1-500 | 501-549
Rozdzial
1 1 | jego kształtne ciało - on zaś z zamkniętymi oczyma czekał,
2 1 | się Petroniuszem, Markus zaś zrzuciwszy tunikę wstąpił
3 1 | ścigać się w cyrku. Najlepiej zaś jest umieć podziwiać, gdy
4 1 | Hiszpanii i wzdycha, tak zaś stracił dawne przyzwyczajenia
5 1 | zwierciadła i grzebienie, dwie zaś, wprost do bóstw podobne
6 1 | zabrał mnie do siebie, tam zaś niewolnik jego, lekarz Merion,
7 1 | wezwał na pomoc Jazygów, jego zaś mili siostrzeńcy Ligów,
8 1 | wkrótce umarła, dziecko zaś Hister, nie wiedząc, co
9 2 | czymś namyślać, po chwili zaś rzekł:~- Przychodzi mi do
10 2 | dobro - młodość!~Po chwili zaś spytał:~- I nie przemówiłeś
11 2 | marmurowe płyty, wszędzie zaś było ich tak pełno, że oczy
12 2 | dlatego nikt o tym nie wie, ty zaś nikomu nie mów.~- A mówiłeś,
13 2 | zaglądając do środka - tu zaś widzę prozę gęsto nimi przeplataną.~-
14 2 | odwarze macierzanki - ja zaś odczytuję poezje Nerona -
15 2 | oznajmił gości, jednocześnie zaś służba podsunęła im krzesła
16 2 | sobie otworzył żyły.~- Ty zaś, Petroniuszu, wyśmiałeś
17 2 | o dwu głowach, w czasie zaś onegdajszej burzy piorun
18 2 | przybiegł się z nim witać, ów zaś przechodząc schylił głowę
19 2 | niedbale Petroniusz - że zaś retoryki uczyli nas Grecy,
20 2 | podobną do jakiejś nimfy. Że zaś nie przemówił do niej dotąd,
21 2 | obliczu starego Aulusa.~On zaś nie umiał tej dumy ukryć.
22 2 | północy narodzie Ligów.~Tamci zaś skończyli grać w piłkę i
23 2 | przezroczej wodzie. Winicjusz zaś prowadził dalej rozmowę
24 2 | frontonach świątyń. - On zaś objął z lekka palcami jej
25 2 | wyrazistsze niż w dzień biały, zaś w ludziach, w drzewach i
26 2 | którym włada nasz Nero.~Ona zaś podniosła swoją drobną twarz
27 3 | prawa jej wstrzymać, wiedz zaś o tym, że nie tylko sam
28 4 | usunął ją z lekka - ona zaś rzekła:~- Bogdajby twój
29 4 | niej było umrzeć.~Ligia zaś, tuląc się jej do piersi,
30 4 | piersi główkę dziewczyny, ta zaś osunęła się po chwili do
31 4 | pewna pociecha. Pomponia zaś również była rada, że może
32 4 | wyznawców nowej nauki, gdy zaś i Ursus wyznawał ją już
33 4 | siebie lektykę, tymczasem zaś zamknąwszy się z Pomponią
34 4 | do tego podmówił, łatwo zaś odgadnąć, kto mógł to uczynić.~
35 4 | zgniłego prochu wobec Boga.~On zaś począł chodzić szerokimi
36 4 | stronę Palatynu, Pomponia zaś, zostawszy sama, poszła
37 5 | stracona na zawsze, gdy zaś Aulos wymówił imię Petroniusza,
38 5 | drodze przechodniów.~Aulos zaś wrócił do domu z pewną otuchą.
39 6 | najprędzej z pałacu wyprawić. Ja zaś mówiłem dalej z niechcenia
40 6 | ręce ów skarb ligijski, ty zaś, jako sprzymierzeniec walecznych
41 6 | zuchwałym, młody człowiek zaś zmieszał się do reszty.~-
42 6 | ludzie mówili w Rzymie, że zaś Ligię zabieramy jako zakładniczkę,
43 6 | listów do senatu... Nero zaś pisze - Nero szuka pozorów,
44 7 | wdzięczność wielu, nikogo zaś nie uczyniła swym nieprzyjacielem.
45 7 | niczego już nie czeka, że zaś nie było istotnie obawy,
46 7 | własnych bogów, obok nich zaś wszelkiego rodzaju hałastra,
47 7 | Watyniusz i Witeliusz, gościom zaś zmuszeni byli nieraz dostarczać
48 7 | karciła Pomponia. Teraz zaś, gdy opór woli cezara mógł
49 7 | słowa czynią wrażenie.~Ligia zaś, narzuciwszy z ufnością
50 7 | Akte? - Kocham...~Po chwili zaś dodała:~- Jego nikt prócz
51 7 | nimi jak płaszczem.~Akte zaś zbliżywszy się i dotykając
52 7 | włosy Ligii.~Po ukończeniu zaś tej roboty poczęła maścić
53 7 | pozdrowiony, Marku...~On zaś mówił:~- Szczęśliwe oczy
54 7 | dla niej uwielbieniu, że zaś gwar przy uczcie wzmagał
55 7 | jakie ona dać może, teraz zaś mówił już wprost, że ją
56 7 | Pomponią i małym Aulusem, teraz zaś spoczywał obok niej Winicjusz,
57 7 | rozkochany, pałający, ona zaś czując żar, który od niego
58 7 | mnie - rzekła Ligia.~On zaś mówił dalej z oczyma zaszłymi
59 7 | chwili natrętnym, sądził zaś, że Akte pragnie umyślnie
60 7 | podobne do oczu umarłych.~On zaś zwróciwszy się do Petroniusza
61 7 | ledwo dostrzegalny uśmiech, zaś Tuliusz Senecjo, który był
62 7 | masz szczyptę rozumu, cezar zaś twierdzi, iż jesteś osłem
63 7 | jest wieprzem.~Witeliusz zaś urwał w pół śmiechu i cmokając
64 7 | przestraszonej kobiety, Nigidia zaś, przyjaciółka Kalwii, młoda
65 7 | będzie śpiewał, obecnym zaś oświadczył, że nie przyszła
66 7 | czy to być może?...~On zaś, podniecony winem i jakby
67 7 | instrumentem zwanym nablium, Nero zaś, oparłszy deltę o stół,
68 7 | długo w milczeniu, młody zaś Pitagoras, Grek przecudnej
69 7 | były mu zawsze pożądane, ów zaś rzekł:~- Jeśli chodzi o
70 7 | oklasków powitał koniec walki, zaś Kroto, oparłszy stopy na
71 7 | egipskich, trąb i rogów, gdy zaś niektórzy z biesiadników
72 7 | list prokonsula. Tuliusz zaś, który drwił z bogów, mówił
73 7 | rzekł Petroniusz.~Westynus zaś wyciągnąwszy szyję, jak
74 7 | były ramiona dziecka, jego zaś odsunęła na bok jak suchą
75 8 | ławce opodal fontanny. Akte zaś poczęła ją uspokajać i zachęcać
76 8 | Pomponii Grecynie, Ligię zaś zabierze na powrót do pałacu
77 8 | oddadzą Pomponii, teraz zaś wiedziała, że to oni właśnie
78 8 | się przed Ligią na nowo.~Zaś młoda wyzwolenica mówiła
79 8 | dla Ligii ratunku, teraz zaś poczęła wierzyć, że może
80 8 | Ligia tak się modli.~Ligia zaś podniosła się wreszcie z
81 8 | do świętego biskupa.~Akte zaś objąwszy szyję Ligii poczęła
82 9 | chciała mówić Ligii, że zaś tymczasem uczynił się dzień
83 9 | jesiennym słońcem, przed nią zaś czarna jak heban Etiopka,
84 9 | z bijącym sercem. Poppea zaś patrzyła na nią przez chwilę
85 10 | cezara pozwoleniem, samemu zaś przyjąć ją w domu i przyjąć
86 10 | już na Karynach!...~Oni zaś rzeczywiście skręcili ku
87 10 | stronach lektyki, Atacynus zaś tuż za nią czuwając nad
88 10 | olbrzymia druzgocąca masa.~On zaś padł w jednej chwili, jak
89 10 | spada jego gniew.~Winicjusz zaś począł się już niecierpliwić
90 10 | wyszedł z atrium, w całym zaś domu, ubranym w zieleń bluszczów
91 11 | przyniesie wyrok śmierci. Był zaś niemal pewny, że go uzyska.
92 11 | przyśpieszyć kroku, po drodze zaś rozmyślał bezładnie to o
93 11 | kochał to dziecię, Poppei zaś było ono także drogim, choćby
94 11 | przeczytał i zamilkł. Akte zaś zdawała się czytać myśli
95 11 | stronę ją uprowadzą. Jeśli zaś przy bramach jej nie dostrzegą,
96 11 | porwał jej cezar, mogę cię zaś upewnić, że nie, bo na Palatynie
97 11 | kapać z oczu.~Petroniusz zaś, który wprost nie spodziewał
98 12 | byłaby bezpieczna, teraz zaś, jeśli tamto dziecko umrze,
99 12 | jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć, znajdziemy
100 12 | które sama wyznaje, jakie zaś wyznaje, nie wiem. Jedna
101 12 | wyszedł śpiesznie. Petroniusz zaś widząc, że istotnie nie
102 12 | wyciągała ku niemu ręce, on zaś słuchał jej ze zdumieniem.
103 12 | oczach, i odeszła, po chwili zaś wróciła z przełożonym nad
104 12 | się i wyszedł.~Petroniusz zaś począł mimo woli myśleć
105 12 | godzina była późna, Petroniusz zaś czuł się strudzony po długich
106 13 | jestem z ciebie, Eunice.~Jej zaś pod tym dotknięciem oczy
107 13 | garbatym, nad owym garbem zaś wznosiła się głowa wielka,
108 13 | cezara do twej insuli, ja zaś podejmuję się odnaleźć ją
109 13 | można dość zapłacić, ja zaś nie mając dwóch palców u
110 13 | zapłacić.~- Przy dzbanku zaś stajesz się retorem?~- Heraklit
111 13 | ogień jest bóstwem, bóstwo zaś to płonie na twym nosie.~-
112 13 | tworzą się dusze mędrców. Ze zaś jesienią przychodzą chłody,
113 13 | nadstawił jedną dłoń, drugą zaś uczynił gest liczenia pieniędzy.~-
114 13 | dzbaniec "ciemnego", widząc zaś nieufne spojrzenie gospodarza
115 13 | się przed Chilonem, ten zaś umoczywszy w nim palec nakreślił
116 14 | jęczał głucho, ujrzawszy zaś Petroniusza zerwał się i
117 14 | z zazdrości. Peetroniusz zaś mówił: - Jedź do Ancjum!
118 14 | podlegać urokom.~- Miałżebyś zaś odmawiać boskości cezarowi
119 14 | ulubieńcem cezara.~Petroniusz zaś wyszedłszy z pałacu udał
120 14 | publicznie w teatrze, wiem zaś, że od dawna ma zamiar wystąpić
121 14 | szybkimi krokami, Petroniusz zaś spoglądał czas jakiś za
122 14 | natychmiast, Petroniusz zaś rzekł:~- Ha! Nie mówiłem
123 14 | handlarze niewolników, ja zaś w obronie ich straciłem
124 14 | nakaż milczenie Eunice, ty zaś, równie szlachetny Winicjuszu,
125 14 | jeden zbiegów odnajdę, wy zaś ufajcie mi i wiedzcie, że
126 14 | pieniądze, zabrał mu je, syna zaś zatrzymał nadal w niewoli. "
127 14 | nakreśliłem mu rybę, on zaś odrzekł: "I moja nadzieja
128 14 | znów począł płakać, ja zaś pomieszałem z jego łzami
129 14 | mnie z braćmi pozna, ci; zaś doprowadzą mnie do domów
130 14 | było wystarczyć... Dałem zaś dlatego, żem uznał taki
131 14 | poniesie sumę potrzebną, ty zaś powiesz Eurycjuszowi, że
132 15 | będzie złota bogini Cypru, ty zaś bądź mistrzem tej ligijskiej
133 15 | odwieczną religię, chrześcijanie zaś są nową sektą, która niedawno
134 15 | dniem każdym, uważają go zaś za boga. Zdaje się, że żadnych
135 16 | musi być spełniony, dłuższy zaś pobyt na Wschodzie, wśród
136 16 | skrycie nienawidzieć. On zaś czując to i czując swoje
137 16 | zaprzestał poszukiwań, ów zaś zmiarkowawszy to począł
138 16 | Uczyniłby to niechybnie, inni zaś również niechybnie by mu
139 16 | wie mego imienia, w domu zaś modlitwy, w którym spotkaliśmy
140 16 | własna moja skóra. Ponieważ zaś chcę, by nauka moja mnie
141 16 | i miałbyś kłopot. Mnie zaś nie wskażą, bo im imienia
142 16 | urazy przebaczać.~Winicjusz zaś przypomniał sobie, co mu
143 17 | ROZDZIAŁ XVII~Chilonowi zaś istotnie chodziło o usunięcie
144 17 | znajdzie powolne narzędzia, że zaś wydawali mu się rzetelniejsi
145 17 | modlić, w rzeczywistości zaś namyślał się, czy nie będzie
146 17 | lat szesnaście, Chilonowi zaś trzeba było ludzi sprawnych,
147 17 | robotnicy nocni i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmy
148 17 | wszedł do środka, Chilo zaś, który nie lubił pokazywać
149 17 | trochę kosztował, jeśli zaś cnotliwy chrześcijanin a
150 17 | ozwał się - Chilo - ty zaś; .Kwartusie, powiedz temu
151 17 | z tego, co słyszał, Grek zaś, okrywszy głowę rogiem płaszcza,
152 17 | zabijać nie pozwolił, on zaś niechcący zabił, bo Bóg
153 18 | uprowadzić natychmiast, jakże zaś tego z samym Chilonidesem
154 18 | dolatywał aż na scenę. Nero zaś kłaniał się, przyciskał
155 18 | tego dotąd nie widziano. On zaś powtarzał co chwila: "Oto,
156 18 | dziękczynienia, dla niego zaś nowa zachęta do podróży
157 19 | oni zowią Wysłannikiem. Że zaś u nich niewiasty na równi
158 19 | mieszka Ligia, dziś okaż mi zaś tylko cząstkę twej szczodrobliwości,
159 19 | nie ruszysz się stąd, gdy zaś noc zapadnie, będziesz mi
160 19 | ufność ogromną, dlaczego zaś ją mają, domyśli się łatwo
161 19 | na niego ręki, co do mnie zaś, będą mądrzy, jeśli zobaczą
162 19 | zabicie człowieka, Ursus zaś zabił Atacyna; na koniec
163 19 | będzie jeszcze lepiej, jeśli zaś nie zabije, to także będzie
164 19 | im znak, by odeszli, sam zaś udał się do biblioteki i
165 19 | dla moich przyjaciół, sam zaś nie pójdę, bo to dla mnie
166 19 | zakrzywione noże, Chilon zaś wdział perukę, w którą się
167 20 | drogi Nomentańskiej, tam zaś skręciwszy na lewo, ku Salaria,
168 20 | tymczasem już zupełnie, że zaś księżyc jeszcze nie wszedł,
169 20 | Chwała Chrystusowi!", jego zaś ogarniał niepokój i serce
170 20 | bliżej miasta.~Po chwili zaś, czując potrzebę rozmowy
171 20 | osobne pomniki, w środku zaś widać było właściwe hypogeum,
172 20 | migotała przy latarce, wielu zaś z przybyłych nie miało wcale
173 20 | całej duszy kochali, tego zaś Winicjusz nie widział dotąd
174 20 | blask latarek, w tej samej zaś chwili z hypogeum wyszedł
175 20 | Chrestosa, rybak! Starzec zaś wzniósł do góry dłoń i znakiem
176 20 | zbytków i rozkoszy, miłowali zaś ubóstwo. czystość obyczajów,
177 20 | które myszy jedzą, ludzie zaś już jeść nie chcą, dlatego
178 20 | jedynie w życiu praktyczną, on zaś obiecywał za nią nieśmiertelność
179 20 | się szaloną, jednocześnie zaś miał poczucie, że jednak
180 20 | niebie gwiazdom, starzec zaś wspomniawszy o śmierci Chrystusa
181 20 | krzykiem: "Wzięli Pana!" Oni zaś posłyszawszy zerwali się
182 20 | i padła mu do nóg. On zaś kazał jej iść do uczniów,
183 20 | niektórzy mieli widzenia, gdy zaś począł mówić, jak w chwili
184 21 | wszystkich wychodzących. Ursusa zaś nietrudno było rozpoznać
185 21 | jakiego domu wchodzą, jutro zaś, a raczej dziś jeszcze,
186 21 | wypadkiem w domu, gdybyśmy zaś rzucili między nich popłoch,
187 21 | zapaliły się jego zmysły, teraz zaś poznał, że ta nauka czyniła
188 21 | piekącego bólu i gniewu, czuł zaś zarazem, że ów gniew jest
189 21 | drugiej stronie Styksu.~Gdy zaś o tym myślał, w głowie jego
190 21 | dokonywali czynów, czymże zaś jest mój osobisty, najbliższy
191 21 | jeśli nie Herkulesem? Ciebie zaś, dostojny panie, nie nazwę
192 21 | sprzyjał, w razie czego zaś narobię takiego hałasu,
193 21 | czaszkę hipopotama.~Kroto zaś, który posiadał zwierzęcą
194 21 | przechodził Apostoł, on zaś trzymał przez chwilę ręce
195 21 | i w górę rzeki, starzec zaś niższego wzrostu, Ursus
196 21 | aby do niego wrócili.~Oni zaś uczynili to, bo należało
197 21 | pobladła ze wzruszenia, oczy zaś jego skrzyły się jak źrenice
198 22 | z najmu mieszkań, zwykle zaś budowano tak pośpiesznie
199 22 | wszystkie mieszkania, tak zaś należało od razu trafić
200 22 | mieszkańców, ustronność zaś domku ułatwiała przedsięwzięcie.
201 22 | zakładniczkę cezara, w ostatnim zaś razie Winicjusz da się poznać
202 22 | za następnym domem. Chilo zaś, nie czekając dłużej, począł
203 22 | wstawać do dnia, w tych zaś, które zamieszkiwała ludność
204 22 | się z Winicjuszem, Chilo zaś tego nie wiedział. Widział
205 22 | odrzekła dziewczyna - on zaś żądał, by cię rozbudzić...~-
206 23 | na długie pasy, starzec zaś mówił do człowieka, który
207 23 | wyznał swój zamiar mnie - ja zaś, który znam ciebie i twoją
208 23 | pełną litości i żalu.~On zaś patrzył na nią, jakby chcąc
209 23 | ciemnej wełny.~Ponieważ zaś pragnąłby ją odziać w najdroższe
210 23 | miednik z rąk Ligii, ona zaś, wziąwszy przygotowaną na
211 23 | Towarzysz twój został zabity, ty zaś, który jesteś możnym między
212 23 | pacholę odniesie twój list, my zaś musimy wszyscy szukać innego
213 23 | jakimkolwiek sposobem, na to zaś potrzebował czasu. Chodziło
214 23 | zbrakło oddechu, Kryspus zaś rzekł:~- Nikt, panie, nie
215 23 | mi odetchnąć.~Po chwili zaś począł znów mówić:~- O Krotona,
216 23 | sprowadźcie mi go - ja zaś nakażę mu milczenie, albowiem
217 23 | jej więcej brał... Tobie zaś powiem co innego. Jeśli
218 24 | między nim a Ligią.~Zauważył zaś ze zdziwieniem, że od chwili
219 24 | ma go w domu, czynił to zaś zawsze, gdy nie znając dla
220 24 | nawdział inny płaszcz, na głowę zaś spuścił galicki obszerny
221 24 | Ursus westchnął. Chilo zaś pomyślał, że z tym straszliwym
222 24 | zakapturzonym człowieku Chilona, ten zaś ujrzawszy łoże w rogu izby
223 24 | Wówczas zabiłem go, ci zaś ludzie opatrzyli rany, jakie
224 24 | poniekąd musi być łotrem; komuż zaś trudniej zostać uczciwym
225 24 | jestem!... litości!~Glaukus zaś zwrócił się w stronę wieczerzających
226 24 | posłuszeńsbwa, po chwili zaś uczyniły się zupełnie bezwładne,
227 24 | postawił na nogach, potem zaś prowadził przez ciemne przejście
228 25 | zjedzone przez wilki, jego zaś rzymska natura nie była
229 25 | Chrystus w tobie zwyciężył!~Ów zaś wzniósł oczy ku górze tak
230 25 | tylko, że jest twoim. Ona zaś rzekła:~- Uczcisz go w sercu,
231 25 | oczy uśmiechnął się, ona zaś położyła mu na nich lekko
232 25 | schodach, by ją porwać, za nim zaś pełzł Chilon szczękając
233 25 | jakby drogą ku niebu, on zaś, Winicjusz, wyciągnąwszy
234 25 | blask jeszcze dość żywy, oni zaś siedzieli wszyscy przed
235 25 | były zwrócone ku niemu, on zaś mówił coś półgłosem. Winicjusz
236 25 | pomyślał Winicjusz.~Starzec zaś opowiadał o pochwyceniu
237 25 | uklękła przed Apostołem, on zaś zwrócił łódź i wyciągnął
238 25 | się przy opatrunku, teraz zaś, gdy wszyscy udali się na
239 26 | kiedyś ciężką robotę!"~Głośno zaś ozwał się:~- Hej, niewolniku!~
240 26 | to my im odbieramy. Oni zaś nie śmią do nas iść, jeno
241 26 | to byśmy Mu oddali, by zaś miał dostatek i wygodę.~
242 26 | przeto ani słowem, Ursus zaś, siadłszy koło jego łóżka,
243 26 | spływały mu na piersi, on zaś bladł z wrażenia, ale w
244 26 | a potem zapomniał - ja zaś z porady starszych nigdy
245 26 | gdym opuściła jej dom, ją zaś zaledwie od czasu do czasu
246 26 | widzieć znów na Palatynie?~On zaś zacisnął zęby i odrzekł:~-
247 26 | naukę i swego Chrystusa, ja zaś mam tylko ciebie i gdy mi
248 27 | ją otacza jakaś sieć, ona zaś chcąc ją przebić, wikła
249 27 | przepłakała noc następną.~On zaś był cierpliwy, jakby sobie
250 27 | chcąc ją przeprosić, ją zaś ujmowało to jeszcze bardziej.
251 27 | nim mówić o Ligii, olbrzym zaś był niewyczerpany w opowiadaniach
252 27 | od podobnych wybuchów, on zaś zacisnął zęby, by jej nie
253 27 | znienawidzić, obojętnym zaś zostać nie może. Tymczasem
254 27 | był to Bóg Ligii.~Ligia zaś widziała, co się w nim działo,
255 27 | w ogóle, w szczególności zaś dla kobiecej, której nawet
256 27 | chwilę, iż to był Chilon.~Oni zaś usłyszawszy podniesiony
257 27 | trochę litości.~Apostoł zaś, wysłuchawszy do końca,
258 27 | wysłuchane, po smutkach zaś poczną się dni wesela.~To
259 27 | zaparła się Chrystusa...~Piotr zaś odpowiedział:~- Po trzykroć
260 27 | obfity.~I powstał. Kryspowi zaś ten mały, zgarbiony człowiek
261 28 | ostatecznie: veni, vidi, fugi; że zaś takie zakończenie sprawy
262 28 | ma co i mówić, Germanowie zaś, jakkolwiek rośli, mają
263 28 | rzekłem: Przebaczam wam, wy zaś pilną służbą starajcie się
264 28 | zowiąc mnie panem i ojcem, ja zaś - ze wstydem ci to mówię -
265 28 | zgadywać moje myśli, ja zaś wspominam ci o tym dlatego,
266 29 | zwątpienie i niepewność, teraz zaś po raz pierwszy usłyszał
267 29 | Piotra, dowiedziawszy się zaś, że nie masz go w mieście
268 29 | dla miłości Chrystusa, nie zaś dla innych celów. "Trzeba
269 29 | przez własny egoizm, obecnie zaś z wolna przyuczał się do
270 29 | wyjechał do Arycji, gdy zaś i odwiedziny Glauka stawały
271 29 | i zapalczywością. Życie zaś samo zdawało się go do tego
272 29 | nawet i śmieszną.~Winicjusz zaś począł trzeć czoło - i mówił:~-
273 29 | nowa sekta... Po chwili zaś rzekł:~- Na boską mieszkankę
274 29 | miłości i szczęścia.~On zaś otworzył jej ramiona i rzekł: -
275 29 | mu ramionami szyję, głowę zaś złożyła na jego piersiach.
276 29 | jej ramionach i szyi, ją zaś przejmowało drganie i oczy
277 29 | tylko o niej.~Petroniusz zaś rzekł:~- Eunice, każ nam,
278 29 | Chciałem ją wyzwolić, ona zaś, wiesz, co mi odpowiedziała: "
279 29 | piękność, miłość i moc, oni zaś nazywają to marnością. Mylisz
280 29 | to są mazgaje, przyszłość zaś nie może do mazgajów należeć.~-
281 29 | jestem - rzekła Eunice.~On zaś wsparł uwieńczoną głowę
282 29 | Tak. Oni jedni!... Nasze zaś życie czymże jest, jeśli
283 30 | ale bał się ich, zwłaszcza zaś tajemnicza Westa taką przejmowała
284 30 | cześć boskiego cezara, ów zaś przerwał grę w kości, w
285 30 | dasz na żony gwiazdy, my zaś utworzymy nową konstelację,
286 30 | odłożył zamiar wyjazdu. Nero zaś rzekł:~- Wasze śmiertelne
287 30 | wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś...
288 30 | wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie zrobię estety.
289 30 | trzeba świat opuścić, ja zaś przyjąłbym ją jako konieczność
290 30 | przynajmniej hartuje, twoi zaś chrześcijanie wprowadzają
291 31 | rzeczy smaku. Z Tygellinem zaś nie czuł się nigdy skrępowanym.
292 31 | srebrnych słupkach, pod nim zaś błyszczały jak słońca stoły
293 31 | głowie poznaje Ligię.~One zaś otoczyły go szalonym korowodem,
294 31 | widziałem - rzekł. Winicjusz zaś odpowiedział:~- Pójdźmy
295 31 | Rubria była z cezarem. Z tobą zaś mówiła...~Tu dokończył jeszcze
296 32 | potrzeba by go namawiać. Sama zaś rzecz była możliwa. Wszakże
297 32 | umrzeć, nie spodziewam się zaś, by to nastąpiło przed podróżą
298 33 | wszystkich twarzach, on zaś rzekł:~- Pozdrawiam was
299 33 | pasiastym płaszczem, gdy zaś po słowach jego nastało
300 33 | sprawiedliwość i miłosierdzie, nie zaś zbrodnie, o które was posądzają.
301 33 | jedną więcej duszę.~Obecni zaś, niemniej ucieszeni tym
302 33 | serca pohamować. Apostoł zaś wziął go za skronie i rzekł:~-
303 33 | dobroci spojrzenia, Apostoł zaś Piotr zbliżył się do niej
304 33 | klęknął przy niej, Piotr zaś położył ręce na ich głowach
305 34 | się o jego pień. Winicjusz zaś znów począł prosić drgającym
306 34 | wówczas wśród Apostołów, ci zaś patrzyli na nich z uciechą,
307 34 | nieprzyjaciółmi życia i radości? Ów zaś odpowiedział:~- Wiem, jako
308 35 | ojcu ojczyzny".~Po chwili zaś dodał:~- A gawiedź dumna
309 35 | wśród kolumn, Winicjusz zaś, stanąwszy koło impluvium,
310 35 | zmieniłem zdanie.~Po chwili zaś dodał:~- Mój kochany! w
311 36 | zboże z Aleksandrii, stamtąd zaś drogą Pobrzeżną uda się
312 36 | trudna ni daleka, w samym zaś mieście, złożonym z urządzonych
313 36 | poprzyprowadzali całe rodziny, by zaś czas nie wydał się im zbyt
314 36 | pieszych i konnych, nad każdym zaś niewolniczym zastępem czuwali
315 36 | równym, ciężkim krokiem, oni zaś jakby świadomi swej siły,
316 36 | jakby sennymi oczyma, czasem zaś wznosząc olbrzymie głowy,
317 36 | Oddaj purpurę!" - na jadącą zaś tuż za nim Poppeę wołano: "
318 36 | patrzyli na siebie, nikomu zaś ni z tego świetnego orszaku,
319 36 | wkrótce jak krwawy sen, drugi zaś, ów starzec przybrany w
320 36 | jak w tysiąc wozów, zastęp zaś towarzyszących mu prawie
321 36 | duszę na słowa Pawła.~On zaś ucieszył się w sercu, iż
322 36 | nieznacznym znakiem krzyża, zaś dobry Ursus począł go zaraz
323 36 | jest blisko Emporium, oni zaś muszą być głodni i zmęczeni
324 36 | Janikulskie wzgórze, cały zaś przestwór nieba napełnił
325 37 | jego musi się spełnić, że zaś on pobłogosławił miłość
326 38 | potem on począł nauczać, ja zaś słuchałem długo i to ci
327 38 | Uczyń to! uczyń!", on zaś rzekł: "Musiałbym mieć wierniejszych
328 39 | zmrok złoty i liliowy, oni zaś wśród spokoju wieczora rozmawiali
329 39 | usłyszałem Jego imię.~Ona zaś odpowiedziała cicho: - Kocham
330 39 | zbrodnia, . wierność, nie zaś niewierność, litość, nie
331 39 | wówczas na świecie, Piotr zaś i Jan widzieli Go, i ja
332 39 | osiąść gdzieś daleko.~Ona zaś, nie odrywając głowy od
333 39 | przez ciało Ligii, Winicjusz zaś powstawszy rzekł:~- To lwy
334 40 | naprawdę doskonałym. Petroniusz zaś, ze zwykłą sobie niedbałością,
335 40 | jego korzyść, w obecnych zaś budziła podziw i przekonanie,
336 40 | ustęp ze swej Troiki, gdy zaś skończył i gdy przebrzmiały
337 40 | nich niedobrego? Petroniusz zaś napadł na niego.~- Nie wierz
338 40 | szuka sobie wzoru, jam zaś nie miał wzoru. Nie widziałem
339 40 | zamyślił się, po chwili zaś rzekł:~- Odpowiedz mi, Petroniuszu,
340 40 | wypowiedzieli Priamowi wojny; gdyby zaś nie było ognia, Eschilos
341 40 | Tygellinus zmieszał się, Nero zaś po chwili, jakby chcąc zmienić
342 40 | czynię to, bo mnie to bawi, zaś wasze cnoty chrześcijańskie
343 41 | mi sił brak, Petroniusz zaś będzie mi mówił o muzyce.~
344 41 | Augustę rozmową, Terpnos zaś i Diodor stroili cytry.
345 41 | cezara na Winicjusza, w końcu zaś spoczął na Petroniuszu.~
346 41 | tunice wybiegł z pałacu.~Nero zaś podniósł ręce ku niebu i
347 42 | przeprowadzały dziwne zjawisko, potem zaś, zaniepokojone jego nagłością,
348 42 | godzina była późna, dzień zaś czynił się wcześnie w lipcu.
349 42 | nowego konia. Winicjusz zaś widząc oddział złożony z
350 42 | wille, drzewa; na końcu zaś tej szarej, okropnej płaszczyzny
351 43 | niezmierny chaos. Nad tą zaś falującą, obłąkaną ciżbą
352 43 | chyba mieczem, Winicjusz zaś nie miał broni, wyjechał
353 43 | kazał mu jechać za sobą, ten zaś poznawszy trybuna i augustianina
354 43 | wisiała jej odzież, na łóżku zaś leżało capitium, to jest
355 43 | przestał przynosić dymy, te zaś, które się nagromadziły
356 43 | oblał mu głowę wodą, obaj zaś nie tylko postawili go na
357 43 | niespodzianie nad sobą Chilona.~Grek zaś mówił:~- Dom twój, panie,
358 44 | ku miastu, na akweduktach zaś roje ludzi, którzy schronili
359 44 | niedorzeczną, zamieszanie zaś wzrastało coraz bardziej,
360 44 | schodził z ust tłumu, zguba zaś miasta wydawała się w owych
361 44 | ogniste kiście i pióra, wiatr zaś porywał je, zmieniał w złote
362 45 | teraz odnaleźć.~Nie było to zaś rzeczą łatwą. Winicjusz
363 45 | mostu Emiliusza, stamtąd zaś, pomijając Pincius, wzdłuż
364 45 | o ile mógł, muła, Chilo zaś, jadąc tuż za nim, rozmawiał
365 45 | Winicjuszem, przypomniał zaś sobie, że tenże zakazał
366 45 | śpiewające głosy ludzkie, latarki zaś ginęły w nim jedna za drugą.
367 45 | wsunął mu w rękę cugle, sam zaś przyłączył się wraz z Winicjuszem
368 45 | pokrzepienia i nadziei, on zaś przeżegnawszy zgromadzenie
369 45 | rozpowszechniona, teraz zaś wzmocnił ją jeszcze pożar
370 45 | jego skrzydłami opieki, on zaś wyciągnął nad nimi ręce
371 45 | twoje, paś nas!" Bliżsi zaś mówili: "Nie opuszczaj nas
372 45 | możesz mi ją wrócić.~Piotr zaś położył mu rękę na głowie. -
373 46 | Cyrk zapadł w gruzy, potem zaś w dzielnicach, które pierwsze
374 46 | nim razem, w powszechnym zaś zamęcie i rozprzężeniu urzędów
375 46 | miasta i ołtarzy, obecnie zaś naokół murów płonącego grodu
376 46 | w huczący wulkan, naokół zaś, aż do Gór Albańskich, jedno
377 46 | wszystkich bogactw, skarb zaś, zebrany tym sposobem, będzie
378 47 | przeszłość i dusza Rzymu, on zaś, cezar, stał z lutnią w
379 47 | milczącym zachwycie. On zaś śpiewał długo i nastrajał
380 47 | z wolna z wodociągu, owi zaś, których wezwał, szli za
381 47 | cezar wysłał go umyślnie.~On zaś, zdjąwszy z siebie swą białą,
382 47 | którzy stoją dalej, wszyscy zaś niechaj się zachowują jak
383 48 | słowa przemówić.~Apostoł zaś broniąc się od podzięki
384 48 | panie. Pax vobiscum.~Oni zaś odpowiedzieli: - I z tobą.~
385 48 | jego otwarte ramiona.~On zaś objął ją i czas jakiś przyciskał
386 48 | dreszcz wiary i miłości, Piotr zaś Apostoł wziął glinianą amforę
387 49 | przeciw niemu ręki.~Nero zaś siedział przez chwilę w
388 49 | bogowie chcą pomsty.~On zaś siadł, spuścił głowę na
389 49 | tęczę w oczy Nerona, ów zaś począł podnosić wargi w
390 49 | lub pocznie cezar.~Cezar zaś rzekł:~- Chcecie, bym go
391 50 | udał się do siebie, Nero zaś z Tygellinem przeszli do
392 50 | zawołał Tygellinus.~Chilo zaś odpowiedział:~- Dopełnij,
393 50 | wszystkie miasta na ziemi, ich zaś zostawić, jeżeli mu pomogą
394 50 | pchnął mnie nożem, moją zaś żonę, moją piękną i młodą
395 50 | Służyłem mu wiernie, on zaś w nagrodę na żądanie Glauka
396 51 | pieniędzy, ni ludzi, że zaś Paweł z Tarsu nawrócił jeszcze
397 51 | wyciągając do niej ręce.~Ona zaś chyląc ku nim swą złotą
398 51 | przebrane za amorów, oni zaś, popijając wino z bluszczowych
399 51 | cześć swego ulubieńca.~On zaś rozmyślał o Winicjuszu i
400 51 | a swoją siostrę, obecnie zaś wziąwszy udział w jego sprawach
401 51 | jego twarzy wyczyta. Ów zaś słuchał podnosząc w górę
402 51 | własne osoby, ten jeden zaś tylko zajmuje się poezją
403 51 | ostatniej pieśni."~Niejeden zaś, słysząc to, mówił sobie
404 51 | plugawsza i szpetniejsza.~Orgia zaś nie może trwać wiecznie
405 51 | pytającym wzrokiem.~Ten zaś zrozumiał.~- Nie - rzekł. -
406 51 | Augustę, żeś ją odrzucił? Ona zaś wie, żeś ją odrzucił dla
407 52 | tysiącami ludzi, co dzień zaś czerń i pretorianie przypędzali
408 52 | ludzie podpalili Rzym, że zaś chodziło przede wszystkim
409 53 | Ligii, w więzieniu, jeśli zaś kazała mu odejść i spocząć,
410 53 | szmer modlitwy, wszedłszy zaś ujrzał przy mdłym świetle
411 53 | zawołało kilka głosów.~Jemu zaś z oczu bił blask coraz większy
412 53 | oczy utkwił w górze, im zaś serca przestały prawie bić
413 53 | czepiali się jego szat, on zaś kładł ręce na ich głowach
414 53 | okrucieństwu "bestii".~Apostoła zaś wziął Nereusz, sługa Pudensa,
415 53 | nagle do nóg Apostoła.~Ów zaś, poznawszy go, zapytał: -
416 53 | niemy sposób litości.~Ów zaś rzekł:~- Wiem. Wzięlić dzieweczkę,
417 54 | Poppea zemdlała, wszyscy zaś słyszeli, jak cezar rzekł: "
418 54 | ścigał gniew Poppei, teraz zaś ona, zajęta własnym nieszczęściem,
419 54 | pohańbić je przed męką, reszta zaś miała być wydana w sam dzień
420 54 | umrzeć, umarł pięknym, nie zaś z twarzą wyniszczoną i sczerniałą
421 54 | kimeryjskich krajów, idę spać, ty zaś naśladuj mnie.~I rozeszli
422 54 | otaczają go silni niewolnicy, a zaś Winicjusz stoi przed nim
423 54 | podnieśli lektykę, niewolnicy zaś, przybrani w żółte tuniki,
424 55 | żołnierza, aby nie upaść, ów zaś mówił dalej:~- Dziękuj miłosierdziu
425 55 | był już u Augusty, teraz zaś udał się do niej po raz
426 55 | majaczyło w gorączce, matka zaś ratowała je z rozpaczą i
427 55 | i zatkał jej usta, drugi zaś, chwyciwszy miedziany posążek
428 56 | oczy pełne miłości, oni zaś upatrywali, gdzie która
429 56 | z bestiariuszami stanął zaś układ, że ukryją Ligię w
430 56 | rąk o piersi. Winicjuszowi zaś krew ścięła się w żyłach.
431 56 | sobie znaleźć Ligię, obecnie zaś gotów był dziękować Chrystusowi,
432 56 | wyjdziecie na arenę, ja zaś podniosę się i zwrócę głowę
433 56 | ruchami szermierzy, gdy zaś trafiało się, że spotykali
434 56 | uprzątnęli trupy, pacholęta zaś zagrabiły krwawe ślady na
435 56 | wyrywały się okrzyki. Oni zaś okrążyli całą arenę krokiem
436 56 | przyłbicy przeciwnikowi, lekki zaś, o ślicznych posągowych
437 56 | wreszcie na przeciwnika, ów zaś z równą szybkością przemknął
438 56 | okrzyki: "Macte!" - w niższych zaś rzędach poczęto robić nowe
439 56 | zwrócił głowę ku arenie.~Oni zaś poczęli znów walczyć tak
440 56 | głosy w amfiteatrze. Lanio zaś drgał czas jakiś jak zarżnięty
441 56 | wprowadzać ład, po każdym zaś rozdawnictwie wynoszono
442 56 | za brodę Watyniusz. Chilo zaś wyszczerzył na niego swe
443 56 | sposób oni napadali go, on zaś odgryzał się zjadliwie wśród
444 56 | cię rzezimieszkiem, tyś zaś został demonem, i dlatego
445 56 | najbliżej klęczących, inne zaś pokładłszy się i podniósłszy
446 56 | skowycząc z cicha, one zaś poczęły jeden po drugim
447 56 | konwulsyjnie szyję ojca, ów zaś, pragnąc mu przedłużyć choć
448 56 | górze, znak krzyża. Jemu zaś rozdzierało się serce i
449 56 | słów prefektowi miasta, ów zaś opuściwszy podium udał się
450 56 | okrzykiem zadowolenia, oni zaś zbliżyli się do obrębu i
451 56 | zniżyło się znacznie.~Tłumy zaś, spoglądając po sobie ze
452 56 | postępowało za nim, on zaś, dzierżąc srebrną lutnię,
453 57 | nie spostrzegł? Prawda? Ty zaś, na miłość bogów, nie mów
454 57 | wprost w oczy cezara, ów zaś po chwili odrzekł:~- Nie
455 57 | stało z Chilonem?~Chilo zaś, który, otrzeźwiawszy na
456 57 | zaczęli się śmiać. Cezar zaś, zwróciwszy się do Senecjona
457 57 | dawną energię.~Nazariusz zaś spłonął z radości i wzniósłszy
458 57 | na siedmiu wzgórzach, oni zaś, leżąc obok siebie za stołem,
459 57 | wyszedł na jego spotkanie, ów zaś wzruszył się na widok młodego
460 57 | zabierzecie chorą do lektyki, my zaś włożymy do trumny podłużny
461 57 | do cubiculum. Winicjusz zaś poszedł spoglądać z dala
462 57 | dala na więzienie, stamtąd zaś udał się aż na stok Watykańskiego
463 57 | oziębiło się natychmiast.~Oni zaś stojąc pod okopem, zakryci
464 57 | rzekł Petroniusz. Ów zaś odpowiedział jakimś dziwnym,
465 58 | się tysiącami ludzi, cezar zaś przybył również wcześnie
466 58 | Chilonowi znak ryby, w roli zaś Ikara, syn jego, Kwartus.
467 58 | kapłanek Westy, na arenie zaś wrzała robota, gwoździe
468 58 | przeznaczono mu krzyż, on zaś, zawsze gotów na śmierć,
469 58 | okrywała mu biodra, na głowie zaś miał wie-niec z róż. Ale
470 58 | wznosiło się na arenie, on zaś zwracając się do gromady
471 58 | zdążono dotąd poprzybijać, zaś Paweł z Tarsu zwrócił się
472 58 | padał blask słońca, na arenę zaś grube cienie, tworzące jakby
473 59 | równego sobie gościa, tu zaś, panie...~I przerwał, albowiem
474 59 | mówił? Nie wytrzymasz. Ów zaś odpowiedział:~- Chcę się
475 59 | odebrał mu naczynie, następnie zaś przysunąwszy się blisko,
476 60 | się ciemne postaci, bliżej zaś, przy migotliwych płomykach,
477 60 | świeżymi przekopami, czeladź zaś grabarska wchodziła tylko
478 60 | Winicjusza, z pozostałymi zaś zabrał się do wkładania
479 60 | klęknął przy niej.~Ursus zaś poznał go i rzekł:~- Chwała
480 60 | stać nie może.~Po chwili zaś dodał:~- Jeśli ty, panie,
481 60 | wiedziałam, że przyjdziesz.~On zaś rzucił się do jej rąk i
482 62 | wraz szalonym kołem, on zaś, mając po jednej stronie
483 62 | jak raniony gad, z ust zaś wyszedł mu krzyk, raczej
484 62 | i czarna pustka, w niej zaś widać tylko te oczy męczennika,
485 62 | ozwało się kilka głosów. On zaś odwrócił się ku tłumom i
486 62 | zamyśleniu...~Chilo błąkał się zaś jeszcze po ogrodach, nie
487 62 | opanować ból i mękę. Paweł zaś rzekł:~- Oprzyj się na mnie
488 62 | pozostał bez ruchu, Paweł zaś podniósł twarz ku gwiazdom
489 62 | pokorą ich ręce, następnie zaś przymknął oczy i wydawał
490 63 | żołędziowej miseczki.~Tygellin zaś zwrócił się do nich i rzekł:~-
491 63 | trwogę i niepewność, teraz zaś twarz miał bolesną, ale
492 64 | wypytywali go o jej przyczynę, on zaś opowiadał im z taką niezachwianą
493 65 | żyli, i o cezarze. Mówił zaś tak otwarcie, że Petroniusz,
494 65 | zamianować konsulem. Że zaś w duszy przeciwny jest prześladowaniu
495 65 | niepokojem Scewinus.~Petroniusz zaś położył mu rękę na ramieniu:~-
496 65 | Winicjuszowi poślubić ją, że zaś wyroki twoje, jak wyroki
497 65 | więzieniu z woli cezara, sam zaś rzekłeś, Petroniuszu, że
498 66 | pretoriańskie powiększono, komendę zaś nad nimi miał nie centurion,
499 66 | nieszczęsny oblubieniec. On zaś blady bardzo, z czołem pokrytym
500 66 | może ostatnim tchem, on zaś musi czekać bezradnie w
1-500 | 501-549 |