Rozdzial

 1 2 |       dotąd, więc podniósł się, pochylił przed nią głowę i zamiast
 2 4 |         do jej nóg, a następnie pochylił się do kolan Pomponii, mówiąc:~-
 3 20|     płomień pochodni. Winicjusz pochylił się ku Chilonowi i spytał,
 4 20| rosnących obok cmentarza.~Chilo pochylił się ku Winicjuszowi i szepnął: -
 5 23|         i uląkłszy się w sercu, pochylił swą głowę.~- Niech się tak
 6 27|          wysłuchawszy do końca, pochylił się i położył zgrzybiałą
 7 33|        synu mój.~Winicjusz znów pochylił się do jego rąk, albowiem
 8 37|    czuję dla Petroniusza, który pochylił w tej chwili łódź, przez
 9 48|    Pokój z tobą, Ursusie.~Ursus pochylił się do nóg Apostoła, po
10 53|    dziecko niewinne!...~Tu znów pochylił się i przyłożywszy twarz
11 54|    czuwają nad nią. To rzekłszy pochylił się i w mgnieniu oka nakreślił
12 54|  chwyciwszy za krawędź lektyki, pochylił się ku niemu i patrząc mu
13 57|     umysł cezara w inną stronę, pochylił się ku niemu i szepnął:~-
14 62|     jednak, gdy bowiem Tygellin pochylił się nad nim i raz jeszcze
15 66|    złość uczynić Petroniuszowi, pochylił się i rzekł:~- Nie ustępuj,
16 69|        Bestii.~Wreszcie i Linus pochylił przed nim swą umęczoną głowę.~-