Rozdzial

 1 1 | ochładzać. Przez chwilę panowało milczenie. Winicjusz patrzył czas
 2 5 |           Po czym nastało długie milczenie.~
 3 6 |         się w twym domu.~Nastało milczenie. Winicjusz poglądał czas
 4 7 |        mnie nie kocha...~Nastało milczenie, podczas którego Akte usiłowała
 5 14|    szlachetny Petroniuszu, nakaż milczenie Eunice, ty zaś, równie szlachetny
 6 16|     zawołał pośpiesznie.~Nastało milczenie, w czasie którego słychać
 7 17|    chrześcijanki!~I znów nastało milczenie, znów było słychać tylko
 8 23|         mi go - ja zaś nakażę mu milczenie, albowiem jest to człowiek
 9 29|        zbieleją.~Po czym nastało milczenie. Petroniusz był człowiekiem
10 33|          po słowach jego nastało milczenie, począł mówić dalej, jakby
11 43|          Ligio!~Odpowiedziało mu milczenie. W ciszy słychać było tylko
12 45|      Winicjusz pierwszy przerwał milczenie: - Gdzie byłeś, gdy pożar
13 45|         Chwilami jednak zapadało milczenie, jak gdyby wszyscy, zatrzymując
14 47|  nakazawszy znów wzniesioną ręką milczenie, zawołał:~- Obiecuję wam
15 49|         rzekł:~- Zemsty.~Nastało milczenie. Nagle cezar wstał, podniósł
16 49|          po słowach jego zapadło milczenie. Poppea i wszyscy obecni
17 53|     bólem i trwogą. Zapadło znów milczenie, tylko strażnicy poświstywali
18 56|         nasze!", po czym zapadło milczenie i słychać było tylko płacz
19 57|          że Petroniusz zachowuje milczenie. Jakieś pochwalne, a zarazem
20 63|      amfiteatrze panowało głuche milczenie.~
21 70|       czyjeś stopy.~Długo trwało milczenie, po czym w ciszy ozwały