Rozdzial

 1 10 |      na nią gwałtownie własny płaszcz, gdy naraz straszliwe cęgi
 2 13 |        panie, bo mam dziurawy płaszcz; jestem stoikiem, bo biedę
 3 13 |    zebrał dotąd nawet na cały płaszcz, zasługi twe nie muszą być
 4 13 |      panowie.~- Każ sobie dać płaszcz! - rzekł mu na drogę Petroniusz.~-
 5 19 |      na ławie, podłożył sobie płaszcz pod głowę i gdy niewolnicy
 6 20 |   wyszedł starzec przybrany w płaszcz z kapturem, ale z odkrytą
 7 22 |     chwili, zarzucił naprędce płaszcz z kapturem i kazawszy się
 8 23 |    izby i odział w ten nędzny płaszcz z ciemnej wełny.~Ponieważ
 9 24 |       Ursus.~Po czym wziąwszy płaszcz wyszedł śpiesznie. Odnaleźć
10 24 |  pójdę - pójdę! Wdzieję tylko płaszcz jeszcze nieco cieplejszy
11 24 |     To rzekłszy nawdział inny płaszcz, na głowę zaś spuścił galicki
12 27 |     zrazu rozpoznać, albowiem płaszcz z grubej włosianej tkaniny,
13 32 |      dać jeść, sztukę złota i płaszcz. Lecz Chilo, którego osłabiły
14 47 |  niemy, przybrany w purpurowy płaszcz i wieniec ze złotych laurów,
15 47 |     także.~- Dajcie mi ciemny płaszcz z kapturem! - zawołał. -
16 51 |        rzekł. - Tymczasem weź płaszcz, weź broń i pójdźmy do więzienia.
17 56 | arenie, przybrany w purpurowy płaszcz i złoty wieniec. Dwunastu
18 57 |     tobą.~I kazał podać sobie płaszcz niewolniczy, po czym wyszli.~
19 Epi|       na widok trupa. Wówczas płaszcz zsunął się z głowy jeźdźca
20 Epi|  Epafrodyt.~On zaś roztworzył płaszcz na piersiach.~- A więc czas! -