Rozdzial

 1 2 |         mam przynajmniej o tyle dosyć, o ile ona mnie.~Markus
 2 12|     niej i nazywają ją Dianą.~- Dosyć - rzekł Petroniusz. - Mój
 3 13|       arenariach?...~- Na bogi, dosyć, szlachetny mędrcze! --
 4 13|     cnocie, mądrości i wymowie. Dosyć! Chcieliśmy wiedzieć, kim
 5 17|       dotąd, że nie odpokutował dosyć... A teraz znów przyrzekł
 6 26|  nieprzebraną rozkosz, rzekł:~- Dosyć. Idź spocząć, boska moja.~-
 7 29|      choroby i jak śmierć sama. Dosyć ich mamy i tak! nie potrzeba
 8 31|      Winicjusz wybuchnął:~- Mam dosyć Rzymu, cezara, uczt, Augusty,
 9 32|         trzysta... Pięćdziesiąt dosyć!... Sto, nie trzysta!...
10 51|    ludzi. Na Persefonę! Mam ich dosyć!"~I spostrzegł ze zdziwieniem,
11 51|       zwykle. Naprawdę miał ich dosyć.~Lecz następnie począł zastanawiać
12 51|     nerwy Petroniusza miały już dosyć tych wrzasków. Od chwili
13 56| Rozliczne głosy poczęły wołać: "Dosyć! Dosyć!"~Lecz zwierzęta
14 56|    głosy poczęły wołać: "Dosyć! Dosyć!"~Lecz zwierzęta łatwiej
15 57|    pieśni dla niego nie było to dosyć, spodziewał się bowiem zapału
16 62|        w nim, coś się zrywa, że dosyć ma mąk i krwi, że przychodzi
17 66|        nie podobała się tłumom. Dosyć już miano tych chrześcijan