Rozdzial

 1 20|          po prostu bez granic, a klęski życia stawały się czymś
 2 43|       się dziś wobec straszliwej klęski, przewyższającej niemal
 3 44|         im wobec tej straszliwej klęski. Widziano starców zwróconych
 4 44| nadchodzi sędzia w dniu gniewu i klęski." Tak to ruchliwa i bezsenna
 5 45|      więc mają tu zostawać wobec klęski i rozhukanej ludności? Tam
 6 45|    Wybiła godzina sądu, gniewu i klęski... Pan zapowiedział przyjście
 7 45|         Nie opuszczaj nas w dniu klęski!"~I klękali u jego kolan,
 8 46| zapobiegać i dalszym następstwom klęski. Wraz z Rzymem ginęły niezmierne
 9 47|    którymi by najlepiej wielkość klęski mógł oddać, obudzić największy
10 48|         które po dniach trwogi i klęski odzyskuje ojca lub matkę,
11 48|         jeden wie, jakie jeszcze klęski mogą spaść na Rzym. Ale
12 48|        miara - rzekł Apostoł - i klęski będą jako morze nieprzebrane.~
13 48|     odbieżał trzody mojej w dniu klęski? Gdy była burza na jeziorze
14 48|      opuszczę braci moich w dniu klęski.~To rzekłszy klęknął i nagle
15 49|    wierzyć, by to był już koniec klęski. Jakoż siódmej nocy pożar
16 49|  uwierzył, że nie byli sprawcami klęski. Tygellin naradzał się w
17 52|       byli prawdziwymi sprawcami klęski, ale nikt nie chciał wątpić,
18 53|         w więzieniach, gdy ogrom klęski przerósł wszelkie przypuszczenia,
19 56|       których chciał zwalić winę klęski.~Dał więc znak, by otworzono
20 56|       prochu i popiołów ~Pożogi, klęski, zguby dzień...~- Sminteju,
21 64|         by na przyszłość uniknąć klęski ognia. Sam cezar bywał na