1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
8559 7 | stał się krótki, a wyrazy rwały mu się w ustach. I on po
8560 2 | Pliniusza. On się zna na rybach. Gdyby stary Apicjusz żył
8561 37 | sprzeczka, czy to zwyczajna łódź rybacka, czy wielki statek z Ostii.
8562 69 | jeziorem i Galileą ogarniała rybacze serce, coraz częstsze łzy
8563 28 | się powiada być prostym rybakiem, jest większy i od Apoloniusza,
8564 71 | służby, danym było Bożemu rybakowi ułowić dwie dusze nawet
8565 35 | dziś kłaniają się naszemu rycerzowi-Dratewce-Watyniuszowi. Dobranoc.~I zdjąwszy wieńce
8566 45 | nastaje, albowiem wiara w rychłe powtórne przyjście Chrystusa
8567 47 | oczy, spotniałe twarze i ryczące, zapienione wargi. Rozszalała
8568 56 | duszą, sercem, oczyma: wył, ryczał, świstał, klaskał, śmiał
8569 56 | niewolników cyrkowych, zbrojnych w rydle, łopaty, miotły, taczki,
8570 29 | Winicjusza wśród wspaniałych rydwanów spostrzegł pewnego dnia
8571 7 | języki flamingów, pieczone rydze, mrożone grzyby, szarańcze
8572 2 | dziś w Rzymie o półmisek rydzów z Noricum. Sądzono ją sądem
8573 10 | wystąpiła na usta.~- Rózeg! - ryknął wreszcie nieludzkim głosem. -
8574 2 | wieczorami lud zbiera się na rynkach, aby chóralnym śpiewem żegnać
8575 19 | zabił Atacyna; na koniec rysopis robotnika odpowiadał zupełnie
8576 24 | nie przypomniał sobie jego rysów, gdy wyjdą na większe światło.~-
8577 7 | raczej mówić śpiewnie i rytmicznie, przy odgłosie dwóch lutni,
8578 20 | wypełnić jakiś ustalony rytuał, ale spod serca, z takiej
8579 36 | nad miastem i trzymać je w ryzach. Gdy przeszli, wiedziono
8580 2 | noszących w ręku złote kiście ryżu, i kapłanów wędrownych bóstw,
8581 Epi| Augusta wyginęli za jego rządów?" Inni, patrząc na kolosy
8582 Epi| zostawił rządy Rzymu i Italii, rządzili jeszcze krwawiej od niego.~
8583 27 | jako naczynie kosztowne i rzec Mu: "Wypełnij je, Panie,
8584 12 | Petroniusz, który miał do niego rzeczywistą słabość i który pragnął
8585 20 | się, że nie ma w niej nic rzeczywistego i zarazem, że rzeczywistość
8586 64 | wydawała mu się czymś nierównie rzeczywistszym i prawdziwszym od przejściowego
8587 41 | tu głos Nerona zadrgał rzeczywistym zdziwieniem)... że ja, cezar
8588 70 | drzew kroplach rosy. Mgła rzedła odkrywając coraz szerszy
8589 58 | wtem spomiędzy bliższych rzędów ozwał się jakiś głos spokojny
8590 33 | jednak mówię wam prawdę. Inny rzekłby wam może: "Ochrzcijcie mnie!" -
8591 34 | zakładniczką, którą mi powierzył, rzeknę: "Zaślubiłem ją, i do Aulusów
8592 46 | wyzwoleńcy, gladiatorowie, kupcy, rzemieślnicy, chłopi i żołnierze, prawdziwe
8593 7 | ze spuszczonymi na oczy rzęsami. Wreszcie, podniósłszy nagłym
8594 63 | się odbywać wieczorem, w rzęsiście oświetlonym amfiteatrze.~
8595 53 | podnieśli krzyż do góry, aby rzesze patrzyły na śmierć Syna
8596 33 | tej chwili pasterzem całej rzeszy, więc jechać nie mógł, natomiast
8597 17 | że zaś wydawali mu się rzetelniejsi od innych, do nich postanowił
8598 16 | albowiem pomijając nawet moją rzetelność, pomnij, że tu chodzi o
8599 60 | więcej, bo tam już niektórzy rzężą pod ścianami.~I począł narzekać
8600 15 | postaciach, jakich naucza rzeźba, bacząc przy tym pilnie,
8601 40 | tak, jak mówisz? Oto gdy rzeźbiarz chce stworzyć postać boga,
8602 15 | ręka rzeźbiarza. Bądź takim rzeźbiarzem ty, carissime! Kochać jest
8603 28 | Wiedz także, że kazałem rzeźbiarzowi obrobić kamień grobowy dla
8604 14 | garkuchniach, widziałem mulników i rzeźbiarzy; widziałem ludzi, którzy
8605 56 | Petroniusz i dotknąwszy rzeźbioną w kości słoniowej laseczką
8606 2 | z tympanów wychylały się rzeźbione postaci bogów, ze szczytów
8607 10 | przez sławnych mistrzów rzeźbionych. Niektóre poosłaniane były
8608 7 | coraz śpieszniej, potem rzęzić, potem twarz mu posiniała,
8609 56 | pobłądził: bogowie stworzyli cię rzezimieszkiem, tyś zaś został demonem,
8610 49 | życie zapewniało bezkarność rzezimieszkom, tym bardziej że głosili
8611 49 | Zadowolony był tylko tłum rzezimieszków, złodziei i bezdomnych nędzarzy,
8612 56 | staje się podobna do jatek rzeźniczych. Ale co za przepyszny amfiteatr!~
8613 14 | gadać z ludźmi, do piekarzy, rzeźników, do sprzedających oliwę
8614 32 | sobie zaraz żyły otwórz lub rzuć się na miecz, bo gdy obrazisz
8615 56 | się, że uniesione tłumy rzucą się w końcu na samą arenę
8616 41 | mdleją lub z szaleństwa rzucają się w ogień... Rzym ginie,
8617 36 | przepaski i wielkie zausznice, rzucające złoty blask na ich czarne
8618 45 | ocaleniu.~- Czy widziałeś ludzi rzucających pochodnie do domów?~- Czego
8619 25 | żarzyło się już słabiej, ale rzucało blask jeszcze dość żywy,
8620 7 | piersi pogrążon już w cieniu rzucanym przez kolumnę, spoglądał
8621 61 | Niechże ci ją wróci. Gdy rzucę kosztowną czarę w morze,
8622 40 | Niegodziwe wiersze, godne rzucenia w ogień. Obecnym serca przestały
8623 58 | posłyszawszy śmiertelną obelgę, rzuconą panu świata wobec tysiącznych
8624 49 | którym się bawił. "Kości są rzucone - mówił sobie -i zobaczymy,
8625 64 | dziewczyna, podobna do kwiatu rzuconego na więzienną słomę, szli
8626 62 | nad dziećmi, których tyle rzucono dzikim zwierzętom; poprzybijano
8627 2 | zębów, które mi wybił kamień rzucony ręką Brytana, i przez to
8628 49 | narzekać:~- Co mi po Rzymie i Rzymianach! Słuchano by mnie w Acchai.
8629 2 | Hellady, którzy na równi z Rzymianami władali nad miastem, ale
8630 27 | państwem rzymskim? Zali Rzymianie mogli przestać panować lub
8631 41 | jakiego nigdy jeszcze żaden Rzymianin nie odniósł.~- Możesz wystąpić
8632 32 | nagradzał. Nadto był jeszcze Rzymianinem, by go miał boleć cudzy
8633 11 | Izys, którą czczą rozpustne Rzymianki? Nie! Ligia nie czyniła
8634 26 | rzymskiego cezara.~- Bogowie dali Rzymianom zwierzchnictwo nad ziemią -
8635 20 | egipscy, greccy lub flaminowie rzymscy. I znów uderzyła Winicjusza
8636 71 | nimi, gdyż jako obywatelowi rzymskiemu, straż okazywała mu większe
8637 55 | zgodzie ze wszystkimi bóstwami rzymskimi i obcymi.~- Pójdę! - rzekła
8638 71 | córkę prefekta Flawiusza Sabinusa, i widząc jej młodą twarz
8639 2 | jakąś pieśń dziwną, która sączy się w jej uszy, porusza
8640 2 | jął znowu wychwalać swoje sady, stada, dom ukryty w zieleni
8641 2 | swojej zacisznej wiejskiej sadyby.~- Miałżebyś chęć opuścić
8642 57 | bogowie mylą się, jeśli sądzą, że zgodzę się na takie
8643 2 | ogrodu i stojących przy sadzawce ludzi. Białe ich ubrania
8644 2 | na wodotrysku. Kwadratowa sadzawka z fontanną w środku, przeznaczona
8645 62 | poletki, rozbłysła woda w sadzawkach i stawach, poróżowiały drżące
8646 9 | wypoczynku, siedzieli nad sadzawkami lub w cieniu dębów, w drgających
8647 22 | Choćby pokazało się potem w sądzie, żem jej nie chciał, i tak
8648 32 | nawet był pomyślał o tym, sądziłby, iż postąpił słusznie, rozkazawszy
8649 45 | panie, gdybyś na to patrzył, sądziłbyś, że barbarzyńcy zdobyli
8650 13 | Słyszałem i to, że Pomponia była sądzona w domu za wyznawanie jakichś
8651 43 | ustach miał smak spalenizny i sadzy, gardło i płuca paliły go
8652 71 | zakryte przez inne budowy Saepta Julia, mnóstwo portyków,
8653 19 | zostawisz na tym oto stole tę sakiewkę, którą dostałeś.~Chilo,
8654 11 | Oto usłyszałby z jej ust sakramentalne: "Gdzie ty Kajus, tam i
8655 2 | perystyl i leżącą za nim salę, zwaną oecus, wzrok biegł
8656 56 | imperator! ~Morituri. te salutant!~Za czym rozsunęli się szybko,
8657 2 | ich wrzaskliwie słowem: "Salve!"~Po drodze z drugiej sieni,
8658 71 | miejscowości zwanej Aquae Salvia. I za nim również postępowała
8659 58 | ofiary w świątyni Jowisza Salwatora. Kapłani Cerery rozpuścili
8660 71 | wschód wąską ścieżką ku Salwijskim Wodom. Na wrzosach leżało
8661 2 | dźwięki sistry, egipskiej sambuki lub greckich fletów. Gdzieniegdzie
8662 56 | Trakowie, osobno Mirmilonowie, Samnici, Gallowie, wszyscy ciężko
8663 56 | tworzyły się stronnictwa to Samnitów, to Gallów, to Mirmilonów,
8664 26 | w piersi dawne surowe i samolubne, prawdziwie rzymskie i zarazem
8665 7 | serca. Uczuła się mniej samotną. Ta niezmierna tęsknota
8666 27 | oczy zniecierpliwieniem, samowolą i gniewem, wnet hamował
8667 16 | wprawdzie na czas w karby jego samowolę, ale wszczepiła weń zarazem
8668 11 | o tym ogarniał go szał. Samowolna natura młodego żołnierza
8669 23 | Dla jego natury dumnej i samowolnej stosunek podobny względem
8670 24 | nie zdoła. Był człowiekiem samowolnym, zuchwałym i dość zepsutym,
8671 35 | jeszcze u Sozjuszów na Vicus Sandalarius. Na Kastora! jak mi się
8672 43 | jemu, i Poppei. Okrzyki: "Sannio!", "Histrio!" (błazen, aktor), "
8673 10 | począł poruszać nozdrzami i sapać, co widząc Petroniusz wzruszył
8674 1 | lampryska albo jak młoda sardynka?~- Nie żartuj, Petroniuszu,
8675 29 | w Atenach sławny pancerz sarmacki, zrobiony z kopyt końskich,
8676 31 | pościgu, pierzchły jak stado sarn. Lecz on został na miejscu,
8677 49 | antylopy z Afryki, jelenie i sarny, służące za ozdobę ogrodów,
8678 7 | mirrę i aloes, a wiosną sasanki i kwiat jabłoni... A skoro
8679 56 | girlandy, uwite z róż, lilij, sasanków, bluszczu i winogradu.~Lud
8680 1 | łupić ze skóry nie tylko sąsiadów, ale i własnych Swebów.
8681 36 | Briarius więził uśpionego Saturna i gdzie mieszkały duchy,
8682 36 | i zgrzybiałego Lucjusza Saturnina; widziano Wespazjana, który
8683 7 | Winicjusz, ale pijany, zły satyr, który napełniał ją przerażeniem
8684 2 | spojrzawszy na tytuł zapytał: - Satyricon? To coś nowego. Czyje to? -
8685 10 | Alboż się nie opierałam, satyrze! - Ze względu na mego poprzednika... -
8686 1 | zwłaszcza swój własny, a stary Scaurus swoją wazę koryncką, która
8687 18 | czosnku dolatywał aż na scenę. Nero zaś kłaniał się, przyciskał
8688 30 | wesoło. Są na świecie weseli sceptycy. Stoicy są dla mnie głupcami,
8689 27 | rzeczy niebywałe. Wreszcie sceptycyzm rzymski pozwalał sobie na
8690 40 | myśleć, i przyjmował ze sceptycznym uśmiechem pochlebstwa wczorajszych
8691 20 | I Winicjusz, który będąc sceptykiem, nie chciał się poddać jego
8692 66 | Flawiusza, na centuriona Scewina, krewnego senatora, na żołnierzy
8693 62 | którzy porwali go i pod wodzą Scewinusa zawiedli na Palatyn.~Cezar
8694 73 | natychmiast o przyjaźń z senatorem Scewinusem, który był duszą spisku
8695 58 | ale który, jak prawdziwy Scewola, stał bez jęku, z oczyma
8696 58 | dziewicach ujrzano Mucjusza Scewolę, którego ręka, przymocowana
8697 15 | zapasy, w których zwycięstwo schlebia miłości własnej. Ja wprawdzie
8698 41 | prawdziwy żołnierz: wzdycha, schnie, jęczy, lecz czeka na pozwolenie
8699 47 | ujrzawszy go przybiegł aż do schodów i z twarzą pobladłą ze wzruszenia
8700 22 | biegły w górę zewnętrzne schody, częścią kamienne, częścią
8701 44 | Okrzyk "Rzym ginie!" nie schodził z ust tłumu, zguba zaś miasta
8702 2 | Pomponia Grecyna, jakkolwiek schodziła z południa życia, zachowała
8703 56 | Inni opuszczając siedzenia schodzili przedziałami niżej, by widzieć
8704 36 | stroju. Słońce dobrze już schodziło z południa, gdy zaczął się
8705 37 | Ancjum dni i noce będą mi schodziły na słuchaniu Pawła, który
8706 66 | się jak łuk napięty, głowa schowała się między barki, na ramionach
8707 57 | byliśmy na miejscu. Ale schrońcie się pod okop, bo przemokniecie
8708 17 | do cezara do Ancjum lub schroni się w domu pewnego patrycjusza,
8709 15 | mogła zaprzysiąc, że o jej schronieniu nie wie. Być może, że prezbiterowie
8710 11 | Ale gdzieżby się z nią schronił, dokądby ją mógł zaprowadzić?
8711 44 | akweduktach zaś roje ludzi, którzy schronili się tam dla bezpieczeństwa
8712 48 | wracać do swych tymczasowych schronisk, a nawet i na Zatybrze,
8713 2 | zanadrzu, a przy tym wiecznie schrypnięci i spotnieli od gry w morę
8714 25 | pomoc Ligów, chłopów na schwał, a z drugiej, że gdyby to
8715 51 | swoją drogę.~Wtem pijany schwycił go i drugą ręką za ramię: -
8716 25 | ku niemu wiosło, które on schwyciwszy wydostał się przy ich pomocy
8717 16 | trybunie! A nużby wigilowie schwytali zbójców na zabójstwie? Ci
8718 14 | zatruwają studnie, mordują schwytane na ulicy dzieci i oddają
8719 13 | oznajmieniem nagrody za ich schwytanie. Było jednak rzeczą wątpliwą,
8720 69 | owdzie centurionowie badali schwytanych więźniów, wypytując ich
8721 22 | mógł też być rannym lub schwytanym. Teraz dopiero przyszło
8722 49 | w jej złotych włosach i schylać usta do jej koralowych ust.~
8723 48 | powtarzał jej imię, potem schylał się do jej kolan i do dłoni,
8724 7 | dawną kochanką Nerona, schylały się niegdyś najwyższe głowy
8725 5 | którą schylcie głowy, jako schylamy ja i Petroniusz."~Po czym
8726 5 | woli cezara, przed którą schylcie głowy, jako schylamy ja
8727 23 | ową mgłę dojrzał trzech schylonych nad sobą ludzi. Dwóch rozpoznał:
8728 43 | radości rozbijali tłumy, ściągając ludziom odzież z ramion
8729 62 | przeginając się w tył, ściągał złote lejce i rozmawiał
8730 69 | Piotr Apostoł, a za nimi ściągali i inni. Wszyscy razem, wraz
8731 48 | stać może. Kto wie, czy ściągnąwszy wojska nie każe wymordować
8732 8 | schronienia u Aulosów, albowiem ściągnęliby na nich gniew cezara. Ale
8733 1 | mnie tam Korbulo z rozkazem ściągnięcia posiłków.~- Ach, Heraklea!
8734 11 | mów o niej z cezarem, bo ściągniesz na nią pomstę Poppei. Dość
8735 11 | począł powtarzać z twarzą ściągniętą przez ból i gniew:~- Nie
8736 42 | Rzym!"~Koń potknął się i ściągnięty silną ręką, osiadł na zadzie
8737 7 | jednak coś olimpijskiego. W ściągniętych brwiach znać było świadomość
8738 57 | ówdzie ozwał się poklask i ścichł zaraz. Ze spoliarium skrzypiące
8739 54 | lwy, którym z płowych bród ściekała krew. Ligia prosiła go,
8740 57 | Libityny, jak tylko się ściemni, chociaż wynosimy zwykle
8741 2 | słowa, gdyby nie to, że na ścieżce, ujętej w ramy mirtów, ukazał
8742 42 | wprawdzie do gaju bocznymi ścieżkami, ale i na głównym gościńcu
8743 1 | Nie.~- A nie powozisz?~- Ścigałem się swego czasu w Antiochii,
8744 43 | nie potrafili się usunąć. Ścigały ich przekleństwa i grad
8745 62 | sznurów, poczęli cęgami ściskać jego wychudłe piszczele.
8746 13 | Winicjusz, któremu podobała się ścisłość odpowiedzi. - Jakie masz
8747 11 | że wybada ją spokojnie, ścisnął znów dłońmi głowę i począł
8748 39 | przyszłości, słuchała ich z sercem ściśniętym jakąś dziwną trwogą i smutkiem.~
8749 19 | cisnął ją Chilonowi.~- To są scrupula - rzekł. - Gdy Ligia będzie
8750 2 | barbarzyńska rzeź, godna jakichś Scytów, nie Rzymian. Niemniej lud,
8751 56 | przeciwników. Kilka par sczepiło się jednak i walka poczynała
8752 62 | niepewnym światłem aleje, sczerniałe, leżące w poprzek słupy
8753 58 | i z szeptem modlitwy na sczerniałych wargach. Po dobiciu go i
8754 54 | sobie tę noc i tę świętą sędziwą twarz, wzniesioną ku niebu
8755 71 | Piotrowi ze względu na jego sędziwe lata nie kazano nieść krzyża,
8756 17 | albowiem nie trzeba, abyś sędziwego ojca zostawiał w samotności.~-
8757 25 | gorączce czuł prawdę i że ten sędziwy przychodzień z dalekich
8758 1 | wszystkie strony rozgadywał pod sekretem. Czy ty słyszałeś historię
8759 32 | Tygellinus, Watyniusz, Sekstus Afrykanus, Akwilinus Regulus,
8760 57 | mu, że wraz z Akratusem i Sekundem Karynem wysyła go do Italii
8761 57 | jeszcze Seneka, a może i Sekundus Karynas, ale się ich pozbędę
8762 3 | jasnozieloną... Na tę bladą Selenę - nie dziwię ci się, Marku -
8763 59 | Takich zwą sarmenticii i semaxi... Przybiorą ich w bolesne
8764 26 | potem odebrali wieści, że Semnonowie zapalili lasy na ich granicach,
8765 26 | których dostatek wielki, bo co Semnony, Markomany, Wandale i Kwady
8766 49 | prowadził z. patrycjuszami i senatem, może mu zbraknąć podpory.
8767 66 | centuriona Scewina, krewnego senatora, na żołnierzy i widząc zmarszczone
8768 5 | nie ciało.~Była to prawda. Senece brakło tej siły duszy, jaką
8769 7 | Cezar ich nie lubi.~- I Senekę.~- Dość, by Seneka coś poradził,
8770 2 | Rubeliusza Plauta, a dalej w domu Seneków i u Poliona. Nie mógł też
8771 58 | naszyjnik, z twarzą ospałą i senną.~Wtem wiszący naprzeciw
8772 31 | mirtów; postać znikła jak senne widziadło, tylko z daleka
8773 42 | księżyca, czynili wrażenie sennych widziadeł. Idumejski ogier,
8774 36 | tłumy swymi zielonymi, jakby sennymi oczyma, czasem zaś wznosząc
8775 30 | nasze mają dlatego pewien sens, że w nich tkwi taka właśnie
8776 45 | drogą Portową. Za bramą Septymiańską jechali między rzeką a wspaniałymi
8777 50 | Akademii w Atenach, i w Serapeum aleksandryjskim. Posłyszawszy
8778 32 | udać, jeśli nie do ciebie, Serapisie, którego kocham, ubóstwiam
8779 28 | byłbym wznieść go na przykład Serapisowi. Nietrudno by mi nawet przyszło
8780 58 | uraza i oburzenie zawładnęły sercami tłumów. Jedni zarzucali
8781 2 | skośnookich mieszkańców Sericum, ludzi znad Eufratu i ludzi
8782 63 | sobie także, że twoja córka Serwilia, Barku Soranusie, i twoja
8783 7 | deklamując wiersze myśleli o sestercjach, jakie im za pochwałę wierszy
8784 60 | Ale tam są żołnierze...~- Setnia pretorianów - odpowiedział
8785 40 | cezarem nudziłbym się jeszcze setniej. Twój Judejczyk Paweł jest
8786 51 | Będą się wieczór wypytywali setnika, w jaki sposób go przyjąłem.
8787 54 | wręczył chrześcijańskiemu setnikowi, który natychmiast poszedł
8788 56 | werweną. Słynni budowniczowie, Sewerus i Celer, wysilili całą swą
8789 1 | kąpiele, które słynny wspólnik Sewerusa, Celer, rozszerzył mu, przebudował
8790 30 | życzyć: zrób parę butów Sfinksowi, któremu łapy drętwieją
8791 6 | Petroniuszu!~- Uspokój się i siadaj. Prosiłem cezara o dwie
8792 11 | grozić.~- A więc - rzekł siadając na ławie i zaciskając pięści -
8793 62 | nim roje iskier, chwilami siadał spoglądając naokół bezprzytomnym
8794 45 | głodem nad księgami, więc siadałem przy murze w Ostrianum,
8795 33 | posiłek jako gość nasz.~- Siądę i podzielę z wami posiłek,
8796 26 | Ursusa.~I wziąwszy kubek siadła na krawędzi łóżka i poczęła
8797 9 | wreszcie, zmęczone nieco, siadły na ławce ukrytej prawie
8798 38 | impluvium i wasz ogród, w którym siadywałem przy tobie. I tobie te irysy
8799 33 | odpowiedział Piotr. - Siądź, panie, i podziel z nami
8800 48 | jechać ze mną do Ancjum? Tam siądziemy na statek i popłyniemy do
8801 31 | syreny, pokryte zieloną siatką naśladującą łuskę, nie szczędził
8802 74 | pacholęta z włosami w złotych siatkach kładły wieńce z róż na głowy
8803 65 | fratres Helenae, lucida sidera, ~ventorumque regat pater...~ ~-
8804 24 | głową jak zwierz schwytany w sidła, rozglądając się naokół
8805 1 | Swebów. Wówczas Wangio i Sido, dwaj jego siostrzeńcy,
8806 56 | usłuchał i natarł. Ramię sieciarza oblało się nagle krwią i
8807 35 | Ilekroć będę się mógł wyrwać, siędę na konia i popędzę do Rzymu,
8808 18 | że po wszystkich rzędach siedzą gotowi pretorianie, zbrojni
8809 2 | laty od Ateliusza Histera o siedzącym w mrokach północy narodzie
8810 74 | potem zaczął rozmawiać z siedzącymi w pobliżu biesiadnikami
8811 1 | do łaźni, pytał: "Czy ja siedzę?" Ale nie był zdrów. Winicjusz
8812 58 | odpoczynek znużonym przez długie siedzenie członkom i spożyć potrawy,
8813 2 | bazyliki Juliusza Cezara, tłumy siedziały na schodach Kastora i Polluksa
8814 38 | pogody w wodzie. Mam i ja tu siedzibę tuż nad wodą, z oliwnikiem
8815 40 | zrzucić ciężar z serca. Siedzieliśmy z Ligią obok siebie w noc
8816 26 | Winicjusza o Ligów odrzekł:~- My siedzim w lasach, ale ziemi u nas
8817 15 | czasu do czasu doniosę. Siedzimy tedy w Ancjum i pielęgnujemy
8818 26 | cudzoziemców i nędzarzy. Ty siedzisz przy mnie i myślisz o Nim
8819 8 | gdzie władza cezara nie sięga. Niech ją weźmie i ratuje,
8820 Epi| wyobrażał sobie, iż daleko sięgające w przyszłość zamiary przedstawień
8821 64 | cezarowi, a prócz tego ludzie, sięgający wzrokiem dalej w przyszłość,
8822 29 | i szczęśliwą. Petroniusz sięgnął ręką do płaskiej wazy stojącej
8823 71 | dzieła dokonał. Czuł, że siejby jego nie rozwieje już wiatr
8824 53 | umilkło "amen", mówił dalej ~- Siejcie w płakaniu, abyście zbierali
8825 37 | co czyni, odrzekł mi: "Sieję." Petroniusz wie, iż on
8826 53 | umocniliśmy się w sercach i odtąd siejemy ziarno Jego...~ ~Tu zwróciwszy
8827 52 | że to rzeczywistość; huk siekier, spod których wyrastały
8828 56 | poprzedzali liktorowie, niosący siekiery wśród pęku rózg, inne tłumy
8829 57 | Lektor czytał przez ten czas sielanki Teokryta. Na dworze wiatr
8830 57 | siebie za stołem, słuchali sielskiego poety, który w śpiewnym
8831 53 | Wam, matki, które porwą od sierot, wam, którzy stracicie ojców,
8832 13 | ojca i matkę!... Jesteś sierotą, więc kup sobie na pociechę
8833 39 | srebrzyć od księżycowego sierpa.~Po chwili Winicjusz począł
8834 19 | których jeden jest, jako siłacz, bożyszczem całego Rzymu,
8835 66 | aby bliżej przypatrzeć się siłaczowi. Zewsząd ozwały się głosy
8836 72 | i Tugurynus, i Gratus, i Silanus, i Proksymus, i Subriusz
8837 68 | Esteta Petroniusz na próżno silił się, by wynaleźć w niej
8838 29 | znaczy, że jest coś od niej silniejszego? Nie, drogi: Ligia to nie
8839 10 | jeszcze, lecz po chwilowej silniejszej konwulsji wyprężył się i
8840 19 | sobie, by Ursus był tak silnym.~Lecz Kroto uśmiechnął się
8841 10 | nocnych wycieczek guzy i sińce, lecz kto się bronił, szedł
8842 49 | już koniec klęski. Jakoż siódmej nocy pożar wybuchnął z nową
8843 17 | oczach wszystkich braci i sióstr, które jutro będą w Ostrianum.
8844 51 | mocno jego matkę, a swoją siostrę, obecnie zaś wziąwszy udział
8845 41 | zamachem załatwić sprawę siostrzeńca, a zarazem usunąć wszelkie
8846 68 | sposobem zemstę na jego siostrzeńcu.~Nero gniewny był i rozdrażniony,
8847 6 | rzekłem cezarowi tak: "Mój siostrzeniec Winicjusz pokochał tak pewną
8848 1 | do czego doszedł młody Sisenna, który stracił do tego stopnia
8849 7 | lutni, cymbałów armeńskich, sistr egipskich, trąb i rogów,
8850 22 | mieszkania wyszedł człowiek z sitem w ręku i zbliżył się do
8851 20 | blasku ognia, ściekające po siwej brodzie. Stara, obnażona
8852 11 | które woli śmierć od hańby? Skądże wie, jakich ona bogów wyznaje
8853 35 | wybieramy się do Ancjum.~- Skądżebym miał wiedzieć?~- Na jakim
8854 49 | rozległym czarnym pustkowiu skakały błękitne języki, wydobywające
8855 48 | jakąś nadziemską muzykę, że skała jaskini otwiera się nad
8856 1 | szaleństwa... Chodzi tam po skałach Hiszpanii i wzdycha, tak
8857 50 | człowiek, którego usta nie skalają się kłamstwem, albowiem
8858 48 | zachwiał się i wsparł ręką o skałę. Droga z Ancjum, wypadki
8859 54 | cisnął w nie pucharem i skaleczył je ciężko. Poppea zemdlała,
8860 54 | po czym oparł ją o zrąb skalny, westchnął jak dziecko,
8861 62 | siłą przed tym słupem. I skamieniał. Czuł tylko, że coś przepełnia
8862 14 | wytrwać w milczącej i niby skamieniałej boleści, albowiem chwilami
8863 56 | klęczeli nieruchomi, jakby skamieniali, powtarzając tylko jednym
8864 41 | siedzieli nieruchomie, jakby skamienieli. Tylko Terpnos i Diodor,
8865 70 | tych, którzy chcieli się skąpać w wodzie życia.~I odtąd
8866 66 | stary, słynny wódz Ostoriusz Skapula, toż samo Antystiusz, toż
8867 28 | byłem nigdy dla nich zbyt skąpy, ale jeszcze ojciec mój
8868 17 | jeśli pierwszego nikt nie skarał, jeśli nikt się nad nim
8869 26 | niewolników niewątpliwie. Wówczas skarałby Aulusów, a co najmniej odebrałby
8870 74 | mogę. Życie jest wielkim skarbem, mój drogi, jam zaś z owego
8871 30 | Afer na przykład zostanie skarbnikiem, jako znany z uczciwości.
8872 41 | biodrach. Augusta Poppea skarżyła się na nią przede mną, że
8873 41 | usługę. Zresztą, gdybym ich skazał, musiałbym wziąć na ich
8874 41 | wiesz, że ja głównie dlatego skazałem na śmierć matkę i żonę?
8875 63 | Gdyby nie nadzieja ujrzenia skazanego starca i podarków, samo
8876 72 | śmierci do podejrzanych domów. Skazani płaszczyli się jeszcze w
8877 43 | Przecie już raz z powodu skazania na śmierć czterystu niewolników
8878 17 | niech Glaukus będzie wprzód skazany przez starszych między bracią,
8879 62 | gwiazdy. Wówczas przy każdym skazanym stanął niewolnik z płonącą
8880 61 | ani Ursusa nie było między skazanymi.~
8881 49 | Wydajcie ludawi chrześcijan, skażcie ich, na jakie chcecie męki,
8882 59 | ci, którzy ich na śmierć skazują, to jest my i cały lud rzymski.~-
8883 47 | złagodzeniem okrutnego wyroku skazującego na śmierć wszystkich niewolników
8884 7 | napisach których sprawców skazywano na najcięższe kary, a które
8885 22 | wolniejszym już krokiem skierował się ku rzece.~- Może obaczę
8886 74 | mu żyły.~Śpiewacy na jego skinienie zanucili nową pieśń Anakreonta,
8887 13 | więc też odpowiedziawszy skinieniem ręki na jego ukłon rzekł:~-
8888 13 | drogę Petroniusz.~- Ulisses składa ci dzięki za Tersytesa -
8889 24 | słuchał moich rad! - zawołał składając ręce.~- Milcz - rzekł Winicjusz -
8890 31 | grupy, również obnażone, składające się z żon i córek pierwszych
8891 13 | butelki. Zaniedbany ubiór, składający się z ciemnej tuniki utkanej
8892 61 | zajrzał przez kraty okna. Ona składała mu głowę na piersiach i
8893 52 | i do Prozerpiny. Matrony składały ofiary Junonie; cała ich
8894 14 | Jakoż nie pomogły ofiary składane w świątyniach, modły i wota,
8895 6 | dziwny, mimowolny hołd, składany przez zło cnocie? I wiesz,
8896 44 | Pompejusza zapaliły się składy konopi i lin, których potrzebowano
8897 39 | każdy inny człowiek mógł skłamać niż ten, który powiada: "
8898 27 | uczuciach, nie umiał wybrać, skłaniał jednak głowę i okazywał
8899 27 | dla Chrystusa okazywał, skłaniały ku niemu nieprzepartą siłą
8900 10 | patrzeć na mięso, każę odbić sklep rzeźnika na Karynach.~I
8901 19 | Cyrku, przy którym leżał sklepik Eurycjusza, nie była zbyt
8902 60 | ujrzał przed sobą obszerną, sklepioną piwnicę, z której przechodziło
8903 4 | z czeladnej, z łaźni, ze sklepionych dolnych mieszkań, z całego
8904 32 | u siebie ucztę i na niej skłoni cezara do wydania edyktu.
8905 41 | jaw różne szlachetniejsze skłonności jego duszy, zawalone górami
8906 66 | jego twarz. Przesądny, ale skłonny do uniesień Westynus, który
8907 31 | senatorem, kto rycerzem, kto skoczkiem lub muzykiem. Satyry i fauny
8908 36 | wspaniałe karruki, pełne skoczków, tancerzy, tancerek malowniczo
8909 62 | wpółnagie. Obok kwadryg skoczkowie potrząsali przybrane we
8910 65 | Lateranus i Tuliusz Senecjo skoczyliby za niego w ogień. A toż
8911 56 | krzyże, latały w szalonych skokach po arenie, jakby szukając
8912 32 | chleb wróżbiarstwem albo skokami?...~- Lub pokazywać uczone
8913 24 | Rozpoznawszy Chilona, jednym skokiem znalazł się przy nim, chwycił
8914 56 | krwawych oczach. Wycie i skomlenie napełniło cały amfiteatr.
8915 7 | którego Lukrecjuszowy jest skomleniem rocznego wilczęcia. Niechże
8916 58 | zakładów o to, kto prędzej skona, które czyniono zwykle,
8917 55 | Dziecko, zawoławszy raz matki, skonało łatwo. Za czym owinęli je
8918 41 | Ujrzę płonące miasto i skończę Troikę. Po czym zwrócił
8919 49 | o tobie będą brzmiały do skończenia wieków. Czymże przy tobie
8920 7 | na znak zachwytu nawet po skończeniu śpiewu, inne obcierały załzawione
8921 51 | sen.~Lecz zanim hymn był skończony, wszedł do sali niewolnik,
8922 59 | dźwięki.~- Pojedziemy po skończonych igrzyskach - odrzekł Nero. -
8923 51 | pójść nie może.~Jakoż po skończonym obiedzie i po zwykłej przechadzce
8924 10 | nie pamiętam dlaczego, nie skończyłem.~Lecz Winicjusza zarówno
8925 2 | narodzie Ligów.~Tamci zaś skończyli grać w piłkę i przez czas
8926 51 | nie skończyło się tak, to skończyłoby się inaczej. Szkoda mi Eunice
8927 67 | cyrku, że nieszczęścia ich skończyły się raz na zawsze i że zabiera
8928 44 | tysiące i miliony rozżarzonych skorup od orzechów i migdałów,
8929 13 | tej przepaski, zamknięte w skorupie migdała.~- I kazałeś sobie
8930 56 | kością słoniową, perłowcem i skorupnikiem zamorskich żółwiów. Biegnące
8931 2 | Brytanów, Gallów i Germanów, skośnookich mieszkańców Sericum, ludzi
8932 56 | przeciwległej stronie koła, skowycząc z cicha, one zaś poczęły
8933 60 | albowiem serce poczęło mu skowyczeć w piersiach z bólu i miłości,
8934 56 | przebrana. Wśród ryków, wycia i skowyczenia ozwały się tu i owdzie na
8935 52 | czego łamie się dusza i skowyczy serce, to sen. Lecz ryk
8936 17 | Aemilia, co jeszcze znacznie skracało drogę.~- Stary jestem -
8937 22 | Widział wprawdzie Liga skradającego się do rzeki z ciałem Krotona,
8938 17 | tylko w tunikę zwaną exomis, skrajaną w ten sposób, że prawe ramię
8939 50 | dzieci, aby Apostoł miał czym skrapiać głowy obecnych, i widziałem
8940 56 | wazach zapalono wonności. Skrapiacze zraszali lud deszczykiem
8941 23 | który, mimo iż Kryspus skrapiał mu twarz wodą, mdlał ciągle
8942 2 | zanurzała kiścią w wodzie i skrapiała rosnące wokoło irysy. Spójrz
8943 7 | pacholęta przez czas uczty skrapiały stopy biesiadników, przesycone
8944 56 | pomieszczono przyrządy do skrapiania widzów rosą szafranową i
8945 50 | siły, o panie, który bykom skręca głowy tak łatwo, jakby inny
8946 10 | źdźbła mirry i nardu.~- Już skręcają ku Karynom - rzekł znów
8947 51 | Krzycz wraz ze mną, inaczej skręcę ci kark: chrześcijanie dla
8948 43 | w kierunku Ustrinum, tam skręcić z drogi Appijskiej, przejechać
8949 57 | zostać w tyle. Na pierwszym skręcie towarzysz mój umyślnie zakuleje.
8950 20 | drogi Nomentańskiej, tam zaś skręciwszy na lewo, ku Salaria, znaleźli
8951 66 | zwalił się na ziemię ze skręconym śmiertelnie karkiem.~Wówczas
8952 67 | przywiązywano ją do rogów skrępowanego łańcuchami byka, teraz zaś
8953 31 | Tygellinem zaś nie czuł się nigdy skrępowanym. Sama nazwa: arbiter elegantiarum,
8954 28 | mu ową odpowiedź wyśle, skreślił ją jednak w następnych słowach:~"
8955 2 | właściwie chcesz?~- A co skreśliła na piasku? Czy nie imię
8956 2 | jeszcze spojrzała na owe skreślone znaki, raz jeszcze na mnie,
8957 13 | nie muszą być znakomite.~- Skromność przeszkadza mi je wynosić.
8958 7 | surowym domu Pomponii, gdzie skromności przestrzegano nawet wówczas,
8959 7 | uderzył pyszny widok, o którym skromny dom Aulusa nie mógł jej
8960 52 | morza, by zaczerpnąć wody i skropić nią posąg bogini. Zamężne
8961 27 | że wyznawała ją z żalem i skruchą. Kryspus chciał ją był zmienić
8962 19 | Ammona. Co do mnie, te "skrupuły" (tu potrząsnął kieską)
8963 63 | zstąpił widocznie w jego skruszone serce. Nikt nie śmiał się,
8964 27 | nadziemska dobroć.~Lecz skruszony Kryspus począł się z pokorą
8965 54 | na ręku małego Rufiusa ze skrwawionym czołem, które obmywał Petroniusz,
8966 2 | z Kalwią Kryspinillą, ze Skrybonią, z Walerią, Soliną i innymi
8967 9 | i dlaczego? Dlatego, by skryć się przed miłością młodego
8968 21 | wypuścić z rąk, a wówczas ona skryje się w innym miejscu lub
8969 31 | podawał ich osiemdziesiąt, skryłby się pod wodę ze wstydu,
8970 19 | nim. - I wiesz, gdzie się skryli?~- Nie, panie. Inny byłby
8971 37 | oczu nie ma widocznie nic skrytego, i spuściwszy nagle na twarz
8972 20 | równo, wysmukłym ostrzem, ku skrzącym się na wypogodzonym niebie
8973 56 | zlizywać kolczastym językiem skrzepłe sople, drugi zbliżył się
8974 51 | niż geniusz snu i ma także skrzydła u ramion.~Lektyka zatrzymała
8975 8 | że z nieba zejdą jakieś skrzydlate wojska w pomoc dziewczynie
8976 7 | o kamienie; tam pod tym skrzydłem jest podziemie, w którym
8977 25 | Zbawiciela bronił, ale jeszcze skrzyknąłby mu w pomoc Ligów, chłopów
8978 21 | wzruszenia, oczy zaś jego skrzyły się jak źrenice wilka. Dość
8979 19 | nigdy.~Winicjusz poszedł do skrzyni stojącej na marmurowym podnóżu,
8980 43 | wyniesionych naprędce z pożaru: skrzynie i beczki z żywnością, kosztowniejsze
8981 41 | wróciło niebawem ze złotą skrzynką - Nero otworzył ją i wybrawszy
8982 57 | ścichł zaraz. Ze spoliarium skrzypiące wozy wywoziły wciąż krwawe
8983 54 | głuchy głos Winicjusza:~- Skrzywdziłem cię, Chilonie!...~Wówczas
8984 19 | rozstawał się z pieniędzmi, skrzywił się, jednakże uczynił zadość
8985 7 | na plecach przeciwnika, skrzyżował olbrzymie ramiona na piersiach
8986 44 | natomiast obywatele jęli się skupiać i zbroić, czym kto mógł.
8987 36 | lecz Nero chcąc, by uwaga skupiała się wyłącznie na nim, jechał
8988 20 | Dziwiła go tylko ta cisza i to skupienie, z jakim tłum słuchał. Lecz
8989 71 | śmierć. Szli w uroczystym skupieniu, ale w spokoju, czując,
8990 66 | wzruszyć w posadach!~Więc skupił się, zgniótł w sobie zwątpienie,
8991 42 | dzielnica zatybrzańska, pełna skupionych domów, składów drzewa i
8992 64 | Serce przepełniło mu się skupionym uniesieniem. Za życia zmieniał
8993 56 | i sieć mu zwisła. Lanio skurczył się i skoczył chcąc zadać
8994 66 | ciemne, kosmate jego ciało skurczyło się tak, iż wydawał się
8995 51 | sycylijskie mogłyby także skusić Tygellina. Próbuj.~- Oddam
8996 28 | nie pobudzał ich do tak skwapliwej służby, do jakiej pobudziła
8997 24 | zawsze; inaczej będziesz się skwarzył w piekle jak kiszka na patelni.~
8998 62 | dziewicy, której łono poczynało skwierczeć w płomieniu, czy wykrzywionej
8999 66 | leży w ciemnym cuniculum, słaba, bezbronna, opuszczona,
9000 16 | nieszczęście jednak jest to starzec słabego umysłu, przyćmionego przez
9001 25 | trzonie żarzyło się już słabiej, ale rzucało blask jeszcze
9002 49 | ogromną ilość domów, począł słabnąć. Lecz stosy gorejącego węgla
9003 60 | paznokcie, czuł bowiem, że słabnie i że opuszcza go przytomność.
9004 58 | skonał.~Wśród krzyżowego lasu słabsi poczęli też już zasypiać
9005 53 | przed drugimi, aby ktoś ze słabszych duchem nie zdradził go mimowolnie
9006 25 | jest twoim... - powtórzył słabszym głosem Winicjusz.~I przymknął
9007 47 | dziwnie nikły, drżący i słaby, a dźwięk wtóru brzmiał
9008 53 | oto zlewasz zdrój mocy na słabych, aby się stali silni, i
9009 43 | największe w świecie miasto, śląc w zamieszanie swój ognisty
9010 15 | Zostawiłem cię na dobrym śladzie i pełnego nadziei, tuszę
9011 47 | wszystkie siły pretorianów, słał gońca za gońcem do zbliżającego
9012 20 | pięćset stołów cytrynowych, sławi umiarkowanie, zaleca prawdę,
9013 44 | przyłączali się do chóru, sławiąc "Pana świata", drudzy, oburzając
9014 7 | albowiem hymn, jakkolwiek sławiący nieczystą pogańską Wenus,
9015 74 | Jedni poczęli mu dziękować i sławić go głośno; drudzy mówili,
9016 14 | wasze równe będzie waszej sławie, a sława niech obiegnie
9017 65 | niespodzianie wychwalać Pizona. Sławił jego ród, jego szlachetpość,
9018 28 | naukę, i choćby usta moje ją sławiły, choćbym się do jej przepisów
9019 10 | Nero, ale pięknych i przez sławnych mistrzów rzeźbionych. Niektóre
9020 56 | tłum liczył je na palcach, śledząc zarazem chciwie, jakie wrażenie
9021 15 | Gdy przyszli na miejsce, śledziłem ich z daleka, ukryty za
9022 56 | zatrzymawszy oddech w piersi, śledzili mistrzowską grę gladiatorów.
9023 7 | Oczy Rzymian z lubością śledziły grę straszliwie napiętych
9024 69 | leżących poza miastem. Jednakże śledzono ich jeszcze i pomimo iż
9025 22 | podejrzenie, czekać spokojnie na śledztwo. Ale cała przeszłość Chilona
9026 19 | były obecnie jakby mniej ślepe i dzikie, a więcej radosne
9027 66 | Flawiusz znany dotychczas ze ślepego przywiązania do Nerona.
9028 22 | mały domek, przylepiony do ślepej tylnej ściany innej kamienicy.~
9029 53 | ujrzy światło, od którego ślepną śmiertelne źrenice, i usłyszy
9030 7 | cezara, i mówią, że ci grozi ślepota, więc jakże możesz go dojrzeć?~
9031 2 | Orontu, o oczach czarnych i słodkich; wyschniętych jak kość mieszkańców
9032 35 | twoim widokiem, uszy twym słodkim głosem ucieszyć. Ilekroć
9033 13 | krześle wykładanym kością słodową, rozwinęła ją, by zarzucić
9034 39 | brzeg, gdzie klimat jeszcze słodszy, a noce jeszcze pogodniejsze
9035 58 | przybrały wyraz spokoju i słodyczy. Sam rozciągnął ręce wzdłuż
9036 10 | jest pożądać, lecz jeszcze słodziej być pożądanym.~Chryzotemis
9037 62 | kwiatami i polana smołą słoma wnet zajęła się jasnym płomieniem,
9038 64 | kwiatu rzuconego na więzienną słomę, szli ku niej z radością,
9039 48 | Chory Linus leżał na pęku słomy z twarzą wychudłą i żółtym
9040 14 | niechaj pierś twoja odetchnie słoną wilgocią. My, wierni, pójdziemy
9041 50 | panowanie jest jako światłość słoneczna i jako cedr libański, i
9042 1 | posągu.~Unctuarium pełne było słonecznego światła i kolorów bijących
9043 54 | białymi piórami w jasności słonecznej i błękicie.~Pod nadmiarem
9044 56 | zabezpieczało od promieni słonecznych. Między rzędami siedzeń
9045 70 | postać idzie ku nam w blasku słonecznym.~Do uszu ich nie dochodził
9046 13 | była dostać tyle bobu ze słoniną, ile można było w obie dłonie
9047 26 | obawą i które jednym tylko słoniom ustępowały w wielkości i
9048 55 | przyszli i oni. W każdym jej słowie widać było uniesienie i
9049 58 | nagrody dla złych i dobrych.~A słowom jego wtórował odgłos młotów,
9050 66 | obojga zarazem wyzwoleniem i ślubem, ale teraz poznał, że inna
9051 48 | powtarzały tylko oblubienice przy ślubie, oblała się rumieńcem i
9052 41 | pokazywać mi się na oczy bez ślubnego pierścienia.~- Dzięki ci,
9053 34 | ją widział na Ostriarum słuchającą słów Piotra, i gdy szedł
9054 51 | Petroniusz.~- Od niej wracam.~- Słuchajże, co ci powiem, i nie trać
9055 15 | najgłębszych jaskiniach Amfitryty. Słuchałyby nas natomiast delfiny, gdyby
9056 9 | głucha cisza, pełna złudzeń słuchu. Obydwom zdawało się, że
9057 62 | płonęła teraz na smolnym słupie, a kat stał u jej stóp.
9058 31 | purpury, wsparty na srebrnych słupkach, pod nim zaś błyszczały
|