1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
501 19 | jeden jest, jako siłacz, bożyszczem całego Rzymu, drugi patrycjuszem
502 57 | aby przychodzić z pomocą braciom moim i przynosić im wieści
503 20 | zdążających do arenariów lub za bractwa pogrzebowe, których członkowie
504 30 | nie zabraknie.~- Miałożby braknąć Charytek tam, gdzie będzie
505 31 | zdawał sobie sprawę ze swych braków, a widząc, że nie może iść
506 68 | ogromnie błogie szło ku nim i brało ich w siebie. W Rzymie mógł
507 25 | nie dochodził, skąd się brały. Przy tym wedle Winicjusza
508 70 | z wolna, coraz wyraźniej bramował się u dołu barwą szafranną.
509 56 | urzędnicy, senatorowie w bramowanych płaszczach, starszyzna wojskowa
510 1 | nie można było uważać za brankę, z kolei i Pomponiusz nie
511 43 | przytułek na noc. Na cmentarzach brano w posiadanie większe grobowce
512 36 | nadludzkiej mocy, ten cezar, bratobójca, matkobójca i żonobójca,
513 17 | Kwartusie, powiedz temu bratu, czy zasługuję na wiarę
514 24 | podniósł kaganek i upuścił go Brawie w tej chwili na ziemię -
515 1 | wszedł lector z puszką brązową na brzuchu i zwojami papieru
516 1 | czas jakiś w zamyśleniu na brązowego fauna, który przegiąwszy
517 2 | zmieniano monetę, do bławatnych, brązowniczych i wszelkich innych, których
518 59 | cały lud rzymski.~- Co za brednie! - zawołał Tygellinus. -
519 46 | czasu najścia Gallów pod Brennusem nie spotkała Rzymu podobna
520 36 | gdzie na pewnej wysepce Briarius więził uśpionego Saturna
521 54 | chodziły lwy, którym z płowych bród ściekała krew. Ligia prosiła
522 2 | Eufratu i ludzi znad Indu, o brodach barwionych na kolor cegły,
523 36 | oddział olbrzymich Sykambrów, brodatych, jasno- i rudowłosych, a
524 32 | Niebezpieczeństwo! My wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila
525 20 | hałaśliwa zgraja, w której broją wszyscy razem i każdy na
526 48 | słowa przemówić.~Apostoł zaś broniąc się od podzięki i czci rzekł: -
527 40 | wierzyć nie dozwala, więc bronię się przeciw tej wierze i
528 7 | jej bronić, a i ona sama broniła się ostatkiem sił, bo czuła,
529 14 | Glauka lekarza, którego broniłem od zbójców, i tym mnie głównie
530 10 | żałośnie:~- Oto krew, panie! Broniliśmy! Oto krew, panie, oto krew !...~
531 36 | i drugiej stronie bramy, broniły przystępu do drogi. Szły
532 18 | także na ton tragedii i bronimy wielkiego artysty od Furyj.
533 1 | gorszego nad to połączenia. Brr!~- Nie w Pomponii - eheu! -
534 40 | prawdopodobnie licha i brudna, w której by teraz co najmniej
535 2 | ciepłe w kryptoportykach, w brudnych garkuchniach Subury, na
536 56 | żółtych, płowych, ciemnych, brunatnych i cętkowanych. Powstał zamęt,
537 52 | że mniejszą mam duszę niż Brutus, który dla dobra Rzymu nie
538 51 | Słuchał z namarszczoną brwią, z twarzą skupioną i groźną,
539 7 | oliwy ciała utworzyły jedną bryłę, kości ich chrzęściały w
540 2 | wybił kamień rzucony ręką Brytana, i przez to mowa moja stała
541 36 | archipelagach otaczających Brytanię, gdzie na pewnej wysepce
542 57 | Niger i dwaj niewolnicy brytańscy z lektyką.~Lecz nim dobiegli,
543 4 | brwi drżały niegdyś legie brytańskie - i nawet w tej chwili jeszcze
544 32 | bóstwo po miasteczkach, brząkać w sistry i zarabiać na chleb
545 2 | cząbrami, wśród których brzęczą roje pszczół. Lecz Winicjusz
546 74 | biesiadników. Rozmowy poczęły brzęczeć raźnie, jak brzęczy rój
547 47 | dźwięk wtóru brzmiał jak brzęczenie muchy. Lecz senatorowie,
548 74 | poczęły brzęczeć raźnie, jak brzęczy rój pszczół nad okrytą kwiatami
549 49 | taka cisza, że słychać było brzęk much przelatujących przez
550 49 | żartować i że nadchodzi chwila brzemienna w wypadki.~A twarz Tygellina
551 17 | Poszli i siedli na kamiennej brzeźnicy w ciszy przerywanej tylko
552 2 | Petroniusz - tu jednak śmiech brzmi inaczej.~- Petroniusz -
553 54 | Aliturusa znalazł wspaniale brzmiącą odpowiedź, w której porównał
554 4 | jej otuchy i mówić słowa - brzmiące dziwnie w tym domu, w którym
555 71 | brząkająca i jako cymbał brzmiący".~I przypomniał sobie, jako
556 56 | Mógłżeś formingi boskiej brzmieniem ~Zgłuszyć lamenty serc i
557 56 | topiły się w piersiach i brzuchach, pobladłe usta buchały krwią
558 36 | nędzarzy z zaklęśniętymi brzuchami i głodem w oczach, przecie
559 1 | lector z puszką brązową na brzuchu i zwojami papieru w puszce.~-
560 27 | i z zakrzywionym nosem - brzydką i zarazem natchnioną, w
561 7 | cóż! Wszystkie one stare i brzydkie. Jedna Rubria do ludzi podobna,
562 73 | tego samego nie może kochać brzydoty.~Inna rzecz nie wierzyć
563 15 | Dzięki jemu człowiek czasem brzydzi się samym sobą. Próżno uważać
564 27 | zbyt byli wiarogodni i zbyt brzydzili się kłamstwem, by mógł przypuścić,
565 56 | brzuchach, pobladłe usta buchały krwią na piasek. Kilkunastu
566 66 | zmiłowanie nad dzieckiem. Litość buchnęła nagle jak płomień. Dość
567 26 | nagromadziwszy się w jego piersi, buchnęły wreszcie niepowstrzymanym
568 36 | piszczałki, długie powyginane bucyny i cymbały. Patrząc na to
569 2 | lesie. Zdawało się, że tym budowlom i kolumnom aż ciasno koło
570 56 | szafranową i werweną. Słynni budowniczowie, Sewerus i Celer, wysilili
571 15 | przyślij mi go. Polubiłem jego budującą rozmowę. Pozdrów ode mnie
572 73 | cenę potu i łez ludzkich buduje się w Rzymie Domus Aurea.
573 49 | wybuchnął z nową siłą w budynkach Tygellina, dla braku jednak
574 17 | zatrzymali się przed drewnianym budynkiem, z którego wnętrza dochodził
575 60 | Chwała Chrystusowi ale nie budź jej, panie. Winicjusz klęcząc
576 56 | nastąpić poważniejsza walka, budząca zaciekawienie nie tylko
577 1 | chyba że zdarzył się jakiś budzący podziw retor, o którym mówiono
578 71 | cudzoziemca nie powinna była budzić tyle zajęcia, nie rozumieli
579 39 | gdym zdrzemnął ze znużenia, budziłem się nagle z uczuciem, że
580 Epi| wzywają!" Błyski nadziei budziły się w nim jednak od czasu
581 22 | państwa, zatem próżniacza, budzono się, zwłaszcza w zimie,
582 39 | wiosnę wyrastają lilie z bujnej roli. I myślałem wówczas:
583 2 | alabastrową białość czoła, i bujność ciemnych włosów przeświecających
584 57 | błękitnym oczom i czarnym, bujnym włosom, po czym spytał:~-
585 74 | siadłszy w ogrodzie pod bukiem, przez którego liście przedzierały
586 2 | Winicjusz nie zważał na tę bukoliczną nutę - i myśląc tylko o
587 74 | lekki powiew poruszał liśćmi buku.~Petroniusz mógł istotnie
588 Epi| Tygellinus tłumaczył mu, że dawne bunty legionów nie miały wodza,
589 1 | Nerona, na które Seneka i Burrhus patrzyli przez szpary. Jeśli
590 36 | krew; wichrzył jak wicher, burzył jak burza, palił jak płomień.
591 17 | przybitego na krzyżu Baranka, burzyła się w nim prostacza dusza
592 46 | pewną liczbę mieszkańców, burzyli wciąż domy na Eskwilinie,
593 16 | krew, jak i porywcza natura burzyły się przeciw głosowi rozsądku.
594 43 | zapytał - coście za jedni?~- Burzymy domy, aby pożar nie mógł
595 13 | wskazywać zbytnie zamiłowanie do butelki. Zaniedbany ubiór, składający
596 30 | ci źle życzyć: zrób parę butów Sfinksowi, któremu łapy
597 21 | pięść na jego głowę. Raz w Buxentum, dokąd mnie na igrzyska
598 50 | cezarze! - rzekła Poppea. - Byćże to może? - zawołał Nero.~-
599 19 | mojej wdzięczności dwoje bydląt, tedy sam jesteś trzecim
600 14 | obiecałem jałówkę (a wiecie, jak bydło podrożało), samo poszukiwanie
601 50 | strasznej siły, o panie, który bykom skręca głowy tak łatwo,
602 57 | każdemu po sześć białych byków, a kapitolińskiemu Jowiszowi
603 26 | twarz posmutniała nagle.~- Byłabym szczęśliwa - odrzekła -
604 22 | czy nie, to jego rzecz, bylebym ja się do niego nie udawał...
605 57 | Ją uleczy samo powietrze, byleśmy ją wyrwali z więzienia.
606 11 | Słuchaj mnie, Marku! Wczoraj byłyśmy z Ligią w tutejszych ogrodach
607 39 | cudzołożnych i fałszywych, czegóż byście nie dokonali dla czci jedynego
608 1 | pokrytej śnieżnym egipskim byssem - i dłońmi, maczanymi w
609 36 | namioty z białego jak śnieg byssu przetykanego złotymi nićmi,
610 29 | wagę, ale przy całej swej bystrości nie umiał nic na zadane
611 2 | nadto światowcem i nadto bystrym człowiekiem, by tego nie
612 58 | cezar nie chciał uwolnić od bytności na przedstawieniu, ujrzał
613 16 | wymagającym. Z początku za każdą bytnością upewniał Winicjusza, że
614 20 | wspaniałą, równą niemal bytowi bogów. Mówił przy tym o
615 36 | gromady, w których rej wodzili bywalcy. Rozprawiano z powodu wyjazdu
616 15 | naucz kochać i żegnaj!"~M. C. Winicjusz do Petroniusza:~"
617 44 | leżącej w okolicy Porta Caelimontana, tłum rzucił się między
618 56 | przeciągłymi głosami:~Ave, caesar imperator! ~Morituri. te
619 44 | związywały ludzkość w jedną całość. Tłuszcza też, w której
620 41 | ogarniam to, co widzę, w całości i że w moim zachwycie mieści
621 4 | twarzą bladą jak płótno, całowała jego rękę; mały Aulus czepiał
622 57 | pochwalne, próżno westalki całowały jego ,,boskie" dłonie, a
623 57 | na widok młodego pana i całując jego ręce i oczy rzekł:~-
624 29 | udręczeniem. Widziałem cię całującego ramiona Eunice i pomyślałem
625 56 | ciążyła nad nimi, przesyłając całusy lub wołając: "Obejmij, nim
626 21 | panie, milczeć temu staremu capowi - rzekł - albo pozwól mi
627 2 | Palatynu około tak zwanych Carinae, najkrótsza więc droga wypadała
628 41 | uszczęśliwiać ludzi - rzekł ce zar. - Chciałbym nic innego
629 49 | przedstawieniu popijają cebulę kwaśnym winem lub dostają
630 51 | mając z przodu małe forum Cecyliów, wyjątkowo ocalał w czasie
631 50 | światłość słoneczna i jako cedr libański, i jako źródło,
632 1 | moim hypocaustum każę palić cedrowym drzewem posypywanym ambrą,
633 62 | pomocą sznurów, poczęli cęgami ściskać jego wychudłe piszczele.
634 10 | płaszcz, gdy naraz straszliwe cęgi chwyciły jego kark, a na
635 2 | brodach barwionych na kolor cegły, Syryjczyków znad brzegów
636 11 | tych zabawach. Głównym ich celem było wprawdzie chwytanie
637 29 | Chrystusa, nie zaś dla innych celów. "Trzeba mieć i duszę chrześcijańską" -
638 56 | dzikiego zwierza, w których celowali rozmaici barbarzyńcy z północy
639 17 | siedział dotąd na kamiennej cembrowinie, powstał nagle i rzekł:~-
640 13 | oczy:~- Zbyt nisko dziś cenią cnotę i mądrość, by nawet
641 1 | zepsuciu, co Petroniusz cenił nad wszystko.~Pozdrowienie
642 13 | mała. Czasem, gdy ucieknie cenny niewolnik, kto go wynajdzie,
643 72 | oblężeniu, wysyłając co dzień centurionów z wyrokami śmierci do podejrzanych
644 4 | wygrażał swymi małymi pięściami centurionowi - uprowadzili Ligię do domu
645 69 | gromady ciekawych. Tu i owdzie centurionowie badali schwytanych więźniów,
646 22 | strzeże tej dziewki niż Cerber piekła. Ale niech go też
647 74 | nie chcę, nie mogę. Wycie Cerbera, mój miły, choćby do twego
648 20 | jakimś arcykapłanem biegłym w ceremoniach, ale jakby prostym, wiekowym
649 2 | zachowała niezwykłą świeżość cery, a że głowę miała małą i
650 12 | sprowadzono z Volaterrae i Ceryny.~- Czy masz między swymi
651 36 | wrócił dopiero po koronę cesarską, i jego synów, i młodego
652 36 | paszcze.~Szły jeszcze wozy cesarskie i lektyki, większe i mniejsze,
653 17 | obiecywał innemu zausznikowi cesarskiemu, Winicjuszowi, że odnajdzie
654 30 | jako nimfy. Takie nasze cesarstwo rzymskie... Ciepło już!
655 55 | Zaledwie bowiem lektyka cesarzowej znikła za Wielką Bramą,
656 56 | wznosząc oczy i głowy ku cesarzowi, poczęli wołać, a raczej
657 43 | Nie zbliżaj się do mostu Cestiusza! Cała wyspa w ogniu." Jakoż
658 56 | ciemnych, brunatnych i cętkowanych. Powstał zamęt, w którym
659 18 | loteryjne i nowe widowisko z cezara-błazna. Ja im się nawet nie dziwię,
660 36 | prędko, gdyż cały orszak cezariański posunął się był znacznie
661 1 | nad cezariańskimi, chociaż cezariańskie były obszerniejsze i urządzone
662 1 | przyznawał im wyższość nad cezariańskimi, chociaż cezariańskie były
663 36 | mogli użyć przeciw samym cezarom, spoglądali wyniośle na
664 51 | Nie był on zbyt rad, iż cezer postanowił wygłosić dziś
665 2 | amulety, i poskromców wężów, i chaldejskich magów, wreszcie ludzi bez
666 43 | morza niż ją w tym natłoku i chaosie. Chciał jednak choćby za
667 1 | rzeczy. Eros wywołał świat z chaosu. Czy dobrze uczynił, to
668 20 | swoje myślenie, zwyczaje, charakter, całą dotychczasową naturę
669 27 | wyobrażeniom, przyzwyczajeniu, charakterowi i pojęciom o życiu. Nie
670 56 | większą uwagą. Wśród wycia a charkotu słychać jeszcze było żałosne
671 74 | zaś pochwalę się nim chyba Charonowi w chwili przeprawy.~Po czym
672 74 | mirtu na włosach, cudna jak Charyta, on zaś posadził ją koło
673 12 | Greczynki) przypatrz się tej Charytce. Kilka dni temu młodszy
674 51 | dziewczęciem.~- Co mi powiesz, Charyto? - rzekł Petroniusz wyciągając
675 66 | chłostać szermierzy nie chcących walczyć. Po chwili ucichło
676 7 | takich rzeczy słucha, a nie chciałaby za nic w świecie uronić
677 26 | chciałabyś wrócić do Pomponii?~- Chciałabym z całej duszy i wrócę, jeśli
678 23 | które dniem przedtem nie chciałyby mu się w głowie pomieścić
679 50 | Nie bądźcie głupcami i nie chciejcie, abym w to wierzył, gdyż
680 5 | coś wskórać, może także chcieliby uczynić na złość Petroniuszowi,
681 63 | mówił Barkus Soranus. - Chcieliście zaspokoić zemstę ludu i
682 13 | mądrości i wymowie. Dosyć! Chcieliśmy wiedzieć, kim jesteś, i
683 7 | niepewność jutra; może gorączka, chciwość, zazdrość wżerają się w
684 13 | a filozof nie może być chciwym na zysk, zwłaszcza na taki,
685 7 | filozofów-głodomorów odprowadzających chciwymi oczyma podawane potrawy,
686 50 | Pomponii Grecyny, która chełpiła się, że nie mogąc przynieść
687 30 | razy po siedem od piramidy Cheopsa - rzekł Petroniusz.~- A
688 13 | Jak się zowie?~- Chilon Chilanides, panie. - Kto on jest?~-
689 18 | jakże zaś tego z samym Chilonidesem dokonasz? A Kroto da sobie
690 24 | zastało raz na zawsze w Chilonowej pamięci:~- Kroto rzucił
691 57 | nerwy Seneki, silniejsze od Chilonowych, nie były może chore, ale
692 73 | podzielić się ze mną waszym chlebem i waszym Chrystusem, który,
693 46 | największą ilość gotowych chlebów, które ściągnięto nie tylko
694 8 | Ursusa. Ale gdy oblało ją chłodne i czyste poranne powietrze,
695 56 | i fiołkowym. Roznoszono chłodniki, pieczone mięsiwa, słodkie
696 56 | do roznoszenia potraw i chłodników, a wreszcie pretorianie,
697 13 | zaś jesienią przychodzą chłody, ergo prawdziwy mędrzec
698 25 | mu znów po chwili napój chłodzący, zatrzymał na chwilę jej
699 2 | Petroniusza - który uczy naszego chłopaka, a dziewczyna przysłuchuje
700 2 | Petroniusz - zdejm temu chłopcu opaskę z oczu, którą zawiązał
701 46 | gladiatorowie, kupcy, rzemieślnicy, chłopi i żołnierze, prawdziwe morze
702 36 | wykwintnej służby niewolniczej i chłopiąt, a wreszcie jechał sam cezar,
703 2 | Tytusa? Mówią, że zaledwie z chłopięcego wieku wyszedłszy pokochał
704 25 | skrzyknąłby mu w pomoc Ligów, chłopów na schwał, a z drugiej,
705 44 | mieszkańców małych miast, jak chłopstwa i na wpół dzikich pasterzy
706 12 | Widocznym było, iż sądziła, że chłosta miała zastąpić oddanie jej
707 43 | otaczając go coraz nowymi chmurami dymu, to obsypując skrami,
708 24 | było ciemnawo, wieczór był chmurny, zimowy, a płomień kilku
709 45 | ofiarował skórę. Kto, o Chmurowładny, będzie teraz zarzynał i
710 1 | togach panów.~- Na Zeusa Chmurozbiórcę! - rzekł Markus Winicjusz -
711 43 | Winicjusz biegł jakby w ognistej chmurze. Natomiast mógł lepiej widzieć
712 7 | i mieszkam w lesie. E...cho...oooo!~Spił się wreszcie
713 53 | wiara góry porusza. Więc choćbyś widział onę dzieweczkę pod
714 28 | Nie! nie opuściłbym Rzymu, choćbyście mi ofiarowali zarząd Egiptu.
715 58 | sprawę Panu z żywota mego, chociażem wierzył i nienawidziłem
716 34 | ROZDZIAŁ XXXIV~Chodząc po ogródku Winicjusz opowiadał
717 69 | młodszym, opasowałeś się i chodziłeś, kędyś chciał, lecz gdy
718 24 | cubicula, do których tylko spać chodzimy. Wejdźmy już - tam odpoczniesz.~
719 35 | Ancjum... Co słychać?~- Chodzisz po księgarniach? - spytał
720 Epi| mieście żołnierze podnieśli chorągiew buntu i okrzyknęli Galbę
721 2 | zbiera się na rynkach, aby chóralnym śpiewem żegnać zachodzącego
722 36 | błękitnookich. Przed nimi chorążowie, zwani imaginarii, nieśli
723 56 | powtarzając tylko jednym jękliwym chórem: "Pro Christo! Pro Christo!"
724 24 | pokłon chrześcijanom, drugi choremu i chyłkiem, sunąc przy samej
725 46 | mogła przyjść klęska głodu i chorób, albowiem na domiar nieszczęścia
726 7 | wieku tłuszczem, a jednak chorobliwa i plugawa. Ligii wydał się
727 73 | grzązł coraz bardziej w chorobliwej, plugawej i zarazem grubej
728 74 | krwią.~Lecz on dał znak chorowodowi i znów ozwały się cytry
729 44 | mieszkańców przyłączali się do chóru, sławiąc "Pana świata",
730 5 | wprawdzie, ale to raczej dusza choruje, nie ciało.~Była to prawda.
731 25 | chrześcijanie. Nam nie wolno chować w sercu gniewu.~- Ligio -
732 13 | świątynia, o panie, w której chowają przepaskę Wenery. Dałem
733 38 | wiedzą. Lecz to wszystko chowam na rozmowę z tobą, gdy z
734 4 | począł mówić:~- Ligio, byłaś chowana w naszym domu jak własne
735 53 | wspólne doły, w których chowano niewolników, poczęły się
736 7 | te ściany słyszały jęki i chrapanie konających, a ci ludzie,
737 42 | Winicjusza pomieszały się z chrapaniem i jękami konia, który biegnąc
738 7 | spali na sofach stołowych, chrapiąc lub oddając przez sen zbytek
739 56 | się z lubością w ryk lwów, chrapliwe beczenie panter i wycie
740 66 | wystarczy.~Coraz głuchszy, chrapliwszy i coraz boleśniejszy ryk
741 50 | oddają cześć niejakiemu Chrestosowi, który im obiecał wytępić
742 26 | do uczucia słodkiej nauki chrieścijańskiej, ale nawet i wdzięczności.~
743 56 | ni senatu, ni cezara. "Chrisius regnat!" rozbrzmiewało coraz
744 40 | spaliła?~- Czy żałuję?... Na chromego małżonka Wenery, bynajmniej!
745 48 | domowej, mordów i głodu? Chrońcie się więc i chrońmy Ligię.
746 43 | pretorianów, pod których opiekę chroniła się ludność spokojniejsza
747 44 | wprost zamknięte. Ci, którzy chronili się na rynki i place, w
748 48 | głodu? Chrońcie się więc i chrońmy Ligię. Tam przeczekacie
749 51 | nad podobieństwem jej z Chronosem pożerającym własne dzieci.~"
750 19 | jak jego kość pacierzowa chrupnie w moich ramionach, ale prócz
751 38 | Eskwilinu nabawiają mnie chrypki i czyż palący się Rzym nie
752 69 | jawnie okazała się łaska Chrystusowa. Przyszedł naprzód młody
753 27 | dusza otworzy się jeszcze na Chrystusowe prawdy, ale złudzenia te
754 17 | albowiem przybył Wielki Apostoł Chrystusowy, który tam będzie nauczał,
755 27 | ugiąć tę dumną głowę do nóg Chrystusowych i rzucić ziarno w tę kamienistą
756 56 | synu,~Władco Tenedu, Killi, Chryzy, ~Tyżeś to, mając w pieczy
757 7 | utworzyły jedną bryłę, kości ich chrzęściały w żelaznych ramionach, z
758 56 | napełniło cały amfiteatr. Chrześcijance, skończywszy pieśń, klęczeli
759 23 | niej jedną z takich dziewic chrześcijanek, które zmieniły później
760 33 | nieprzyjaciółmi życia? Czy trzeba chrześcijaninowi być nędzarzem? Czy miałbym
761 14 | zaprzeczyć trudno, i jeśli one są chrześcijankami, to na Prozerpinę! widocznie
762 54 | odniósł go sam i wręczył chrześcijańskiemu setnikowi, który natychmiast
763 32 | się z niepojętym światem chrześcijańskim. Doświadczony sceptyk rozumiał,
764 69 | wraz z Winicjuszem, Ligią i chrześcijańskimi niewolnikami Petroniusza,
765 40 | smutniejszy. Jeśli wy się tak po chrześcijańsku kochacie, na jasne kędziory
766 27 | Piotra odsłonił wówczas twarz chudą, z łysiejącą czaszką pokrytą
767 4 | policzki lub nakrywać głowy chustkami.~Sam tylko stary wódz, przywykły
768 41 | odpowiedział Petroniusz - chwal pieśni cezara i śmiej się
769 51 | słyszał. I następnie to chwalił, to przyganiał, wymagając
770 39 | jedynego Boga miłości i prawdy? Chwalisz sobie swój los, gdyż jesteś
771 24 | Apostoł Piotr, przez chwilę chwiał swą białą głową zniżając
772 57 | można było już odróżnić chwiejące się pod powiewem płomienie
773 43 | Było to jednak krótkie, chwilowe wrażenie, albowiem jeszcze
774 72 | nawet i Poppea padła ofiarą chwilowego uniesienia cezara.~A senat
775 10 | Ten drgał jeszcze, lecz po chwilowej silniejszej konwulsji wyprężył
776 50 | Winicjusza było wprawdzie raczej chwilowym zachceniem, powstałym pod
777 Epi| ustami Nero.~- Szyję ci chwycą w widły i zasmagają cię
778 10 | gdy naraz straszliwe cęgi chwyciły jego kark, a na głowę spadła
779 9 | nieszczęśliwa, lecz teraz począł ją chwytać jakiś niepokój, którego
780 58 | dzikim zwierzętom. Teraz chwytali ich czarni niewolnicy i
781 41 | rozkosze. Biegnę za nimi, chwytam je, lecz zanim przyjmę je
782 11 | ich celem było wprawdzie chwytanie kobiet i podrzucanie ich
783 42 | wynieś z Rzymu. Ty możesz, chybabyś nie chciał..."~I przerwał,
784 30 | a zarazem pewien, że nie chybią igrzyska i rozdawnictwo
785 1 | nie ma?~- Są, ale autor chybił, albowiem jestem zarazem
786 51 | wyciągając do niej ręce.~Ona zaś chyląc ku nim swą złotą głowę odrzekła: -
787 71 | panował nieprzerwanie.~Słońce chyliło się jeszcze bardziej ku
788 53 | majestat, szła świętość. Głowy chyliły się przed nim, a on, gdy
789 24 | chrześcijanom, drugi choremu i chyłkiem, sunąc przy samej ścianie,
790 24 | jest człowiek podejrzliwy i chytry, który często, wzywany przeze
791 13 | środki? Chilo uśmiechnął się chytrze:~- Środki ty posiadasz,
792 22 | zębami z przerażenia i z chyżością, która by nawet w młodzieńcu
793 32 | zamachem? Zali będzie ją ciągał za włosy do cubiculum jak
794 14 | poczyniły mi się rany od ciągłego chodzenia. Zachodziłem do
795 40 | mam w uszach te odgłosy i ciągły niepokój w sercu, jakby
796 38 | pokażę. Już od Laurentum ciągną się na pobrzeżu wille jedna
797 62 | liście mirtowe i w bluszcz, ciągnące się w głąb, po wyniosłościach
798 72 | kolej nadejdzie. Orszak mar, ciągnących za cezarem, powiększał się
799 36 | Tygellinus jechał w karruce ciągniętej przez małe koniki przybrane
800 52 | rozszarpywała ich rękoma; kobiety ciągnięto za włosy do więzień, dzieciom
801 36 | mającym kształt namiotu, ciągnionym przez sześć białych idumejskich
802 58 | krzyżów, w tych porozpinanych ciałach, w milczeniu ofiar było
803 58 | przypatrując się białym ciałom rozdzieranym przez żelazo
804 43 | wznosiły się ich całe stosy. Ciaśniejsze zaułki, w których nagromadziły
805 69 | zaś, otaczając go coraz ciaśniejszym kołem, powtarzali błagalnymi
806 43 | przeciwnych, spotkawszy się w ciasnym przejściu, parły się wzajem
807 56 | pieczone mięsiwa, słodkie ciasta, wino, oliwę i owoce. Lud
808 17 | nim oliwki, bób, przaśne ciasto i osłodzoną miodem wodę
809 56 | jakby żadna troska nie ciążyła nad nimi, przesyłając całusy
810 9 | o tym, co im najbardziej ciążyło na sercu, to jest o wieczornej
811 20 | go, by zstąpił. Gdy pieśń cichła, następowała jakby chwila
812 7 | znów stawali nieruchomie, cichli i widzom wydawało się, że
813 57 | ją powrócić. Nad miastem cichły ostatnie grzmoty burzy.~
814 25 | niej, pogoda czyniła się cichsza, toń gładsza, a światłość
815 2 | głosem jeszcze miększym i cichszym:~- Wszak znasz Wespazjanowego
816 61 | na piersiach i rozmawiali cichymi głosami o miłości i o śmierci.
817 22 | jednak począć? Stała się ciecz straszna. Jeśli on takiemu
818 15 | nim i w miłości, a jeśliś ciekaw, co się dzieje na dworze
819 63 | niedźwiedziem, której jedynie był ciekawy. Gdyby nie nadzieja ujrzenia
820 17 | pozostał na zewnątrz.~"Ciekawym tego Herkulesa, który służy
821 25 | wyciągnąwszy ręce do ognia, ciekł:~- Noc była chłodna jak
822 56 | wyciągały leniwie swe złotawe cielska, niektóre, rozwierając paszcze,
823 53 | podbój tego miasta zbrodni, ciemięstwa i pychy, a wyście legia
824 39 | podnieść przeciw waszemu ciemięstwu wojnę straszliwą, jaką już
825 71 | stało się głową świata, jego ciemięzcą, ale zarazem jego prawem
826 42 | chwycić za broń przeciw ciemięzcom i miastu. A oto chwila nadeszła!
827 24 | I weszli. W izbie było ciemnawo, wieczór był chmurny, zimowy,
828 33 | niepewności i męce, jakobym żył w ciemnicy.~Tu brwi na czole zbiegły
829 6 | Muszę dziś wylać nieco wina cieniom Protagora, Prodyka i Gorgiasa.
830 53 | się przed nim królestwo cieniów. Twarz Winicjusza sczerniała
831 38 | wydają mi się jej marmury, cienistsze ogrody i lazurowsze morze.
832 47 | bezbronny, mając w ręku cienką laskę z kości słoniowej,
833 7 | Chuderlawa, istna makówka na cienkiej łodydze, a ty, boski esteto,
834 35 | wybieram się z naszym otyłym, cienkonogim, nieporównanym, boskim cezarem,
835 13 | panie, by dzban, choćby cienkusza spod Kapui lub Telezji,
836 2 | mniejszych, grubszych i cieńszych, złotawych i białych pni,
837 2 | domach, a dnie słoneczne i ciepłe w kryptoportykach, w brudnych
838 14 | muzykę.~- A potem poszukasz ciepłego słońca w Baiae. - A potem
839 13 | powietrze, a im powietrze cieplejsze, tym doskonalsze tworzy
840 24 | tylko płaszcz jeszcze nieco cieplejszy i kaptur, aby mnie nie poznali
841 64 | cezara i że chrześcijanie cierpią niewinnie.~Lecz właśnie
842 2 | wybił rękę pod miastem i cierpiałem srodze, ale w chwili gdy
843 52 | zapomnieniu i w bólu, o tyle tylko cierpiana, o ile kryła się przed Poppeą
844 32 | życie? - myślał Winicjusz. - Cierpieniem, niezaspokojoną żądzą i
845 8 | świat, w którym nawet w cierpieniu więcej jest szczęścia niż
846 71 | miłości, która jest łaskawa, cierpliwa, która złego nie wyrządza,
847 45 | sędziego, ale słodkiego i cierpliwego Baranka, którego miłosierdzie
848 59 | A to jakim sposobem?~- Cierpliwością. - To nowy sposób.~- Zapewne.
849 3 | Petroniusz. - Masz zachcianki cieśli z Subury.~- Wszystko mi
850 73 | odpisał, co następuje:~"Cieszę się waszym szczęściem i
851 4 | wierność tej służby, a zarazem cieszyć się myślą, że ziarna prawdy
852 56 | drewnianych trumien. Na ten widok cieszył się lud, wnioskując z ich
853 73 | że różami zawsze będą się cieszyły oczy moje, a woń fiołków
854 73 | Petroniuszu, oboje z Ligią cieszymy się nadzieją, że cię ujrzymy
855 7 | nocy położył sobie ołowiane ciężarki na piersiach, ale i to nie
856 56 | biodrach, okrążał szybko ciężkiego nieprzyjaciela, machając
857 24 | I to słusznie. Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę
858 54 | odszedł. Pileolus przestał mu ciężyć ołowiem. Słońce ranne podniosło
859 74 | przepych ów nie raził, nie ciężył nikomu i zdawał się sam
860 8 | opuściły siły tak dalece, że ciężyła jak martwa na ramieniu Ursusa.
861 27 | włosianej tkaniny, zwanej cilicium, zasłaniał mu część twarzy.
862 55 | zdjąwszy z niańki pas, zwany cingulum, zadzierzgnęli mu go koło
863 42 | ludzie przebiegają miasto i ciskają w domy płonące pochodnie...
864 2 | wody, w którą mały Aulus ciskał kamyki płosząc nimi ryby.
865 5 | wyznawca zasad Zenona z Citium inną powinien był iść drogą,
866 57 | noc.~- Czy stróże zostali ciż sami?~- Tak, panie, i ona
867 51 | wkrótce będzie prawdziwym cmentarzem. Czy wiesz, że wyjdzie edykt
868 20 | piasku, a gdzieniegdzie i cmentarzy. Ściemniło się tymczasem
869 7 | zaś urwał w pół śmiechu i cmokając świecącymi od sosów i tłuszczów
870 1 | na drobiu w kurniku, jest cnotliwe, wyrosła na dziewicę, niestety,
871 14 | człowiek.~- Czy nie od tego cnotliwego człowieka dowiedziałeś się
872 73 | której garną się ludzie cnotliwi, hartuje serca jak miecze,
873 73 | jest, to umrę, jak żyłem, cnotliwie.~Chciałbym twą boską małżonkę
874 45 | coraz bardziej lgnę do ludzi cnotliwych. A przy tym, o panie, jestem
875 62 | rzekł nie bacząc na to, coć jutro spotkać może: "Ten
876 1 | lector miał czytać, to są codicilli tego biednego Fabrycjusza
877 37 | napełniał poprzednio, i że nie cofam jej, ale ją wyciągam jak
878 32 | Chilona i na znak dany sami cofnęli się natychmiast.~Chilo blady
879 36 | nim Poppeę wołano: "Flava coma!" - którą to nazwą oznaczano
880 27 | zesłałby go na wieś, by jako compeditus kopał ziemię w jego sycylijskich
881 7 | wiem najlepiej... Videant consules!... trzydzieści legii...
882 31 | składające się z żon i córek pierwszych domów rzymskich.
883 71 | łzami, rzekł: "Plautyllo, córko Zbawienia wiecznego, odejdź
884 26 | cezara stanowisko równe córkom najpierwszych rodów, tym
885 14 | sumy, którą mi obiecał.... cośkolwiek...~- Ani obola, Chilonie! -
886 3 | po prostu powiedział, po cośmy przyszli, przypuszczam,
887 20 | myśl porwała go złość: "Cóżem nowego usłyszał - mówił
888 15 | wbrew zdaniu: ne sutor supra crepidam, dochodzą szewcy w naszych
889 24 | większa, a zresztą same ciemne cubicula, do których tylko spać chodzimy.
890 29 | gdzieś w twoich niewolniczych cubiculach serce wierne i proste. Przyłóż
891 32 | atrium znikł za zasłoną, lecz cucenie nie musiało iść łatwo, albowiem
892 47 | Na Polluksa! Pocą się i cuchną! Niech mi kto poda epilimmę,
893 40 | jak ten Rzym musi teraz cuchnąć!... A jednak na letnie igrzyska
894 56 | w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.~- A jak będzie z
895 51 | Przyjacielu - rzekł - cuchniesz winem i zawadzasz mi.~I
896 1 | 1eniwej krwi, rozbudzało go, cuciło, wracało mu siły, tak że
897 7 | woźniców, sztukmistrzów, cudotwórców, bajarzy, trefnisiów, wreszcie
898 19 | jako dostarczył ich panu cudownej maści, którą dość posmarować
899 48 | takim uniesieniem, jakby cudownie uratowaną. Więc następnie
900 69 | ROZDZIAŁ LXIX~Wieść o cudownym ocaleniu Ligii szybko rózniosła
901 19 | krzywdy trzeba przebaczać, za cudze nie bardzo wolno się mścić,
902 39 | cześć bóstw złych, mściwych, cudzołożnych i fałszywych, czegóż byście
903 71 | prostego człowieka i w dodatku cudzoziemca nie powinna była budzić
904 26 | się Bogiem niewolników, cudzoziemców i nędzarzy. Ty siedzisz
905 39 | odkrycie jakiegoś nowego cudzoziemskiego Boga, a inną przyjęcie Jego
906 32 | Rzymianinem, by go miał boleć cudzy ból i by miał zaprzątać
907 11 | słowo "za późno", które w cudzych ustach zabrzmiało mu jak
908 8 | który nie lubi zajmować się cudzymi sprawami, może nawet nie
909 45 | odpowiedzi, wsunął mu w rękę cugle, sam zaś przyłączył się
910 47 | drapieżne ręce wyciągały się ku cuglom jego konia i ku niemu, lecz
911 58 | nowych mąk. Naraz otwarły się cunicula i ze wszystkich otworów
912 12 | Widocznie ich bóg to jakiś curator bardzo dobrowolny. Ha, niechże
913 58 | kwiatami. Służba cyrkowa, ćwicząc nieszczęsnych batami, zmuszała
914 5 | oddającego się spokojnie ćwiczeniom, w chwili gdy zamach na
915 32 | mieszkają? Na pessinuncką Cybelę! nie ja jestem do tego zdolny.
916 26 | grzbietowi podobnemu do grzbietu cyklopa i potężnym jak kolumny udom.~"
917 71 | miedź brząkająca i jako cymbał brzmiący".~I przypomniał
918 36 | długie powyginane bucyny i cymbały. Patrząc na to morze instrumentów,
919 13 | boski mędrcze?~- Jestem cynikiem, panie, bo mam dziurawy
920 65 | Horacjusza: ~ ~Sic te diva potens Cypri,~sic fratres Helenae, lucida
921 29 | razem ofiarowali w Pafos Cyprydzie gołębie, a trzeba ci wiedzieć;
922 4 | wyznaczyła jej starą szatną, dwie Cypryjki biegłe w czesaniu i dwie
923 68 | wyglądała przy niej jak bóstwo cypryjskie. Esteta Petroniusz na próżno
924 34 | wiosna.~Stanęli wreszcie pod cyprysem rosnącym blisko wejścia
925 1 | balneatorzy złożyli go właśnie na cyprysowej mensie, pokrytej śnieżnym
926 13 | wzajemność. W Pafos, na Cyprze, jest świątynia, o panie,
927 53 | począł obchodzić wszystkie cyrki, przekupywać stróżów i bestiariów,
928 58 | uwieńczone były kwiatami. Służba cyrkowa, ćwicząc nieszczęsnych batami,
929 62 | blaskach ognia, w złotym wieńcu cyrkowego zwycięzcy, przerastał głową
930 15 | jego łaski za jakiś wyścig cyrkowy, za jakąś grę, za jakieś
931 2 | spotkałem ją koło ogrodowej cysterny ze świeżo wyrwaną trzciną
932 74 | zasłużyli na naganę i karę. Cytarzystom i śpiewakom polecił z góry
933 Epi| końca. Opanowała go gorączka cytat i namiętna chęć, by obecni
934 Epi| zagłusza siebie i drugich cytatami, mając w duszy trwogę i
935 Epi| zmieniał zamiary, zmieniał cytaty, zmieniał życie swoje i
936 56 | wieniec. Dwunastu śpiewaków, z cytrami w ręku, postępowało za nim,
937 36 | kobierce wschodnie, i stoły cytrusowe, i kawałki mozaik, i sprzęty
938 50 | Seneka, ma tysiąc stołów cytrusowych. Zechciej tylko, a będę
939 20 | który ma pięćset stołów cytrynowych, sławi umiarkowanie, zaleca
940 74 | stopy gości. Pod ścianami cytrzyści i śpiewacy ateńscy czekali
941 35 | Każ na wieczerzę przyjść cytrzyście, a potem pogadamy o Ancjum.
942 35 | pieśniach odśpiewanych przez cytrzystę, Winicjusz opowiadał Petroniuszowi
943 31 | inne mniejsze tratwy, pełne cytrzystek i harfiarek, których różowe
944 2 | słowami tejże Nauzykai, cytując je jednym tchem i trochę
945 2 | wzgórza porosłe tymem i cząbrami, wśród których brzęczą roje
946 73 | przyjedź w nasze pachnące cząbrem góry, do naszych cienistych
947 69 | które się tam pasą wśród cząbrów i nardu. I coraz większa
948 58 | zwierzętom. Teraz chwytali ich czarni niewolnicy i kładąc ofiary
949 7 | ilekroć przebrał miarę. Jego czarniawa twarz stała się jeszcze
950 9 | się bez szelestu i wysoki, czarniawy człowiek z twarzą poznaczoną
951 42 | dymu, miejscami zupełnie czarny, miejscami mieniący się
952 20 | odkrycia jakichś nieznanych, czarodziejskich tajemnic, a przynajmniej
953 14 | sztuka lekarska i wszelkie czarodziejskie środki, jakich się w ostateczności
954 19 | Tesalia słynie ze swoich czarownic. Chrześcijanie mają do niego
955 59 | Zawszem był pewny, że to są czarownicy. Czy ci się co nie śni?~-
956 29 | mówił:~- Czary!... Widziałem czarowników, którzy podziemnych, nieznanych
957 7 | odsłaniający tajnie miłości, czarowny i bezwstydny, a gdy po jego
958 9 | fontann, gdzie wejścia do czarownych grot obrastał bluszcz lub
959 4 | i straszniejszego niż to czasowe, nad którym obie teraz boleją -
960 19 | dziś okaż mi zaś tylko cząstkę twej szczodrobliwości, abym
961 59 | strasznie. Resztki włosów na czaszce pobielały mu zupełnie, w
962 33 | imię Chrystusa, którego czcicie. - Niech imię Jego będzie
963 19 | usprawiedliwić przed Aulusem, czcicielem dawnych bogów, dlaczego
964 14 | zatruwaczy fontann i studzien, do czcicieli oślej głowy, do ludzi, którzy
965 12 | bogiem, gdyby miał tylko dwie czcicielki, to jest Pomponię i Ligię
966 21 | to skorzystał z nauk tego czcigodnego starca, który przedstawiał
967 20 | wiekowym i niezmiernie czcigodnym świadkiem, który przychodzi
968 73 | przysparza.~Jeśli tak jest, czcijcie go. Ja myślę, drogi, że
969 4 | wewnętrzna walka jest ciężka.~- Czciłem dotychczas bogów - rzekł -
970 55 | nieznane bóstwo. Ty, Augusto, czcisz podobno hebrajskiego Jehowę,
971 34 | żadna kobieta nie była tak czczona w domu męża, jak ty będziesz
972 66 | Telezynus, i najpoważniejszy, czczony przez lud Trazeasz. Na ten
973 73 | filozofów i retorów nie są czczymi bańkami i pustym brzękiem
974 63 | prowadzisz?~- Kończę na tym, od czegoście zaczęli: dość już krwi!~
975 57 | Cuchnących Dołów znajdziecie czekających z lektyką ludzi, którym
976 57 | pozostanie znacznie za innymi. Wy czekajcie nas koło małej świątyni
977 22 | Kroton zatrzymując się.~- Czekajmy tu; może się ktoś zjawi -
978 49 | Ach - odpowiedział Nero - czekałem od ciebie czegoś więcej.
979 15 | czuję, że ma słuszność, i czekam.~Dowiedział się już także,
980 4 | przeznaczonych dla służebnic, z czeladnej, z łaźni, ze sklepionych
981 60 | sobą świeżymi przekopami, czeladź zaś grabarska wchodziła
982 60 | go wreszcie w poczet swej czeladzi, którą co noc wysyłał po
983 60 | mógł się znaleźć między czeladzią grabarską, narażoną na wyziewy
984 56 | połowy bramy, ukazując czarną czeluść, z której poczęli wysypywać
985 56 | głowy znikające całkowicie w czeluściach paszcz, piersi otwierane
986 7 | smokach zamieszkujących czeluście gór, i otóż teraz wydało
987 43 | przyoblecze się w purpurę. A więc czemuby on nie miał tego uczynić?
988 49 | wszyscy nieśmiertelni bogowie, czemuście nie przyszli nam w pomoc?
989 3 | Aulus uważa Ligię za córkę, czemużbym ja miał patrzeć na nią jak
990 53 | Biada! Panie! Tyś Bóg! Czemużeś na to pozwolił, czemuś umarł
991 53 | podnosi was ku sobie, a wy czepiacie się ziemi rękoma, wołając: "
992 69 | Chrystusa! - wołali inni czepiając się szat jego.~On zaś odpowiedział:~-
993 53 | Chrystusów!" I tak mówiąc czepiali się jego szat, on zaś kładł
994 10 | jednym uderzeniem strzaskał czerep niewolnika, po czym, objąwszy
995 56 | siedzieli rycerze, a wyżej czerniało kręgiem morze głów ludzkich,
996 49 | głębi zgliszcza poczęły czernieć po wierzchu. Niebo po zachodzie
997 26 | koło jego łóżka, począł czerpać polewkę z misy małym kubkiem
998 57 | skupioną uwagą i na jego czerstwej, ogorzałej twarzy znać było
999 2 | głową pobieloną szronem, ale czerstwy, o twarzy energicznej, nieco
1000 7 | którego kolumnach i podłodze czerwienią się jeszcze krwawe plamy
1001 31 | słońce stało się większe, czerwieńsze i z wolna staczało się za
1002 36 | blask czynił się coraz czerwieńszy, coraz do łuny pożaru podobniejszy,
1003 56 | śpieszyły się do ofiar. Czerwonawy blask na arenie raził je,
1004 10 | tkaninami znad Indu, barwy czerwonej, błękitnej, żółtej, fioletowej,
1005 63 | białej brodzie widać było czerwony ślad; który zostawiła krew
1006 2 | całe kępy, i białych, i czerwonych, i wreszcie szafirowych
1007 54 | Winicjusza swe oczy okolone czerwonymi obwódkami, i odszepnął:~-
|