Rozdzial

 1 2 |         ogrodu, który widniał z dala jak jasny obraz, ujęty w
 2 7 |         i tych ludzi. Oto tam z dala widać kryptoportyk, na którego
 3 20|        od mdłych latarek. Coś z dala poczęło wreszcie błyszczeć
 4 21|      Tymczasem będę podziwiał z dala wasze bohaterskie czyny,
 5 22|    jakichś robotników idących z dala naprzeciw, uspokoił się
 6 28|       uczucie, że ona na mnie z dala patrzy, i boję się uczynić
 7 36|      złoty i purpurowy. Widne z dala części rzeki płynęły jakby
 8 37|        morskim, Augusto moja, z dala od Rzymu? Mam w Sycylii
 9 47| natchnienia.~Lud wskazywał go z dala rękoma, oblanego krwawym
10 51|          ale jakby wzburzony. Z dala dochodziły jakieś okrzyki,
11 51|         dowiedzieć się, jaką ci dała odpowiedź.~- Przyjdź - odpowiedział
12 53|      się. Winicjusz rozpoznał z dala jego białe włosy i wzniesione
13 57|         Dobre wieści! - rzekł z dala.~Jakoż wieści były dobre.
14 57|         zaś poszedł spoglądać z dala na więzienie, stamtąd zaś
15 62|   srebrny strumień połyskiwał z dala w miesięcznym świetle. Naokół
16 71|        raz ostatni ku miastu. Z dala, nieco w dole, widać było