Rozdzial

 1 2 |        znany przez te tłumy. O uszy Winicjusza obijało się ustawiczne: "
 2 2 |  dziwną, która sączy się w jej uszy, porusza w niej krew, a
 3 7 | przekłute na znak niewolnictwa uszy.~Słynniejsi zasiadali wprost
 4 7 |    które cię widzą; szczęśliwe uszy, które słyszały twój głos,
 5 13|      który zaróżowił nawet jej uszy i szyję.~- Tak, panie.~-
 6 13|     sława moja obiła się o jej uszy.~- Jakiejże chciała rady?~-
 7 18|       musiałyby się obić o twe uszy, albowiem cały Rzym nie
 8 35|        by oczy twoim widokiem, uszy twym słodkim głosem ucieszyć.
 9 36|      wśród kłębów kurzu długie uszy stada i z radością słuchała
10 42|     Idumejski ogier, stuliwszy uszy i wyciągnąwszy szyję, mknął
11 49|     podpalaczem i komediantem, uszy moje nie mogą znieść takich
12 51|     jak zmora i rozdzierały mu uszy, więc gdy ujrzał przy tym
13 53|       owe wieści obijały się o uszy Winicjusza gasząc w nim
14 74| spodziewać. Ale kaleczyć sobie uszy jeszcze przez lata całe
15 74|    śmierci ochotę. Rzym zatyka uszy słuchając ciebie, świat