1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
1 1 | przyśpieszało stopniowo obieg jego 1eniwej krwi, rozbudzało go, cuciło,
2 59 | zawołał Tygellinus. - Hic abdera! - odpowiedział Petroniusz.~
3 49 | Rzymianach! Słuchano by mnie w Acchai. Tu otacza mnie tylko zdrada.
4 59 | Patrzcie, jak wygląda potomek Achillesa! Rzeczywiście Chilo wyglądał
5 56 | święty gród,~Mógł go gniewowi Achiwów zdać ~I ścierpieć, by święte
6 45 | zewnątrz murów, za ogrodami Acyliusza, ku Porta Salaria. Winicjusz
7 17 | wzdłuż rzeki, przez Porticus Aemilia, co jeszcze znacznie skracało
8 36 | więc sobie i Domicjusza Afra,~i zgrzybiałego Lucjusza
9 41 | On przede wszystkim służy Afrodycie - odrzekł Petroniusz.~I
10 46 | jasnookie ludy Północy, Afrowie i Azjaci; wśród obywateli
11 19 | jakiego wydała kiedykolwiek Afryka. Czy wyobrażasz sobie, panie,
12 43 | ten, złożony z Azjatów, Afrykanów, Greków, Traków, Germanów
13 29 | śniegi znikły pod tchnieniem afrykańskich wiatrów ze szczytów Gór
14 32 | Tygellinus, Watyniusz, Sekstus Afrykanus, Akwilinus Regulus, Suiliusz
15 49 | tobie będzie Priam, czym Agamemnon, czym Achilles, czym sami
16 29 | końskich, albo na Eubei okręt Agamemnona, albo czaszę, dla której
17 20 | sobie czasami obrzędowe agapy w nocy. W miarę jednak,
18 2 | Brytanika, którego Nero otruł, i Agrypinę, którą kazał zamordować,
19 1 | gestykulującego jak małpa. Agryppa, gdy tu przyjechał ze Wschodu,
20 57 | uzdrowienie... Ach, ty, Ahenobarbie, chcesz sobie wyprawić widowisko
21 2 | potrafił uśpić Wespazjana. Ahenobarbowi można przyganiać pod warunkiem,
22 50 | dawnych boskich mędrców, i w Akademii w Atenach, i w Serapeum
23 73 | drodze, a po wszystkich akantach w kolumnach waszego domu
24 2 | pod architrawami kwiatami akantu, to pozawijanych w jońskie
25 10 | nią jak kamieniarz z Gór Akbańskich. Nie bądź zbyt natarczywy
26 41 | Terpnos i Diodor, którzy mieli akompaniować cezarowi, spoglądali, kręcąc
27 57 | się i rzekł:~- Gdy poślę Akratusa i Karynasa samych, to jakobym
28 57 | oświadczył mu, że wraz z Akratusem i Sekundem Karynem wysyła
29 12 | w którym sypia ze starą Akryzjoną i Ifidą; nigdy po twej kąpieli,
30 3 | niegdyś psy rozszarpały Akteona.~Winicjusz, nie podnosząc
31 47 | ręku, z twarzą tragicznego aktora i z myślą nie o ginącej
32 49 | Porta Asinaria, w których aktorowie grają dla uciechy przedmiejskiej
33 49 | Lecz w miarę słów Tygellina aktorska twarz jego poczęła się zmieniać
34 Epi| całej wymowy i zdolności aktorskiej, czy ktokolwiek w świecie
35 Epi| Głosem zarazem drżącym i aktorskim oświadczył, że chwila jeszcze
36 20 | przerzucał się w jednym miejscu akwedukt. Księżyc tymczasem wychylił
37 44 | okolicznych gór ku miastu, na akweduktach zaś roje ludzi, którzy schronili
38 42 | biegły ku miastu tylko arkady akweduktów i nic już nie zasłaniało
39 32 | Watyniusz, Sekstus Afrykanus, Akwilinus Regulus, Suiliusz Nerulinus,
40 57 | się załatwić. Na to stary Akwilus Regulus, wielki znawca rzeczy
41 Epi| czele mąż z dawnych królów akwitańskich pochodzący, a przy tym wojownik
42 60 | wydała mu się bladą jak alabaster, i wychudzone ramiona. I
43 41 | wyszli razem na wyłożony alabastrem i posypany szafranem taras
44 2 | niebieskie jak lazur mórz oczy, i alabastrową białość czoła, i bujność
45 7 | krzyż złotymi taśmami do alabastrowych kostek. Gdy wreszcie czesanie
46 61 | włócznią w tarczę na znak alarmu, odwiódł Winicjusza na bok
47 60 | głodne, z oczyma zgasłymi alba płonącymi gorączką, ze zsiniałymi
48 42 | pozostawiając na prawo Albalongę i jej wspaniałe jezioro.
49 47 | zatrzymał się w okolicach Aqua Albana i wezwawszy do namiotu tragika
50 15 | nadziei, tuszę więc, że alboś już słodkie żądze w objęciach
51 1 | światło Heliosa! Jeśli "boski" Aleksander był do ciebie podobny -
52 21 | Winicjusza jak, Arystoteles do Aleksandra Macedońskiego i gdyby przynajmniej
53 43 | miasteczka zwanego Vicus Aleksandri, za którym przeprawił się
54 29 | pierś Heleny? Czyś widział Aleksandrię, Memfis, piramidy, włos
55 74 | różnokolorowych szkłach aleksandryjskich. Przy ławach stały greckie
56 51 | naczynia etruskie i szkło aleksandryjskie, i miedź koryncka, to może
57 36 | lub wyrobionych ze szkła aleksandryjskiego. Przegradzały ich małe oddziały
58 52 | Pitagorasem, a na koniec z Aliturem i Parysem, którym zazwyczaj
59 36 | Matricida! Nero! Orestes! Alkmeon!", a inni: "Gdzie Oktawia?" "
60 51 | uciekajcie natychmiast choćby za Alpy lub do Afryki: I śpiesz
61 1 | opuszczonym, może być uważana jako alumna. Plaucjusz mógłby ci ją
62 39 | domu, które to dzieci zowią alumnami. I ty, panie, mogłeś być
63 39 | panie, mogłeś być takim alumnem. Ale gdyby rodzice twoi
64 Epi| zbroić młode niewolnice jako amazonki, a zarazem ściągać legie
65 19 | tak tylko dla podniecenia ambicji Krotona, lecz Winicjusz
66 1 | cedrowym drzewem posypywanym ambrą, bo wolę w życiu zapachy
67 48 | panie, że ci przypomnę dom w Amerioli.~Wobec tego okropnego pożaru
68 56 | Flawiusze wznieśli Koloseum, amfiteatry w Rzymie budowano przeważnie
69 37 | istotnie wywabione z głębin Amfitrydy muzyką. A ja, czy wiesz,
70 15 | najgłębszych jaskiniach Amfitryty. Słuchałyby nas natomiast
71 48 | zaś Apostoł wziął glinianą amforę z wodą i zbliżywszy się
72 19 | nasz bohater w świątyni Ammona. Co do mnie, te "skrupuły" (
73 40 | nudzę się nieraz, jak Jowisz Ammoński na pustyni, myślę, że pod
74 30 | Charytek tam, gdzie będzie Amor? - odpowiedział Tygellin.~
75 56 | piasku. Za czym wbiegły amorki rozrzucając listki róż,
76 13 | panie, dałem jej bowiem amulet, który zapewnia wzajemność.
77 13 | żadnych oznak, żadnych amuletów na Pomponii lub na twej
78 2 | mitrami, i sprzedających amulety, i poskromców wężów, i chaldejskich
79 7 | omyłkę zaśpiewał piosenkę Anakreona. Wtórowali mu do niej Pitagoras,
80 73 | zowie się Pirron, drugi Anakreont. Resztę tanio ci sprzedać
81 2 | impluvium, otoczona była anemonami i liliami. Szczególnie w
82 68 | nicjusz ubierał jej lektykę w anemony, a zwłaszcza w irysy, by
83 57 | zasiadłem nawet do kości. U Anicjusza jest wieczorem uczta, zapowiedziałem,
84 60 | czując wzajem w sobie dusze anielskie, poczęli się modlić.~
85 33 | mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał,
86 1 | wyrażenie Seneki o kobietach:~- Animal impudens... etc...~A następnie
87 55 | milcząca, cudna i złowroga jak anioł śmierci.~
88 7 | się, że tak mogli wyglądać aniołowie lub jakieś duchy niebiańskie.
89 65 | Kocha go Feniusz Rufus, ród Anneuszów jest mu całkiem oddany.
90 5 | rozmyślania.~- Szlachetny Anneuszu - rzekł - wiem, jak cezar
91 36 | młodego Nerwę, i Lukana, i Anniusza Gallona, i Kwintianusa,
92 51 | przy dźwięku harf pod wodzą Antemia. Co ich mogło obchodzić,
93 51 | Petroniusz.~Po czym dał znak Antemiosowi, by kończył hymn do Apollina.~"
94 58 | żony i brata, biada ci, Antychryście! Otchłań otwiera się pod
95 49 | łabędzie i strusie, gazele i antylopy z Afryki, jelenie i sarny,
96 2 | znajoma, albowiem widywał ją u Antysii, córki Rubeliusza Plauta,
97 63 | Soranusie, i twoja żona, Antystiuszu, poukrywały swoich niewolników
98 14 | głosisz, nie odbije się jako antyteza na twoim grzbiecie.~Chilon
99 51 | znajomy Petroniuszowi setnik Aper, cały w zbroi i w żelaznym
100 49 | humor; Witeliusz stracił apetyt.~Inni naradzali się między
101 2 | zna na rybach. Gdyby stary Apicjusz żył jeszcze, może by ci
102 31 | potrawy, że i wyobraźnia Apicjusza omdlałaby na ich widok,
103 30 | spytał Watyniusz. - Niech cię Apis błogosławi! Wyprawiłeś nam
104 18 | żagli po Archipelagu, być Apollinem, Ozyrysem i Baalem w jednej
105 13 | nosie.~- A boski Diogenes z Apolonii głosił, że istotą rzeczy
106 10 | Winicjusza zarówno mało obchodził Apoloniusz z Tiany, jak i historia
107 28 | jeszcze przecie mówić i o Apoloniuszu z Tiany. To, co potwierdził
108 34 | co przed chwilą wyznał Apostołom: więc niepokój swej duszy ,
109 45 | jakiego pokochali z opowiadań apostolskich, a zatem nie bezlitosnego
110 36 | myśli zatrwożyło się jego apostolskie serce i począł mówić w duchu
111 47 | siebie schodach na wodociąg Appijski, a za nim augustianie i
112 4 | córki, by ją wyzwolić z rąk Appiusza; dawniej jeszcze Lukrecja
113 71 | Tarsu ku miejscowości zwanej Aquae Salvia. I za nim również
114 36 | Prowadzili je Hindusi i Arabowie na stalowych łańcuchach
115 56 | poszarpanych wnętrzności zgłuszył arabskie wonie i napełnił cały cyrk.
116 40 | żony były oddawane lwom na arach. Może was spotkać każda
117 72 | Tuliusz Senecjo, i Prokulus, i Ararykus, i Tugurynus, i Gratus,
118 51 | smaku i poloru! Dziesięciu arbitrów elegancji nie przerobiłoby
119 51 | rzekł:~- Dobry wieczór, arbitrze elegancji. Czy zawsze jeszcze
120 19 | marmurowym podnóżu, zwanej arca, i wydobywszy z niej kieskę
121 2 | jak w morzu. Wierz mi, że Archipelag mniej jest błękitny. Po
122 36 | cudach Indyj i Arabii, o archipelagach otaczających Brytanię, gdzie
123 18 | cieniem purpurowych żagli po Archipelagu, być Apollinem, Ozyrysem
124 2 | pni, to rozkwitłych pod architrawami kwiatami akantu, to pozawijanych
125 30 | Mnie dobrze w domu, wśród arcydzieł, z ciebie zaś nigdy nie
126 15 | wówczas dopiero, gdy go w arcydzieło przemieni ręka rzeźbiarza.
127 20 | wydał mu się nie jakimś arcykapłanem biegłym w ceremoniach, ale
128 42 | śpiące Laurentum, zawrócił ku Ardei, w której, również jak w
129 43 | drogę Łacińską, Numicyjską, Ardejską, Lawinijską i Ostyjską,
130 44 | potrzebowano mnóstwa do cyrków, aren i do wszelkiego rodzaju
131 40 | cię zatargami z miejscowym areopagiem.~- Oto co się nazywa mówić
132 30 | Winicjusz.~- Ach, ty "srogi Aresie"? Czemu nie byłeś w Benewencie?
133 54 | na niebie i przez Clivus Argentarius napływały na Forum, jak
134 35 | Awiruna, u Atraktusa na Argiletum, a przedtem jeszcze u Sozjuszów
135 19 | nie poznaję. Wstydź się, Argobójco! Taki mądry bóg, żeby też
136 35 | Piotr Apostoł! Na to nie ma argumentu, pozwól jednak, bym ja przedsięwziął
137 47 | Petroniusz, stanąwszy u stóp arkad, kazał sobie podać białego
138 42 | której biegły ku miastu tylko arkady akweduktów i nic już nie
139 15 | obraźliwy. Ponieważ podbił Armenię, prosi, żeby mu ją zostawić
140 7 | hałas cytr, lutni, cymbałów armeńskich, sistr egipskich, trąb i
141 66 | ranach otrzymanych w wojnie armeńskiej, i wyciągnął ręce do ludu.~
142 57 | których występują ludzie sine armis et sine arte, trwają prawie
143 14 | Herkulesa aż po granice Arsacydów.~- Witaj, prawodawco cnoty
144 1 | synem ten Asklepios, czy Arsinoe, czy Koronidy, a gdy matka
145 57 | ludzie sine armis et sine arte, trwają prawie równie długo,
146 7 | obuwiu, i rycerzy, i słynnych artystów, i rzymskie panie przybrane
147 14 | przyszłość, tyczących podróży, artystycznych wystąpień, a nawet i przyjęć,
148 1 | która, jak twierdzi młody Arulanus, chodzi u siebie w domu
149 35 | mój, ~W ślad Harmodiosa i Arystogitona...~ ~Lecz przerwał, gdyż
150 2 | gardził podwójnie: i jako arystokrata, i jako esteta. Ludzie pachnący
151 21 | samo mógł powiedzieć wół do Arystotelesa - odparł Chilo.~Na świecie
152 6 | wcielona w Petroniusza! Gdyby Arystydes żył, powinien by przyjść
153 1 | chodziła po łące porosłej asfodelami. Jest przy tym univira,
154 51 | trawnikach w ogrodzie są asfodele?~- W ogrodzie cyprysy i
155 51 | razem po łąkach porosłych asfodelem. Znalazłbym też towarzystwo
156 1 | miałem także do czynienia i z asklepiadami, gdym zeszłego roku chorował
157 14 | niewolników; przegrałem blisko sto asów w morę; byłem w pralniach,
158 10 | zmagać, bić, obalać i deptać. Atacynusowi błysnęła myśl, że przede
159 32 | pięściami, zawołał:~- Na Ate i na Furie! nie zapomnę!
160 25 | opierali się wprowadzeniu do Aten walk gladiatorów. Bywało,
161 25 | należał młody patrycjusz. Ateńczycy wznieśli przecie jej ołtarz
162 65 | Chodziło mu najbardziej o Ateńczyków, których się bał. Inni augustianie
163 74 | ścianami cytrzyści i śpiewacy ateńscy czekali znaku swego chorowoda.~
164 14 | Świat dźwiga na barkach nie Atlas, ale kobieta. i czasem igra
165 7 | klamrę, zjawili się dwaj atleci, by dać gościom widok zapasów.~
166 28 | to z natury. Prawdziwie atletyczne ciała coraz są rzadsze i
167 1 | bowiem, lubo starszy i mniej atletyczny, piękniejszy był nawet od
168 1 | albowiem Markus był pięknym i atletycznym młodzieńcem, a zarazem umiał
169 Epi| poczęli tracić głowy. Inni atoli mniemali, że tylko zagłusza
170 3 | ją czyniono córką króla Attala... Uspokój się... Pomyśl,
171 57 | najmniejszej trudności. Pomocnik, Attys, był już również ugodzony.~-
172 Epi| wozie, na którym niegdyś August odbywał tryumf. Zburzono
173 35 | nieporównanym, boskim cezarem, Augustem, Periodonicesem... Herkulesem,
174 51 | popadł, o znikczemniałych augustianach, o pościgu grożącym chrześcijanom,
175 31 | Petroniusz mówiąc mu, że żadna z augustianek i nie potrafi, i nie zechce
176 27 | Kryspus - że Winicjusz jest augustianinem...~- Chrystus kruszył twardsze
177 8 | ukryć, cezar pomści się na Aulosach. Jeśli chce uciekać, niech
178 38 | ty, droga, była kiedy z Aulosami w Ancjum? Jeśli nie, będę
179 2 | zresztą ośmieliła go dawna z Aulosem znajomość.~Aulos zapewnił
180 5 | Markus Winicjusz pozdrowienie Aulowi Plaucjuszowi. Co się stało,
181 73 | buduje się w Rzymie Domus Aurea. Być może, że świat nie
182 63 | ROZDZIAŁ LXIII~Dramat Aureolus dawano zwykle w teatrach
183 63 | zaczęło się przedstawienie Aureolusa, na które nie bardzo zważano,
184 57 | twarzy zmarłych. Za jeden aureus dotknie trumny, nie ciała.~-
185 57 | że dostanie pełną kapsę aureusów - rzekł Petroniusz. - Ale
186 2 | dowód, co jest miłość własna autorska, historię Rufinusa - rzekł.~
187 56 | śpiewać przeciągłymi głosami:~Ave, caesar imperator! ~Morituri.
188 42 | i domy - mówił Juniusz - Awentyn i Caelius w ogniu. Płomień
189 35 | i owo zobaczyć. Byłem u Awiruna, u Atraktusa na Argiletum,
190 18 | umieścić gdzieś między Grecją, Azją i Egiptem, żyć życiem nie
191 46 | ludy Północy, Afrowie i Azjaci; wśród obywateli niewolnicy,
192 43 | domyśleć. Tłum ten, złożony z Azjatów, Afrykanów, Greków, Traków,
193 6 | jest rzeczą godną jakiegoś azjatyckiego królika, nie rzymskiego
194 35 | jako muzyk, jako atleta, ba, nawet jako tancerz i zabrałby
195 18 | być Apollinem, Ozyrysem i Baalem w jednej osobie, różowieć
196 52 | naokół beczek z winem, bachiczne uczty i tańce. Wieczorami
197 29 | Będzie to coś, jakby pochód Bachusa i Apollina w jednej osobie.
198 12 | groźbą chłosty dawali pilne baczenie na wszystkich wychodzących
199 36 | chwilami oczy i nasłuchując bacznie, jak go witają. Witała go
200 57 | zwrócił się do ludzi:~- Baczyć, by muły nie parskały!... -
201 15 | już poznał i próbował ich badać, ale ostrożnie, by przez
202 43 | którzy otoczyli go wkoło, badając troskliwie, czy nie poniósł
203 14 | odpowiedział Chilon. - Kto kiedy badał chrześcijanina? Kto poznał
204 69 | Tu i owdzie centurionowie badali schwytanych więźniów, wypytując
205 15 | dlatego, by ta w razie sądu i badania śmiało mogła zaprzysiąc,
206 24 | Winicjusz zwrócił na Greka badawcze spojrzenie i spytał:~- Coś
207 57 | zawołał.~I począł patrzeć badawczo w twarz Winicjusza, a ten
208 37 | na mnie złymi i zarazem badawczymi oczyma. Prawdziwą wdzięczność
209 27 | Zbawiciela, boś zeszła jakby na bagno, którego wyziewy zatruły
210 7 | sztukmistrzów, cudotwórców, bajarzy, trefnisiów, wreszcie z
211 7 | rozwódka, znana była ze swej bajecznej rozpusty w całym Rzymie.~
212 2 | włosach i uczernionymi brwiami bajecznie zwiędłą, czymś w rodzaju
213 18 | choćby dlatego, że w owym bajecznym królestwie poezji i Wschodu
214 7 | łysinę przybraną w wieniec na bakier, rzekł:~- Kto mówi, że Rzym
215 60 | przyszli do nas pretorianie, bałam się śmierci i męki, ale
216 3 | niej. Jeśli pocznie cię bałamucić i kreślić ci litery na stole
217 1 | frigidarium ukazały się głowy balneatorów i rozległo się ciche: "psst" -
218 1 | zwykle, kąpieli. Dwaj ogromni balneatorzy złożyli go właśnie na cyprysowej
219 25 | niezmierny. Ale gdy doszedł do balustrady otaczającej szczyt wieży,
220 22 | dwóch ludzi złożył sito na balustradzie i zawrócił ku nim.~- A czego
221 43 | rzeki przytaczały się nowe bałwany dymów czarnych i tak ciężkich,
222 20 | Eurycjusza pożyczylem od jednego balwierza peruki i w nozdrza wsadziłem
223 13 | nasłuchuje nowin przy drzwiach balwierzy, dla kogo nie mają tajemnic
224 36 | czarne twarze. Ostrza ich bambusowych dzid świeciły w słońcu jak
225 73 | i retorów nie są czczymi bańkami i pustym brzękiem słów bez
226 32 | pięć dni ma za co kupić baranią głowę u rzeźnika, którą
227 64 | wojnie przyda się jednak Barankowi bardzo i potrafi mu się
228 1 | Tyrydaty, Tygranesy i cała ta barbaria, która, jak twierdzi młody
229 7 | epikurejczycy nie oprą się barbarzyńcom. A to darmo! Co do niego
230 2 | ustach dziewczyny, o której barbarzyńskim pochodzeniu był przez Winicjusza
231 4 | Jeden z nich, wysoki i barczysty Ligijczyk, którego w domu
232 56 | jeden z molosów wpił kły w bark klęczącej na przodzie kobiety
233 63 | że twoja córka Serwilia, Barku Soranusie, i twoja żona,
234 61 | wśród nędzy i cierpień, na barłogu więziennym poczęło się dla
235 36 | blasków złotych, od tych barw purpury i fioletu, od migotania
236 2 | ludzi znad Indu, o brodach barwionych na kolor cegły, Syryjczyków
237 1 | jestem ani taki nieużyty jak Bassus, ani taki pedant jak Aulus
238 42 | gospodzie otoczonego zastępem batawskich niewolników, pierwszy dał
239 16 | różanym ciele zostawiłby batog, i zarazem chciałby całować
240 19 | dokażę, pozwolę sobie dać batogi na tym impluvium.~- Nie
241 49 | kwaśnym winem lub dostają baty. Bądźcie naprawdę bogami
242 7 | księżycu po morzu, koło Baiae i Bauli... Nic, tylko chodzi, chodzi,
243 2 | kapryfolium na ogród i na bawiącą się trójkę. Winicjusz zrzucił
244 74 | się zapraszając wszystkich bawiących w Cumae augustianów i wszystkie
245 45 | ubogim i gdy ty, Jowiszu, bawiłeś w Ancjum, często przymierałem
246 26 | to znaczy. Pamiętasz, jak bawiliśmy się w piłkę? Kochałem cię
247 71 | Przed domami na drodze bawiły się dzieci spoglądając z
248 21 | jeśli nie złamię krzyża temu bawołowi, który jej strzeże.~Lecz
249 52 | Hibernii, psy molosy z Epiru, bawoły i olbrzymie srogie tury
250 30 | Ale możesz kazać wyciąć z bazaltu siebie powożącego kwadrygą.~-
251 2 | zasady, że każdy zjedzony bażant przybliża koniec potęgi
252 2 | dzisiejszych. Oni tam mają bażanty w kurnikach, ale ich nie
253 Epi| pożar, wojna lub mór, a bazylika Piotra panuje dotąd z wyżyn
254 31 | fletniach, multankach i bębenkach, oraz grupy dziewcząt przedstawiających
255 62 | wstążki tyrsy; inni bili w bębenki, inni sypali kwiaty. Cały
256 7 | cytr, fletni, cymbałów i bębenków, taniec bachiczny, pełen
257 52 | wyprawiano przy ogniskach, naokół beczek z winem, bachiczne uczty
258 56 | lubością w ryk lwów, chrapliwe beczenie panter i wycie psów. Zwierzętom
259 7 | toczyć nogą przed sobą jak beczkę.~Lecz Domicjusz Afer, stary
260 59 | się ty boisz, zmurszała bedłko?~To rzekłszy zmarszczył
261 51 | zgliszcza i popioły, a my będziem słuchali hymnu do Apollina!
262 31 | zbudowanej z pozłoconych belek. Brzegi jej przybrane były
263 17 | huczały żarna, a w dole bełkotała rzeka.~Chilo wpatrzył się
264 17 | przez odległy huk żaren i bełkotanie płynącej w dole fali. Tam
265 56 | cięciw i świst pierzastych bełtów mieszał się z wyciem zwierząt
266 18 | przed sobą jeszcze szewcki Benewent, olimpijską Grecję i Fatum,
267 6 | bogów. I gdyby przynajmniej bestia wzięła przedtem lekcję porządnej
268 26 | na które najdzielniejsi bestiarii polowali z obawą i które
269 56 | amfiteatru była przekupiona, z bestiariuszami stanął zaś układ, że ukryją
270 54 | dzień igrzyska pretorianom i bestiariuszom.~Wiedząc, że Winicjusz w
271 56 | gdzieniegdzie, przestraszone rykiem bestyj, wyciem psów, wrzaskiem
272 27 | Grecji, na wyspach i w tym bezbożnym mieście, gdym po raz pierwszy,
273 46 | zbrojny opór, gdzie indziej bezbronne gromady wskazując na palące
274 23 | tylko prochem - podał cię bezbronnego w ręce nasze, lecz Chrystus,
275 58 | gladiatorów, którzy klęczących i bezbronnych wycięli w mgnieniu oka.~
276 74 | blasku podobną i wprost bezcenną, po czym rzekł: - A oto
277 46 | nagromadzone przez wieki zwycięstw, bezcenne dzieła sztuki, wspaniałe
278 64 | zmieniał się w istotę niemal bezcielesną, która, tęskniąc za zupełnym
279 16 | tylko oszukiwaniem własnej bezczynności i nie mogło go zaspokoić.
280 47 | rzekł: "Bezdomny władca bezdomnego ludu, gdzież złożę na noc
281 47 | się na chwilę i rzekł: "Bezdomny władca bezdomnego ludu,
282 49 | rzezimieszków, złodziei i bezdomnych nędzarzy, który mógł do
283 2 | Poppea również wydała mu się bezduszną woskową maską. W tej dziewczynie
284 7 | wszechwładny jeszcze, ale już bezduszny, uwieńczony i rozpasany,
285 65 | sobie ludzi.~- Cezar jest bezdzietny - rzekł - i wszyscy widzą
286 50 | więzienia nie obejmą ich!... Beze mnie nie potrafilibyście
287 26 | zbytku, rozkoszy, zbrodni i bezeceństw, wołających o gniew i pomstę
288 52 | odpowie żartem lub groźbą bezecną, co uczynisz?~Na to rysy
289 50 | na którym odprawują swoje bezecne obrzędy. Widziałem tam Piotra
290 11 | jej niewinne oczy widokiem bezecnej uczty, postępował z nią
291 49 | mówił o ich zbrodniach i bezecnych obrzędach, o przepowiedniach,
292 25 | i przez miłość do ludzi bezgraniczną, która nakazywała zapominać
293 48 | Winicjusza malowało się tylko bezgraniczne uwielbienie. Zwrócił się
294 49 | Koczujące życie zapewniało bezkarność rzezimieszkom, tym bardziej
295 6 | jak cezar i pewna jak on bezkarności, stara się zawsze o pozory
296 62 | poprzek słupy i zmienione w bezkształtne bryły niedogarki ofiar.
297 7 | gośćmi. Muzyka zmieniła się w bezładny i dziki hałas cytr, lutni,
298 2 | szyderstw lub pochwał. Między bezładnymi grupami przeciskały się
299 45 | apostolskich, a zatem nie bezlitosnego sędziego, ale słodkiego
300 7 | nagle, bez żadnego powodu, bezmyślnym śmiechem.~- Z czego ta beczka
301 51 | nie byłoby pewniejsze i bezpieczniejsze?"~I wspomniawszy te słowa,
302 43 | szata, którą kobiety nosiły bezpośrednio na ciele. Winicjusz porwał
303 11 | widok i dopuścił się jakiego bezprawia w pałacu cezara, gdyby nie
304 55 | Rufiusa. Trawiony gorączką i bezprzytomny chłopak nie zdając sobie
305 62 | siadał spoglądając naokół bezprzytomnym wzrokiem. Ogrody stały się
306 66 | tchem, on zaś musi czekać bezradnie w tym strasznym amfiteatrze,
307 44 | klęski." Tak to ruchliwa i bezsenna fala ludzka otaczała na
308 42 | jej odzież. Pod wpływem bezsennej nocy, szalonej jazdy i wzruszeń
309 48 | Ligii wśród gorących dymów, bezsenność i straszny niepokój o nią
310 54 | wyniszczoną i sczerniałą od bólu i bezsenności.~- Powiem dziś Auguście -
311 14 | których ofiary okazały się bezsilne, i zamawiacze, którzy drżeli
312 4 | I mowa jego z gniewu, z bezsilnej wściekłości i z żalu za
313 44 | nad grodem. Okazali się bezsilni, więc urągano im. Natomiast
314 74 | zamiast zdumiewać. Starość, bezsilność smutni to towarzysze ostatnich
315 14 | oczach, z poczucia własnej bezsilności, z żalu, gniewu i niepokonanej
316 69 | ostać? i jakoż, starzec bezsilny, mam walczyć z tą nieprzebraną
317 49 | Tyberiusza trwała długa i bezskuteczna narada. Petroniusz był zdania,
318 14 | sposób mogli usprawiedliwić bezskuteczność swych wysiłków, i kapłani,
319 7 | chwili w serca tych na pozór beztroskich, uwieńczonych półbogów.
320 27 | Ligię, to kochało ją zarazem bezwiednie i służebniczo. Większe walki
321 24 | zaś uczyniły się zupełnie bezwładne, albowiem Ursus istotnie
322 54 | wyprowadził, a jego ogarnęła bezwładność tak straszna, iż nie mógł
323 7 | rękami zdjąć z siebie jego bezwłose ramię; próżno głosem, w
324 7 | tajnie miłości, czarowny i bezwstydny, a gdy po jego ukończeniu
325 13 | Chciała się wyleczyć z bezwzajemnej miłości.~- I wyleczyłeś
326 26 | ówcześni ludzie, ślepym, bezwzględnym egoistą, któremu chodziło
327 7 | sobie syryjską tancerkę i bezzębnymi ustami począł całować jej
328 45 | nadzieja. Blask odbijał się w białkach wzniesionych oczu, pot spływał
329 2 | mórz oczy, i alabastrową białość czoła, i bujność ciemnych
330 56 | własną wolność. Czekano też z biciem serca, a nawet i trwogą,
331 45 | zarzynał i w czyje ręce złożysz bicz pasterski? Bo Rzym gorzeje,
332 29 | lekkie uderzenia złotym biczem, lecz spostrzegłszy Winicjusza
333 36 | radością słuchała świstu biczów oraz dzikich okrzyków pastuchów.
334 50 | ich znaleźć! Dotychczas w biedach moich szukałem pociechy
335 15 | Sylana, ani domyśla się biedak, że jest już więcej cieniem
336 13 | płaszcz; jestem stoikiem, bo biedę znoszę cierpliwie, a jestem
337 49 | pomocą potęg Tartaru dam biednemu ludowi memu takie widowisko,
338 19 | sposobem jest między nimi tylu biednych. Co im z tego przyjdzie
339 40 | Ale się lenię... Wolę od biedy takie życie, jakie prowadzę,
340 2 | swe orzechowe oczy w górę, biedził się, by sobie przypomnieć
341 26 | większą wdzięcznością, a myśl biedziła się, jakby jej tę wdzięczność
342 56 | dostać się do widzów, drugie biegały wokoło, szczekając zażarcie,
343 42 | do księżyca. Niewolnicy biegnący za Winicjuszem, mając konie
344 41 | nowe piękności i rozkosze. Biegnę za nimi, chwytam je, lecz
345 53 | wschodzie niebo poczęło bieleć.~
346 34 | plecami o cyprys, z twarzą bielejącą w cieniu na kształt kwiatu,
347 39 | cyprysów w ogródku Linusa bielili się jak dwa posągi. Najmniejszy
348 21 | jakby bogowie grywali w bierki, zamiast patrzeć, co się
349 58 | pod ciężarem drewnianych bierwion, obok nich mężczyźni w sile
350 51 | rozpocznie się lada chwila. Bierz Ligię i uciekajcie natychmiast
351 73 | jak mi się podoba.~Nie bierzcie tego do serca. Żaden bóg
352 17 | błagalnym głosem - zali bierzesz na sumienie ten uczynek
353 13 | mógłbym porzucić dziadowskie biesagi i kupić sobie niewolnika...
354 18 | wyklaskuje sobie łaskę, dary, biesiadę; bilety loteryjne i nowe
355 8 | odgłosy muzyki i wrzaski biesiadne dochodziły ich coraz niewyraźniej.
356 8 | olbrzyma niosącego na ręku biesiadniczkę, sądziła, że to jakiś niewolnik
357 74 | rozmawiać z siedzącymi w pobliżu biesiadnikami o rzeczach błahych, ale
358 7 | pragnęła odejść. Wszelako biesiadnikom, którzy pozostali, rozkazał
359 45 | uznaną przez senat, a sami biją ich i napadają na domy modlitwy
360 2 | ją przyciągnął do serca, bijącego jak młotem pod wpływem żądzy
361 1 | frigidarium, na środku którego biła fontanna zabarwiona na kolor
362 63 | mu więc nowe rozdawnictwo biletów loteryjnych i podarków,
363 12 | wreszcie położył dłoń na biodrze złotowłosej Greczynki) przypatrz
364 16 | żalu nad Glaukiem. Bogów biorę na świadectwo, jakem go
365 36 | drogich kamieni, od połysków bisiorów, perłowca, kości słoniowej.
366 45 | Jestem kapłanem Chrystusa i biskupem. Potrzymaj nam muły, a dostaniesz
367 17 | zgładzeniu Glauka pokażesz biskupowi, odpuści ci i tamto zabójstwo,
368 31 | gonić z krzykiem za nimfami. Bito tyrsami w lampy, by je pogasić.
369 56 | mastygoforowie zagnali ich wnet w bitwę batami. zakończonymi ołowiem.
370 26 | Aulus Plaucjusz. Ursus w bitwie nie był, towarzyszył bowiem
371 73 | ucztami, gdy był prokonsulem w Bityni, a potem konsulem w stolicy,
372 1 | w Azji nie zawadziłeś o Bitynię?~Petroniusz był niegdyś
373 1 | Petroniusz był niegdyś rządcą Bitynii i co większa, rządził nią
374 57 | strofy. Prócz ciebie mógł błąd zauważyć jeszcze Seneka,
375 9 | koniec zraszali róże lub bladolila kwiaty szafranu. Akte z
376 45 | wzniesionych oczu, pot spływał po bladych jak kreda czołach; niektórzy
377 51 | przyszłaby z czasem do mnie i błądzilibyśmy razem po łąkach porosłych
378 26 | Winicjusza i umilkł. Myśl jego błądziły widocznie czas jakiś po
379 53 | od Boga?~Lecz tymczasem błagali Go jeszcze z rozpaczą o
380 66 | podniósł oczy z wyrazem błagalnej prośby, jakby chciał mówić:~-
381 69 | ciaśniejszym kołem, powtarzali błagalnymi głosami:~- Chroń się, Rabbi,
382 69 | tobą. Wysłuchaj nas, którzy błagamy cię jak ojca.~- Uczyń to
383 66 | tężeć. Wówczas pomyślał, że błaganie jego zostało wysłuchane,
384 7 | dobrowolnie zguby i nie drażnij z błahego powodu ziemskiego, a przy
385 74 | biesiadnikami o rzeczach błahych, ale miłych, o jakich zwykle
386 20 | stawały się czymś niesłychanie błahym, albowiem cierpieć chwilowo,
387 71 | niezmiernego spokoju, ku odwiecznym blaskom wieczornym i modlił się.
388 2 | których zmieniano monetę, do bławatnych, brązowniczych i wszelkich
389 51 | ślad żaden. A wówczas co?~Błazeński korowód pójdzie dalej pod
390 49 | straszne, częściej jeszcze błazeńskie, i na przemian to wpadał
391 51 | grodu wydało mu się jakimś błazeńskim korowodem i jakąś orgią,
392 18 | i powodem do odegrywania błazeńsko-tragicznych scen. On czuł dawniej prawdziwe
393 16 | chcesz.~- Jeśli cnota jest błazeństwem, niech mi bogowie pozwolą
394 7 | godzili się być zarazem błaznami. Byli patrycjusze starzy
395 30 | Miedzianobrodym pogardzam, bo jest błaznem-Grekiem. Gdyby się miał za Rzymianina,
396 18 | powiedzieć mu: >Idź spać, błaźnie!<, nastrajamy się także
397 1 | na której znudziwszy się błaznowaniem Watyniusza brał wraz z Neronem,
398 16 | jeśli nie wyzwoleniem?...~- Błaznuj z Petroniuszem, nie ze mną,
399 56 | mogli rozmawiać, a wrażliwsi bledli ze strachu. Lecz wraz. ze
400 52 | wpływ Akte. Mniemanie było błędne. Petroniusz, po rozstaniu
401 1 | upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość. Swoją
402 36 | jasno- i rudowłosych, a błękitnookich. Przed nimi chorążowie,
403 2 | że Archipelag mniej jest błękitny. Po chwili przybiegł mały
404 26 | dobrym uśmiechem w swoich błękitnych oczach, iż Winicjusz oczom
405 57 | ślicznej twarzy chłopca, jego błękitnym oczom i czarnym, bujnym
406 31 | się wsiąkać w siebie owe błękity i odblaski, mienić się i
407 61 | powtórzył Winicjusz.~I wobec bliskiej strasznej rzeczywistości
408 66 | tunikę na piersiach, odkrył blizny; pozostałe po ranach otrzymanych
409 7 | otaczali, wydawał jej się coraz bliższym, coraz milszym i zupełnie
410 35 | Obyś miał sen przyjemny i błogi! - zawołał śmiejąc się na
411 19 | Chilona przerwało mu bieg tych błogich myśli.~- Panie - rzekł Grek -
412 68 | Jakieś nowe życie ogromnie błogie szło ku nim i brało ich
413 39 | otworzą się znów, jak po śnie błogim, na nowe światło, cóż można
414 71 | prawicą czynić znak krzyża, błogosławiąc w godzinie śmierci:~- Urbi
415 48 | widać krzyż i przebite ręce błogosławiące.~Tymczasem zewnątrz rozlegały
416 4 | tym, że i ja, i Pomponia błogosławiliśmy zawsze dzień, w którym zasiadłaś
417 7 | się na nowo. Lukan cały w bluszczach, chcąc go przekrzyczeć wstał
418 20 | się w świetle miesięcznym bluszczami. Było to Ostrianum.~Winicjuszowi
419 58 | zupełnie, tylko przepaska bluszczowa okrywała mu biodra, na głowie
420 Epi| głowę. Krew z grubego karku bluzgała czarnym strumieniem na ogrodowe
421 26 | Ligii słowa jego wydały się bluźniercze, a jednak serce jej poczęło
422 47 | umieścić kilku wspaniałych bluźnierstw przeciw bogom i czyby takowe,
423 44 | pomagała ni rozpacz, ni bluźnierstwa, ni pieśni. Klęska zdawała
424 60 | zostałeś w żalu, jednak nie bluźniłeś przeciw Jego woli i miłujesz
425 56 | zgładzicie grzechy wasze, bluźniliście przeciw sprawiedliwości
426 46 | rozbiegała się z szybkością błyskawicy i każda znajdowała wiarę
427 43 | katechumena przebiegła z błyskawiczną szybkością myśl, że ów krzyż
428 11 | Jak tonącemu przesuwa się błyskawicznie przez pamięć całe jego życie,
429 28 | Petroniusza, jego dowcip, błyskotliwość, jego wykwintne określanie
430 56 | pełni życia. Ciała ich, błyszczące od oliwy, potężne, jakby
431 56 | żółtej arenie jak olbrzymi błyszczący żuk. Niemniej słynny retiarius,
432 56 | płaszczach, starszyzna wojskowa w błyszczących zbrojach, słowem, wszystko,
433 1 | jakby wskrzeszony, z oczyma błyszczącymi dowcipem i wesołością, odmłodzon,
434 20 | z dala poczęło wreszcie błyszczeć jakby ognisko lub płomień
435 73 | zachodzi lub gdy księżyc błyszczy już na wodzie, rozmawiamy
436 2 | Ludzie pachnący prażonym bobem, który nosili w zanadrzu,
437 26 | zwierzyny, ni grzybów, ni skór bobrowych, ni bursztynu. A co byśmy
438 46 | Przy blasku łuny walczono o bochenki, których mnóstwo wdeptano
439 22 | naprzeciw, skręcili na jakąś boczną uliczkę i znów ogarnęła
440 62 | Wszystkie aleje główne i boczne, biegnące wśród gęstwiny
441 7 | lektyki, weszły obie do bocznego kryptoportyku, z którego
442 2 | domu Aulosów mieszkałem w bocznej willi, przeznaczonej dla
443 8 | idąc kolumnadą, skręcili w boczny portyk wychodzący nie na
444 42 | dążyły wprawdzie do gaju bocznymi ścieżkami, ale i na głównym
445 7 | palec do czoła, rzekł:~- A bodajże nawet trzydzieści dwie...~
446 20 | ze swego narodu, albowiem Bóg-człowiek za wszystkich krew przelał
447 21 | śmierci i zmartwychwstaniu Boga-człowieka, który odkupił świat i obiecał
448 35 | Ahenobarba jako Ledę albo boga-łabędzia. To łabędź! nie ma co mówić!
449 73 | wiedlibyśmy rozmowy o wszystkich bogach i wszystkich prawdach, jak
450 35 | niewolnicy i obywatele, ubodzy i bogaci, plebs i patrycjat. Zali
451 1 | którzy, zasłyszawszy o bogactwach Wanniusza i zwabieni nadzieją
452 31 | Rzymie odznaczającego się bogactwem, umysłem lub pięknością,
453 2 | Otoczyłbyś ją miłością i obsypał bogactwy, tak jak ja moją ubóstwioną
454 63 | Tygellina; z nędzarza stał się bogaczem, mógł dożyć spokojnie swych
455 40 | założyć?) będzie ogromnie bogata i ogromnie w złym smaku.
456 56 | było potężne, świetne i bogate. W dalszych rzędach siedzieli
457 43 | jeźdźcowi. Poznano też po bogatej tunice augustianina i natychmiast
458 29 | przejażdżek, zapanował ruch bogato zdobnych wozów. Czyniono
459 36 | się, że wszystko, co jest bogatsze i świetniejsze lub znakomite
460 2 | marność! Bogaty znajdzie bogatszego od siebie, sławnego zaćmi
461 39 | jaką już nieraz podnosili. Bogatym jesteś, lecz nie wiesz,
462 2 | odpowiedział stary wojownik. - Bogdaj to słodki klimat Sycylii,
463 27 | swego gniewu? A ja ci mówię: bogdajbyś była umarła, bogdajby ściany
464 35 | niewolę szczęściu i tobie i bogdajem nigdy nie zaznał wyzwolenia.
465 31 | chcąc bliżej spojrzeć na boginię i nagle serce zamarło mu
466 73 | polne, leśne i źródlane boginki sypią wam kwiaty po drodze,
467 17 | wiarą starca w jego cnotę i bogobojność. Chciał mieć gotowych na
468 17 | Jeśli to jest człowiek bogobojny i zdolny poświęcić się za
469 19 | przyjął podobne wielki nasz bohater w świątyni Ammona. Co do
470 7 | przedstawiających bogów lub bohaterów, przepływały tłumy ludzi,
471 21 | będę podziwiał z dala wasze bohaterskie czyny, wzywał Jowisza, aby
472 26 | to palą nam lasy. I nie boimy się ni ich, ni rzymskiego
473 7 | Winicjusza wzrok świetlisty, bojaźliwy i zarazem pytający, jakby
474 23 | Prześladowania się nie bójcie - rzekł Winicjusz. - Ja
475 43 | wielu miejscach wstępnym bojem musieli uderzać na rozbestwioną
476 56 | loteryjne tessery, powstała bójka: ludzie cisnęli się, przewracali,
477 43 | na rozbestwione tłumy, na bójki i grabież, spojrzał uważniej
478 47 | największym wysileniem linię bojową i nie mając rozkazu uderzenia
479 47 | pretorianów, ustawionych w szyku bojowym po drodze, czuwało nad spokojem
480 58 | do zaczepnego i obronnego boju. Lecz tu nastąpił zawód.
481 33 | zbierać się będziemy, aby pod bokiem Nerona słuchać nauk waszych.
482 10 | szlachetnego trybuna!" Z boków nieznani ludzie naciskali
483 35 | zmęczony i jak ręce mnie bolą od zdejmowania zwojów z
484 68 | trzymając się za ręce, o dawnych bólach i dawnych trwogach. Ligia
485 2 | nauczyć, nad czym skrycie bolał, rad był więc teraz, że
486 32 | Rzymianinem, by go miał boleć cudzy ból i by miał zaprzątać
487 4 | czasowe, nad którym obie teraz boleją - nie umie nawet pojąć,
488 6 | się ciebie bać. Natomiast boleję nad twym grubiaństwem, a
489 66 | głuchszy, chrapliwszy i coraz boleśniejszy ryk tura pomieszał się ze
490 4 | jej piersiach nie brak ran bolesnych. Oto na oczach jej Aulusa
491 68 | wart tych zachodów, tych bólów i mąk, które o mało nie
492 55 | żałował i nie dał się opanować bólowi. Śmierć nie była dla niej
493 43 | Trigemina, naprzeciw świątyni Bonae Deae, jeszcze nie istniał,
494 19 | mi pomógł odnaleźć tego borsuka... Ale jeśliś to uczynił
495 8 | po czym jął mówić:~- Do boru? Hej, jaki bór, jaki bór!...
496 7 | matce, sobie i zarazem temu Boskiemu Nauczycielowi, w którego
497 14 | Miałżebyś zaś odmawiać boskości cezarowi i jego rodzinie?~-
498 20 | szczęśliwość serc naszych, bośmy uwierzyli, że zmartwychwstał
499 55 | w zgodzie ze wszystkimi bóstwami rzymskimi i obcymi.~- Pójdę! -
500 71 | zakończenie służby, danym było Bożemu rybakowi ułowić dwie dusze
|