Rozdzial

 1 7 |         jak przez sen usłyszała okrzyk, którym witano cezara, jak
 2 7 |      mgłę dojrzała jego samego. Okrzyk zgłuszył ją, blask olśnił,
 3 14|   Epriusz Marcellus powtarzając okrzyk, jaki wydawał lud, gdy gladiator
 4 22|      usłyszał, jakby przez sen; okrzyk Ligii: "Nie zabijaj!" -
 5 36|         się zwiastował z daleka okrzyk tłumów.~W ciżbie znajdował
 6 41|    chwila ciszy, którą przerwał okrzyk Winicjusza:~- Vae misero
 7 44|         także nadzieja rabunku.~Okrzyk "Rzym ginie!" nie schodził
 8 47|     circenses, a teraz wydajcie okrzyk na cześć cezara, który was
 9 51|     gromady, które zasłyszawszy okrzyk poczynały go powtarzać.
10 52|                    ROZDZIAŁ LII~Okrzyk: "Chrześcijanie dla lwów!",
11 52|         zapamiętali tylko jeden okrzyk: "Chrześcijanie dla lwów!"
12 66|        piersi wyrwał się krótki okrzyk zdumienia, po którym uczyniła
13 66|    wszystkich piersi wyrwał się okrzyk i znów zapadła cisza. Ludzie
14 66| zmieniły się w jeden powszechny okrzyk. Ów olbrzym stał się teraz
15 70|         a z ust jego wyrwał się okrzyk:~- Chryste! Chryste!...~
16 71|       żołnierzy. Lecz ani jeden okrzyk oburzenia lub wściekłości