Rozdzial
1 4 | bezsilnej wściekłości i z żalu za przybranym dzieckiem
2 11| wzruszeniu, aż wreszcie łzy żalu i wściekłości poczęły mu
3 14| którzy śpieszyli z oznakami żalu i współczucia, nie chciał
4 14| podziwiał niepomiarkowane oznaki żalu, jakie dawał cezar, płakał
5 14| przedstawienie rodzicielskiego żalu, tak jakby je dawał komediant
6 14| poczucia własnej bezsilności, z żalu, gniewu i niepokonanej tęsknoty,
7 16| obtarcie łez, które wyleję z żalu nad Glaukiem. Bogów biorę
8 17| barbarzyńcy poczęły zaciskać się z żalu i tłumionej wściekłości.
9 19| girlandy. Nie miał w tej chwili żalu nawet do Ursusa. Gotów był
10 19| chciał, opowiadał o swoim żalu i pokucie. Widocznie między
11 20| nie jedząc, w znękaniu, żalu, trwodze, w zwątpieniu,
12 23| z twarzą pełną litości i żalu.~On zaś patrzył na nią,
13 24| nieszczęsna żona Zethosa z żalu po Itylu.~Winicjusz, lubo
14 25| samą myśl o tym, zarazem z żalu i z dusznej rozterki, bo
15 26| wyjścia. I pod wpływem tego żalu począł mówić:~- Czy ty wiesz,
16 28| pamięć o nim, podobna do żalu i do wyrzutu... Jeśli cię
17 29| myśli, że Ligię zasmuca, ani żalu, który się z tej myśli rodził.
18 29| Izydy, który sobie wyrwała z żalu za Ozyrysem? Czyś słyszał
19 34| razy przeklinałem go w moim żalu, ale może to pomyślny los
20 49| na przemian wyraz gniewu, żalu, współczucia, oburzenia.
21 60| moją, i choć zostałeś w żalu, jednak nie bluźniłeś przeciw
22 72| nie wolno było okazywać żalu po zmarłych. Ludzie, którzy
|