1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
1008 7 | alabastrowych kostek. Gdy wreszcie czesanie było skończone, ułożono
1009 7 | by czuwać z daleka nad czesaniem. Dwie niewolnice poczęły
1010 62 | trąb rozległ się w różnych częściach ogrodów na znak rozpoczęcia
1011 64 | powszechną bojaźń. Widziano częste pogrzeby i powtarzano sobie
1012 69 | ogarniała rybacze serce, coraz częstsze łzy napływały do oczu starca.~
1013 1 | prozą, którą jednak nie częstuję ani samego siebie, ani innych.
1014 7 | mówił przerywanym przez czkawkę, rozwlekłym głosem:~- Bo
1015 30 | przebiegło po wszystkich członkach i osunął się na ręce Winicjusza,
1016 58 | znużonym przez długie siedzenie członkom i spożyć potrawy, które
1017 20 | bractwa pogrzebowe, których członkowie wyprawiali sobie czasami
1018 53 | patrzyły na śmierć Syna człowieczego...~ ~...I widziałem, jak
1019 29 | Chryzotemis, powożąc sama czterema korsykańskimi kucami, rozdawała
1020 49 | wydobywające się ze stosów węgla.~Z czternastu dzielnic Rzymu pozostały
1021 1 | univira, a więc między naszymi cztero- i pięciokrotnymi rozwódkami
1022 45 | gdy dzięki opiece Augusty czują się bezpieczni, tym zuchwalej
1023 56 | pochłonąć. Ryki zwierząt, czujących wyziewy ludzkie, wzmogły
1024 15 | pielęgnujemy nasz niebiański głos, czujemy zawsze jednak nienawiść
1025 63 | niepokoju i złości spojrzenia, czujne oblicze jego odbijało dawniej
1026 7 | co czynił Nero, wzbudzało czujność nawet w jego najbliższych,
1027 68 | oddaje kochankowi. Grecy mają czułe serca i jestem pewny, że
1028 28 | Gdybym to im obiecał, sami czuliby, że to jest pusty dźwięk
1029 40 | chrześcijaninem, wszyscy czulibyśmy się bezpieczniejsi. Ale
1030 13 | niechlujnej brodzie i kręconej czuprynie ledwie gdzieniegdzie przeświecał
1031 10 | Atacynus zaś tuż za nią czuwając nad pochodem.~Lecz posuwali
1032 Epi| wołał na straże przyboczne, czuwające nocami u drzwi komnat. W
1033 2 | oddziały żołnierzy lub wigilów czuwających nad ulicznym porządkiem.
1034 36 | zaś niewolniczym zastępem czuwali dozorcy uzbrojeni w bicze,
1035 47 | szyku bojowym po drodze, czuwało nad spokojem i bezpieczeństwem
1036 52 | przygotowywały uczty bogom i nocne czuwania. Cały Rzym oczyszczał się
1037 53 | jako ze snu na szczęsne czuwanie i jako z nocy na świt Boży.
1038 57 | to właśnie był dowód, że czuwano nad nią i strzeżono jej
1039 60 | Winicjusz wszedł z kagankiem do czwartej z kolei piwnicy, znacznie
1040 53 | im chleba i wody?~Po czym czwarty:~- Linusa, którego zaniechali,
1041 57 | ci tylko jedną uwagę: w czwartym wierszu trzeciej strofy
1042 1 | siebie w domu jeszcze na czworakach, a tylko wobec nas udaje
1043 62 | i rzucał w nie kamienie, czybyś mógł zarzucić nimi głębinę
1044 39 | będzie umrzeć. Miłujesz, lecz czyha na ciebie zdrada; kochasz
1045 1 | Asklepiosa. Nie wiadomo nawet, czyim był synem ten Asklepios,
1046 72 | zadawali sobie pytanie, czyja dziś kolej nadejdzie. Orszak
1047 49 | myśl taka przeszła przez czyjąś głowę, a tym bardziej, by
1048 9 | uczcie?~- Była, Augusto.~- Z czyjego rozkazu? - Z rozkazu cezara...~
1049 70 | do ziemi, jakby całował czyjeś stopy.~Długo trwało milczenie,
1050 2 | powitał Nauzykaę:~Nie wiem, czyliś jest bóstwem, czy panną
1051 69 | życiu czynić będziecie, czyńcie na chwałę Pana."~Tak mówiąc
1052 73 | niby zniewieściały esteta, "czyniący z nocy dzień", zajęty tylko
1053 5 | było szeregiem ustępstw czynionych zbrodni. Sam to czuł, sam
1054 21 | trudniejszych jeszcze dokonywali czynów, czymże zaś jest mój osobisty,
1055 29 | boska, od stóp do głów.~Po czyrn zwrócił się do Winicjusza:~-
1056 20 | sprawiedliwi, ubodzy i czyści nie dlatego, by za życia
1057 49 | Lukan nie ułożył podobnego. Czyście uważali, żem znalazł go
1058 73 | świątyń i skarbów. Pytasz, czyśmy bezpieczni? Odpowiem ci
1059 31 | nie wydała mu się droższą, czystszą i bardziej umiłowaną jak
1060 27 | w całym świecie nie biło czystsze serce na chwałę Chrystusa.
1061 11 | bogów wyznaje i czy nie czystszych, nie lepszych niż nierządna
1062 4 | przyszło przypłacić. Kto czysty wychodzi z przybytku zepsucia,
1063 40 | lekarzowi trzymać w niej środki czyszczące. Ja uczyniłem to i dlatego
1064 8 | biskupa, bo biskup w niebie czyta, co trzeba, a czego nie
1065 5 | Pomponia wzięła list i czytała, co następuje: "Markus Winicjusz
1066 7 | jest - mówiła dalej - i ja czytałam listy Pawła z Tarsu, i ja
1067 28 | tkliwością natchnąć. Nieraz czytałem ją w jej twarzy i spojrzeniu,
1068 7 | obliczu, o znawco niezrównany, czytam już wyrok na nią! Nie potrzebujesz
1069 7 | Tygellinus przygotowali na ucztę.~Czytano znów wiersze lub słuchano
1070 4 | odmawia im nigdy usług i że czytuje chciwie listy Pawła z Tarsu.
1071 49 | ten trud? Zali nie lepiej czytywać w rozkosznej bibliotece
1072 40 | helleńskim. Od rana do wieczora czytywano wiersze, rozprawiano nad
1073 Epi| zdołałby się mu oprzeć? Czyżby mu nie dano choć prefektury
1074 53 | wierzyszli ty?~- Panie, czyżbym inaczej tu przyszedł? -
1075 14 | uwolnił ją od tego zarzutu. Czyżbyś ty chciał go teraz podnosić?
1076 3 | kimeryjskich krainach jak czyże w klatce. Ja chciałem mówić
1077 42 | niemal ludność siedziała na dachach i drzewach, by spoglądać
1078 69 | Świt często już bielił dachy domów, gdy on wołał jeszcze
1079 9 | Winicjusza i czy nie myśli, że dałby się może ubłagać i wrócił
1080 1 | Gdyby była niewolnicą, dałbym za nią Aulusowi sto dziewcząt
1081 2 | olbrzymich jasnowłosych ludzi z dalekiej północy, Brytanów, Gallów
1082 6 | prawdziwa piękność, nie dalibyśmy za nią tysiąca sestercyj,
1083 51 | wydali mu się teraz jacyś dalsi i godniejsi pogardy niż
1084 45 | które mogły posłużyć i do dalszej podróży dla Ligii. Chciał
1085 39 | ja widziałem w drodze do Damaszku? Pierwej zatem niech twoja
1086 3 | dżdżem, jak on spadł na Danae. Chciałbym całować jej usta
1087 7 | kolumn, obok białych posągów Danaid i innych, przedstawiających
1088 58 | Kibeli i Cerery, widziano Danaidy, widziano Dirce i Pasifae,
1089 33 | mieszkania. Mam prawo do niej, dane mi przez cezara, mam w mieście,
1090 57 | a bogowie złożą ci taką daninę, jakiej nigdy nikomu nie
1091 26 | do niego podobni, legie danubijskie mogą mieć z nimi kiedyś
1092 32 | wprowadzili Chilona i na znak dany sami cofnęli się natychmiast.~
1093 74 | Wiem, że obsypałbyś mnie darami, powierzył mi prefekturę
1094 74 | uczcił nigdy bogów w Olimpie darem podobnym; byli na koniec
1095 7 | opuszczały ją coraz bardziej. Daremnie, przechyliwszy się, odwracała
1096 56 | i przedrwiwaniem z jego daremnych usiłowań, by pokazać ludziom,
1097 16 | płaszczu przez to samo, że było daremnym, wydało mu się tylko oszukiwaniem
1098 34 | był niewolnikiem, zaraz darowałbym mu wolność. - Gdyby był
1099 12 | krewny, Winicjusz któremu darowałem dziś rano Eunice, nie przyjął
1100 66 | że tłum domaga się, by darowano mu życie i zwrócono wolność,
1101 19 | znikły. Za tę właśnie radość darowywał jej wszystkie winy. Myślał
1102 9 | Ligię, by nie odrzucała tego daru i tego środka ucieczki.
1103 12 | myśl o Chryzotemis! Otóż daruję ci ją, weź ją sobie!~A złotowłosa
1104 1 | niech wszyscy bogowie darzą cię pomyślnością, a zwłaszcza
1105 74 | każdy przyjmie ode mnie w darze tę czarę, z której najpierwej
1106 14 | oszustwie nie przekonasz. Nie dawaj mu więcej pieniędzy, a natomiast
1107 60 | Od niejakiego czasu nie dawała mu spokoju myśl, że Nazariusz
1108 21 | byłoby czymś godnym takiego dawcy. Tymczasem będę podziwiał
1109 14 | chrześcijaństwo i twoja dawniejsza filozofia pozwalają ci wierzyć
1110 19 | młodość i rozkosz życia. Dawniejsze ponure cierpienie nie dało
1111 Epi| legij nieraz już, jeszcze za dawniejszych panowań, przychodziło do
1112 11 | czuwać moim niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny
1113 73 | wraz z innymi augustianami, dążącymi z cezarem. Długoletnia jego
1114 21 | tylko ofiarą. I myśląc o tym daznawał piekącego bólu i gniewu,
1115 42 | wolna jak za Ardeą. Tłumy dążyły wprawdzie do gaju bocznymi
1116 40 | słuszność, ziewając. Szalejem, dążym do przepaści, coś nieznanego
1117 26 | hodowalibyśmy Dzieciątko i dbali, by Mu nigdy nie zbrakło
1118 29 | usta. Co będzie dalej, nie dbam, i oto jest moja najnowsza
1119 43 | naprzeciw świątyni Bonae Deae, jeszcze nie istniał, chcąc
1120 20 | ani mitry na głowie, ani dębowego wieńca na skroniach, ani
1121 5 | cnotą, śpiewem, nad jego deklamacją, powożeniem i wierszami.
1122 47 | Wierszorób czuł się szczęśliwy, deklamator czuł się natchniony, poszukiwacz
1123 Epi| wszystkich gladiatorów. Chwilami deklamował. "Matka, małżonka, ojciec
1124 7 | tancerek, z poetów, którzy deklamując wiersze myśleli o sestercjach,
1125 18 | i to lichego komedianta, deklamuje greckie wiersze i patrzy,
1126 2 | szafirowych irysów, których delikatne płatki były jakby posrebrzone
1127 36 | warstwą kosmetyku z obawy, by delikatnej ich płci nie opalił wiatr
1128 1 | poczęły maścić ich ciała delikatnymi woniami Arabii, inne, biegłe
1129 47 | czym przeszedłszy Clivus Delphini wstąpił po przygotowanych
1130 7 | lutnię z rodzaju zwanych delta, drugi, Terpnos; który miał
1131 7 | nablium, Nero zaś, oparłszy deltę o stół, wzniósł oczy w górę
1132 24 | wyjechał do Benewentu. Powiesz Demasowi od siebie, żem to uczynił
1133 3 | spożywała w twoim domu ziarno Demetry.~- Jesteś większy niż cezar! -
1134 20 | pomyślał, że wobec takiego Demiurga Jowisz, Saturn, Apollo,
1135 40 | linie. Będę się śmiał jak Demokryt. Gdybym koniecznie chciał,
1136 22 | ocalcie mnie z rąk tego demona."~I ten Lig, który zabił
1137 56 | rzezimieszkiem, tyś zaś został demonem, i dlatego nie wytrzymasz!~
1138 49 | patrzeć na siebie jak dwa demony. Nastała taka cisza, że
1139 32 | dawnego pomocnika tak, jak depce się plugawe robactwo lub
1140 53 | i głuchy, daleki odgłos deptaków leżących przy Via Salaria.~-
1141 36 | by ją miesił, przewracał, deptał, wyciskał łzy i krew; wichrzył
1142 70 | zbrodni i szału, ci, których deptano, ci, których życie było
1143 23 | Glaukus ujął w dwie wklęsłe deseczki, a następnie obwiązał szybko
1144 56 | Skrapiacze zraszali lud deszczykiem szafrannym i fiołkowym.
1145 37 | wydaje mi się, że z kamieni Deukaliona musiały powstać różne, zgoła
1146 50 | jeżeli mu pomogą w wytępieniu Deukalionowych dzieci. Dlatego to, o panie,
1147 3 | małpie, uważam bowiem, że w dialektyce dorównywam Sokratesowi.
1148 7 | znów wiersze lub słuchano dialogów, w których dziwactwo zastępowało
1149 56 | podium siedział cezar w diamentowym naszyjniku, ze złotym wieńcem
1150 1 | Lukanem i Senecjonem udział w diatrybie: czy kobieta ma duszę -
1151 13 | na twym nosie.~- A boski Diogenes z Apolonii głosił, że istotą
1152 20 | koło płaszczyzny, na której Dioklecjan wzniósł później wspaniałe
1153 56 | Witaj, Maksymus! Witaj, Diomedes!" Młode dziewczęta wznosiły
1154 36 | przyjdzie chęć naśladować Dionizosa, było co zaprząc do pochodowych
1155 21 | się Kroto.~- Masz u mnie diotę kefalońskiego wina, to znaczy,
1156 58 | widziano Danaidy, widziano Dirce i Pasifae, widziano wreszcie
1157 28 | nie widzę zatem powodu, dlaczegobym miał się upierać w zdaniu
1158 50 | przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.~- Co wiesz
1159 41 | to właśnie dlatego, że go dławi płaskość i lichota zwykłego
1160 24 | Litości!...~I głos jego, dławiony bólem, słabł coraz bardziej,
1161 20 | Widocznym było, że w czasie długiego opowiadania Piotra niektórzy
1162 73 | augustianami, dążącymi z cezarem. Długoletnia jego walka z Tygellinem
1163 2 | rozmawiając przeszli przez długość domu i znaleźli się w ogrodzie,
1164 36 | Grecji i Azji Mniejszej, długowłose lub z wijącymi się puklami
1165 74 | posąg, który wyszedł spod dłuta mistrza.~- Eunice - rzekł
1166 32 | by się wybrał w znacznie dłuższą podróż, w taką, z której
1167 18 | które by go mogły w razie dłuższej nieobecności cezara ominąć.~
1168 22 | mu drogę." Czas jednakże dłużył mu się, niepokoiła go cisza
1169 32 | rachujące psy albo osła dmuchającego we flet - dodał Petroniusz. -
1170 62 | przesłaniał je dym, lecz gdy dmuchnął powiew, Chilo widział znów
1171 14 | tak, że nie potrzebował dobicia.~Tygellinus zgryzł w sobie
1172 58 | sczerniałych wargach. Po dobiciu go i wywleczeniu ciała do
1173 69 | rozumiejąc, co mówi, dodał:~- Dobiega końca trud mój, ale gościnność
1174 31 | biesiadników. Jeszcze uczta nie dobiegła do połowy, gdy nie pilnowano
1175 57 | brytańscy z lektyką.~Lecz nim dobiegli, w ciemności dał się słyszeć
1176 43 | na ustach capitium Ligii. Dobiegłszy bliżej, rozpoznał, że to,
1177 73 | To tylko moje zwycięstwa dobiegły końca. Żyłem, jak chciałem,
1178 28 | wykwintne określanie myśli i dobieranie trafnych słów dla każdej
1179 57 | do trumny jak umarłą. Ty dobierz pomocników, którzy w nocy
1180 56 | ciągnęli ludzie, którzy mieli dobijać rannych, przebrani tak,
1181 68 | więziennej gorączce, byłoby ją dobiło zgniłe powietrze i niewygody,
1182 17 | robotnika, spytał uroczystym, dobitnym głosem:~- Wszakże na chrzcie
1183 7 | gladiator otrzymał cios i ma być dobity.~A Westynus sądząc, że mowa
1184 7 | ozdobę uczty. Zresztą cezar w doborze towarzystwa od dawna już
1185 35 | rycerzowi-Dratewce-Watyniuszowi. Dobranoc.~I zdjąwszy wieńce poczęli
1186 50 | albowiem Jehowa napełnił dobrocią serce twoje. Lecz poprzednik
1187 24 | Ale żeby napadać na swego dobroczyńcę i pana tak wspaniałomyślnego...
1188 17 | słuchali go, jako swego dobroczyńcy, niemal na kolanach. Obaj
1189 29 | jest nauka dobroczynna, bo dobroczynnym jest to, co ludziom daje
1190 45 | którzy nie umieją ocenić dobrodziejstw waszego łagodnego panowania
1191 43 | wieścią odpłacić za twoje dobrodziejstwa. Ale ja ci, Ozyrysie, jeszcze
1192 16 | śmierć byłaby dla niego dobrodziejstwem. Czymże bowiem wedle Seneki
1193 17 | Rzymie, wydała mu się jednak dobrotliwą i szczerą.~"Tak jest! -
1194 33 | Piotr Apostoł uśmiechnął się dobrotliwie i rzekł: - A któż by ci
1195 50 | ich pogarda sztuki, ich dobrowolna nędza i niechlujstwo.~-
1196 12 | to jakiś curator bardzo dobrowolny. Ha, niechże ci przebaczy,
1197 13 | na jej złotej głowie.~- Dobrześ ułożyła dziś fałdy i rad
1198 39 | znów oboje, nie mogąc słów dobyć z wezbranych piersi. Na
1199 42 | konie, muły, wozy naładowane dobytkiem, a wreszcie i lektyki, w
1200 13 | miałbyś z niej uczciwy i pewny dochód. Sprzedałem tej biednej
1201 31 | które miały ucztę uświetnić. Dochody z całych prowincji szły
1202 15 | ne sutor supra crepidam, dochodzą szewcy w naszych czasach!
1203 57 | spodziewał się bowiem zapału dochodzącego do szaleństwa. Na próżno
1204 57 | obudził go odgłos trąb, dochodzący od strony Neronowego cyrku.
1205 31 | okrzyków na cześć Luny, dochodzących spod namiotu; wówczas gaje
1206 7 | w owych czasach wcześnie dochodziła nawet do dziecięcych uszu.
1207 39 | i chrześcijańscy mężowie dochowają jej żonom. Ale wyście niepewnini
1208 36 | pozwalał sobie na drwiące docinki nawet względem wielkich
1209 36 | najmniejszych przygan ni docinków, tymczasem w tłumie wśród
1210 18 | rycerzem Dratewką. Warto by się doczekać takiego widowiska. Gdy odzyskasz
1211 51 | pomyślał Petroniusz. - Więc doczekam ostatniej pieśni."~Niejeden
1212 29 | przyszłym, które nie jest doczesne.~- W to się nie wdaję, bo
1213 73 | Przyjacielu, nóg nie mam!" I gdy doczytasz do końca ten list, sądzę,
1214 27 | litości, że ją pocieszy, doda otuchy, umocni.~- Bogu ofiaruję
1215 7 | nazywała Akte po imieniu, dodając do imion krótkie i nieraz
1216 39 | nie odbiera, ale jeszcze dodaje. Wszystko to zaledwie mi
1217 15 | za chłopcem, którego mu dodałem. Gdy przyszli na miejsce,
1218 7 | Ledwie, że może tu i owdzie dodam złotego połysku, lecz lekko,
1219 56 | przejść wszystkie poprzednie, dodano więc obszerne pomieszczenia
1220 4 | ją uspokajać, pocieszać, dodawać jej otuchy i mówić słowa -
1221 2 | który mu to opowiadał, dodawał zarazem, iż kapłani tejże
1222 29 | za dobre wszystko, co mu dogadzało. Wreszcie stracił swobodę,
1223 7 | miękkimi fałdami, na których dogasały blaski zachodzącego słońca.
1224 28 | własnym domu i gdyby mnie doglądali ludzie moi lub nawet moja
1225 22 | dojrzy mnie z daleka, to dogna i zabije - mówił sobie. -
1226 54 | nowiny. W miarę jak upał dogrzewał coraz silniej, gromady próżniaków
1227 22 | tak muszą napotkać, bo nim dojdą do Karynów, ruch się zrobi
1228 19 | uczciwie żyć. Jeśli kiedy dojdę do majątku i będę miał taki
1229 49 | rada jest zgubna! Zanim dojedziesz do Ostii, rozpocznie się
1230 56 | ogarnęło go inne poczucie, dojmujące jak najstraszniejszy ból,
1231 22 | czas jakiś na progu, uczuł dojmujący chłód, więc powstał i przekonawszy
1232 32 | komuś zgubę lub szkodę. Po dojrzałym zastanowieniu Petroniusz
1233 9 | Akte? - rzekła wreszcie, dojrzawszy w mroku twarz Greczynki.~-
1234 41 | się otworzą, za którymi dojrzę coś nieznanego. Niechby
1235 11 | gdzieżby się z nią schronił, dokądby ją mógł zaprowadzić? Nie,
1236 12 | sam jeden nie byłby tego dokazał. Musiałby mieć pomoc, a
1237 19 | kalabryjskie wilki. Jeśli tego nie dokażę, pozwolę sobie dać batogi
1238 Epi| ziemi, by mogli wziąć miarę dokładną. Lecz na widok wyrzucanej
1239 62 | się, by przypatrzeć się dokładniej czy to jakiej dziewicy,
1240 42 | niewolników, pierwszy dał mu nieco dokładniejszą wiadomość o pożarze. Ogień
1241 56 | walczyć tak wprawnie i z taką dokładnością w ruchach, iż chwilami wydawało
1242 11 | moim niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny i tego olbrzyma,
1243 13 | zbiegłej parze niewolników, z dokładnym opisem Ursusa i Ligii i
1244 66 | Przez chwilę rozglądał się dokoła, po czym zbliżył się do
1245 39 | fałszywych, czegóż byście nie dokonali dla czci jedynego Boga miłości
1246 7 | obwinął w nie śpiącą, a po dokonaniu dzieła jął patrzyć na obecnych
1247 56 | Wówczas, wśród okrzyków: "Dokonano!" - posługacze uprzątnęli
1248 23 | doznał ogromnej ulgi. Po dokonanym opatrunku ból prawie minął.
1249 18 | tego z samym Chilonidesem dokonasz? A Kroto da sobie rady,
1250 21 | Tezeusz trudniejszych jeszcze dokonywali czynów, czymże zaś jest
1251 23 | że to jest jakiś rodzaj dokonywanej nad nim zemsty, rzekł przez
1252 25 | czasach nocnych rozbojów, dokonywanych przez samego cezara, tak
1253 6 | bardziej że dałem mu sposobność dokuczenia porządnym ludziom. Uczynią
1254 64 | się wspólną, nieuniknioną dolą wszystkich chrześcijan,
1255 57 | więzieniu, ani przy Cuchnących Dołach! - mówił. - Trzeba, żeby
1256 7 | zazdrości wobec uroku poezji, dołączył do jego słów swoje zachwyty.
1257 57 | czekali nasłuchując, czy nie doleci ich odgłos pochodu. Grad
1258 13 | to ryba!~- Głupiś, choć dolewasz tyle wody do wina, że mogłaby
1259 64 | złej, smutnej i ciężkiej doli na lepszą.~Chwilami miewał
1260 42 | od dołu, zmieniając jego dolne kłęby w fale płomienne.
1261 4 | z łaźni, ze sklepionych dolnych mieszkań, z całego domu
1262 57 | więźniowie, którzy byli w dolnym więzieniu, pomarli wszyscy
1263 66 | On zaś zrozumiał, że tłum domaga się, by darowano mu życie
1264 58 | chrześcijan, tłumy więc jęły domagać się, by bez względu na pogodę
1265 56 | początku widowiska lud zwykle domagał się śmierci ranionych, zwłaszcza
1266 7 | dalece nieszkodliwą, że nie domagała się nawet usunięcia jej
1267 74 | twoim śpiewem, widzieć twe domicjuszowskie cienkie nogi, miotane tańcem
1268 7 | twierdzi, iż jesteś osłem bez domieszki.~- Habet! - rzekł Nero śmiejąc
1269 52 | Chrystusa należą: i Flawiusz, i Domitylla, i Pomponia Grecyna, i Korneliusz
1270 17 | zboże, skręcili na lewo, ku domom, które ciągnęły się wzdłuż
1271 2 | oboje lubimy coraz więcej domowe zacisze.~Petroniusz chciał
1272 48 | błogosławił tobie i twemu domowi - zakończył Apostoł.~Tymczasem
1273 4 | istotą odmienną od wszystkich domowniczek Nerona i że w ogóle jest
1274 26 | życie, a i ty poczęłaś się domyślać, że cię kocham... Nadszedł
1275 41 | przestwory, których nie domyślałem się istnienia, krainy, którymi
1276 66 | się jak jeden człowiek, domyślali się bowiem, że nie będzie
1277 13 | małą Augustą, i może nawet domyślam się, dlaczego wolicie szukać
1278 56 | jako umarłą, reszty się domyślasz.~- Tak - odpowiedział Winicjusz.~
1279 19 | ogromną, dlaczego zaś ją mają, domyśli się łatwo każdy, kto wie,
1280 28 | ją za to, co nas dzieli, domyślisz się, jaki chaos rodzi się
1281 71 | przywodzący pretorianom, domyśliwszy się wreszcie, iż prowadzi
1282 11 | Chodź ze mną, powiem ci moje domysły w lektyce.~I otoczywszy
1283 2 | mchów, w których ukryte były donice z liliami, i wśród pęków
1284 15 | o tym od czasu do czasu doniosę. Siedzimy tedy w Ancjum
1285 56 | regnat!" rozbrzmiewało coraz donioślej, a w ławach hen, aż do góry,
1286 28 | wielu węzłów rozwiązać. Doniosłem ci o moim pobycie wśród
1287 7 | Domicjusz Afer, stary złodziej i donosiciel, oburzył się tą rozmową
1288 56 | zabrzmiały w obrębie cyrku pieśni donośne, ale spokojne, których słuchano
1289 62 | wołać, a raczej krzyczeć tak donośnie, by nie tylko augustianie,
1290 63 | twarzy.~I umarł.~A wtem jakiś donośny męski głos zawołał w górze
1291 47 | na koniu i począł mówić donośnym, spokojnym głosem:~- Obywatele!
1292 Epi| spienionym koniu goniec donosząc, że w samym mieście żołnierze
1293 56 | Rozdrażniane psy poczęły to dopadać do klęczących, to cofać
1294 66 | uczyniła się głucha cisza. Lig dopadł tymczasem w mgnieniu oka
1295 48 | Słyszycie? - rzekł Winicjusz.~- Dopełnia się miara - rzekł Apostoł -
1296 50 | Chilo zaś odpowiedział:~- Dopełnij, panie, mojej wagi twoją
1297 11 | gruzy, niż żeby on nie miał dopiąć tego, czego chciał. Odjęto
1298 59 | się do Tygellina, rzekł:~- Dopilnujesz, by w ogrodach ten stoik
1299 24 | zrozumiał, więc rzekł:~- Zatem dopiszę, by ci łzy obtarto. Daj
1300 5 | twój ból i że chciałbym ci dopomóc, gdyby bowiem cezar powziął
1301 43 | gorszy? Może i Chrystus dopomógłby mu swą Boską potęgą, może
1302 73 | czego nie wiemy, to nam dopowiadają listy twoje. Gdy rzucisz
1303 50 | i światu ogniem. Resztę dopowie ci ten człowiek, którego
1304 63 | stracić wszystko i zgubić się. Doprawdy, chyba oszalał.~- Nie oszalał,
1305 14 | z braćmi pozna, ci; zaś doprowadzą mnie do domów modlitwy i
1306 16 | poszukiwania, jeśli mają doprowadzić do wyników pomyślnych i
1307 7 | Wiedziała od Pomponii, że ona doprowadziła cezara do zamordowania matki
1308 29 | sobie głowę rzeczami, które doprowadziły go do smutku, i że powinien
1309 65 | Tygellina i że cały ród Seneki doprowadzony jest do ostateczności postępowaniem
1310 60 | twojej śmierci, On jej nie dopuści... Przysięgam ci na imię
1311 12 | nieprzyjaciółmi rodzaju ludzkiego i dopuszczają się najbezecniejszych zbrodni.
1312 27 | rzekł - alem mniemał, że dopuszczając do serca miłość ziemską
1313 27 | mniemasz, że Chrystus, który dopuszczał Marii z Magdali leżeć u
1314 56 | przeklinali cały rodzaj ludzki i dopuszczali się najbezecniejszych zbrodni.
1315 54 | jest rozkaz, aby nikogo nie dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu,
1316 28 | rzeczy obchodzi na świecie, dopytuję się o to wszystko tak skwapliwie.
1317 56 | znajdziesz, czego szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem
1318 74 | przyszłość z ruchu tęczowych dorad, zamkniętych w kryształowym
1319 13 | powiedział, Chilonie, gdybym ci doradził kupić nie niewolnika, ale
1320 24 | Błogosławię tę chwilę, w której doradziłem ci wziąć choć nóż.~Lecz
1321 15 | Być może, że prezbiterowie doradzili jej tę ostrożność. Gdy Chilon
1322 69 | na następne lub sądzono doraźnie. Jakkolwiek lud rzymski
1323 37 | poprzedniej nocy i do którego dorobił muzykę wraz z Diodorem.
1324 1 | osobistej posługi chyba dorobkiewicze potrzebują większej ilości
1325 12 | między którymi byli piękni i dorodni młodzieńcy, lecz z żadnego
1326 35 | wczoraj zachciało mu się dorównać w tańcu naszemu Parysowi
1327 56 | tylko obawa o to, czy męki dorównają występkom tych złowrogich
1328 3 | bowiem, że w dialektyce dorównywam Sokratesowi. Co do kobiet,
1329 51 | wypowiedzieć jakieś zdanie dorzeczne.~Tygellin zagryzł wargi.
1330 2 | Brytanii...~- Bo zwycięskie - dorzucił Winicjusz.~Lecz Petroniusz
1331 25 | ramieniu przeszkadzał mu ich doścignąć. Burza jęła mu rzucać fale
1332 55 | wybawi ją od śmierci.~I dosiedziawszy pod murem więzienia do wieczora,
1333 1 | rzekł Winicjusz. - Nie dosięgnęły mnie strzały Partów, ale
1334 74 | człowiek, który wpadłszy na doskonałą myśl cieszy się z góry jej
1335 27 | nim pod wpływem mądrej i doskonałej Pompinii, jakże mógł nim
1336 40 | rozprawiano nad ich budową i doskonałością, zachwycano się szczęśliwymi
1337 13 | powietrze cieplejsze, tym doskonalsze tworzy istoty, a z najcieplejszego
1338 65 | Cherei nie chwalę, ale to był doskonały człowiek i oby bogowie dali
1339 40 | co tworzy, jest naprawdę doskonałym. Petroniusz zaś, ze zwykłą
1340 46 | Drugiego już dnia głód począł doskwierać tej ciżbie ludzkiej, niezmierne
1341 62 | wyszedł z nich zaledwie dosłyszalny szept:~- Nie... mogę!...~
1342 60 | zbrakło jej oddechu i ledwie dosłyszalnym głosem skończyła:~- Przyrzecz
1343 43 | w kościach siły, i padł.~Dosłyszano go jednak, a raczej spostrzeżono,
1344 7 | nas dwie, chociaż i Rubria dostaje latem piegów.~- Pozwól jednak;
1345 12 | Tejrezjasza.~- Czy Eunice dostała chłostę? - spytał go.~-
1346 32 | gdyby kto nie posłuchał?~- Dostałby innego rodzaju wezwanie:
1347 37 | ale i ja, i Petroniusz dostaliśmy wezwanie. Po prandium pływaliśmy
1348 22 | porwaną Ligią równie prędko dostaną się na ulicę, a tam już
1349 16 | jakem go kochał. Jeśli dziś dostanę tysiąc sestercyj, za dwa
1350 20 | nikt na ziemi nigdy nie dostąpił. I tu Winicjusz, jakkolwiek
1351 7 | zaś zmuszeni byli nieraz dostarczać odzieży odpowiedniej do
1352 7 | napojów. Gości tego rodzaju dostarczali Tygellinus, Watyniusz i
1353 64 | wschodniego zabobonu, ale obławy dostarczały ich coraz mniej, zaledwie
1354 19 | opowiadał niewolnikom, jako dostarczył ich panu cudownej maści,
1355 51 | gałązki mirtu i lauru, których dostarczyły ogrody cezara. Obfitość
1356 9 | wszystko, porzucić dom, dostatki, miasto, ogrody, świątynie,
1357 28 | zadowolenia z wypoczynku, wygód i dostatku, jaki go otaczał. Lecz zadowolenie
1358 35 | nóg ludziom i karmiono ich dostatnio. Wiedzcie, że nastał dla
1359 14 | wyzwoleńcem wielkiego Pansy i dostawia kamienie Tybrem do Rzymu,
1360 56 | ponieważ w ostatnich dniach dostęp do więzienia był jak najsurowiej
1361 19 | dziewicy, o którą chodzi dostojnemu Winicjuszowi, posiada podobno
1362 56 | jakimi lud witał potężnych dostojników. Od czasu do czasu przybywały
1363 11 | zaś przy bramach jej nie dostrzegą, to będzie dowód, że została
1364 7 | Petroniusza pojawił się ledwo dostrzegalny uśmiech, zaś Tuliusz Senecjo,
1365 28 | zmniejszyło się do zaledwie dostrzegalnych rozmiarów. Miał takie uczucie,
1366 27 | jej serce. Pewnego dnia dostrzegła ślady łez na jego rzęsach
1367 66 | między augustianami nie dostrzeże zwróconych ku dołowi palców
1368 31 | jakiej nigdy w życiu nie doświadczał, i miłość do niej napłynęła
1369 21 | które dyktuje roztropność i doświadczenie?~Winicjusz usłyszawszy to
1370 1 | tobie. Ale ona zbyt na to doświadczona. Miłości zażyła dość przy
1371 33 | Widziałem waszą cnotę i doświadczyłem dobroci, więc przychodzę
1372 7 | chwilą, przestała nagle być dotkliwą. Pokusa widzenia Winicjusza
1373 74 | podobne, mniej będzie dla mnie dotkliwe, bom nie był mu nigdy przyjacielem,
1374 23 | XXIII~Winicjusza obudził dotkliwy ból. W pierwszej chwili
1375 74 | jej odtąd niczyje usta nie dotkną i niechaj żadne ręce na
1376 20 | między nimi jako przeszkoda, dotknęły i rozgniewały niektóre z
1377 57 | zmarłych. Za jeden aureus dotknie trumny, nie ciała.~- Powiedz
1378 41 | Bynajmniej. Ty masz słodsze dotknięcie, a zarazem. więcej siły.
1379 7 | oczy ku mnie, ocelle mi!... Dotknij ustami tej kruży wina, a
1380 7 | zapiąwszy jej perły na szyi i dotknowszy włosów na skrętach złocistym
1381 11 | więcej, niż byłby zdolny dotrzymać, i że mówi przez niego gniew
1382 4 | ROZDZIAŁ IV~Jakoż Petroniusz dotrzymał obietnicy.~Nazajutrz, po
1383 20 | zwyczaje, charakter, całą dotychczasową naturę i wszystko to spalić
1384 20 | potężniejszego niż we wszelkich dotychczasowych filozofiach. Mniemał, że
1385 64 | dla właścicieli, oraz inne dotyczące szerokości ulic i materiałów,
1386 42 | Cyrku, w miejscu, które dotyka Palatynu i wzgórza Caelius,
1387 37 | że końce gałęzi prawie dotykają się wody. Tam będę kochał
1388 1 | pojęcie o moim wpływie i o dowcipie, ale jeśli tylko o to chodzi,
1389 56 | wybuchał śmiechem nad jakimś dowcipnym słowem, które przesyłano
1390 32 | przepaski Wenery w Pafos?... Dowiadywałem się teraz, czy jej to pomogło,
1391 11 | Grecyny.~Widocznie i ona dowiedziała się już o zniknięciu Ligii
1392 26 | rozgłośny w mieście, i Nero dowiedziałby się o nim przez swoich niewolników
1393 2 | jego wzrosła od czasu, gdy dowiedziano się, że przemawiał przed
1394 26 | Pomponiusza. Przybywszy do niego dowiedzieli się jednak, że posłów żadnych
1395 31 | kiedykolwiek podejmowali Nerona, i dowieść mu, że nikt go tak zabawić
1396 19 | żebym jako filozof nie dowiódł ludziom, że cię nie ma,
1397 51 | wnet ujrzał znajomego sobie dowódcę kohorty i skinął na niego.~-
1398 35 | się ich, jako ateista.~- Dowodem to, co zaszło w świątyni
1399 14 | nim cierpliwość, póki się dowodnie o oszustwie nie przekonasz.
1400 7 | Petroniusz - a on nie ma innego dowodu, że nie jest wieprzem.~Witeliusz
1401 7 | Dobrze - odparł Petroniusz. - Dowodziłem właśnie, że masz szczyptę
1402 15 | się nawet, czy naczelnego dowództwa nie ofiarować naszemu Aulosowi.
1403 43 | sprzeciwić.~Winicjusz sam objął dowództwo oddziału i przepomniawszy
1404 26 | jak wicher, a poczuwszy to doznała takiego samego wrażenia,
1405 28 | większe wygody, ale nie doznałbym ani w połowie takiej troskliwości,
1406 56 | szczęścia, niźli tu męki doznali."~I żegnał jednych po drugich,
1407 27 | dzieło rąk własnych, więc doznany zawód napełnił go i zdumieniem,
1408 2 | zali który bóg nawet może doznawać większej rozkoszy lub być
1409 68 | spokój, jakiego nigdy nie doznawali dotychczas. Jakieś nowe
1410 64 | posługi więźniom, pomagał dozorcom i pocieszał swą królewnę,
1411 60 | półgłosem, to przekleństwa dozorców. W podziemiu panował trupi
1412 40 | ale we wróżby wierzyć nie dozwala, więc bronię się przeciw
1413 56 | oddziałami, lecz pierwej dozwolono słynniejszym szermierzom
1414 7 | Co do niego żałuje, że dożył takich czasów i że w uciechach
1415 32 | Kaliguli, Klaudiusza i Nerona dożyli osiemdziesięciu lub dziewięćdziesięciu
1416 63 | krzyża niewolnika, którego w dramacie pożerał niedźwiedź.~W teatrach
1417 63 | ROZDZIAŁ LXIII~Dramat Aureolus dawano zwykle w
1418 56 | mnie, bym cię podrapał.~- Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz
1419 4 | niektóre poczęły już sobie drapać policzki lub nakrywać głowy
1420 32 | zasunął rękę pod łachman i drapał się niespokojnie, po czym
1421 29 | która weszła, ubrana w białą draperię, złotowłosa, już nie dawna
1422 18 | drżą przed tamtym rycerzem Dratewką. Warto by się doczekać takiego
1423 15 | Może sam jeszcze ciągnął dratwę! Histrio Aliturus cudnie
1424 56 | niezrozumiałe dla wielu, a drażniące wszystkich słowa: "Pro Christo!
1425 31 | nadawano Petroniuszowi, drażniła miłość własną Nerona, któż
1426 66 | mu litością, a przy tym drażniło go nie do wytrzymania to,
1427 47 | Czym sam Apollo ze swoją drążoną formingą? Tu podniósł ręce
1428 28 | dobrze mi z tym, czasem znów dręczę się tą myślą, albowiem obawiam
1429 30 | Nero rzekł:~- Nuda mnie dręczy! Zostałem z woli bogini
1430 14 | dziewczyny nie warto się dręczyć i czynić dla niej tylu zabiegów,
1431 30 | Sfinksowi, któremu łapy drętwieją w czasie ros nocnych, a
1432 26 | które narzucił poprzednio drew, po czym wyjął ją i rzekł:~-
1433 62 | atrium, w którym obok długiej drewnianej ławy stało w mroku czterech
1434 63 | cyrkowi wnieśli naprzód drewniany krzyż, dość niski, by niedźwiedź
1435 2 | w kątach jej ust począł drgać swawolny uśmiech, na twarzy
1436 56 | na arenie potworzyły się drgające kłęby z ciał psów i ludzi.
1437 59 | zląkł się jednak groźby drgającej w głosie cezara.~- Panie -
1438 9 | sadzawkami lub w cieniu dębów, w drgających światełkach utworzonych
1439 2 | bluszczów, ze światełkami drgającymi na twarzy, wydała się teraz
1440 7 | świetlistą, żywą, pełną drgań, lubieżną, otaczającą na
1441 56 | żywe, nie legło w ostatnich drganiach konania.~Wówczas na arenę
1442 29 | szyi, ją zaś przejmowało drganie i oczy jej to zamykały się,
1443 58 | przez żelazo i konwulsyjnym drganiom ofiar. Dawano jednak obrazy
1444 58 | w jego ręce, najmniejsze drgnienie nie wstrząsnęło jego ciałem
1445 31 | innymi, upatrując, która z driad wyda mu się najpiękniejszą.
1446 31 | przedstawiających nimfy, driady i hamadriady. Mrok zapadł
1447 56 | drzewce. Inne jęczały z bólu. Drobiazg zwierzęcy wpadłszy w popłoch
1448 1 | panów, a skończywszy na drobiu w kurniku, jest cnotliwe,
1449 48 | łatwo zapomnieć o rzeczy tak drobnej.~- Dostaniesz go.~- O wnuku
1450 57 | począł sypać grad, z początku drobny, po czym coraz grubszy i
1451 74 | naokół zdumione spojrzenia:~- Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać.
1452 44 | wszystkich bram, i na wszystkich drogach słychać było wycia rozpaczliwe
1453 19 | Myślał tylko o niej jak o drogiej i pożądanej istocie i miał
1454 36 | w słońcu złotem, brązem, drogimi kamieniami i perłowcem,
1455 27 | Winicjusz nie domyślił się, jak drogo przyjdzie mu opłacić szczęsną
1456 68 | przynosiła jej kwiaty i drogocenne tkaniny dla przykrywania
1457 14 | ofiary, odlewano jej posągi z drogocennych metali, a pogrzeb był jedną
1458 16 | uwierzysz jednak, jak się drożą, gdy uczciwy człowiek potrzebuje
1459 66 | patrzeć na męczarnie istoty droższej nad życie. Wszystkie dawniej
1460 46 | od spichrzów aż do łuku Drususa i Germanika i rozruch trwał
1461 10 | mu, jak kamień, olbrzymia druzgocąca masa.~On zaś padł w jednej
1462 12 | Winicjusza i woli tu nosić drwa do hypocaustum niż tam być
1463 36 | liczbę pozwalał sobie na drwiące docinki nawet względem wielkich
1464 15 | tak jej nie odda. Czyste drwiny! Więc postanowiliśmy wojnę.
1465 47 | wydawał się dziwnie nikły, drżący i słaby, a dźwięk wtóru
1466 70 | złożone.~Świt odbijał się w drżących na liściach drzew kroplach
1467 56 | szczękać, a ciało chwyciła drżączka. Po ukończonej walce przyszedł
1468 53 | ty wstaw się za nią.~I drżał z bólu jak liść, i bił czołem
1469 43 | od którego tuż za bramą drżało całe powietrze. Przy tym
1470 2 | on w niej coś budzi, co drzemało dotąd, i że w tej chwili
1471 2 | Petroniusz zaproponował lekką drzemkę. Według niego pora była
1472 62 | prawie całkiem ciemne; między drzewami poruszał się tylko blady
1473 56 | by chwycić i zdruzgotać drzewce. Inne jęczały z bólu. Drobiazg
1474 1 | hypocaustum każę palić cedrowym drzewem posypywanym ambrą, bo wolę
1475 56 | Stróże puścili go małymi drzwiczkami, którymi wychodzili sami.
1476 57 | kapturami, wyszli przez drzwiczki od ogrodu na ulicę. Petroniusz
1477 39 | wami drży świat cały, a wy drżycie przed własnymi niewolnikami,
1478 58 | będzie wam za to odpuszczona, drżyjcie wszelako, albowiem sprawiedliwości
1479 12 | poddasz swoim myśl o złych duchach, potwierdzą natychmiast,
1480 64 | mocom piekielnym i złym duchom, do których wiara chrześcijańska
1481 53 | fundament pod Syjon świata, a duchowi memu każesz objąć rząd nad
1482 29 | pierwszy stanął wobec szeregu duchowych węzłów, których nikt dotąd
1483 56 | złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.~- A jak będzie z chrześcijanami? -
1484 2 | chwili, uśmiechając się, na dumę, jaka odbiła się w obliczu
1485 56 | się przed cesarskim podium dumni, spokojni i świetni. Przeraźliwy
1486 26 | I Ligowie ruszyliby ku Dunajowi, bo to lud dobry, choć pogański.
1487 42 | była również zmorą, która dusiła Rzym od lat całych. Mówiono,
1488 56 | przeskakiwali przez rzędy siedzeń i dusili się w straszliwym tłoku,,
1489 51 | chwili wyjścia z Palatynu dusiły go one jak zmora i rozdzierały
1490 18 | płaski tyran. Jakoż tymczasem dusimy ludzi, gdy nam w jakikolwiek
1491 57 | szmatami dla ochrony od duszącego smrodu, który przy samych
1492 Epi| wnet już miał być wolny od duszącej go zmory. Wspomniano, że
1493 56 | Wówczas zaniepokojony w duszach, ale spity krwią i rozszalały
1494 64 | który unosił się nad obu ich duszami, tracił coraz bardziej dawną
1495 25 | tym, zarazem z żalu i z dusznej rozterki, bo z jednej strony
1496 27 | A Piotr rzekł:~- Pokój duszom waszym.~I widząc dziecko
1497 15 | cezara, ale wojna i miłość są dwiema jedynymi rzeczami, dla których
1498 29 | wydaje mi się, że jesteśmy dwojgiem bogów... Patrz sam: czy
1499 14 | że wspaniały Winicjusz w dwójnasób mi ją powróci...~- Chilonie -
1500 14 | nich mówił - odpowiedział dworak. - Boleść mówiła, nie cezar,
1501 51 | dla lwów!~Kwietne lektyki dworaków posuwały się wśród wyjącej
1502 9 | cezar i jego przedniejsi dworscy spali jeszcze. Ligia po
1503 37 | mną dzieje, i o nowinach dworskich. Cezar był więc gościem
1504 26 | Augustianin, żołnierz i dworzanin Nerona! Wszakże brał udział
1505 2 | martwe wilcze szczenię o dwu głowach, w czasie zaś onegdajszej
1506 13 | krwią, tak długi jak ramię dwunastoletniego pacholęcia!... Ale oto i
1507 10 | dzień. Płonęły ośmio- i dwunastopłomienne kaganki, mające kształt
1508 56 | płaszcz i złoty wieniec. Dwunastu śpiewaków, z cytrami w ręku,
|