Rozdzial

 1 7 |         niezdrową pragnęła odejść. Wszelako biesiadnikom, którzy pozostali,
 2 9 |           i dzikich zwierząt, było wszelako jeszcze więcej głębokiej
 3 9 |               To jeszcze dziecko."~Wszelako po chwili przyszło jej do
 4 15|           nie może mi dać rady, ma wszelako nade mną jedną wyższość.
 5 17|    zabrania zabijać. Nie zabił ich wszelako w swojej obronie, bo i tego
 6 25|            się zjadać. Uderzyła go wszelako jedna rzecz. Oto po wyjściu
 7 29|           sam na siebie, nie mogąc wszelako pozbyć się ani myśli, że
 8 37|           nawet ją jeszcze miłuje, wszelako już jej nie szczędzi i nie
 9 40|            głosem, w którym drgała wszelako głęboko zraniona miłość
10 49|          jak nigdy w życiu.~Począł wszelako mówić swobodnie i niedbale,
11 52| przekupionych stróżów więziennych.~Wszelako Petroniusz nie mogąc zapomnieć,
12 56|           zaczerwienionymi oczyma, wszelako tym razem nie znalazł jakoś
13 58|           to odpuszczona, drżyjcie wszelako, albowiem sprawiedliwości
14 63|       prędki wyjazd do Achai. Inni wszelako przeczyli temu, twierdząc,
15 66|         zaciśniętymi pięściami. Ów wszelako ociągał się i wahał: Do