Rozdzial

 1 7  |            którzy twierdzą, że już ginie. I pewno!... Ale jeśli to
 2 7  |         rzekł:~- Kto mówi, że Rzym ginie?... Głupstwo!... Ja, konsul,
 3 7  |        ostatkiem sił, bo czuła, że ginie. Próżno jednak usiłowała
 4 35 |        pierwszym chłodnym powiewie ginie... choćby nie chciał! Na
 5 41 |        rzucają się w ogień... Rzym ginie, panie!~Nastała chwila ciszy,
 6 42 |     przebiegając koło niego: "Roma ginie!", i popędził dalej. Do
 7 42 | przerażenia oczy, odpowiadając, że ginie miasto i świat. Od strony
 8 42 |          rzekł - lecz gdy wszystko ginie, niech i on ginie.~Po czym
 9 42 |         wszystko ginie, niech i on ginie.~Po czym przypomniawszy
10 42 |          język nie wyrazi. Ludność ginie w ogniu lub morduje się
11 44 |     nadzieja rabunku.~Okrzyk "Rzym ginie!" nie schodził z ust tłumu,
12 45 |     radosną. Po czym mówił dalej: "Ginie! Ginie! I nie będzie go
13 45 |          czym mówił dalej: "Ginie! Ginie! I nie będzie go już więcej
14 45 |           wzdłuż Tybru. Teraz, gdy ginie miasto, niechybnie wyznawcy
15 74 |       przyznajcie, że razem z nami ginie... Lecz nie mógł dokończyć;
16 74 |            dobrze, że z nimi razem ginie to, co jedynie jeszcze pozostało
17 Epi|            spalono. "Jakiż artysta ginie!" - powtarzał jakby ze zdumieniem.~
18 Epi|         powtórzył:~- Jakiż artysta ginie!~W tej chwili rozległ się