Rozdzial

 1 8  |              potrafi się oprzeć nikt. Jemu nie oparłby się nawet ów
 2 11 |           pamięć całe jego życie, tak jemu poczęła się przesuwać Ligia.
 3 15 |            nie Miedzianobrody. Dzięki jemu człowiek czasem brzydzi
 4 17 | niebezpieczeństwa grożącego nie tylko jemu, ale wszystkim chrześcijanom.
 5 23 |          wydaje się zbawieniem, tak i jemu wydawało się, iż przez te
 6 25 |             zdolności przebaczania. I jemu mimo woli nasuwało się na
 7 26 |              myśleć mniemając, że nie jemu, ale mnie stała się ujma.
 8 29 |              pobladł ze wzruszenia. I jemu zdawało się niejednokrotnie,
 9 32 |          niepłonną nadzieję, że cezar jemu. powierzy wykonanie. Wówczas
10 32 |    zawdzięczam.~- Będę służył, panie, Jemu i tobie.~- Milcz i słuchaj.
11 34 |             przędą nić życia Parki, a jemu przędła ją miłość, tęsknota
12 40 |            słuchaj pochlebstw Lukana. Jemu za takie same wiersze przyznałbym
13 43 |            Grożono otwacie śmiercią i jemu, i Poppei. Okrzyki: "Sannio!", "
14 45 |              jak wielu ludziom, tak i jemu wydawało się, że razem z
15 48 |               miasto, ale świat cały, Jemu jednemu będę świadczył i
16 51 |               W razie~zbytniej roboty jemu ustąpiłbym urząd prefekta -
17 52 |           jego pomoc, nie szczędząc i jemu, i innym zarówno obietnic,
18 53 |                zawołało kilka głosów.~Jemu zaś z oczu bił blask coraz
19 56 |            hen, w górze, znak krzyża. Jemu zaś rozdzierało się serce
20 57 |         przyjść do nas z amfiteatru i jemu powiem wszystko.~- Możesz
21 69 |          chwilami mówił sobie, że nie jemu mierzyć się z cezarem Romy
22 Epi|               wszedł aż po głownię, a jemu oczy wyszły na wierzch,