Rozdzial

 1 2 |      w lewo, wdzierały się na wzgórza, tuliły się do zamkowego
 2 2 |        dom ukryty w zieleni i wzgórza porosłe tymem i cząbrami,
 3 17|        Emporium leżało u stóp wzgórza Awentyńskiego, zatem niezbyt
 4 20|    tęsknić cały ten cmentarz, wzgórza, wądoły i okolica. Zdawać
 5 36|      Publicus, idący środkiem wzgórza Awentyńskiego między świątyniami
 6 42| nozdrzy.~A wtem i wierzchołek wzgórza zaczął się złocić. "łuna!" -
 7 42|       które dotyka Palatynu i wzgórza Caelius, lecz rozszerzył
 8 43| strony przeciwnej, w kierunku wzgórza Watykańskiego. W każdym
 9 44|      blasku widać było dalsze wzgórza miasta, wille, świątynie,
10 44|   przestrzenie, brał szturmem wzgórza, rozlewał się po równinach,
11 45|       Z winnicą!~Mijali teraz wzgórza Watykanu, które świeciły
12 45|        Na chwilę zbocze owego wzgórza przesłoniło im pożar tak,
13 57|      aż na stok Watykańskiego wzgórza, do owej chaty fossora,
14 69|  miasta, u stóp Janikulskiego wzgórza. Po drodze widzieli domy
15 71|    Ale naokół było spokojnie. Wzgórza zdawały się wygrzewać i
16 71|       i wreszcie hen, w dali, wzgórza oblepione domami, olbrzymie