Rozdzial

 1 2 |           się wielkie pochlebstwo. Nasza miłościwa Augusta, Poppea,
 2 3 | przypomniała? - Wiosnę! - i to nie naszą w Italii gdzie ledwie tu
 3 4 |         wiesz o tym, że nie jesteś naszą córką. Jesteś zakładniczką
 4 4 |        ojcowski.~- Żegnaj, radości nasza i światło oczu naszych! -
 5 15|    przeszkadzał szum morza. Boleść nasza nie uspokoiła się dotąd,
 6 17|            mną swobodnie?~- Robota nasza poczyna się o północy, a
 7 24|     Winicjuszem na Ostrianum i pod naszą bramą.~- Ach! - rzekł Chilo -
 8 26|          życie chodziło. Taka jest nasza nauka, do której chcemy
 9 28|      ktokolwiek ich zechce mierzyć naszą miarą - chybi. Powiem ci
10 32|      piękność, a Rzym moc." Gdzież nasza moc?~- Zawołaj sobie Chilona.
11 32|           o tobie, panie. Ostatnia nasza wyprawa zakończyła się porażką,
12 37|            on pobłogosławił miłość naszą, więc ani cezar, ani wszystkie
13 53|           my, poznawszy małą wiarę naszą, umocniliśmy się w sercach
14 73|            pod którym piszę, widzę naszą spokojną zatokę, a na niej
15 73|     Zbawiciel. Żal i łzy znamy, bo nasza Prawda każe nam płakać nad
16 73|       jutro?" Aleś ty mówił mi, że nasza prawda jest nieprzyjaciółką