Rozdzial

 1 1 |        Winicjusz usłyszawszy to ostatnie imię zapomniał na chwilę
 2 7 |         chwila zachodu słońca i ostatnie jego promienie padały na
 3 9 |  chciałabyś wrócić do Pomponii?~Ostatnie pytanie Poppea zadała głosem
 4 29|        że jest nędznikiem, i to ostatnie uczucie napełniło go niezmiernym
 5 39|   poglądając ku zorzom, których ostatnie blaski odbijały się w ich
 6 39|     piersi. Na cyprysach zgasły ostatnie liliowe odblaski i ogród
 7 43|      ratunek. Lecz było to jego ostatnie wysilenie: w oczach poczerwieniało
 8 47|        chór śpiewaków powtarzał ostatnie wiersze, po czym znów Nero
 9 49|         i oniemiał. Ale było to ostatnie zwycięstwo arbitra elegancji
10 53|         Winicjusza gasząc w nim ostatnie przebłyski nadziei. Póki
11 56|    wyszczerzył na niego swe dwa ostatnie żółte zęby i odrzekł:~-
12 57|    powrócić. Nad miastem cichły ostatnie grzmoty burzy.~
13 69|       niego, czując, że to jest ostatnie może błogosławieństwo, jakie
14 69|     dopiero wraz z ich śmiercią ostatnie korzenie nienawistnej sekty
15 73| wszelkich trosk twarz i odnieść ostatnie, przedśmiertne nad Tygellinem
16 74|      coraz bardziej, gdy jednak ostatnie dźwięki umilkły, zwrócił