Rozdzial

 1 7 |        moją! Daj mi usta! Nie chcę czekać jutra... daj prędko usta!~
 2 9 |         brzeg sukni Poppei poczęła czekać na jej słowa z bijącym sercem.
 3 9 |          Wróćmy. Pomocy stąd tylko czekać należy, skąd przyjść może.~
 4 9 |        ponieważ Ursus musi tam już czekać w ciemnościach, więc wolałaby,
 5 11|        także przy dziecku i musiał czekać na nią długo. Nadeszła dopiero
 6 12|      zdawała się bez tchu w piersi czekać na jego odpowiedź.~Lecz
 7 15|         utrudnić dzieła. I chociaż czekać ciężko, chociaż nie staje
 8 16|          rozsądku. Nie czynić nic, czekać, siedzieć z założonymi rękoma
 9 21| odpowiedział Kroto.~Musieli jednak czekać jeszcze długo i kury poczęły
10 22|          jego nadludzkiej siły, by czekać na koniec walki, więc pominąwszy
11 22|         niego jakoweś podejrzenie, czekać spokojnie na śledztwo. Ale
12 29|            wrócić do Neapolu i nie czekać tam na nadejście wiosny,
13 44|         świata - zdawały się tylko czekać hasła i wodza. Poczęto wspominać
14 55|      codziennie pod mury Tullianum czekać, póki Chrystus nie skruszy
15 57|        wieś, panie - rzeki - i tam czekać śmierci, gdyż jestem stary
16 57|         rzekł Petroniusz. - Musimy czekać choćby do brzasku.~Jakoż
17 66|        ostatnim tchem, on zaś musi czekać bezradnie w tym strasznym
18 74|       można, widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą, odejść dobrowolnie,