Rozdzial

 1 7 | doprowadziła cezara do zamordowania matki i żony, znała ją z opowieści
 2 7 |          odbił się strach: - Aha! U matki! U Agrypiny!~I nagle opanowały
 3 8 |          Akte, nieprawda?~- Na cień matki mojej - odpowiedziała wyzwolenica -
 4 9 |           się w niej jakieś uczucie matki; Ligia wydała się jej nie
 5 11|         wczoraj z pałacu.~- Na cień matki twojej, na wszystkich bogów!
 6 11|             jej w pałacu?~- Na cień matki mojej, Marku, nie masz jej
 7 18|      naprzód opadły nas wspomnienia matki i wyrzuty sumienia. Ale
 8 18|             Oto, że nawet zabójstwo matki jest dla niego tylko tematem
 9 23|           uczynię, na cienie ojca i matki mojej! - a więc możecie
10 26|      starszych nigdy nie pisałam do matki, gdzie jestem, by zawsze
11 33|             prowadzić do mieszkania matki.~W mieszkaniu prócz Miriamy
12 43|           gubiły się w zamieszaniu, matki nawoływały rozpaczliwie
13 48|            i kraj odzieży Apostoła, matki wyciągały ku niemu dzieci,
14 50|              albowiem w żyłach jego matki płynęła krew wybranego narodu.~
15 51|           chyba nad zmiennością tej matki, a raczej nad podobieństwem
16 53|      bielsze od lilij Hebronu! Wam, matki, które porwą od sierot,
17 55|             Dziecko, zawoławszy raz matki, skonało łatwo. Za czym
18 56|             że ofiara jest kobietą. Matki, podobne do wilczyc, nosiły
19 56|             dal godzący, ~Do ciebie matki z głębi łon ~Wznosiły łzawy
20 57|            przedtem chciał wpaść do matki, która z powodu niepewnych
21 74|              a w nim na cienie twej matki, żony, brata i Seneki, że