Rozdzial

 1 15|         nie staje cierpliwości, czuję, że ma słuszność, i czekam.~
 2 17|        Baranka naprzepraszał! I czuje dotąd, że nie odpokutował
 3 20|      wyznaje tę naukę, słucha i czuje, to przenigdy nie zostanie
 4 26|        ją odbiegł, że trudu nie czuje i że nie uda się na spoczynek,
 5 29| wzniosłość Jego nauki i zarazem czuje do niej wstręt nieprzezwyciężony.
 6 32|       jej krzywdę. Tak! do tego czuje się zobowiązanym, bo przecież
 7 33|        między wami mieszkać, bo czuję się szczęśliwy, i mniemam,
 8 37|   oczyma. Prawdziwą wdzięczność czuję dla Petroniusza, który pochylił
 9 39|         idzie ogromnie pogodna. Czuję się tak szczęśliwy, jak
10 39|      głowie chce pomieścić, ale czuję, że tak jest, bom nigdy
11 39|     boska i najlepsza, serce to czuje, a takim dwom potęgom któż
12 41|     piękną świątynię lub obraz, czuję, że ogarniam to, co widzę,
13 41|       nazwać ni pojąć umysłem - czuję je tylko. Czuję bogów, widzę
14 41|       umysłem - czuję je tylko. Czuję bogów, widzę Olimp. Jakiś
15 41|             że ja, cezar i bóg, czuję się wówczas małym jak proch.
16 41|   muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię
17 48|       Tak! Ja to już rozumiem i czuję. Dzieckiem będąc wierzyłem
18 73|   miłość, skoro jej w sercu nie czuję? A jeśli wasz Bóg chce,