Rozdzial

501 66 |             podobnych wielkoludów, ów zaś stał w środku amfiteatru,
502 66 |           togę z głowy Winicjusza.~Ów zaś podniósł się, przechylił
503 66 |          którego mu wybierzem", teraz zaś spoglądali w zdumieniu na
504 66 |           pierwszą w Rzymie osobą.~On zaś zrozumiał, że tłum domaga
505 67 |           domu Petroniusza, Winicjusz zaś i Ursus szli obok, śpiesząc
506 67 |             iść o własnej mocy. Ursus zaś patrzył w usiane gwiazdami
507 67 |   skrępowanego łańcuchami byka, teraz zaś widząc nad sobą twarz Winicjusza,
508 68 |        Winicjusza jego szczęściu, sam zaś poszedł wybadać Teoklesa
509 68 |              podnieść ją ku sobie, on zaś czuł, że to prawda i że
510 68 |             wśród ciszy ogrodowej, on zaś czuwał nad nią i wpatrując
511 69 |      schwytano i wymęczono, pozostali zaś albo wyszli z Rzymu, by
512 69 |               obejmować jego nogi, on zaś witał ich ze wzruszeniem
513 69 |         dłonie i błogosławił ich, oni zaś tulili się do niego, czując,
514 69 |           czepiając się szat jego.~On zaś odpowiedział:~- Dzieci moje!
515 69 |              chwilach męki w Panu, on zaś spać nie mógł i czuł mękę
516 69 |           garstki swych wiernych, oni zaś, otaczając go coraz ciaśniejszym
517 70 |              wzgórzom miasta.~Pacholę zaś, widząc to, powtórzyło jak
518 70 |          odkupić ich winy.~Odnajdując zaś Boga, którego mogli kochać,
519 71 |           tyle zajęcia, nie rozumieli zaś, że korowód ów nie składał
520 71 |           widok tego starca, wyznawcy zaś, kładnąc im ręce na ramiona,
521 71 |               sąd nad światem." W tej zaś myśli polecali się miłosierdziu
522 71 |               zostaną ukończone, tłum zaś, cichy zawsze i skupiony,
523 71 |       nieprzemożone, wieczyste.~Piotr zaś, otoczony żołnierzami, spoglądał
524 71 |          nastała cisza niezmącona.~On zaś, stojąc na wyniesieniu,
525 71 |              oddział żołnierzy. W tym zaś wieczorze, w tym przezroczym
526 73 |     augustianami przybył do Cumae, on zaś chociaż domyślał się podstępu,
527 73 |        trzecim i dalekim pamiętać. Wy zaś nie tylko nie zapomnieliście
528 73 |               wymysłem poetów, ludzie zaś wiarygodni mówili mi, że
529 73 |              prowadzisz, nie mogę. Że zaś nie chcę, a więc po dwakroć
530 74 |           willi arbitra elegancji.~On zaś sam pisał w godzinach popołudniowych
531 74 |               których był zadowolony, zaś lekką chłostę wszystkim,
532 74 |        włosach, cudna jak Charyta, on zaś posadził ją koło siebie
533 74 |              się blada jak płótno, on zaś uśmiechał się ciągle i wreszcie
534 74 |              schodzić tłumnie, nikomu zaś ani przez myśl nie przeszło,
535 74 |          zabrzękły lekko cytry, młode zaś głosy ozwały się im do wtóru.
536 74 |     przechodziła miarę powszednią.~On zaś podniósł w górę krużę mirreńską,
537 74 |               skarbem, mój drogi, jam zaś z owego skarbu umiał najcenniejsze
538 74 |          ludzkiego pogłowia, po tobie zaś innych postępków nie było
539 74 |                świat cię wyśmiewa, ja zaś dłużej już za ciebie płonić
540 74 |              tego listu wysłuchał, ja zaś pochwalę się nim chyba Charonowi
541 74 |   odpowiedział:~- Pójdź ze mną. Potem zaś dodał:~- Tyś mnie naprawdę
542 74 |         opuściła go spokojność...~Oni zaś wsparci o siebie, piękni
543 Epi|       legionów nie miały wodza, teraz zaś stoi na czele mąż z dawnych
544 Epi|              niemal czuć i myśleć!~On zaś żył dalej tylko teatrem
545 Epi|              go ze łzami w oczach, on zaś zanuci im epinicium, po
546 Epi|              widok zestraszył ich, on zaś błąkał się samotny po domu,
547 Epi|              czarnej chmury, z chmury zaś owej wychylają się ku niemu
548 Epi|        odrzekł szorstko Epafrodyt.~On zaś roztworzył płaszcz na piersiach.~-
549 Epi|   watykańskich miastu i światu.~Wedle zaś dawnej bramy Kapeńskiej