Rozdzial

 1 1 |       my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego, co jest godziwe lub
 2 11|   nagle ogarnęło go na tę myśl poczucie jakiegoś szczęścia stokroć
 3 16|     nim jednak jakieś niejasne poczucie, że to ona właśnie, że to
 4 20| szaloną, jednocześnie zaś miał poczucie, że jednak w samym jej szaleństwie
 5 20|  zrozumienie, ile raczej mętne poczucie jakowejś niepowetowanej
 6 23|     Dla Winicjusza, który miał poczucie i tych krzywd, które jej
 7 24|  wojskowe pozostawiło mu pewne poczucie sprawiedliwości, wiary i
 8 25|   wolna i nie od razu odzyskał poczucie rzeczywistości. Przez czas
 9 26|    ciałem, jak niewolnik, i to poczucie jego pokory, własnej potęgi
10 28|      odpowiadania. Miał jakieś poczucie, że odpowiadać nie warto,
11 28|     Ogarnęło go zniechęcenie i poczucie marności życia. Zdawało
12 36| zarazem rozkoszą i dumą, dając poczucie tej mocy i niepożytości
13 39|  więcej. Radość, wdzięczność i poczucie, że teraz dopiero wolno
14 40|       Petroniusz - a bawi mnie poczucie, że jestem na niej najlepszym
15 41|    naprawdę porywa obecnych, a poczucie to tyle dodało siły dźwiękom,
16 42|       z nim dzieje, miał tylko poczucie, że na tym samym koniu siedzi
17 49|      burzyć się i pretorianie?~Poczucie grozy ścisnęło serca obecnych.
18 56|   swemu Bogu, ogarnęło go inne poczucie, dojmujące jak najstraszniejszy
19 60|      czas Winicjuszowi wróciło poczucie rzeczywistości i począł
20 61|        od życia i tracili jego poczucie. Oboje byli jak ludzie,
21 66|        nim dzieje, miał jednak poczucie, że jeśli ujrzy mękę Ligii,