1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
5014 23 | Ponieważ zaś pragnąłby ją odziać w najdroższe złotogłowy
5015 23 | wtrącił do tej mizernej izby i odział w ten nędzny płaszcz z ciemnej
5016 10 | wyniańczył Winicjusza, a odziedziczony był przez niego po matce,
5017 47 | cezara, który was karmi, odziewa, po czym idź spać, hołoto,
5018 2 | cezar bawił, żywił, a nawet odziewał, i wolnych przybyszów, których
5019 31 | że co tylko było w Rzymie odznaczającego się bogactwem, umysłem lub
5020 22 | gdy przy bramie nie było odźwiernego.~Winicjusz z Krotonem przez
5021 27 | zdziwieniem i żalem; bo już ją był odzwyczaił od podobnych wybuchów, on
5022 7 | podczas którego Akte usiłowała odzyskać zmąconą wspomnieniami spokojność
5023 34 | chrzest przyjmę i wrócę tu, odzyskam przyjaźń Aulusów, którzy
5024 34 | nią z zachwytem, jak na odzyskane szczęście życia, i powtarzał
5025 11 | by myśleć spokojnie o jej odzyskaniu, i nie mógł. Przez głowę
5026 18 | doczekać takiego widowiska. Gdy odzyskasz Ligię, daj mi znać, abym
5027 45 | posilił, po czym młody trybun odzyskawszy zupełnie siły oświadczył,
5028 48 | jeszcze bielmo i dawna natura odzywa się we mnie. Ale że miłuję
5029 54 | już minęło. Gdy rozpacz odzywała się jeszcze jękiem w jego
5030 56 | która najpiękniejsza, i odzywali się do nich żartobliwymi
5031 58 | płonącego żywym ogniem na górze Oeta. Winicjusz zadrżał na myśl,
5032 23 | rozmyślających tylko o ofiarach, poświęceniach i miłosierdziu
5033 41 | chciałem złożyć największą ofiarę, jaką człowiek mógł złożyć.
5034 2 | zbierały się chciwe na ofiarne ziarno, podobne do ruchomych,
5035 67 | dzieje, z sercem zmienionym w ofiarny, dziękczynny płomień, pogrążony
5036 12 | niechaj ci wróci dziewczynę.~- Ofiarowałbym mu jutro hekatombę. Nie
5037 28 | uczyniła. Czym ci pisał, że sam ofiarowałem się jej wrócić ją Aulusom?
5038 7 | bóstwu, na którym będzie ofiarowywał mirrę i aloes, a wiosną
5039 41 | dziś dla mnie uczynił?~- Ofiaruj Euterpie parę łabędzi -
5040 14 | wszystkimi wieńcami, które mu ofiarują Graeculi, odprawić triumfalny
5041 26 | znajduje się u Pomponiusza, ofiarując mu pomoc przeciw Markomanom,
5042 53 | ku Zbawicielowi naszemu i ofiarujcie mu wasze łzy.~I umilkł.~
5043 45 | bezmyślnie, póki ich nie ogarną płomienie. Inni wpadli w
5044 43 | coś w potwornym ognisku ogarniającym olbrzymie miasto. Wszystko,
5045 7 | ciężko w skroniach i rękach. Ogarniało ją wrażenie, że leci w jakąś
5046 41 | świątynię lub obraz, czuję, że ogarniam to, co widzę, w całości
5047 43 | pobliżu, musiały być również ogarnięte płomieniem. Lecz gorąco
5048 42 | sennych widziadeł. Idumejski ogier, stuliwszy uszy i wyciągnąwszy
5049 36 | sześć białych idumejskich ogierów, podkutych złotem. Wóz miał
5050 62 | postaci, wiek lub płeć ofiar; oglądały twarze, wieńce, girlandy
5051 2 | ją za szczyt towarzyskiej ogłady. Sam nie mógł się jej nigdy
5052 7 | nią! Nie potrzebujesz go ogłaszać! Tak jest! Za sucha! Chuderlawa,
5053 73 | że Chrystusa na własne ogldali oczy. Ja razem z wami myślę,
5054 49 | potomków boskiego Augusta nie ogłosi się cezarem, a wówczas co
5055 49 | Petroniusza przyszedł mu do głowy, ogłosiłby go niewątpliwie jako zbawczy,
5056 49 | zbuntują się przeciw mnie i nie ogłoszą kogo innego cezarem? Lud
5057 13 | pomniejszych miastach, z ogłoszeniami o zbiegłej parze niewolników,
5058 14 | na którym zmarłe dziecko ogłoszone zostało boginią; uchwalono
5059 55 | miedziany posążek Sfinksa, ogłuszył ją pierwszym uderzeniem.~
5060 49 | niegodziwość, o której usłyszał, ogłuszyła go. Lecz po chwili potrząsnął
5061 52 | więzieniami wyprawiano przy ogniskach, naokół beczek z winem,
5062 48 | okno, widać było oświecone ogniskiem wnętrze.~Jakaś ciemna, olbrzymia
5063 43 | śląc w zamieszanie swój ognisty oddech i przykrywając je
5064 69 | areny, i o tych słupach ognistych w ogrodach "Bestii", albowiem
5065 43 | zdawał się go gonić swym ognistym oddechem, to otaczając go
5066 61 | rozkochali się w Nim jak w ogniwie, które ich miało połączyć,
5067 69 | wprawdzie było już mniej, bo ogół wyznawców schwytano i wymęczono,
5068 22 | postępek mógł ściągnąć na nich ogólne prześladowanie. Prawdopodobniejszym
5069 7 | Aulosów rozmawiał z nią tylko ogólnie o miłości i o szczęściu,
5070 56 | rozmowy. Wszczął się ruch ogólny i zwykłe kłótnie o zajmowane
5071 21 | słyszeć, oni nie poszli za ogólnym przykładem. Rada Chilona
5072 12 | źrenice świeciły gorączką; nie ogolony rano zarost powlókł ciemnym
5073 36 | żołnierskich wyglądały ramiona ogorzałe i silne jak machiny wojenne,
5074 57 | uwagą i na jego czerstwej, ogorzałej twarzy znać było wielkie
5075 24 | mnie, by mnie zamordować i ograbić - rozumiesz! Wówczas zabiłem
5076 20 | słyszał, wszak ubóstwo i ograniczenie potrzeb zalecają i cynicy,
5077 22 | końcu którego widać było ogródek, złożony z kilku cyprysów,
5078 20 | blasku rozeznać, myślała, że ogrodnik, ale On rzekł: "Mario!"
5079 62 | wrzeszcząc: "Evoe!" najszerszą ogrodową drogą, wśród dymów i wśród
5080 Epi| bluzgała czarnym strumieniem na ogrodowe kwiaty. Nogi jego poczęły
5081 27 | cubiculum i wywoławszy Kryspa do ogrodowego letnika, pokrytego bluszczem
5082 62 | tłumy po przebyciu bram ogrodowych oniemiały ze zdziwienia.
5083 66 | się z miejsca, przeskoczył ogrodzenie, dzielące pierwsze miejsca
5084 56 | wnioskując z ich liczby o ogromie widowiska. Za czym ciągnęli
5085 45 | framudze powstałej po wyjęciu ogromnego głazu, ukazał się znajomy
5086 1 | jak zwykle, kąpieli. Dwaj ogromni balneatorzy złożyli go właśnie
5087 66 | Rzymie nie brakło gladiatorów ogromniejszych o wiele nad zwykłą miarę
5088 28 | pokryte tłuszczem i więcej ogromu niż siły. Dowiedz się od
5089 20 | się ani domyślał, jakieś ogromy, jakieś chmury. Ów cmentarz
5090 32 | głowę u rzeźnika, którą ogryza na poddaszu, popijając łzami.
5091 74 | dziecko Afrodyty: zabrał je, ogrzał, wysuszył skrzydełka, a
5092 30 | Ciepło już! Południowy wiatr ogrzeje wody i nie spryszczy nagich
5093 13 | prawdziwy mędrzec powinien ogrzewać duszę winem... Bo również
5094 31 | obrzydzenie. Poczuł, że dusi go ohyda, że piersiom jego potrzeba
5095 65 | z największym przymusem ohydne rządy Tygellina i że cały
5096 64 | senatu i obradował wraz z "ojcami" nad dobrem ludu i miasta,
5097 4 | jego zadrgał żal głęboki, ojcowski.~- Żegnaj, radości nasza
5098 26 | ochotę rozpytać Ursusa a ojczysty kraj Ligii, słowa te sprawiły
5099 13 | Chilonidesie, gdzie jest twoja ojczyzna? - Nad Pontem Euxynem. Pochodzę
5100 19 | zaopatrzyć się w owe znaki, jeśli okażą się konieczne.~- Dobrze,
5101 25 | że gdyby to uczynił, to okazałby nieposłuszeństwo Zbawicielowi
5102 2 | który mieszkał nierównie okazalej i wykwintniej, nie mógł
5103 44 | troskliwiej od innych nad grodem. Okazali się bezsilni, więc urągano
5104 14 | kapłani, których ofiary okazały się bezsilne, i zamawiacze,
5105 24 | więc w jednej chwili, nie okazawszy ni powątpiewania, ni zdziwienia,
5106 47 | zwykli miłować tych, którzy okazują im choć trochę współczucia.
5107 15 | mogło szkodzić.~Tygellinus okazuje mi już jawną nieprzyjaźń.
5108 43 | Winicjusz zbliżał się do murów, okazywało się, że łatwiej było przyjechać
5109 45 | nadziemskich uśmiechów, nie okazywały trwogi. W kilku miejscach
5110 27 | wstrzymywał się wprawdzie z okazywaniem mu niechęci, lecz raz, gdy
5111 73 | was po drodze na krańce Okea-nosa i siędzie przy waszym domu
5112 56 | nawet bywało, że przykazywał okładać tłumy kijami, lecz i on
5113 43 | stanu. Widziano niewolników okładających kijami obywateli. Gladiatorowie,
5114 50 | Winicjusz.~- Tak to ludzie okłamują bogów. O panie, ja sam widziałem,
5115 58 | przez dzikie konie. Lud oklaskiwał coraz nowe pomysły cezara,
5116 2 | nazajutrz po groźnym wzburzeniu oklaskiwała Nerona przejeżdżającego
5117 61 | nie zajrzał przez kraty okna. Ona składała mu głowę na
5118 73 | się coraz dalej i dalej na okół, więc taka fala szału i
5119 18 | było. Żadne stado małp z okolic Kartaginy nie potrafi tak
5120 54 | Utkwił w Winicjusza swe oczy okolone czerwonymi obwódkami, i
5121 57 | miejscu. Ale schrońcie się pod okop, bo przemokniecie na wskroś.
5122 20 | zamknięty z boku jakby dwoma okopami, nad którymi przerzucał
5123 52 | swym wyznawcom, dlaczego okopcone mury Palatynu nie zapadają
5124 57 | natychmiast.~Oni zaś stojąc pod okopem, zakryci od wiatru i lodowych
5125 32 | księgi u Atraktusa, a potem okradziono mnie, zniszczono; niewolnica,
5126 18 | parę gołębi w tutejszej okrągłej świątyńce Wenery. Widziałem
5127 13 | się na ten widok jeszcze okrąglejsze i wino wnet znalazło się
5128 60 | głowy...~Tu zwrócił oczy ku okratowanemu otworowi, po czym jakby
5129 43 | Lawinijską i Ostyjską, okrążając wille, ogrody, cmentarze
5130 56 | prócz przepaski w biodrach, okrążał szybko ciężkiego nieprzyjaciela,
5131 60 | śnie lub może umarli. Inni okrążali wielkie naczynie z wodą,
5132 45 | okrążyć miasto, tak jak my okrążamy je w tej chwili. Linus ma
5133 45 | powrócić na Zatybrze... Mogli okrążyć miasto, tak jak my okrążamy
5134 47 | ku Via Lata i ku Tybrowi, okrążył Kapitol, rozlał się po Forum
5135 36 | Mówiono również o owym okręcie, który miał zwiedzić cezar,
5136 60 | radością przewiązał biodra i okręcił głowę szmatą napojoną terpentyną,
5137 32 | Chilona za resztki włosów, okręcili mu głowę jego własnym łachmanem.
5138 10 | i nad drzwiami. Kolumny okręcono zwojami winogradu. W atrium,
5139 7 | napełnionych śniegiem i okręconych bluszczem, wydobywano co
5140 62 | masztem, przybranym w mirty i okręconym w powój. Czerwone języki
5141 56 | począł się na nowo cofać ku okręgowi areny. Wówczas jednak ci,
5142 40 | nim i cezarem weszła już w okres stały i że przetrwa lata.
5143 28 | błyskotliwość, jego wykwintne określanie myśli i dobieranie trafnych
5144 47 | które by najwspanialej mogły określić niebezpieczeństwo chwili,
5145 61 | ludzie, którzy odpłynąwszy okrętem od lądu, nie widzą już brzegu
5146 30 | roiłyby się po wiek wieków od okrętów, na których tłumy z trzech
5147 40 | willi i pałaców, każę spalić okręty w Ostii lub zbuduję ci na
5148 59 | tobą! Jak to noc?~- Noc okropna i nieprzejrzana, w której
5149 42 | na końcu zaś tej szarej, okropnej płaszczyzny gorzało na wzgórzach
5150 58 | od drzewa, rozciągnięty okropnie, straszny, za życia jeszcze
5151 56 | mu się straszne i stokroć okropniejsze niż najkrwawsze bitwy, w
5152 22 | straciła przytomność, gdyby nie okropny obraz, który uderzył jej
5153 52 | A owej przebranej mierze okrucieństw odpowiadała również przebrana
5154 51 | oparty na przemocy, na okrucieństwie, o którym nawet barbarzyńcy
5155 53 | która w nich była, sile i okrucieństwu "bestii".~Apostoła zaś wziął
5156 65 | skupieniem, aby pochwytawszy okruszyny zdań Petroniusza podawać
5157 41 | człowieka mogą być czasem okrutne, a człowiek może nie być
5158 28 | zwłóczę dlatego, by tym okrutniejszą karę obmyślić, a ja nie
5159 49 | nieszczęsne miasto uczyniło tym okrutnikom, że je tak nieludzko spalili?~-
5160 56 | się i podniósłszy w górę okrwawione paszcze, poczęły robić bokami
5161 60 | niech owinie głowę szmatą, okryje ramiona płaszczem i wyjdzie.
5162 7 | jednym wstrząśnieniem głowy, okryła się nimi jak płaszczem.~
5163 15 | pieniądze dla Eurycjusza, okryłem się płaszczem wojskowym
5164 74 | brzęczy rój pszczół nad okrytą kwiatami jabłonią. Czasem
5165 20 | owych ludzi nieśli latarki, okrywając je jednak ile możności płaszczami,
5166 Epi| podnieśli chorągiew buntu i okrzyknęli Galbę cezarem.~Cezar spał
5167 5 | życzeń z powodu uduszenia Oktawii. Brak ci przezorności, Aulu,
5168 56 | myśli, że samą śmiercią okupi winy, ten nowy grzech popełnia
5169 56 | która was czeka, mogła tamtą okupić? Jednaką śmiercią pomrą
5170 61 | Winicjusza.~Lecz widocznie w jego okutej w żelazo piersi tliły się
5171 26 | godnym lubownika areny, jego olbrzymiemu grzbietowi podobnemu do
5172 21 | pragnieniu. Stojąc przy olbrzymim Ligu wydawała mu się mniejszą,
5173 7 | leciuchno całe jej ciało wonnymi olejkami z Arabii, a następnie przyoblekła
5174 7 | zapachem kwiatów, pełne woni olejków, którymi śliczne pacholęta
5175 18 | jeszcze szewcki Benewent, olimpijską Grecję i Fatum, które nieznaną
5176 Epi| Herkulesie! Witaj, boski, jedyny, olimpijski, pytyjski, nieśmiertelny!"
5177 7 | brwiami czole było jednak coś olimpijskiego. W ściągniętych brwiach
5178 Epi| pomieścić. Czuł się istotnie olimpijskim i przez to samo bezpiecznym.
5179 73 | mogą jej dojrzeć ze szczytu Olimpu. Tobie, carissime, wydaje
5180 9 | cyprysów, pinij, dębów, oliwek i mirtów, wśród których
5181 38 | siedzibę tuż nad wodą, z oliwnikiem i lasem cyprysów za willą,
5182 39 | troskach. W gajach, wśród oliwników, będziemy chodzili i spoczywali
5183 73 | naszych cienistych gajów oliwnych, nad nasze pokryte bluszczem
5184 7 | zachrypnięty. W nocy położył sobie ołowiane ciężarki na piersiach, ale
5185 20 | olśniewały od blasku, jak olśniewają oczy od błyskawic nieustannie
5186 36 | nie tylko oczy, ale i myśl olśniewała od tych blasków złotych,
5187 9 | się otwierały, światło owo olśniewało ją tak, że nie widziała
5188 20 | miłości, Bogu, i myśli jego olśniewały od blasku, jak olśniewają
5189 66 | mrugał powiekami, widocznie olśniony światłem areny, po czym
5190 28 | dlaczego nie miałbym Mu wznieść ołtarza, skoro gotów byłbym wznieść
5191 10 | wół uderzony obuchem przed ołtarzem Jowisza.~Niewolnicy leżeli
5192 46 | przywiązaną do miasta i ołtarzy, obecnie zaś naokół murów
5193 29 | ciemność, z której szuka po omacku wyjścia i nie może znaleźć.~
5194 34 | Powiedziałem mu: "Niech omaści drzwi moje wilczym tłuszczem
5195 14 | został uczyniony, lecz ty nie omaszczaj kłamstwem swych nowin. Jak
5196 31 | że i wyobraźnia Apicjusza omdlałaby na ich widok, i wina w tylu
5197 7 | jakaś słodka niemoc, jakaś omdlałość i zapomnienie, jakby ją
5198 11 | płaszczu żołnierskim aż do omdlenia. Jednakże sam Nero nazywał
5199 2 | zarazem przejmuje serce omdleniem, strachem i jakąś niepojętą
5200 18 | dłuższej nieobecności cezara ominąć.~Jedziemy jednak do Benewentu
5201 43 | ten dodał mu znowu sił. Ominąwszy narożnik znalazł się w ulicy,
5202 56 | obawa, że fossor mógł się omylić i że Ligia może znajdować
5203 22 | Jestem Chilonem, ale to omyłka... Nie znam cię!~- Chilonie
5204 62 | przebyciu bram ogrodowych oniemiały ze zdziwienia. Wszystkie
5205 71 | Oprawcy zatrzymali się jakby onieśmieleni jego postawą; wierni zatrzymali
5206 69 | powtarzając w duszy: "Nie masz już onych owiec, które mi paść kazałeś,
5207 13 | że nakreśliła... rybę? Oo!... - Tak jest! - odrzekł
5208 13 | piasku rybę.~- Rybę? Aa! Ooo! Czy uczyniła to raz, czy
5209 7 | mieszkam w lesie. E...cho...oooo!~Spił się wreszcie cezar,
5210 2 | głowę. Jeszcze liść nie opada z drzew i nad miastem śmieje
5211 20 | głęboka, że słychać było każdy opadający z pochodni węgielek, oddalony
5212 66 | lampach i szelest węgiełków opadających z pochodni. Głosy zamarły
5213 61 | spokoju. Na ziemi jeszcze opadał z nich proch ziemi. Dusze
5214 63 | wściekłość i nie mógł zasnąć, że opadały go strachy i dziwne widzenia,
5215 53 | na wieczność!~Lecz oni opadli go wołając: "My już gotowi,
5216 64 | spotkać z nimi w amfiteatrze, opadną go myśli mniej godne chrześcijanina,
5217 36 | delikatnej ich płci nie opalił wiatr Kampanii.~I znów następował
5218 41 | wybrawszy naszyjnik z wielkich opalów, rzekł:~- Oto są klejnoty
5219 2 | i mienić się na kształt opalu. Strop nieba stał się liliowy.
5220 22 | chwili, zanim Lig zdołał się opamiętać lub rozpoznać nieprzyjaciół,
5221 25 | przymknął powieki, albowiem opanowało go znów osłabienie.~Ligia
5222 16 | zmiarkowawszy to począł go opanowywać i stawać się coraz bardziej
5223 7 | jeszcze była w domu Aulusów, opanowywała chwilami podobna żądza.
5224 56 | Lud opowiadał sobie cuda o oparciach wykładanych brązem, bursztynem,
5225 58 | ozdoby, ale i wysłane purpurą oparcie. Chilon nie widział upadku,
5226 51 | począł myśleć, że taki świat, oparty na przemocy, na okrucieństwie,
5227 2 | Petroniusz - zdejm temu chłopcu opaskę z oczu, którą zawiązał Eros,
5228 43 | na ciele prócz wełnianej opaski na biodrach, straszne postacie
5229 69 | mi: "Gdyś był młodszym, opasowałeś się i chodziłeś, kędyś chciał,
5230 23 | bowiem nastawiania nogi ani opasywania złamanego ramienia, które
5231 69 | wyciągniesz ręce twe, a inny cię opasze i poprowadzi, gdzie ty nie
5232 21 | trzeba od czasu do czasu opatrywać, albowiem sam on, gdy raz
5233 23 | twoich braci. Czemuś mnie opatrywał, czemuś nie kazał mnie zabić?~
5234 23 | potem mieszkając w Neapolis, opatrywałem wiele ran, i z zysków, jakie
5235 23 | przynajmniej zna się na opatrywaniu ran, powie, czy można mnie
5236 25 | niewolę za Klaudiusza i opatrzony przez tegoż suto, mieszkał
5237 26 | Glaukus, który przyszedł opatrzyć chorego i zbadać jego zdrowie.
5238 23 | nawet nieprzyjaciół. Więc opatrzyliśmy twoje rany i jako rzekła
5239 29 | cezar i często nie umiał opędzić się posępnym myślom. A czy
5240 23 | unieruchomić.~Lecz po dokonanej operacji rozbudził się znowu - i
5241 56 | Twarz mu pobladła, czoło operliło się kroplami potu, wargi
5242 28 | przed nim byli, i że on to opętał ich tam wszystkich, Ligię,
5243 11 | pod wpływem tych słów jak opętany. Nieprawda! Nienawidziła
5244 1 | ze Wschodu, wziął ich za opętanych. Ale to teraz takie czasy.
5245 7 | świątyni Mopsusa niewolnika z opieczętowanym listem, którego nie pozwolił
5246 27 | myśl, że owa Ligia, którą opiekował się od chwili ucieczki,
5247 42 | Pomyślał też, że Ligią opiekuje się nie tylko Ursus i Linus,
5248 8 | musi być teraz jej ojcem i opiekunem. Nie mogą szukać schronienia
5249 50 | starszy - witaj, władco ziemi, opiekunie ludu wybranego i cezarze,
5250 51 | nie próbowałby się nawet opierać... Niechby sobie Winicjusz
5251 39 | zbliżając się do krat i opierając o nie olbrzymie głowy, głosiły
5252 10 | rzekła:~- Alboż się nie opierałam, satyrze! - Ze względu na
5253 25 | jej ołtarz i długi czas opierali się wprowadzeniu do Aten
5254 58 | na miasto z powodu zbyt opieszałego wymiaru kary na chrześcijan,
5255 40 | stanowiska. Bywał, jak zwykle, opieszały, leniwy, dowcipny i sceptyczny.
5256 57 | śpiewnym doryckim narzeczu opiewał miłość pasterzy, a następnie,
5257 15 | Jeszcze ją opłakujemy. Opiewamy hymny własnego układu tak
5258 56 | hełmie na głowie i pancerzu, opinającym z przodu i z tyłu jego potężną
5259 11 | niewolnikom, dawszy im dokładny opis dziewczyny i tego olbrzyma,
5260 66 | może dlatego, aby ją potem opisać w patetycznych strofach
5261 13 | niewolników, z dokładnym opisem Ursusa i Ligii i z oznajmieniem
5262 40 | płonącego miasta i dlatego w opisie moim brak prawdy.~- Więc
5263 40 | pisać. Ten pożar, który opisujesz, nie dość płonie, twój ogień
5264 47 | tragedię podobną do tej, którą opisywał. Wierszorób czuł się szczęśliwy,
5265 27 | jak drogo przyjdzie mu opłacić szczęsną chwilę, lecz Ligia
5266 16 | gospodzie pod Minturnae i opłakiwałem go długo. Niestety! Przekonałem
5267 15 | Augusty? Tak! Jeszcze ją opłakujemy. Opiewamy hymny własnego
5268 27 | póki zły duch, którzy cię oplątał, nie przywiedzie cię do
5269 29 | siadłszy na jego kolanach oplotła mu ramionami szyję, głowę
5270 22 | sieni, i począł spokojnie opłukiwać w wodzie jarzyny napełniające
5271 69 | jest nad Nerona?" Tyś jest opoką, na której zbudowany jest
5272 73 | by nie wystąpić z jawnym oporem, może, by pokazać raz jeszcze
5273 16 | wiedziałbym przecie, że on tak opowiada.~- Co mnie to obchodzi!
5274 21 | całą duszą w słowa starca opowiadającego o męce, śmierci i zmartwychwstaniu
5275 27 | zaś był niewyczerpany w opowiadaniach i spełniając przy chorym
5276 24 | słyszał w Ostrianum naukę i opowiadanie Apostoła - poczęła się plątać
5277 32 | że ktoś nie uwierzył moim opowiadaniom i postarał się o to umyślnie.
5278 14 | udał się do Winicjusza i opowiedziawszy mu zajście z cezarem i Tygellinem
5279 7 | matki i żony, znała ją z opowieści Aulusowych gości i służby;
5280 64 | tego szczęścia Ligię lub opóźnił je dla niej na długie lata.
5281 7 | głowy, że epikurejczycy nie oprą się barbarzyńcom. A to darmo!
5282 62 | jeszcze wydał go w ręce oprawców. Nigdy człowiek nie wyrządził
5283 71 | wyciągnął wysoko prawicę. Oprawcy zatrzymali się jakby onieśmieleni
5284 7 | tej kruży wina, a potem ja oprę na tym samym miejscu moje...~
5285 62 | bardziej po mieście, nakazali opróżnić wszystkie podziemia, tak
5286 2 | górę, to znów zapadając na opróżnione przez tłum miejsca. Od czasu
5287 11 | dodatku kochającą. Oto byłaby oprzędła drzwi jego i namaściła je
5288 3 | ma innej drogi, niechże oprzędzie drzwi mego domu, niech je
5289 22 | pilnej sprawie. Czujny Chilo oprzytomniał w jednej chwili, zarzucił
5290 2 | świątyni poświęconej "Jovi Optimo Maximo", napływały nowe
5291 49 | o was potomne wieki, gdy opuścicie takiego artystę jak ja.~
5292 32 | chrześcijan z Rzymu, to Ligia opuściłaby go razem z innymi wyznawcami
5293 28 | o niej dowiem. Nie! nie opuściłbym Rzymu, choćbyście mi ofiarowali
5294 39 | nie może, Marku, za to, że opuściłeś Ancjum bez wiedzy cezara? -
5295 39 | jednej. Powiedz słowo, a opuścimy Rzym, by osiąść gdzieś daleko.~
5296 64 | cezariańskich więzienia opustoszały znacznie. Chwytano wprawdzie
5297 45 | ukryciu i zbierają się w opustoszałych szopach za miastem lub w
5298 52 | dzikich zwierząt. Tygellinus opustoszył vivaria wszystkich miast
5299 49 | tylko zdrada. Wszyscy mnie opuszczają! I wy gotowiście mnie zdradzić!
5300 56 | wstawali z miejsc. Inni opuszczając siedzenia schodzili przedziałami
5301 33 | z Judei, uczyńcie i nie opuszczajcie duszy mojej!~Oni usłyszawszy
5302 43 | którym biegł. Stopniowo opuszczała go świadomość, pamiętał
5303 70 | słodki, który rzekł:~- Gdy ty opuszczasz lud mój, do Rzymu idę, by
5304 28 | że gdym na dzień przed opuszczeniem chrześcijan powiedział Pawłowi,
5305 58 | niewolnicy. Najciekawsi tylko po opuszczeniu siedzeń zeszli na samą arenę
5306 66 | cuniculum, słaba, bezbronna, opuszczona, zdana na łaskę i niełaskę
5307 69 | ogrodowej, a następnie do opuszczonych kamieniołomów, odległych
5308 71 | godzinie śmierci:~- Urbi et orbi!~ ~A w ten sam cudny wieczór
5309 18 | komedianta grającego rolę Oresta, i to lichego komedianta,
5310 36 | krzyczeli: "Matricida! Nero! Orestes! Alkmeon!", a inni: "Gdzie
5311 56 | krwawili nogi o połamany oręż i padali. Lud nie posiadał
5312 56 | równym i sprężystym, migocąc orężem i bogatymi zbrojami, po
5313 Epi| instrumenty muzyczne i nowy organ wodny, z którym czyniono
5314 26 | zarazem z bólem w swojej orlej twarzy, z pobladłym czołem
5315 36 | zwani imaginarii, nieśli orły rzymskie, tablice z napisami,
5316 2 | Syryjczyków znad brzegów Orontu, o oczach czarnych i słodkich;
5317 2 | Próżno, podniósłszy swe orzechowe oczy w górę, biedził się,
5318 6 | mówiąc począł patrzeć swymi orzechowymi źrenicami wprost w oczy
5319 2 | rzekł - jak to ożywia i orzeźwia. Teraz jestem gotów.~Lektyka
5320 66 | pękała pod ich parciem, lecz osadził byka na miejscu. I człowiek,
5321 7 | tymczasem ujrzała wielką, osadzoną na grubym karku głowę, straszną
5322 9 | głową pęki strusich piór, osadzone na złotych prętach, którymi
5323 16 | czując to i czując swoje osamotnienie, mścił się na nich tym bardziej.
5324 73 | to znaczy na ziemi całej. Oschła i zimna nauka stoików, do
5325 50 | widziały, powinny raz na zawsze oschnąć z łez. Panie, broń mnie
5326 42 | i ściągnięty silną ręką, osiadł na zadzie przed gospodą,
5327 43 | godziną pomsty, toteż gdy osiadła ludność, która w ogniu traciła
5328 Epi| jego pobladła, a na czole osiadły mu, na kształt kropel rannej
5329 57 | przeciwny temu, jaki zamierzył osiągnąć, więc chcąc odwrócić umysł
5330 31 | Othon, który podawał ich osiemdziesiąt, skryłby się pod wodę ze
5331 32 | Klaudiusza i Nerona dożyli osiemdziesięciu lub dziewięćdziesięciu lat?
5332 16 | od jego współwyznawców, oskarża mnie, żem się zmówił z rozbójnikami
5333 17 | modlitwy dlatego tylko, by oskarżać braci przed cezarem, że
5334 50 | patrzyli w oczy Nerona.~- Oskarżacie chrześcijan o spalenie Rzymu? -
5335 45 | został wydany, ale Żydzi oskarżają ich przed prefektem miasta,
5336 43 | Winicjusza dochodziły głosy oskarżające Nerona o podpalenie miasta.
5337 50 | spytał cezar.~- My, panie, oskarżamy ich tylko, że są nieprzyjaciółmi
5338 12 | ofiarowała naszym bogom. Oskarżano ją nawet, że jest chrześcijanką,
5339 72 | Stacjusz Domicjusz zginęli, oskarżeni o brak miłości dla cezara;
5340 63 | którzy przewidywali, że oskarżenie, jakie Chilon rzucił w twarz
5341 14 | wraz z Kalwią Kryspinillą oskarżyły Pomponię Grecynę o wyznawanie
5342 32 | płaszcz. Lecz Chilo, którego osłabiły razy i głód, nie mógł iść
5343 67 | mąciły się jeszcze w jej osłabionej głowie; wydało się jej rzeczą
5344 69 | przywdziawszy galijskie płaszcze osłaniające twarze, udali się do domu
5345 36 | pod nozdrzami. Grubą szyję osłaniał, jak zwykle, chustką jedwabną,
5346 7 | Tymczasem teraz na widok tej osławionej Poppei, uważanej przez wyznawców
5347 14 | i studzien, do czcicieli oślej głowy, do ludzi, którzy
5348 37 | chyba jedna miłość mogłaby oślepić, i wymieniając różne augustianki
5349 35 | Tymczasem chwile rozstania osłodzi mi pamięć o tobie. Ilekroć
5350 17 | oliwki, bób, przaśne ciasto i osłodzoną miodem wodę widzom przybywającym
5351 74 | migotać spod przezroczystych osłon różowymi ciałami. W końcu
5352 23 | rzekł Winicjusz. - Ja was osłonię.~Kryspus nie chciał mu odpowiedzieć,
5353 53 | chcecie, by was przed nią osłonił? Ludzie małej wiary! Zaliście
5354 53 | podniósł się i począł patrzyć osłupiałym wzrokiem przed siebie.~W
5355 21 | otwarcie bram, prowadząc osły i muły obładowane warzywem;
5356 Epi| widać było, że nigdy nie ośmieli się zagłębić ostrza. Wówczas
5357 22 | chrześcijanie zapewne nie ośmieliliby się zabić człowieka tak
5358 19 | cezar.~Chilon jednakże, ośmielony jego radością, zabrał głos
5359 10 | było jak w dzień. Płonęły ośmio- i dwunastopłomienne kaganki,
5360 56 | niewolnika, wspaniałą odzież lub osobliwe dzikie zwierzę, które następnie
5361 59 | Prawda! Jest coś odmiennego i osobliwego w ich śmierci.~- Mówię wam,
5362 53 | głowach i żegnał każdego z osobna, równie jak ojciec żegna
5363 14 | jej świątynię i ustanowić osobnego przy niej kapłana. Składano
5364 9 | człowiek z twarzą poznaczoną ospą zjawił się jak duch w atrium.
5365 58 | ruchem naszyjnik, z twarzą ospałą i senną.~Wtem wiszący naprzeciw
5366 39 | jakby w zamyśleniu, na osrebrzane wierzchołki cyprysów i odrzekła:~-
5367 46 | oba te pożary. Ale wówczas ostał się przynajmniej Kapitol.
5368 40 | wpływ jego odniósł wreszcie ostateczne zwycięstwo, że przyjaźń
5369 51 | wówczas mi ją oddadzą. Ale to ostateczność! Pierwej ty ratuj ją i mnie!
5370 30 | się tylko, by mi było do ostatka wesoło. Są na świecie weseli
5371 11 | mu się sprzykrzy, odda ją ostatniemu ze swoich niewolników albo
5372 26 | rzekł:~- Ej, łatwiej żubra z ostępu wywieść...~Winicjusza zabawiło
5373 36 | chce odwiedzić po drodze Ostię, a raczej największy statek
5374 73 | miłość się ostoi, gdyż ostoją się dusze. Zanim oczy moje
5375 66 | samo stary, słynny wódz Ostoriusz Skapula, toż samo Antystiusz,
5376 70 | wieczora udał się na cmentarz ostriański, aby nauczać i chrzcić tych,
5377 34 | Palatynie, i gdy ją widział na Ostriarum słuchającą słów Piotra,
5378 53 | a z zewnątrz dochodziło ostrożne pogwizdywanie strażników.
5379 21 | teraz iść za Ligią dalej i ostrożniej, by nie zwrócić na się uwagi.
5380 13 | było tak miło, jak połknąć ostrygę z Puteoli. Nie zasługi moje
5381 74 | róż na głowy przybyłych, ostrzegając ich zarazem wedle zwyczaju,
5382 7 | zguba, o której zresztą ostrzegała ją w chwili rozstania i
5383 Epi| jeszcze wprost zaprzeczyć, ostrzegli go tylko, że zanim zdoła
5384 30 | późniejszych, gdyż bóstwo ostrzegło go tajemnie przed pośpiechem.
5385 26 | wylał go w płaską misę i ostudziwszy należycie, rzekł:~- Glaukus
5386 47 | Nero po przebyciu bramy Ostyjskiej zatrzymał się na chwilę
5387 4 | główkę dziewczyny, ta zaś osunęła się po chwili do jej kolan
5388 27 | przyszła jej myśl że mogłaby je osuszyć pocałunkami. Przestraszona
5389 41 | boski - rzekł Petroniusz - i oświadcz tę swoją wolę wobec Augusty.
5390 23 | już dał znać prefektowi, oświadczę mu, żem Krotona sam zabił
5391 17 | niemal na kolanach. Obaj oświadczyli też, że sami gotowi są wykonać
5392 62 | minie. Lecz jeśli jutro oświadczysz w amfiteatrze, żeś był pijany
5393 74 | coraz to inny przedmiot oświeca, lub jak letni powiew, który
5394 57 | błyskawica rozdzierała chmury, oświecając jaskrawym blaskiem świeże
5395 60 | szeregu innych. Mdłe kaganki oświecały wnętrze napełnione ludźmi.
5396 33 | Ochrzcijcie mnie!" - ja mówię: "Oświećcie mnie!" Wierzę, że Chrystus
5397 61 | chrześcijanami mają jutro oświecić ogrody cezara?~- Jutro? -
5398 20 | sponad nagromadzonych chmur i oświecił okolicę lepiej od mdłych
5399 42 | uczynił się zupełny i słońce oświeciło szczyty otaczające Jezioro
5400 60 | podziemia promienie księżyca i oświeciły je lepiej od jedynego kaganka,
5401 46 | szaleństwo. Wśród obłoków, oświeconych przez łunę, widziano bogów
5402 67 | we wspaniałym cubiculum, oświeconym korynckimi lampami, wśród
5403 60 | niewolniczy ubiór i złe oświetlenie więzień. Komuż zresztą mogło
5404 23 | zuchwałym. Nie umiał przy tym oswoić się z myślą, że stosunek
5405 27 | nieustannego smutku i nigdy nie osychających łez była myśl, że za grobem
5406 11 | Czuł, że może oszaleć i że oszalałby z pewnością, gdyby mu jeszcze
5407 49 | ratować Winicjusza, który oszaleje, jeśli tamta dziewczyna
5408 60 | dlaczegóż mnie jedną miałby oszczędzać? Któż ja jestem, Marku?
5409 73 | wszechwładnego ministra. Oszczędzano go dotąd ze względu na wyjazd
5410 17 | razie znaczną ich część oszczędzić.~Oni napierali się czas
5411 52 | który dla dobra Rzymu nie oszczędził własnych synów?~I gdy powtórzył
5412 28 | drogi: nie dlatego mnie oszczędzono, że jestem synem konsularnego
5413 14 | że wierzy, i dlatego, by oszukać własny ból, i dlatego, by
5414 16 | daremnym, wydało mu się tylko oszukiwaniem własnej bezczynności i nie
5415 49 | gdy nikt was nie słyszy. Oszukujcie lud; ale nie siebie samych.
5416 1 | inkubację. Wiedziałem, że to oszuści, ale również mówiłem sobie:
5417 14 | szlachetny filozof jest oszust. Nie! Nie był, nie pokazał
5418 40 | epikurejczykowi, poczęli go teraz otaczać i ubiegać się o jego łaski.
5419 7 | pełną drgań, lubieżną, otaczającą na wpół omdlały dziewiczy
5420 58 | rzędach i doszły aż na plac otaczający amfiteatr i pod namiot,
5421 40 | żywszą niż kiedykolwiek. Otaczającym wydawało się, że wpływ jego
5422 52 | głośno swą wiarę. Gdy ich otaczano, klękali i śpiewając pieśni
5423 31 | wina w tylu gatunkach, że Othon, który podawał ich osiemdziesiąt,
5424 1 | spodziewał, zwłaszcza po Othonie.~- Ja go rozumiem - odrzekł
5425 43 | wieszczek przepowiedział purpurę Othonowi. W czymże on gorszy? Może
5426 44 | starą bramą Eskwilińską, otoczeni naokół morzem ognia, poginęli
5427 56 | koniec prefekt miasta w otoczeniu wigilów, a po nim nieprzerwanym
5428 45 | zastępy karnych niewolników, otoczy ich cisza wsi i będą żyli
5429 3 | mieć. Gdybym był Zeusem, otoczyłbym ją chmurą, jak on otoczył
5430 2 | przenieść się do twego. Otoczyłbyś ją miłością i obsypał bogactwy,
5431 5 | ci się za opiekę, którą otoczyłeś jego młode lata. Lecz sprawcą
5432 21 | a raczej dziś jeszcze, otoczysz, panie, wszystkie wejścia
5433 39 | przemocą i miał w domu swoim. Otoś mi powiedziała przed chwilą: "
5434 74 | twoich ziemiach, któreś po otruciu Domicji odziedziczył. Wybacz
5435 2 | Brytanika, którego Nero otruł, i Agrypinę, którą kazał
5436 7 | głodu młodszy Drusus; tam otruto starszego, tam wił się ze
5437 29 | i że jeśli twoja natura otrząsa się na ich naukę, to właśnie
5438 25 | sobą.~Tu rozbudził się, otrzeźwiał i począł patrzeć przed siebie.
5439 57 | Chilonem?~Chilo zaś, który, otrzeźwiawszy na świeżym powietrzu, wrócił
5440 25 | którym nie było już nikogo, otrzeźwiło go jednak zupełnie. Pieńki
5441 55 | Sylwii, zemdlała, a gdy ją otrzeźwiono, poczęła krzyczeć i dzikie
5442 12 | odrzekła:~- O, tak, panie! Otrzymałam! O tak, panie!...~W głosie
5443 12 | zwrócił się do Eunice:~- Czy otrzymałaś chłostę?~A ona po raz drugi
5444 15 | ją wkrótce odnajdę, nie otrzymałbyś odpowiedzi, bo gdy życie
5445 24 | ludzie opatrzyli rany, jakie otrzymałem w walce z nim.~Chilo od
5446 28 | rzecz. Przebaczenie, jakie otrzymali, nie tylko nie rozzuchwaliło
5447 13 | na dłoni pod jego fałdami otrzymaną od Winicjusza kieskę i lubował
5448 66 | blizny; pozostałe po ranach otrzymanych w wojnie armeńskiej, i wyciągnął
5449 14 | przyniosłeś wiadomość ważną, otrzymasz drugie tyle dla siebie.
5450 69 | błogosławieństwo, jakie z jego rąk otrzymują.~Przeznaczonym im jednak
5451 25 | że i w Rzymie zwyciężeni otrzymywali przebaczenie, jak na przykład
5452 5 | Pomponię, przelał w nią swą otuchę i oboje poczęli oczekiwać
5453 43 | podpalenie miasta. Grożono otwacie śmiercią i jemu, i Poppei.
5454 49 | nie dali się zjednać ni otwarciem ogrodów, ni rozdawnictwem
5455 2 | Pandatarii uduszono po uprzednim otwarciu jej żył w gorącej parze,
5456 56 | mających umrzeć? Ale tymczasem otwarto nową kratę i na arenę wypadły
5457 41 | muzyki, zwłaszcza twojej, otwierają się przede mną coraz nowe
5458 56 | gdy po chwili ujrzał znów otwierające się kraty. Wypuszczono teraz
5459 Epi| Sam cezar, któremu bunt otwierał drogę do nowych łupiestw,
5460 11 | przekupniów jarzyn i gdy piekarze otwierali już sklepy. Wróciwszy kazał
5461 51 | dziś nową pieśń, albowiem otwierało to pole, na którym nie mógł
5462 41 | jest noc szczerości, więc otwieram przed tobą duszę jak przed
5463 56 | czeluściach paszcz, piersi otwierane na rozcież jednym uderzeniem
5464 13 | dość wcześnie, ale też i otwierano je dla wyjeżdżających, których
5465 56 | żelazne kraty w ciemnych otworach, rozległy się zwykłe krzyki
5466 45 | Winicjusz.~Jakoż z ciemnego otworu w górze dochodziły śpiewające
5467 32 | lepiej sobie zaraz żyły otwórz lub rzuć się na miecz, bo
5468 33 | waszymi jest jasność, to mi otwórzcie!~- Przynosim miłość - rzekł
5469 27 | cię z rąk jego, lecz ty otworzyłaś serce żądzy nieczystej i
5470 53 | I widziałem, jak mu otworzyli bok i jak umarł. A wówczas,
5471 35 | następuje:~"Chcę, aby gdy otworzysz twoje śliczne oczy, o boska,
5472 35 | której wybieram się z naszym otyłym, cienkonogim, nieporównanym,
5473 21 | Wolałbym nieść padlinę owcy zdechłej na krosty przed
5474 49 | zamieszkałym przez męty całego ówczesnego świata, działy się rzeczy
5475 26 | uczuciu, był, jak wszyscy ówcześni ludzie, ślepym, bezwzględnym
5476 11 | zasiadła, jako żona, na owczym runie, u jego ogniska. Oto
5477 40 | dla Wergiliusza, dobre dla Owidiusza, dobre nawet dla Homera,
5478 18 | dowód, że gdy chodzi o jaką owieczkę z ich stada, umieją nie
5479 17 | nami, chce wydać wilkom owieczki jego i jeśli nikt nie zapobieży
5480 47 | circenses!...~Petroniusz owinął się w togę i przez czas
5481 47 | brzękiem lutnię pod stopy i owinąwszy się w syrmę pozostał jak
5482 35 | śpiewać:~ ~W zieleń mirtową owinę jasny miecz mój, ~W ślad
5483 7 | uczesać włosy, więc tymczasem owinęła ją w rodzaj obszernej szaty,
5484 55 | skonało łatwo. Za czym owinęli je w prześcieradło i siadłszy
5485 60 | weźmie moją tesserę, niech owinie głowę szmatą, okryje ramiona
5486 31 | nim jakaś postać z głową owiniętą w zasłonę i wsparłszy się
5487 9 | niosła na ręku dziecko owinięte w purpurę ze złotą frędzlą.
5488 36 | łańcuchach z pętlicą, ale owiniętych tak w kwiaty; że zdawały
5489 3 | więcej. Gdym objął jej rękę, owionął mnie ogień... Muszę ją mieć.
5490 45 | obecnych. Zamiast trwogi Bożej owładnęła dusze miłość Boża. Ludzie
5491 14 | spokój; inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.~- Pozdrowienie
5492 36 | amfory z winem, i kosze z owocami. Lecz przedmioty, których
5493 56 | dniem i nocą. Budowano i ozdabiano bez wytchnienia. Lud opowiadał
5494 7 | palmy. Ramiona miał nagie, ozdobione obyczajem wschodnim dwoma
5495 2 | zatrzymać i wysiadłszy zakupił ozdobny rękopis, który oddał Winicjuszowi.~-
5496 30 | Nerona. Witeliusza jednak ożeń z Nilem, aby płodził hipopotamy.
5497 51 | miasta, byłby odrzekł: "Ożenił się z twego pozwolenia i
5498 57 | grubszy i gęstszy. Powietrze oziębiło się natychmiast.~Oni zaś
5499 36 | coma!" - którą to nazwą oznaczano ulicznice. Muzykalne ucho
5500 69 | tryumf Bestii. Janowi Pan nie oznaczył kresu życia, Paweł jest
5501 10 | się stało.~- Gulo niech oznajmi - zaczęło szeptać kilka
5502 53 | gniazdo nieprawości!... To wam oznajmia przez wargi moje!~I rozłożył
5503 10 | Petroniusza, rzekł:~- Ja oznajmię, ale pójdźmy wszyscy. Niech
5504 20 | Nomentana, koguty poczęły piać oznajmując północ. W tej chwili Chilo
5505 54 | w palce co w Rzymie było oznaką lekceważenia i pogardy,
5506 45 | wzięła owe odgłosy za widomą oznakę, iż straszliwa godzina nastaje,
5507 63 | w jego zwierzęcym sercu ozwała się litość nad tym szczątkiem
5508 7 | uczty.~Lecz biesiadnicy ozwali się grzmotem oklasków. Wołania: "
5509 26 | szczęściem. Wspomnienia jej ożyły w jednej chwili. Był to
5510 21 | Apollina, Westę, Kibelę, Izys i Ozyrysa, na Mitrę, Baala i wszystkie
5511 21 | i napawał się nią jakby ożywczą wodą po długim pragnieniu.
5512 2 | uwierzysz - rzekł - jak to ożywia i orzeźwia. Teraz jestem
5513 29 | zimę miasto poczęło się ożywiać nadzieją bliskiego przyjazdu
5514 56 | zwanych vomitoriami, lud ożywiał się, rozweselał i spierał
5515 33 | odwiedzić tamtejsze kościoły i ożywić je nowym duchem gorliwości,
5516 10 | zważał na owo niezwykłe ożywienie ulicy, począł się wreszcie
5517 35 | to tak niedbale, z takim ożywieniem i tak wesoło, że wszystko
5518 32 | Wydany rozkaz podniecił go i ożywił. Tymczasem starał się zebrać
5519 10 | latarką, ale dalej niezwykle ożywione. Z każdego prawie zaułku
|