Rozdzial

 1 8 |             bramach stoją wprawdzie pretorianie, ale on i tak przejdzie.
 2 8 |         tylko niewolnicy, ale nawet pretorianie! Już tam lepiej nikomu nie
 3 18|    wszystkich rzędach siedzą gotowi pretorianie, zbrojni w kije, którymi
 4 31|                       ROZDZIAŁ XXXI~Pretorianie okrążyli gaje rosnące po
 5 42|            rzeź i wojna. Może nawet pretorianie rzucili się na miasto i
 6 43|             przyszło do starć, lecz pretorianie prędko radzili sobie z bezbronną
 7 43|     zwiększała się z każdą godziną. Pretorianie towarzyszący Winicjuszowi
 8 46|             Chleba i dachu!" Próżno pretorianie, sprowadzeni z wielkiego
 9 47|         przyszło z oznajmieniem, że pretorianie, napierani przez tłumy,
10 49|             by poczęli burzyć się i pretorianie?~Poczucie grozy ścisnęło
11 51|        Petroniusz stanął i rzekł:~- Pretorianie!... Za późno?~Jakoż więzienie
12 52|         ludzi, co dzień zaś czerń i pretorianie przypędzali nowe ofiary.
13 53|      wrócimy do domów, pochwycą nas pretorianie. Nie wiemy, gdzie się ukryć.~-
14 56|            i chłodników, a wreszcie pretorianie, których każdy cezar zawsze
15 56|         takie zamęty, że częstokroć pretorianie musieli wprowadzać ład,
16 57| stanowczością, aby tego nie czynił. Pretorianie mogliby go poznać nawet
17 60|        niedorosłych pachołków, więc pretorianie nie poznają jej, a gdy raz
18 60|          niego? Gdy przyszli do nas pretorianie, bałam się śmierci i męki,
19 60|             żona twoja!...~Za murem pretorianie, grający w scriptae duodecim,
20 70|              zaraz po jego wyjściu, pretorianie otoczyli mieszkanie Miriam