Rozdzial

 1 7 |   wdzięczna, nie mógł opanować wzruszenia i zdawało mu się, że nigdy
 2 9 |      oddech jej uczynił się ze wzruszenia szybszy i głośniejszy. Akte
 3 10|   gromady i poczęła dygotać ze wzruszenia. Porywała ją na przemian
 4 21|   twarz Winicjusza pobladła ze wzruszenia, oczy zaś jego skrzyły się
 5 22| również ze względu na wszelkie wzruszenia, przez jakie przeszedł,
 6 23|      bólu, tak teraz osłabł ze wzruszenia. Ogarnęła go jakaś niemoc,
 7 29|      usłyszawszy to pobladł ze wzruszenia. I jemu zdawało się niejednokrotnie,
 8 39| natomiast napełniły oczy łzami wzruszenia. Winicjusz, objąwszy ramieniem
 9 41|       pobladł sam ze szczerego wzruszenia. Pierwszy też zapewne raz
10 43|  dosłyszał odpowiedzi, gdyż ze wzruszenia i przebytych wysileń zemdlał.
11 47| schodów i z twarzą pobladłą ze wzruszenia począł pytać:~- I cóż? Co
12 48|  ściekające mu po pobladłej ze wzruszenia twarzy. Usta trzęsły się
13 50|     cezara kapłani pobledli ze wzruszenia i podniósłszy na wysokość
14 51|       nie okazał najmniejszego wzruszenia i rzekł, jakby mówił człowiek,
15 53|     szopy i twarze pobladłe ze wzruszenia.~Piotr, zapatrzony w widzenie,