1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
11063 56 | przeciw niemu.~Pomiędzy widzami poczęto się zakładać: -
11064 54 | nawet poruszyć. Za czym w widzeniach jego nastał bezład jeszcze
11065 53 | wzruszenia.~Piotr, zapatrzony w widzenie, modlił się jeszcze długo,
11066 25 | jakiego doznawał w gorączkowym widzeniu. Przeszło mu przez myśl,
11067 42 | czynili wrażenie sennych widziadeł. Idumejski ogier, stuliwszy
11068 26 | stosować serca, więc nie widziałam Pomponii od czasu, gdym
11069 69 | jakiej oko ludzkie nie widziało, z drugiej strony on, tak
11070 21 | zwiastująca, pogodę. Ludzie, widziani z nieco większej odległości,
11071 7 | bogactw i dobra, którego jedno widzimisię mogło wprawdzie poniżyć,
11072 41 | Stoimy na jednym brzegu i widzimy dal, ale drugiego brzegu
11073 58 | biodra, na głowie zaś miał wie-niec z róż. Ale w oczach błyszczała
11074 24 | zaś zwrócił się w stronę wieczerzających i rzekł:~- Oto jest człowiek,
11075 71 | Plautyllo, córko Zbawienia wiecznego, odejdź w pokoju. Pożycz,
11076 53 | ziemi, dusze wzięły lot ku wieczności i szli, jakby w śnie lub
11077 63 | podarków, a zarazem ucztę wieczorną, przedstawienie bowiem miało
11078 2 | zachodzi, więc strzeżcie się wieczornego chłodu i nie żartujcie z
11079 20 | Janem dwa dni i dwie noce w wieczorniku, nie śpiąc, nie jedząc,
11080 2 | ogrodzie zapanował spokój wieczorny.~Petroniusza uderzył ten
11081 61 | już zbawiona i święta, do wieczystego źródła życia.~A Petroniusz
11082 17 | samych siebie zachowali ją w wieczystej tajemnicy.~Starzec Eurycjusz
11083 73 | cieniem drzew, u źródeł, wiedlibyśmy rozmowy o wszystkich bogach
11084 56 | Celer, wysilili całą swą wiedzę, by wznieść amfiteatr niezrównany,
11085 16 | Neapolis... Inaczej nie wiedziałbym przecie, że on tak opowiada.~-
11086 21 | wiadomości z filozofii, wiedziałbyś, że złoto jest marnością! -
11087 74 | symposion" ostatni. Wielu wiedziało wprawdzie, że nad wykwintnym
11088 62 | opanowywał i wiódł, jak żołnierz wiedzie jeńca.~I po chwili znów
11089 36 | w ryzach. Gdy przeszli, wiedziono pociągowe tygrysy i lwy
11090 60 | mówił - być niewolnikiem w wiejskim ergastulum niż pilnować
11091 18 | kiedyś, kiedyś, po długich wiekach, wydałoby się ludziom snem.
11092 57 | mnie z miasta lekarstw. Wieko trumny nie będzie przybite.
11093 71 | niebytności rządy nad Rzymem. Wiekowego Apostoła poddano naprzód
11094 20 | ceremoniach, ale jakby prostym, wiekowym i niezmiernie czcigodnym
11095 45 | się walić z łoskotem. Lecz większość chrześcijan wzięła owe odgłosy
11096 64 | sam należał, i że w chwale wiekuistej ona zasiądzie bliżej Baranka
11097 27 | istotę, z którą groził jej wiekuisty rozdział. Czasem łudziła
11098 51 | Gdzieniegdzie śpiewano pieśni wielbiące "boską noc" i miłość, gdzieniegdzie
11099 49 | bardziej że głosili się wielbicielami cezara i nie żałowali mu
11100 73 | męki i zagłady, całą duszą wielbię mojego Pana, bo z tych rąk
11101 39 | niewiastach naszych, całym sercem wielbiłem tę naukę, z której wyrosłaś,
11102 26 | próbach olbrzym zatroskał się wielce i rzekł:~- Ej, łatwiej żubra
11103 32 | jeszcze dzisiejszej nocy ta wielkoduszna królewna znalazła się w
11104 19 | Niech boska matka twego wielkodusznego przodka, Eneasza - rzekł -
11105 66 | który wydaje podobnych wielkoludów, ów zaś stał w środku amfiteatru,
11106 Epi| oświadczał, że poprzestanie na wielkorządztwie w Egipcie; wspominał wróżbitów,
11107 47 | słowach, którymi by najlepiej wielkość klęski mógł oddać, obudzić
11108 71 | tłumie. Twarze były przejęte wielkością chwili, uroczyste i zarazem
11109 40 | wygraną, albowiem cezar wielokrotnie odzywał się, że w całym
11110 51 | godzinę później oboje w wieńcach róż i z zamglonymi oczyma
11111 62 | blaskach ognia, w złotym wieńcu cyrkowego zwycięzcy, przerastał
11112 72 | czynił wota za jego głos, wieńczył jego posągi i przeznaczał
11113 72 | i w sercach, ale portyki wieńczyły się bluszczem i kwiatami,
11114 7 | innego dowodu, że nie jest wieprzem.~Witeliusz zaś urwał w pół
11115 58 | nie przyszła jeszcze na wiernego sługę Ligii, albowiem na
11116 55 | opiekę nad chorym dzieckiem wiernej piastunce Sylwii, która
11117 38 | zaś rzekł: "Musiałbym mieć wierniejszych i bardziej oddanych mi przyjaciół."
11118 63 | ostatnim zajściu cezarowi swej wierności i porozmawiania o Chilonie,
11119 8 | pięści; albowiem kochając z wiernością psa swą królewnę. nie mógł
11120 2 | bowiem usłyszeć Homerowego wiersza w ustach dziewczyny, o której
11121 40 | Pytasz, co niedobrego w tych wierszach? Jeśli chcesz prawdy, to
11122 2 | odpowiedziano w nim językiem i wierszem Homera.~- Jest w domu pedagogus
11123 47 | do tej, którą opisywał. Wierszorób czuł się szczęśliwy, deklamator
11124 24 | i zawołał:~- Łotr to był wierutny, panie! Wszakżem cię ostrzegał,
11125 63 | Mordujcie sobie chrześcijan, ale wierzajcie mi, nie wojujcie z ich bóstwem.
11126 42 | do jego nozdrzy.~A wtem i wierzchołek wzgórza zaczął się złocić. "
11127 62 | lekko, po czym usłyszano z wierzchotka masztu podobny do jęku głos: -
11128 24 | takim razie chce, by mu wierzono. Poznał też to z jego twarzy,
11129 24 | chrześcijaninem, a jeśli mi nie wierzycie, ochrzcijcie mnie jeszcze
11130 74 | gospodarza. Nic to, że wielu nie wierzyło w bogów. Tak kazał obyczaj
11131 23 | lecz Chrystus, w którego wierzymy, kazał nam miłować nawet
11132 53 | zapytał wreszcie Apostoł - wierzyszli ty?~- Panie, czyżbym inaczej
11133 45 | walczyć z prądem napływającego wieśniactwa. Winicjusz popędzał, o ile
11134 57 | widocznie, o co pyta go wzrok wieśniaka, albowiem odrzekł:~- I ja
11135 18 | musi się na tym skończyć, i wiesz-li, o co mi wówczas chodzi:
11136 43 | między augustianami, że jakiś wieszczek przepowiedział purpurę Othonowi.
11137 7 | stroje, z włosami upiętymi w wieże, w piramidy lub zaczesane
11138 36 | miał zwiedzić cezar, iż wiezie na dwa lata pszenicy, nie
11139 52 | kominach i w piwnicach. Przed więzieniami wyprawiano przy ogniskach,
11140 71 | który zebrał się przed więzieniem, gdyż w pojęciu ich śmierć
11141 61 | spokoju. Gdy zwykłe zajęcia więzienne, polegające na oddzielaniu
11142 52 | już przekupionych stróżów więziennych.~Wszelako Petroniusz nie
11143 61 | nędzy i cierpień, na barłogu więziennym poczęło się dla nich niebo,
11144 36 | Miedzianobrody! Dokąd wieziesz swą płomienną brodę? Czy
11145 36 | pewnej wysepce Briarius więził uśpionego Saturna i gdzie
11146 65 | zakładniczka, nie może być więziona, a po wtóre sam zezwoliłeś
11147 55 | gorączkę, na którą umierają więźnie w Tullianum, i poniechali
11148 64 | dniach, oddawał posługi więźniom, pomagał dozorcom i pocieszał
11149 74 | ci niewolnicy, którzy tam wiją wieńce, i wszystko, co w
11150 36 | Mniejszej, długowłose lub z wijącymi się puklami ujętymi w złote
11151 27 | ona zaś chcąc ją przebić, wikła się w niej coraz bardziej.
11152 7 | tam otruto starszego, tam wił się ze strachu Gemellus,
11153 7 | jest skomleniem rocznego wilczęcia. Niechże ta uczta będzie
11154 56 | Winicjusz rozpoznał spod wilczej skóry wychudłą i nieubłaganą
11155 56 | kobietą. Matki, podobne do wilczyc, nosiły na ręku również
11156 2 | pochylała swą zaśniedziałą od wilgoci, zielonawą głowę ku wodzie.
11157 14 | pierś twoja odetchnie słoną wilgocią. My, wierni, pójdziemy wszędy
11158 17 | między nami, chce wydać wilkom owieczki jego i jeśli nikt
11159 74 | i młode Greczynki z wysp wiły z róż wieńce do wieczerzy. ~
11160 44 | z jednej, a Kwirynałem, Wiminalem i Eskwilinem z drugiej strony,
11161 20 | Wiminalu, do dawnej bramy Wiminalskiej, koło płaszczyzny, na której
11162 20 | Vicus Patricius, wzdłuż Wiminalu, do dawnej bramy Wiminalskiej,
11163 Epi| wreszcie doszła go wieść, że Windeks ogłosił go lichym artystą,
11164 17 | Spędzając najczęściej noce w winiarniach i nocując w nich między
11165 13 | mówię ci, bo inaczej zmienię winiarnię, do czego mój osobisty przyjaciel,
11166 13 | dla kogo nie mają tajemnic winiarze i piekarczycy, komu ufają
11167 34 | falującą żywiej piersią, a Winicjasz mienił się na twarzy i bladł.
11168 66 | przed wybuchem rozpaczy Winicjsza i ciekawość wzrosła jeszcze
11169 22 | ludzie chcieli stawić opór Winicjuszawi, tedy on przemówi do nich
11170 22 | czekała go zakupiona za Winicjuszowe pieniądze niewolnica.~Tam,
11171 3 | stole palcem umoczonym w winie, wiedz o tym, że nie jestem
11172 50 | panie, są słodkie jako grono winnej macicy i jako figa dojrzała,
11173 33 | płacz i które czując się winnym widzi jednak, że trzeba
11174 22 | postarałby się odnaleźć winowajców choćby na krańcach świata.
11175 62 | dziecka, i znów jechał dalej, wiodąc za sobą szalony i rozhukany
11176 71 | wielki gościniec z zórz, wiodący ku niebu, i w duszy mówił
11177 4 | bladością; we drzwiach, wiodących z korytarza do oecus, poczęły
11178 25 | tej nocy, oj, poleciałyżby wióry i z żołnierzy, i ze sług
11179 31 | Staw kołysał się od uderzeń wioseł, które biły toń w takt muzyki,
11180 7 | zachwytem na tę niezrównaną, wiosenną postać.~- Ligio! - zawołała
11181 28 | zmieniają się jak wiatry wiosenne. Obecnie, siedząc w Benewencie,
11182 2 | do Winicjusza:~- O, ty wiosenny pączku na drzewie życia,
11183 2 | Ale ty, któryś mnie nazwał wiosennym pąkowiem na drzewie życia -
11184 31 | których przy kolorowych wiosłach siedzieli nadzy wioślarze
11185 31 | siedzieli nadzy wioślarze i wioślarki, o kształtach i rysach cudnej
11186 31 | wiosłach siedzieli nadzy wioślarze i wioślarki, o kształtach
11187 37 | walczyć z chęcią rozbicia wiosłem głowy tej przewrotnej i
11188 25 | łódź i wyciągnął ku niemu wiosło, które on schwyciwszy wydostał
11189 37 | jak twoje oczy, o boska. Wiosłowaliśmy sami, albowiem pochlebiało
11190 29 | czekać tam na nadejście wiosny, która zresztą czyniła się
11191 7 | widok jej kształtów zarazem wiotkich i pełnych, utworzonych jakby
11192 37 | widocznie Auguście, że ją wiozą konsularni mężowie albo
11193 31 | krążyła wciąż po stawie wioząc coraz bardziej pijanych
11194 36 | drogi. Szły naprzód wozy wiozące namioty z purpury, czerwone
11195 29 | próba, rzucił się więc w wir życia z całą ślepą, właściwą
11196 4 | próby nadszedł. Niegdyś Wirginiusz przebił pierś własnej córki,
11197 43 | gwoździach nabitych w ścianę wisiała jej odzież, na łóżku zaś
11198 71 | nad których naczółkami wisiało niebo głębokie. ukojone
11199 11 | żadne niebezpieczeństwo nie wisiałoby nad jej drogą głową. A teraz
11200 58 | nimi przeciskać. Na obrębie wisiały przeważnie kobiety, lecz
11201 58 | arenie stanął jakby las z wiszącymi na drzewach ludźmi. Na ramiona
11202 2 | Połowa Forum, leżąca tuż pod wiszarami zamku, pogrążona była już
11203 36 | nasłuchując bacznie, jak go witają. Witała go burza oklasków
11204 36 | przesiadł. Spośród innych tłumy witały oklaskami Licynianusa Pizona,
11205 36 | Leniwy Petroniusz, życzliwie witany przez tłumy, kazał się wraz
11206 47 | spokojem i bezpieczeństwem jego wjazdu, utrzymując zarazem w odpowiedniej
11207 Epi| wszystko, co dotąd widziano. Wjechał na tym samym wozie, na którym
11208 36 | Obywatele, pochowajcie żony, bo wjeżdża urwis z łysiną!" Lecz potworna
11209 36 | że niegdyś krzyczano przy wjeździe Juliusza Cezara do Rzymu: "
11210 7 | imiona, lecz nie wahające się wkładać wieczorem płowych peruk
11211 20 | ośmiu dniach Tomasz Dydymus wkładał palce w Jego rany i dotykał
11212 60 | pozostałymi zaś zabrał się do wkładania trupów na nosze.~Winicjusz
11213 23 | które Glaukus ujął w dwie wklęsłe deseczki, a następnie obwiązał
11214 66 | okropnym wysileniu, rzekłbyś, wkopani w ziemię.~Wtem głuchy, podobny
11215 69 | uczynić, gdyż już od dawna wkradła się w duszę jego niepewność,
11216 60 | Przez zakratowany otwór wkradły się do podziemia promienie
11217 17 | serce olbrzyma może się wkraść wątpliwość. I nagle szczęśliwa
11218 30 | być Grecją, bądź Rzymem: władaj i używaj! Szaleństwa nasze
11219 7 | Poppea nadeszła niebawem. Władała ona dotąd Neronem jak poddanym,
11220 41 | istnienia, krainy, którymi nie władam, rozkosz i szczęście, których
11221 39 | głoszę naukę, która nakazuje władcom kochać poddanych, panom
11222 39 | wyście niepewnini waszych władców, ni waszych ojców, ni żon,
11223 74 | jedynie nieśmiertelną, trwałą, władnącą.~Rozmowa jego była jak promień
11224 4 | tylko z grobu, za którym nie władnie już Nero, lecz Miłosierdzie -
11225 36 | niepewni jutra, a zarazem władniejsi od królów - wszystko to
11226 27 | wówczas stałoby się choćby z władztwem i państwem rzymskim? Zali
11227 48 | ROZDZIAŁ XLVIII~Słowa Apostoła wlały ufność w dusze chrześcijan.
11228 48 | nadszedł także kamieniarz, właściciel chaty, i zamknąwszy pośpiesznie
11229 2 | wprawdzie za duży na tak lichego właściciela, ale również mały.~A jeśli
11230 22 | domy owe nie miały numerów; właściciele powierzali pobór komornego
11231 64 | odbudowywanie domów, pełne ulg dla właścicieli, oraz inne dotyczące szerokości
11232 29 | wir życia z całą ślepą, właściwą mu energią i zapalczywością.
11233 2 | sieni, zwanej ostium, do właściwego atrium, Winicjusz rzekł:~-
11234 21 | wierzył własnym oczom i własnemu szczęściu. Gdyby nie to
11235 32 | trzeba znów opuścić dom i wlec się do Ancjum. Ale trzeba!
11236 61 | albowiem zamiast uderzyć włócznią w tarczę na znak alarmu,
11237 58 | na piasek sieci, widły, włócznie i miecze, a natomiast poczęli
11238 23 | sobie, że będzie ją za włosy włóczył do cubiculum lub każe ją
11239 51 | postaci tryumfatora stoi Rzym, wlokąc za sobą spętaną trzodę narodów,
11240 20 | młodszych mężczyzn od starców wlokących się na kijach i od kobiet
11241 36 | matkobójca i żonobójca, za którym wlókł się nie mniejszy od jego
11242 27 | albowiem płaszcz z grubej włosianej tkaniny, zwanej cilicium,
11243 51 | Moje własne życie wisi na włosku i dlatego nie mogę nic wskórać
11244 57 | oczom i czarnym, bujnym włosom, po czym spytał:~- Z jakiego
11245 25 | gdyby mi nie był rzekł: "Włóż twój miecz do pochwy. Zali
11246 56 | Słuchaj więc: niech Ligię nocą włożą w trumnę i wyniosą z więzienia
11247 57 | rzekł:~- Powiedz stróżom, by włożyli ją do trumny jak umarłą.
11248 57 | chorą do lektyki, my zaś włożymy do trumny podłużny wór z
11249 14 | zapaleniec, który coś w siebie wmawia i sam się podnieca, ale
11250 40 | przestałeś się uśmiechać. Nie wmawiajże we mnie, że to jest wesoła
11251 12 | Poppea i sama uwierzy, i wmówi w cezara, że to z winy Ligii.~-
11252 6 | żem powiedział prawdę. Wmówiłem w Miedzianobrodego, że taki
11253 41 | potwora i ja wiem o tym... Wmówili we mnie okrucieństwo do
11254 22 | spadał w kamienną misę, wmurowaną w ziemię. Przy wszystkich
11255 45 | bitwy i rozdeptane na bruku wnętrznści ludzkie. Ach, panie, gdybyś
11256 43 | tłum odbił drzwi, aby w jej wnętrzu znaleźć przytułek na noc.
11257 62 | chwilą. Bachantki, wrzeszcząc wniebogłosy, poczęły się chronić na
11258 20 | począł mówić, jak w chwili Wniebowstąpiemia obłoki poczęły zasuwać się
11259 20 | im wszystko dalej; aż do Wniebowstąpienia. Chwilami wypoczywał, bo
11260 45 | tacy, których twarze, jakby wniebowzięte, pełne nadziemskich uśmiechów,
11261 67 | za życia jeszcze na wpół wniebowzięty.~
11262 2 | dalsza rozmowa urwała się, wniesiono ich bowiem na rojne ulice,
11263 7 | szczera litość i słowa jej wnikały mu do duszy tak, że gdy
11264 20 | jednak natychmiast drugim wnioskiem wyprowadzonym z nauki starca:
11265 56 | ten widok cieszył się lud, wnioskując z ich liczby o ogromie widowiska.
11266 56 | pragnienie, setki niewolników wniosły pełne podarunków kosze,
11267 29 | które zajmowały mu duszę i wnosiły do niej obce jej dotąd pojęcia
11268 73 | nim powinowactwo przez tę wnuczkę, którą Tyberiusz oddał swego
11269 60 | do głowy, by patrycjusz; wnuk i syn konsulów, mógł się
11270 59 | Nieprawda!~- I zatruwacze wód. ~- Nieprawda!~- I mordercy
11271 9 | bluszcz lub winograd, gdzie na wodach pływały srebrne łabędzie,
11272 20 | tamtejszych gajach i nad wodami, że ten cmentarz zmienia
11273 2 | przedstawiające dzieci i ptactwo wodne. W jednym rogu odlana również
11274 2 | były jakby posrebrzone od wodnego pyłu. Wśród mokrych mchów,
11275 47 | przygotowanych dla siebie schodach na wodociąg Appijski, a za nim augustianie
11276 47 | szeregów.~Po chwili był pod wodociągiem. Na górze zastał niemal
11277 70 | białe marmury willi i łuki wodociągów, biegnące przez równinę
11278 71 | wąską ścieżką ku Salwijskim Wodom. Na wrzosach leżało słońce
11279 2 | łamiącego się w tysiące skier na wodotrysku. Kwadratowa sadzawka z fontanną
11280 27 | Widziała, że Winicjusz wodzi za nią błagalnym wzrokiem,
11281 7 | pokryły się łzami. Ligia wodziła za nią czas jakiś swymi
11282 36 | się gromady, w których rej wodzili bywalcy. Rozprawiano z powodu
11283 6 | napisać ów list, który staremu wodzowi odebrał resztę nadziei.~
11284 4 | podwładny i towarzysz z wojen brytańskich.~- Witaj, wodzu -
11285 36 | ogorzałe i silne jak machiny wojenne, zdolne władać ciężki bronią,
11286 26 | ojciec, nigdy dotąd nie wojował z Rzymem, a jakkolwiek barbarzyński,
11287 Epi| z brązu, przedstawiającą wojownika Galla obalonego przez rzymskiego
11288 26 | posiadał "niezliczoną moc" wojowników.~Ursus zresztą potwierdził
11289 36 | jeźdźców, należących do wojsk pretoriańskich. Przybrani
11290 Epi| zamiast starać się o środki i wojsko, stara się jedynie o wyrażenia
11291 24 | Tygellinem, ni Neronem. Życie wojskowe pozostawiło mu pewne poczucie
11292 22 | augustianina i wysokiego urzędnika wojskowego, albowiem tego rodzaju postępek
11293 14 | Pozdrowienie i cześć szlachetnemu wojskowemu trybunowi i tobie, panie! -
11294 40 | ci między nami nieźle i wojując w Armenii, tęskniłeś za
11295 63 | ale wierzajcie mi, nie wojujcie z ich bóstwem. Tu nie ma
11296 53 | wołałem w boleści, jako wy wołacie: "Biada! Biada! Panie! Tyś
11297 11 | spełniło się coś niesłychanego, wołającego o pomstę do praw boskich
11298 26 | rozkoszy, zbrodni i bezeceństw, wołających o gniew i pomstę Bożą. Wydawał
11299 10 | twoją będzie rzeczą, by wolała nazajutrz zostać niż wrócić.~
11300 9 | czekać w ciemnościach, więc wolałaby, żeby wszystko stało się
11301 29 | wiesz, co mi odpowiedziała: "Wolałabym być twoją niewolnicą niż
11302 53 | wówczas, wracając od krzyża, wołałem w boleści, jako wy wołacie: "
11303 42 | wkoło płonąć, tysiące głosów wołało: "Śmierć ratującym!" Jacyś
11304 44 | napełniali wrzaskiem i wołaniem pola leżące pod murami.
11305 73 | jeszcze, i stojąc na nim wołasz na mnie: "Wejdź, a zobaczysz
11306 14 | jej piersi... Biada mi! I wolej by oczy moje nie patrzyły
11307 59 | zuchwałym, tak że augustianie woleli go nie zaczepiać.~Taka chwila
11308 20 | dlaczego Ojciec opuścił Syna, i woleliby nie oglądać dnia i pomrzeć;
11309 2 | podziurawionymi uszami nie brakło i wolnej, próżniaczej ludności, którą
11310 43 | wydostać się na miejsca wolniejsze. Jednakże można się było
11311 22 | którą dostał od Winicjusza, wolniejszym już krokiem skierował się
11312 39 | ten sposób swą tęsknotę za wolnością i pustynią. Tak poczęły
11313 15 | wiadomo, Tyrydata, tymczasem Wologezes napisał list obraźliwy.
11314 1 | mnie wprawdzie te wszystkie Wologezy, Tyrydaty, Tygranesy i cała
11315 49 | przypędzano codziennie stada wołów i owiec. Nędzarze, kryjący
11316 10 | trzymających lampy napełnione wonną oliwą, wykutych z alabastru,
11317 39 | pogodniejsze od rzymskich, wonne i widne... Tam życie i szczęście
11318 7 | leciuchno całe jej ciało wonnymi olejkami z Arabii, a następnie
11319 57 | włożymy do trumny podłużny wór z piaskiem, który miejcie
11320 15 | nich i obiecać trzy takie worki temu, który by mi wydał
11321 13 | zdobywa fortecę za pomocą worków złota.~- Jestem tylko biednym
11322 14 | Upuścił już raz krwi twemu workowi i przyjdzie choćby po to,
11323 46 | ziemię. Mąka z porozrywanych worów pokryła jakby śniegiem całą
11324 56 | wynoszenia wnętrzności i wory z piaskiem. Jedni napływali
11325 12 | kilka słów na powleczonej woskiem tabliczce oddał ją Petroniuszowi,
11326 2 | wydała mu się bezduszną woskową maską. W tej dziewczynie
11327 53 | stała się podobną do owych woskowych masek, które trzymano w
11328 5 | zwrócił zaciśnięte pięści ku woskowym maskom stojącym w szafach
11329 70 | widocznie pozaprzęgać do wózków. Od płyt kamiennych, którymi
11330 7 | potrawy, wreszcie ze słynnych woźniców, sztukmistrzów, cudotwórców,
11331 2 | przeznaczona do przyjmowania dżdżu wpadającego w czasie niepogody przez
11332 9 | nie dość szczelnie zasłonę wpadało kilka jasnych promieni,
11333 53 | że wówczas w tę przepaść wpadnie nie tylko reszta jego nadziei,
11334 47 | podpierał.~I przyjechawszy tuż, wparł konia w tłumy. Naokół, przy
11335 27 | twoją pierwej, niż ów wąż wpełznął do twojej piersi i poślinił
11336 6 | zniewieściały Petroniusz chwycił wpijającą mu się w ramię dłoń młodego
11337 56 | pięści tak, że aż paznokcie wpijały mu się w dłonie. Zarówno
11338 20 | jest!" - a Piotr rzucił się wpław, by prędzej przypaść do
11339 55 | Jak?~- Ligia jest chora. Wpłyń na cezara lub Tygellina,
11340 30 | zaszedł wypadek, który wpłynął na zmianę wszystkich zamiarów.
11341 53 | w tych, którzy zwątpili, wpłynęły strumienie wiary. Jedne
11342 1 | Zbytnie masz pojęcie o moim wpływie i o dowcipie, ale jeśli
11343 5 | na niego sposoby, wskaż wpływy, jakim ulega, i sam wreszcie
11344 63 | zaspokoić zemstę ludu i wpoić w niego przekonanie, że
11345 7 | ale którego pokochała swym wpółdziecinnym sercem za słodycz nauki,
11346 62 | rzymskie, również pijane i wpółnagie. Obok kwadryg skoczkowie
11347 42 | wcale lub podnosili na niego wpółobłąkane z przerażenia oczy, odpowiadając,
11348 56 | jakby wykowane w marmurze, wprawiały w zachwyt rozmiłowany w
11349 63 | wówczas stało się coś, co wprawiło w podziw i zdumienie widzów.
11350 1 | wygniatanie ciała przez wprawionych do tego niewolników przyśpieszało
11351 20 | lepiej drogę, szli po ciemku. Wprawne żołnierskie oczy Winicjusza
11352 56 | poczęli znów walczyć tak wprawnie i z taką dokładnością w
11353 10 | różnicę, jaka być musi między wprawnym cyrkowym woźnicą a pacholęciem,
11354 33 | pozwól mi ją widzieć albo wprowadź mnie sam do niej. Nie wiem,
11355 57 | Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.~- W takim
11356 56 | częstokroć pretorianie musieli wprowadzać ład, po każdym zaś rozdawnictwie
11357 30 | twoi zaś chrześcijanie wprowadzają na świat smutek, który jest
11358 28 | kochać, ni żyć bez niej, wprowadzę ją do domu mego przez uwieńczone
11359 25 | długi czas opierali się wprowadzeniu do Aten walk gladiatorów.
11360 16 | tłumie ukryć się łatwo, więc wprowadzi na nie i Winicjusza. Wówczas
11361 32 | gdy wreszcie niewolnicy wprowadzili Chilona i na znak dany sami
11362 63 | a następnie dwóch ludzi wprowadziło, a raczej przywlokło Chilona,
11363 57 | zechcę.~- W takim razie wprowadzisz jako najemnika mnie - rzekł
11364 34 | Aulusów, którzy w tych dniach wracają do miasta, i nie będzie
11365 36 | domu, pod wieczór dopiero wracali na Zatybrze. Mając zamiar
11366 1 | rozbudzało go, cuciło, wracało mu siły, tak że z elaeothesium,
11367 71 | zapadały z wolna w cień. Trzody wracały do domów. Gdzieniegdzie
11368 65 | udzielić. To powód, dla którego wracasz do łask.~- Lukan mógłby
11369 20 | który widział, więc pod wrażeniem załamywali ręce łkając lub
11370 56 | cyrkiem nie mogli rozmawiać, a wrażliwsi bledli ze strachu. Lecz
11371 49 | kłamstw Tygellina Nero, wrażliwy, jak żaden z poprzednich
11372 42 | tam w mieście obok pożogi wre rzeź i wojna. Może nawet
11373 74 | jedną z waz moich, którą ci wręczę przed drogą. Powiedz mu
11374 4 | pałacu.~Hasta podjął się sam wręczyć list Akte. Uważając też
11375 54 | skończył, odniósł go sam i wręczył chrześcijańskiemu setnikowi,
11376 65 | jeszcze jeden sposób prędkiego wrócenia do łask.~- Jaki?~- Oto powtórzyć
11377 48 | spokoju, a gdy przeminie, wrócicie znowu siać ziarno wasze.~
11378 26 | Aulusom... oddałby mnie, a ja wróciłbym cię Pomponi.~Lecz ona zapytała
11379 19 | kupił wiadomość... Wiem, że wróciłbyś mi to podwójnie, ale mimo
11380 40 | jest wesoła nauka! Z Rzymu wróciłeś jeszcze smutniejszy. Jeśli
11381 9 | należy, skąd przyjść może.~I wróciły do atrium, którego nie opuszczały
11382 53 | panie!~Po czym piąty:~- Gdy wrócimy do domów, pochwycą nas pretorianie.
11383 10 | jej nawet na Hades, że ją wrócisz Pomponii, a już twoją będzie
11384 9 | wzięła rękę Akte i rzekła:~- Wróćmy. Pomocy stąd tylko czekać
11385 49 | jednym dniu miasto." Lecz wrodzone mu lenistwo przemogło. Być
11386 73 | pokochasz, bo może można być jej wrogiem, jak cezar i Tygellin, ale
11387 7 | plugawa. Ligii wydał się wrogim, lecz przede wszystkim ohydnym.~
11388 52 | Aliturus, który z początku wrogo usposobiony dla chrześcijan,
11389 40 | pochlebstwa wczorajszych wrogów, lecz czy to przez lenistwo,
11390 20 | musi myśleć o nim jako o wrogu tej nauki i niegodziwcu.
11391 10 | tymczasem opowiedzieć o wróżbach Apoloniusza z Tiany lub
11392 32 | sistry i zarabiać na chleb wróżbiarstwem albo skokami?...~- Lub pokazywać
11393 54 | wywoływali swoje towary; wróżbici polecali przechodniom swe
11394 7 | wróżby? - spytał Nero. - Wróżono mi niegdyś, że Rzym przestanie
11395 51 | pretorianami i przybycie ich nie wróżyło w owych czasach nic dobrego.
11396 33 | widok stanęła również jak wryta. Twarz jej zaczerwieniła
11397 21 | Krotonem, stanął zaraz jak wryty i przycisnąwszy się do muru
11398 58 | kapłanek Westy, na arenie zaś wrzała robota, gwoździe pogrążały
11399 10 | Tymczasem koło lektyki wrzało; ludzie poczęli się zmagać,
11400 Epi| fantastyczny i straszny zarazem, we wrzaskliwą hecę, złożoną z nadętych
11401 2 | zamknięta w klatce, witała ich wrzaskliwie słowem: "Salve!"~Po drodze
11402 31 | coraz bardziej pijanych i wrzaskliwych biesiadników. Jeszcze uczta
11403 66 | budynku poczęły drżeć od wrzasku kilkudziesięciu tysięcy
11404 66 | na ów znak zaskrzypiały wrzeciądze naprzeciwko cesarskiego
11405 56 | zwróciło się ku wielkim wrzeciądzom, do których zbliżył się
11406 35 | drugiej, kręcił się jak wrzeciono, machał rękami jak spity
11407 47 | Ubóstwiają cię znowu i wrzeszczą spierzchłymi wargami na
11408 43 | Traków, Germanów i Brytanów, wrzeszczący wszystkimi językami ziemi,
11409 11 | pomocą których pokrywają wrzodami ciała nieprzyjaciół. Między
11410 51 | był panem świata, ale i wrzodem świata. Wiało od niego trupią
11411 71 | ku Salwijskim Wodom. Na wrzosach leżało słońce czerwone.
11412 Epi| zasmagają cię na śmierć, a ciało wrzucą w Tyber! - odrzekł szorstko
11413 55 | pośpieszyli aż do Ostii, gdzie wrzucili ciało w morze.~Poppea nie
11414 22 | cubiculum i schyliwszy się wsadził do wnętrza głowę.~- Chilonie
11415 20 | balwierza peruki i w nozdrza wsadziłem sobie dwa ziarnka bobu.
11416 2 | wędrownych bóstw, i tanecznic wschodnich z jaskrawymi mitrami, i
11417 47 | groźne, a wrzaski mniej wściekłe, albowiem ów wykwintny patrycjusz,
11418 51 | długi i szeroki Rzym, coraz wścieklejsze wrzaski:~- Chrześcijanie
11419 6 | upokorzony, zawstydzony i wściekły.~- Stalową masz rękę - rzekł -
11420 10 | pacholęciem, które po raz pierwszy wsiada na kwadrygę. Po czym zwróciwszy
11421 29 | powrót w senacie. Lecz Nero, wsiadłszy wraz z dworem na statki
11422 31 | instrumentów, zdawały się wsiąkać w siebie owe błękity i odblaski,
11423 69 | którym tyle krwi męczeńskiej wsiąkło w ziemię i gdzie tyle ust
11424 50 | pomagałem mu jej szukać i ja to wskazałem mu dom, w którym mieszkała
11425 19 | widocznie biec zaraz na wskazane miejsce. - Stare hypogeum
11426 19 | nie było nic dziwnego, że wskazano mu Ursusa. Potem zmieszanie
11427 2 | do Pomponii Grecyny - i wskazawszy na ogród, rzekł:~- Rozumiem
11428 14 | odnaleziona, to jest, gdy nam wskażesz jej kryjówkę. Merkury musi
11429 13 | rzekł. - Czy potrzebujesz wskazówek?~- Potrzebuję broni.~- Jakiej? -
11430 24 | nawet przy najlepszych wskazówkach, ale Ursusowi pomagał w
11431 14 | czyż który dał wam jakąś wskazówkę? Nie! Ja jeden dałem. I
11432 13 | odnaleźć najmniejszego śladu ni wskazówki. Widział wprawdzie ludzi
11433 7 | tak, jak ci twoja Prawda wskazuje, ale nie szukaj dobrowolnie
11434 13 | nimi całkowicie nos mógł wskazywać zbytnie zamiłowanie do butelki.
11435 47 | czekając natchnienia.~Lud wskazywał go z dala rękoma, oblanego
11436 20 | że jak przewidział Chilo, wskazywali ją sami chrześcijanie. Jakoż
11437 20 | zwróciwszy się w kierunku wskazywanym przez Greka, ujrzał Ligię.~
11438 42 | i nam!" - lecz Winicjusz wskoczył na konia i ruszył przed
11439 42 | jechali za nim, po czym wskoczywszy na konia, popędził wśród
11440 55 | głęboko.~"Nareszcie coś wskórałem!" - pomyślał. I wróciwszy
11441 69 | i w innych miastach. Co wskórasz zostawszy w Rzymie? Gdy
11442 56 | dźwięk posępny pieśni tej,~Co wskrzesza z prochu i popiołów ~Pożogi,
11443 1 | wychodził jeszcze jakby wskrzeszony, z oczyma błyszczącymi dowcipem
11444 30 | tłumy z trzech części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.~- Niestety,
11445 13 | zwłaszcza na taki, jaki wspaniałomyślnie obiecujesz.~- Ach, jesteś
11446 19 | zawiedziesz się na mojej wspaniałomyślności, pierwej jednak pójdziesz
11447 10 | rozwesel ją, bądź z nią wspaniałomyślny. Nie chciałbym widzieć smutnej
11448 47 | oznajmieniem, że nic nie straci ze wspaniałości widowiska, albowiem pożoga
11449 56 | Atlasu. Ponieważ igrzyska wspaniałością i liczbą ofiar miały przejść
11450 38 | nie przedstawiałby stokroć wspanialszego i tragiczniejszego widoku
11451 7 | czole i wzniesionymi oczyma, wspanialszym, daleko mniej strasznym
11452 67 | nocy. Zbudziwszy się we wspaniałym cubiculum, oświeconym korynckimi
11453 45 | Septymiańską jechali między rzeką a wspaniałymi ogrodami Domicji, których
11454 74 | go spokojność...~Oni zaś wsparci o siebie, piękni jak dwa
11455 7 | konieczność i prosty rozum wsparły ukrytą pokusę, przestała
11456 9 | spostrzegła jej delikatną twarz, wspartą na obnażonym ramieniu, zamknięte
11457 63 | dość niski, by niedźwiedź wspiąwszy się mógł dosięgnąć do piersi
11458 67 | piersi, że chwilami słabł i wspierał się na ramieniu Ursusa,
11459 43 | rzucać zakrwawionym łbem, wspinać się i odmawiać posłuszeństwa
11460 58 | Bożym poobszywanym w skóry współbraciom, tak i dziś gromił ich,
11461 7 | Fatum, które kazało mi żyć współcześnie z takim poetą. Miałby człek
11462 41 | największego talentu...~- Współczuję ci, cezarze, z całego serca,
11463 64 | gdy śmierć wydawała się wspólną, nieuniknioną dolą wszystkich
11464 27 | rzadziej pokazywała się we wspólnej izbie i rzadziej zbliżała
11465 5 | Aulos nie mógł go posądzać o wspólnictwo w zamachu. Czoło młodzieńca
11466 Epi| wszechmocy jego minęły i nawet wspólnicy dawnych zbrodni poczęli
11467 24 | usług i był poniekąd jego wspólnikiem, potępił go, gdy tymczasem
11468 40 | zwycięstwa nad augustianami współubiegającymi się z nim o łaskę cezara.
11469 14 | Petroniuszem z dawna istniało współzawodnictwo wobec Nerona i Tygellinus
11470 9 | kiedyś jakaś szczęśliwa współzawodniczka nie zgubiła jej tak, jak
11471 32 | zwycięstwa nad wszystkimi współzawodnikami.~Tymczasem postanowił czuwać
11472 49 | zwycięstwo arbitra elegancji nad współzawodnikiem, gdyż w tej chwili Poppea
11473 Epi| które zdobył, i tysiącach współzawodników, których pokonał. Świat
11474 46 | ich.~Tymczasem żołnierze, wspomagani przez pewną liczbę mieszkańców,
11475 18 | tym, że z czarów umarła. Wspomina jeszcze czasem o niej Poppea,
11476 12 | Więc widzisz. Pomponia wspominała mi o jakimś bogu, który
11477 28 | zgadywać moje myśli, ja zaś wspominam ci o tym dlatego, że gdym
11478 29 | imię Ligii nie było nigdy wspominane, Winicjusz nie mógł się
11479 57 | mu szeptać: - Panie, nie wspomnę o naszym zamiarze nikomu,
11480 13 | jest ten człowiek, o którym wspomniałaś wczoraj Tejrezjaszowi?~-
11481 Epi| wolny od duszącej go zmory. Wspomniano, że wśród legij nieraz już,
11482 53 | niechże mu da ratunek i wspomożenie.~I pewnej nocy poszedł go
11483 12 | powrócisz tu z nim razem.~Eunice wstała drżąca, ze łzami w oczach,
11484 7 | wolno nikomu wstać, póki nie wstanie cezar, ale choćby i tak
11485 2 | Petroniusz chciał zarazem wstąpić do złotnika Idomena, wydał
11486 69 | dzień i godzina, w której wstąpisz w dom mój i pobłogosławisz
11487 36 | go Apostołowi, aby ten, wstąpiwszy na niego, mógł lepiej widzieć
11488 22 | bogatych domów zmuszeni byli wstawać do dnia, w tych zaś, które
11489 56 | amfiteatr grzmotem. Ludzie wstawali z miejsc. Inni opuszczając
11490 51 | nie wiem!... Może Akte wstawi się za tobą, lecz czy co
11491 7 | nadzieja, że Petroniusz i on wstawią się za nią do cezara.~Winicjusz
11492 58 | zasypujące ziemią doły, w które wstawiano krzyże.~Lecz między ofiarami,
11493 54 | się niepodobieństwem, by wstawiennictwo Bożego namiestnika i potęga
11494 62 | potrząsali przybrane we wstążki tyrsy; inni bili w bębenki,
11495 42 | zdawał się przykrywać nawet wstęgę ognistą, tak iż czyniła
11496 62 | na jego głowie i zajęły wstęgi na wierzchu słupa, który
11497 43 | którzy w wielu miejscach wstępnym bojem musieli uderzać na
11498 29 | Misenum, wracał z wolna, wstępując do miast nadbrzeżnych dla
11499 16 | go jako człowieka, który wstępuje w ślady Chrystusa. Dowiedział
11500 7 | napełniał ją przerażeniem i wstrętem.~Siły jednak opuszczały
11501 50 | nienawidzę Muzoniusza i Kornuta. Wstrętna mi jest ich mowa, ich pogarda
11502 29 | istotnie to może być powodem wstrętu, jaki jego rzymska dusza
11503 23 | nadludzka dobroć, która wstrząsa nim do głębi duszy. Jak
11504 62 | Piersią nędzarza poczęło wstrząsać łkanie ogromne, od którego
11505 60 | do rozdzierającego bólu, wstrząsająca duszą do ostatnich głębin,
11506 48 | rozbłysły łzami, ciałem wstrząsał dreszcz wiary i miłości,
11507 7 | omdlały dziewiczy kształt, wstrząsany spazmem rozkoszy. Był to
11508 45 | silniejszy od poprzednich huk wstrząsnął kamieniołomem. Wszyscy padli
11509 31 | Rubria? - spytał Winicjusz wstrząsnąwszy się na samą myśl, że Rubria
11510 58 | najmniejsze drgnienie nie wstrząsnęło jego ciałem ani na obliczu
11511 66 | piękność i jego przywiązanie wstrząsnęły serca. Niektórzy mniemali,
11512 7 | w jednej chwili, jednym wstrząśnieniem głowy, okryła się nimi jak
11513 10 | chciał iść, a tamci oboje go wstrzymywali.~Lecz nagle w przedsionku
11514 28 | potem chwycił mnie jakiś wstyd i dasz wiarę - jakiś żal
11515 28 | panem i ojcem, ja zaś - ze wstydem ci to mówię - byłem również
11516 19 | rogami, to cię nie poznaję. Wstydź się, Argobójco! Taki mądry
11517 74 | przyjacielem, i za głos jego wstydzić się nie mam obowiązku. Bądź
11518 56 | bok, uniknął pchnięcia i wsunąwszy trójząb między kolana przeciwnika,
11519 21 | niższego wzrostu, Ursus i Ligia wsunęli się w wąski vicus i wszedłszy
11520 32 | dawno jeszcze, gdy Żydzi wszczęli rozruchy z nienawiści do
11521 49 | wyziewami. W obozowiskach wszczęły się choroby i lękliwsi przewidywali
11522 21 | rozumieli, że owa nowa religia wszczepiała w duszę coś nieznanego temu
11523 7 | i wyznając wysoką naukę wszczepianą jej przez przybraną matkę,
11524 64 | przede wszystkim o to, by wszczepić w lud przekonanie, że tak
11525 44 | zabudowane ulice, pożar wszczynał się w tak wielu miejscach
11526 20 | usłyszał jeszcze, że jest on wszechdobrem i wszechprawdą, mimo woli
11527 20 | nauczać, że Bóg jest również wszechmiłością, kto więc kocha ludzi, ten
11528 66 | jego dusza, odwróci jeszcze wszechmocna i miłosierna ręka, lecz
11529 71 | zarazem jego prawem i pokojem, wszechpotężne, nieprzemożone, wieczyste.~
11530 20 | że jest on wszechdobrem i wszechprawdą, mimo woli pomyślał, że
11531 39 | pogodna noc, tak że cały wszechstwór wydał mu się nią jedną przepełniony.~
11532 1 | jedno bóstwo, odwieczne, wszechwładne, twórcze - Venus Genitrix.
11533 60 | zapytał powtórnie: - Jak tu wszedłeś?~- Mam tesserę od dozorcy
11534 47 | wzniesione ręce zbrojne we wszelakiego rodzaju broń, rozpalone
11535 27 | nauka ta była przeciwną wszelkim jego wyobrażeniom, przyzwyczajeniu,
11536 66 | po pożarze Rzymu usiłował wszelkimi sposobami przejednać go
11537 30 | bym im być wdzięczny.~- Wszyscyśmy się przerazili - rzekł Tygellinus -
11538 7 | Lukan tymczasem rozdmuchał wszystek złoty puder z włosów Nigidii,
11539 56 | życia znieczuliła ich na wszystka co się koło nich dziać i
11540 61 | że go w swe nadzieje nie wtajemnicza.~Wreszcie nie mogąc wytrzymać
11541 24 | w domu - a w takim razie wtargnięcie wigilów było prawdopodobne.
11542 14 | pokój niech będzie z tobą." Wtedy począłem go ciągnąć za język
11543 49 | jego oblekła się bladością.~Wtm wyszedł Epafrodyt, wyzwoleniec
11544 63 | jak najprędzej.~Niedźwiedź wtoczył się wreszcie na arenę i
11545 58 | i dobrych.~A słowom jego wtórował odgłos młotów, którymi przybijano
11546 35 | niesie z wąskich uliczek, wtrącą go do grobu. Dziś czyniono
11547 2 | za opiekę nad Winicjuszem wtrącał jakby mimo woli wyraz: "
11548 26 | niewolnicę i kochankę, a zarazem wtrącić ją w ów straszny świat zbytku,
11549 51 | zrozumiał.~- Nie - rzekł. - Nie wtrącono jej do Tullianum i ani nawet
11550 50 | załatwić się zarazem z wujem i siostrzeńcem?~Nero pomyślał
11551 52 | uroczystości i publiczne modły do Wulkana, do Cerery i do Prozerpiny.
11552 74 | niechcenia:~- Przyjaciele! Wybaczcie mi, że na uczcie z prośbą
11553 11 | jakkolwiek przyrzekał sobie, że wybada ją spokojnie, ścisnął znów
11554 44 | wołali: "Jesteś wybawcą, wybaw twój ołtarz i miasto!" Rozpacz
11555 44 | wyciągając ręce wołali: "Jesteś wybawcą, wybaw twój ołtarz i miasto!"
11556 55 | który wybawił ją od hańby, wybawi ją od śmierci.~I dosiedziawszy
11557 55 | setniku. Chrystus, który wybawił ją od hańby, wybawi ją od
11558 39 | przyjedziesz. Dwa razy Ursus wybiegał na moją prośbę na Karyny
11559 69 | o swej mocy, i Winicjusz wybiegli na jego spotkanie i poczęli
11560 10 | Winicjusz.~- On nie wytrzyma, wybiegnie naprzeciw i gotów się jeszcze
11561 33 | Arycji i we F'regellae, a wybierał się znów w długą podróż
11562 24 | zdrowie?~- I nic więcej?~- I wybierałem się właśnie odwiedzić cię,
11563 35 | retoryczne, i Achaję, do której wybieram się z naszym otyłym, cienkonogim,
11564 35 | przecie wiedzieć, że pojutrze wybieramy się do Ancjum.~- Skądżebym
11565 29 | zatrzymuje się po drodze. Wybierz się z nami do Achai. Cezar
11566 71 | sobie nawet: "A nuż Pan wybierze godzinę Piotrową, aby zstąpić
11567 66 | pokona tura. którego mu wybierzem", teraz zaś spoglądali w
11568 Epi| przeciw niebezpieczeństwu wybieżeć, kazał pakować na wozy cytry
|