Rozdzial

 1 8 |     własną. Idąc na ucztę miała nadzieję, że Winicjusz i Petroniusz
 2 11|     niego, od Winicjusza; miała nadzieję, że on wyprosi dla niej
 3 14|    razem przyniosłem ci, panie, nadzieję, obecnie przynoszę pewność,
 4 14|      jak mówią, cudów, więc mam nadzieję, że mi odrosną.~- Jak to?
 5 14|     Winicjusza przewyższy twoje nadzieje, ale dopiero wówczas, gdy
 6 18|    modlitwy. Wszystko, co budzi nadzieję i zabija czas, jest godnym
 7 19|         wszelkie moje wydatki i nadzieje twoja wspaniałomyślność
 8 20|          jakby owi ludzie mieli nadzieję dojrzeć Go jeszcze lub jakby
 9 32|    edyktu. Miał nawet niepłonną nadzieję, że cezar jemu. powierzy
10 42|       stracił bowiem całkowicie nadzieję, by mógł uratować Ligię,
11 45|    dziewicy wszędzie, gdzie mam nadzieję ją znaleźć. Po wybuchu pożaru
12 50|       oni pielęgnowali go mając nadzieję, że z miłości stanie się
13 54|    więzienia z odrodzonym przez nadzieję sercem. Gdzieś w głębi duszy
14 54|      umyślnie krzepił tymczasem nadzieję w jego sercu, naprzód przez
15 56|        w żyłach. On, który całą nadzieję złożył w miłosierdziu Chrystusa,.
16 57|        świcie.~Ze stróżami miał nadzieję ułożyć się jeszcze tej nocy,
17 60|  Winicjusz jednak stracił także nadzieję, czy potrafi ją wydobyć.
18 61|         mu przykro, że go w swe nadzieje nie wtajemnicza.~Wreszcie
19 61| Tullianum? Ja straciłem wszelką nadzieję, a tyś rzekł, gdyśmy wrócili