Rozdzial

 1 2 |          jej i przyciągając coraz silniej jej rękę, byłby ją przyciągnął
 2 4 | silniejsze.~I przycisnęła jeszcze silniej do piersi główkę dziewczyny,
 3 7 |        piękność ciała przemawiała silniej niż wszystko inne na świecie.
 4 14|        dwie łzy, które przemówiły silniej do Petroniusza niż najwymowniejsze
 5 20|          tylko daleko wyraźniej i silniej, a w końcu stała się tak
 6 23|           zmarszczył brwi jeszcze silniej.~- Uważ, stary człowieku,
 7 27|        jego słów obejmowała coraz silniej nogi Apostoła, jakby chcąc
 8 27|    łkaniem przytuliła się jeszcze silniej do nóg Piotrowych, zrozumiawszy,
 9 34|     wspomnienie "pronuby" jeszcze silniej. I znów umilkli, gdyż miłość
10 39|      Prawda! - rzekła przytulając silniej głowę do jego ramienia.~
11 39|           on tylko tulił ją coraz silniej do siebie, przy czyn w blaskach
12 41|          ocenić.~Cezar wsparł się silniej na ramieniu Winicjusza,
13 53|       Winicjusz obejmując jeszcze silniej stopy Apostoła. - Panie!
14 54|          jak upał dogrzewał coraz silniej, gromady próżniaków chroniły
15 56|          każdym ruchem zaplątywał silniej ręce i nogi. Tymczasem razy
16 66|        grzbiet wygiął się jeszcze silniej. Widać było, że zbiera resztę