Rozdzial
1 7 | pijaka i komedianta, próżna, pełna zmiennych żądz, zalana mimo
2 7 | chmurę świetlistą, żywą, pełną drgań, lubieżną, otaczającą
3 9 | Chwilami zapadała głucha cisza, pełna złudzeń słuchu. Obydwom
4 11| wyszedł z głową bezradną, pełną ciężkich myśli, ogromnej
5 14| poczęła się rozmowa niby pełna jeszcze smutku, lecz pełna
6 14| pełna jeszcze smutku, lecz pełna i układów na przyszłość,
7 23| przed się rękoma, z twarzą pełną litości i żalu.~On zaś patrzył
8 26| teraz poczynał ją kochać pełną piersią. Dawniej, jak w
9 26| wdzięczności.~Odeszła wreszcie, pełna wewnętrznej troski i niepokoju.
10 27| Przestraszona tą myślą i pełna pogardy dla siebie, przepłakała
11 28| siedzieć w domu sam, z głową pełną myśli i sercem pełnym poczuć,
12 29| stole i wydobywszy z niej pełną garść fiołków począł obsypywać
13 35| i począł mówić z twarzą pełną uśmiechów i z jaśniejącym
14 42| dzielnica zatybrzańska, pełna skupionych domów, składów
15 42| posiadał wspaniałą insulę pełną dzieł sztuki, w których
16 50| Chcesz być stoikiem przed pełną misą - rzekł Nero.~- Kto
17 53| gromady swą natchnioną, pełną światła głowę i rzekł:~-
18 56| przechodziła z wolna w żałosną, pełną bólu elegię. W cyrku uczyniła
19 57| Powiedz mu, że dostanie pełną kapsę aureusów - rzekł Petroniusz. -
20 60| ostatnich głębin, a zarazem tak pełna litości, czci i uwielbienia,
21 71| szedł dalej, z twarzą tak pełną radości, z jaką robotnik,
|