Rozdzial

 1 4 |   światem i że jest tylko jeden, zły, szalony i potworny, któremu
 2 5 |         dowodzić mu, że popełnił zły uczynek, jest to tylko czas
 3 7 |    rozpaczą:~- Nie! I on nie był zły. On sam myślał wówczas,
 4 7 |         z wdzięcznością i udając zły humor począł mruczeć:~-
 5 7 |     duszy Winicjusz, ale pijany, zły satyr, który napełniał ją
 6 12|      sobie był dobry, a stał się zły dopiero wówczas, gdy na
 7 13|      marną stratą czasu, o którą zły był na Petroniusza.~- Kiedy
 8 14|         to radą wszedł w te mury zły duch, który jednym spojrzeniem
 9 23|         chciał namówić.~- To był zły duch, ale ja wziąłem go
10 26|       gniew i zniecierpliwienie. Zły był, iż mu przerwano rozmowę
11 27|        posępnie. - Uciekaj, póki zły duch, którzy cię oplątał,
12 30|         Cezar wróciwszy do Rzymu zły był, że wrócił, i po kilku
13 50| chrześcijaninem, do którego mnie zły los zbliżył, był Glaukos,
14 57|         Wiesz, że cię kocham... "Zły znak!" - pomyślał Petroniusz.~-
15 65|         ręku, i odrzekł:~- Niech zły urok spadnie na tę laskę.