        razy przeklinałem go w moim żalu, ale może to pomyślny los
20 49|          na przemian wyraz gniewu, żalu, współczucia, oburzenia.
21 60|            moją, i choć zostałeś w żalu, jednak nie bluźniłeś przeciw
22 72|            nie wolno było okazywać żalu po zmarłych. Ludzie, którzy