Rozdzial

 1 44|      miejscu gdzie później stanął amfiteatr Flawiański, koło świątyni
 2 56|       całą swą wiedzę, by wznieść amfiteatr niezrównany, a zarazem mogący
 3 56|       godziny, aż dziwno było, że amfiteatr może tak nieprzeliczoną
 4 56|         być tak obszerną jak cały amfiteatr.~Lecz nagle zatrzymał się,
 5 56| rzeźniczych. Ale co za przepyszny amfiteatr!~Rzeczywiście, widok był
 6 56|          wolna uciszał się gwar i amfiteatr przychodził do ładu. Na
 7 56|     purpurowe velarium, napełniły amfiteatr krwawym światłem. Piasek
 8 56|          skomlenie napełniło cały amfiteatr. Chrześcijance, skończywszy
 9 56|           we wszystkich językach. Amfiteatr zatrząsł się od wrzasków.
10 56|           zapaśnicy i napełniając amfiteatr grzmotem. Ludzie wstawali
11 57|           Tłumy poczęły opuszczać amfiteatr i wylewać się przez wyjścia,
12 58|          wróciła i piękna pogoda. Amfiteatr od świtu do nocy napełnił
13 58| napełniała swędem spalonego mięsa amfiteatr, ale który, jak prawdziwy
14 58| westalkami i augustianami opuścił amfiteatr i udał się do wzniesionego
15 58|           Zaroił się od nich cały amfiteatr. Biegli starce pochyleni
16 58|      doszły aż na plac otaczający amfiteatr i pod namiot, w którym cezar
17 58|       okrzykami poczęły napełniać amfiteatr, brwi starca ściągnęły się
18 60|  piersiach zamarł krzyk rozpaczy. Amfiteatr, kły dzikich zwierząt, krzyże,
19 66|           Wierzę! Wierzę!...~Wtem amfiteatr umilkł. Augustianie podnieśli
20 66|       począł patrzeć na widzów.~A amfiteatr oszalał.~Ściany budynku
21 66|       tupiących nóg i przesłoniła amfiteatr. Wśród okrzyków odzywały