Rozdzial

 1 17|        na kamiennej brzeźnicy w ciszy przerywanej tylko przez
 2 24|       otworzył je i rzekł wśród ciszy:~- A oto powiedział nam
 3 34|        się na twarzy i bladł. W ciszy południowej słyszeli bicie
 4 39|         i żaden szmer nie mącił ciszy.~- Pozwolisz mi widywać
 5 39|   podając jeden drugiemu głos w ciszy nocnej, napełniły rykiem
 6 41|    ginie, panie!~Nastała chwila ciszy, którą przerwał okrzyk Winicjusza:~-
 7 42|     mógł się roztrzaskać. Wśród ciszy i wśród nocy, spokojnej
 8 43|   Odpowiedziało mu milczenie. W ciszy słychać było tylko huk dalekiego
 9 51|        Całe więzienie poczęło w ciszy świtania śpiewać jak harfa.
10 53|        Nastała powtórnie chwila ciszy. Piotr stał przed klęczącą
11 53|         Kto nas osłoni?~I tak w ciszy nocnej brzmiała skarga za
12 53|     wyroku życia lub śmierci. W ciszy słychać było przepiórki
13 56|       całą arenę, wśród głuchej ciszy zastukał znów trzykrotnie
14 61|     posępnym korowodem, i wśród ciszy, przerywanej tylko brzękiem
15 62|       na Nerona.~Nastała chwila ciszy. Dworzanie zdrętwieli. Chilo
16 62|         się płakać wśród nocnej ciszy nad ciałami pomęczonych.~-
17 68|   własnej mocy, zasypiała wśród ciszy ogrodowej, on zaś czuwał
18 69|     nardu. I coraz większa chęć ciszy i wypoczynku, coraz większa
19 70| wyłożony był gościniec, szedł w ciszy odgłos drewnianych postołów,
20 70|     trwało milczenie, po czym w ciszy ozwały się przerywane łkaniem
21 71|      ukojone i błękitne. Szli w ciszy czasem tylko zabrzęczały