Rozdzial

 1 4 |          Wódz mówił spokojnie, ale jakimś dziwnym, niezwykłym głosem.
 2 9 |        Ligia wydała jej się cudem, jakimś boskim widzeniem, jakimś
 3 9 |           jakimś boskim widzeniem, jakimś ukochaniem bogów, stokroć
 4 12|           Pomponia wspominała mi o jakimś bogu, który ma być jeden,
 5 15|           nim i począł rozmawiać z jakimś starcem, który po chwili
 6 19|        Chrześcijanie mówią także o jakimś umywaniu rąk, jest to więc
 7 20|            rybak" wydał mu się nie jakimś arcykapłanem biegłym w ceremoniach,
 8 20|          na popiół, a wypełnić się jakimś zgoła innym życiem i całkowicie
 9 20|    strasznego, na którym, jakby na jakimś mistycznym łożu, rodzi się
10 20|       bojaźnią i zdawał mu się być jakimś tajemniczym Fatum, rozstrzygającym
11 21|     płomień, ogromna, pomieszana z jakimś dziwnym uczuciem tęsknoty,
12 23|          wdzięcznością i jeszcze z jakimś uczuciem tak dalece mu nie
13 24|         poczyna spoglądać na niego jakimś łakomym. wzrokiem. "Mała
14 25|         Zdawało mu się więc, że na jakimś starym, opuszczonym cmentarzu
15 36|         razem wzięte wydało mu się jakimś piekielnym królestwem zła
16 48|          się, że izba napełnia się jakimś światłem nadziemskim, że
17 51| światowładnego grodu wydało mu się jakimś błazeńskim korowodem i jakąś
18 56|           układ, że ukryją Ligię w jakimś ciemnym zakątku amfiteatru,
19 56|     chwilami wybuchał śmiechem nad jakimś dowcipnym słowem, które
20 57|    Petroniusz. Ów zaś odpowiedział jakimś dziwnym, złamanym i powolnym
21 74|     Petroniusz umiał je rozproszyć jakimś jednym zręcznym postępkiem