Rozdzial
1 4 | O Ligię? - zawołała ze zdumieniem Pomponia. - Tak jest - odrzekł
2 7 | spojrzała na nią z takim zdumieniem, jakby dziewczyna mówiła
3 7 | Ligię strachem, podziwem, zdumieniem. Był to dla niej świat dziwny,
4 7 | spoglądać na obecnych z takim zdumieniem, jakby ich nigdy przedtem
5 12 | ręce, on zaś słuchał jej ze zdumieniem. Niewolnica, która śmie
6 17 | Tu przerwał i spojrzał ze zdumieniem na robotnika, którego oczy
7 20 | masz niczego nowego, ale ze zdumieniem zadawał sobie pytanie: co
8 21 | jeszcze coś innego, więc ze zdumieniem zadawał sobie pytanie: co
9 21 | być chrześcijanie, i ze zdumieniem pomyślał, że jak w palącym
10 26 | bestie za rogi? - spytał ze zdumieniem.~- Póki nie przeszło nade
11 27 | doznany zawód napełnił go i zdumieniem, i goryczą.~- Idź i błagaj
12 27 | opadły ręce i spojrzał ze zdumieniem na mówiącego, nie mogąc
13 29 | napełniło go niezmiernym zdumieniem, dawniej bowiem uznawał
14 34 | chrześcijanami... W Ostrianum ze zdumieniem słuchałem Apostoła, bom
15 36 | na Via Appia, słuchali ze zdumieniem o cudach Indyj i Arabii,
16 44 | rozpalonej miedzi zdawał się ze zdumieniem spoglądać na ginący gród
17 49 | Nero słuchał z początku ze zdumieniem. Lecz w miarę słów Tygellina
18 51 | Żołnierze spojrzeli na siebie ze zdumieniem. Na niebie zjawiły się pierwsze
19 62 | Tygellin spojrzał na niego ze zdumieniem: - Psie, tyś oszalał naprawdę!~
20 70 | wszyscy wierni przyjęli go ze zdumieniem i z trwogą tym większą,
21 Epi| ginie!" - powtarzał jakby ze zdumieniem.~Tymczasem przybył goniec
|