Rozdzial

 1 2 | Petroniusz nie domyślał się ich rzeczywiście. Próżno, podniósłszy swe
 2 10|         na Karynach!...~Oni zaś rzeczywiście skręcili ku Karynom. Niewolnicy,
 3 17|         modlitwy, przeraził się rzeczywiście i w pierwszej chwili chciał
 4 18|      sobie do serca, które biło rzeczywiście przyśpieszonym tętnem. Oddech
 5 21|         patrzą na nas.~Tak było rzeczywiście. Gdy podczas słów Apostoła
 6 21|         nim na przodzie.~Ludzie rzeczywiście klękali, ale Winicjusz nie
 7 22|     wydawał mu się w tej chwili rzeczywiście jakąś nadludzką istotą.
 8 25| przychodzień z dalekich brzegów rzeczywiście zabiera mu Ligię i prowadzi
 9 29|      sposób przed siebie, jakby rzeczywiście szukał drogi w ciemności,
10 36|      Miasto całe jak w ogniu...~Rzeczywiście słońce zachodziło dnia tego
11 39|      się ze mnie i Ursus także.~Rzeczywiście znać było, że się go spodziewała,
12 41|      roń łzy.~Jakoż cezar wziął rzeczywiście formingę do ręki i podniósł
13 42|      pożarze. Ogień wszczął się rzeczywiście przy Wielkim Cyrku, w miejscu,
14 56|        za przepyszny amfiteatr!~Rzeczywiście, widok był wspaniały. Niższe
15 56|      stronę Greka.~A ów zemdlał rzeczywiście i siedział biały jak płótno,
16 59|      wygląda potomek Achillesa! Rzeczywiście Chilo wyglądał strasznie.
17 64|       myśli jak do szczęścia.~I rzeczywiście, szli tak zgodnie, jakby