1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
12071 6 | rzecz zdumiewająca. Oto ów wysmukły i zniewieściały Petroniusz
12072 20 | płomień wznosił się równo, wysmukłym ostrzem, ku skrzącym się
12073 7 | ciemnych ulicach. Bywali i wysocy urzędnicy, i kapłani, którzy
12074 22 | potężnego, augustianina i wysokiego urzędnika wojskowego, albowiem
12075 62 | okrzyków ludu. Stojąc na wysokiej złotej kwadrydze, otoczony
12076 50 | wzruszenia i podniósłszy na wysokość ramion ręce, pochylili głowy
12077 33 | jednym głosem: - Chwała na wysokościach Panu!~Winicjusz powstał
12078 57 | gdyż przedtem muszę się wyspać. Jakoż będę, a dobrze by
12079 27 | ją w Judei, w Grecji, na wyspach i w tym bezbożnym mieście,
12080 43 | tym ogródku. Na pobliskiej wyspie zapaliło się widocznie vivarium
12081 14 | który jednym spojrzeniem wyssał życie z jej piersi... Biada
12082 2 | Berenikę, iż omal tęsknota nie wyssała mu życia... Tak i ja bym
12083 35 | sobie, że cezar rzymski wystąpi jako mima, nie! Tego chyba
12084 74 | na uczcie z prośbą do was wystąpię: oto niech każdy przyjmie
12085 14 | tyczących podróży, artystycznych wystąpień, a nawet i przyjęć, jakich
12086 22 | któż mu się oprze? Za każde wystąpienie na arenie dano by mu złota
12087 18 | senatu. Zaraz po pierwszym wystąpieniu Nerona zaszedł tu dziwny
12088 10 | uciekły pod czoło, piana wystąpiła na usta.~- Rózeg! - ryknął
12089 35 | śmiejąc się Petroniusz. - Wystąpiłby na igrzyskach olimpijskich
12090 45 | pozostać na straży domu, lecz wystarał się o dwa muły, które mogły
12091 28 | chrześcijanom jeszcze nie wystarcza. Nie dość uczcić Chrystusa,
12092 45 | ten wydał się Winicjuszowi wystarczającym, więc zapytał mniej groźnie:~-
12093 26 | Aulusów. Chwila złego humoru wystarczała, by zgubić wszystkich. Winicjusz
12094 14 | filozofem, powinno mu było wystarczyć... Dałem zaś dlatego, żem
12095 2 | darować Pomponii, że jeden mąż wystarczył jej na całe życie. - Univira!...
12096 49 | pozwól mi odejść, bo gdy chcą wystawić na zgubę twą osobę, a przy
12097 1 | znak, że je pierwszy raz wystawiono na sprzedaż. Chcę ją mieć
12098 43 | łupiąc. Mnóstwo barbarzyńców, wystawionych na sprzedaż w mieście, pouciekało
12099 50 | nią inną, dawało jej się występkiem wołającym o pomstę. Co do
12100 56 | o to, czy męki dorównają występkom tych złowrogich skazańców.~
12101 37 | swego bezwstydu i swych występków. Powiem ci zresztą i inną
12102 28 | uważane przez chrześcijan za występne. Powiesz, że skoro mogła
12103 29 | nadbrzeżnych dla wypoczynku lub dla występów w teatrach. W Minturnae,
12104 56 | to jest zapaśnicy, którzy występowali już na arenie i odnosili
12105 57 | Te widowiska, w których występują ludzie sine armis et sine
12106 56 | zbyt wielka liczba ofiar, występujących jednocześnie na arenie,
12107 7 | czerwono. W jego silnie występującym nad brwiami czole było jednak
12108 42 | i bić się z żołnierzami występującymi w obronie mieszkańców.~Senator
12109 20 | słuchali przełożonych i władzy, wystrzegali się zdrady, obłudy i obmówiska,
12110 22 | wełnianych, po większej części wystrzępionych i podartych lub połatanych
12111 45 | chodzić po zgliszczach, gdy wystygną, i świstać, ten będzie świstał
12112 22 | mylił się, z. sieni bowiem wysunęła się do wpół jakaś głowa
12113 7 | rumieńcem. Spomiędzy kolumn wysunęli się Winicjusz i Petroniusz
12114 74 | Afrodyty: zabrał je, ogrzał, wysuszył skrzydełka, a ono, niewdzięczne,
12115 35 | Dobrze - odrzekł Petroniusz wysuwając się z lektyki. - Musisz
12116 2 | tej chyba, którą zamierzał wyświadczyć Winicjuszowi. Mimo woli
12117 62 | potrącał głownie, które wysyłały w ślad za nim roje iskier,
12118 56 | poobszywane w skóry zwierząt i wysyłane całymi gromadami na arenę,
12119 56 | choćby po sto i dwieście ciał wysyłano na raz, zwierzęta zmęczą
12120 56 | brodę Watyniusz. Chilo zaś wyszczerzył na niego swe dwa ostatnie
12121 21 | dzieckiem; spostrzegł także, iż wyszczuplała. Płeć jej była prawie przezrocza;
12122 68 | przezroczysta, ręce wychudły, ciało wyszczuplało przez chorobę, usta pobladły
12123 40 | położenia, z którego nie wyszedłby z tryumfem. Raz, mniej więcej
12124 23 | długiej dopiero chwili zdołał wyszeptać:~- Ligio...~Na jego głos
12125 58 | zgięły się pod nim, a usta wyszeptały: - Apostoł Paweł!...~Ku
12126 13 | kto wskaże sprawców? Kto wyszpera u księgarzy wiersz na cezara?
12127 31 | zresztą, jak zwykle, tak wyszukane potrawy, że i wyobraźnia
12128 74 | lodowaciejących w śniegowej pościeli i wyszukanych potraw, rozochociły się
12129 7 | szkarłatna tunika bez rękawów, wyszyta w srebrne palmy. Ramiona
12130 11 | krótkim mieczu rzymskim, który wytacza strumienie krwi, takie właśnie,
12131 56 | poczęły jeden po drugim wytaczać się na arenę, ogromne, płowe,
12132 28 | przyuczył. Otóż teraz, widząc te wytarte płaszcze i wygłodniałe twarze,
12133 56 | Budowano i ozdabiano bez wytchnienia. Lud opowiadał sobie cuda
12134 50 | Chrestosowi, który im obiecał wytępić wszystkich ludzi i zniszczyć
12135 52 | spalili Rzymu, powinni być wytępieni dla jego dobra, słowem,
12136 50 | zostawić, jeżeli mu pomogą w wytępieniu Deukalionowych dzieci. Dlatego
12137 51 | podpalaczy, i wkrótce po nowo wytkniętych i starych ulicach, po zaułkach,
12138 53 | szopie, w której zwykle wytłaczano wino. Do uszu Winicjusza
12139 12 | potrafi w jakikolwiek sposób wytłumaczyć mu całą niedorzeczność podobnego
12140 63 | zmienił zdanie. Tygellinus wytłumaczył mu, że po tym, co zaszło
12141 23 | twoją miłość dla Chrystusa, wytłumaczyłem mu, że nie ty jesteś zdrajcą,
12142 51 | jest ręka Poppei! Czymże wytłumaczysz, że Ligia została pierwsza
12143 39 | lecz jutro ci słudzy mogą wytoczyć z ciebie krew. A jeśli tak
12144 72 | krwawe rządy. Za spiskowymi wytracono ich krewnych, przyjaciół
12145 71 | wszystkiego się nadziewa, wszystko wytrwa.~Oto mu wiek życia spłynął
12146 14 | Nie umiał nawet przy tym wytrwać w milczącej i niby skamieniałej
12147 7 | niej chęć okazania odwagi, wytrwałości, narażenia się na mękę i
12148 11 | krwi, takie właśnie, jakie wytrysły z Kajusa Kaliguli i potworzyły
12149 42 | tętent kopyt. Lecz ów wyraz wytrzeźwił go. Bogowie!... Winicjusz
12150 66 | przy tym drażniło go nie do wytrzymania to, że cezar patrzył przez
12151 2 | był więc teraz, że temu wytwornemu panu, a zarazem i literatowi,
12152 40 | przez lenistwo, czy przez wytworność nie był mściwym i potęgi
12153 18 | nieznaną i nieprzewidzianą wytyka każdemu drogę. Bądź zdrów
12154 47 | po czym znów Nero zrzucał wyuczonym od Aliturusa ruchem z ramienia
12155 36 | drapieżne i chciwe, a zarazem wyuzdane, zgniłe do szpiku kości,
12156 31 | domów rzymskich. Te głosem i wyuzdanymi ruchami poczęły przyzywać
12157 73 | więc rzeczą roztropniejszą wywabić go z miasta i dosięgnąć
12158 37 | delfiny, jakby istotnie wywabione z głębin Amfitrydy muzyką.
12159 32 | przez samą miłość własną wywarłby na was najstraszniejszą
12160 35 | którą umyślnie dla niego wywiedli z królewskiego rodu. I cóż!
12161 32 | nie zapytać o nich, nie wywiedzieć się, co się z nimi dzieje,
12162 71 | chłoście, a następnego dnia wywiedziono za mury miasta, ku wzgórzom
12163 68 | następnego dnia rzekł mu:~- Wywieź ją do Sycylii. Zaszło coś
12164 56 | dzierżawcy, który natychmiast wywiezie ją w Góry Albańskie. Petroniusz,
12165 62 | ciężko, inni wreszcie, że wywieziono go jak martwego na wozie.
12166 47 | podniósł ją w górę i począł nią wywijać nad głową na znak, że chce
12167 56 | Lanio, dwukrotnie jeszcze wywinąwszy się z sieci, począł się
12168 66 | tylko, by umarła, nim ją wywiodą na arenę, i z niezgłębionej
12169 57 | pomyślę: oto głupcy, których wywiódł w pole Petroniusz..."~I
12170 57 | w ten sposób, że gdy ją wywiozą w Góry Albańskie lub dalej,
12171 58 | wargach. Po dobiciu go i wywleczeniu ciała do spoliarium nastąpiła
12172 14 | Nastała chwila milczenia. W wywodach Greka było jednak coś tak
12173 1 | skupia ciała i rzeczy. Eros wywołał świat z chaosu. Czy dobrze
12174 48 | z powodu pożaru i zamętu wywołanego przez klęskę, żyli istotnie
12175 27 | wyszła wcześnie z cubiculum i wywoławszy Kryspa do ogrodowego letnika,
12176 56 | zastukał w nie młotem, niby wywołując na śmierć tych, którzy byli
12177 44 | wycia rozpaczliwe kobiet, wywołujących drogie imiona zaginionych
12178 32 | niczego, nie chciał jej wywoływać. Po długim namyśle postanowił
12179 35 | Lecz przerwał, gdyż wywoływacz dał znać, że przybyła Eunice.~
12180 56 | przebrany za Charona, który wywoływał na śmierć gladiatorów, i
12181 66 | wbrew jego woli, co zresztą wywoływało zawsze rozruchy, dochodzące
12182 57 | spoliarium skrzypiące wozy wywoziły wciąż krwawe szczątki chrześcijan.~
12183 13 | Tak, panie.~- Cóż ci wywróżył?~- Że spotka mnie boleść
12184 68 | będzie starał się jeszcze wywrzeć jakimkolwiek sposobem zemstę
12185 53 | miłosierny, lecz i groźny, któren wywyższy swych wiernych i każe przepaściom
12186 67 | głos Baranka. Więzienie wyżarło mi siły, ale On mi je wrócił
12187 12 | mała kukła może jeszcze wyzdrowieć. Gdyby zaś miała umrzeć,
12188 27 | przy nich szukać ucieczki i wyżebrać choć trochę litości.~Apostoł
12189 21 | najbliższej uliczki i jął wyzierać zza węgła czekając, co się
12190 56 | togami, bielały jak śnieg. W wyzłoconym podium siedział cezar w
12191 53 | Co będzie, jeśli Apostoł wyzna swoją niemoc, jeśli stwierdzi,
12192 27 | coraz bardziej. Musiała też wyznać przed sobą że widok jego
12193 60 | ozwał się dozorca.~Po czym wyznaczył czterech ludzi, a między
12194 4 | wyboru. Jakoż prócz Ursusa wyznaczyła jej starą szatną, dwie Cypryjki
12195 16 | zabójstwie? Ci niewątpliwie wyznaliby, kto ich najął, i miałbyś
12196 2 | widzenia? Mówiłżeś z nią? Wyznałżeś jej swą miłość?~- Widziałem
12197 2 | dziewczęta kreślą na piasku wyznania, których nie chcą wymówić
12198 29 | moja najnowsza filozofia.~- Wyznawałeś ją zawsze. Nic w niej nowego! -
12199 33 | wasza nauka, chociaż jej nie wyznawam, zmieniła coś i w mojej
12200 66 | zginąć, jak przystało na wyznawcę Baranka, spokojnie i cierpliwie.
12201 52 | przychodzi w pomoc swym wyznawcom, dlaczego okopcone mury
12202 64 | chrześcijan, a zarazem ich dobrem, wyższym nad wszelkie śmiertelne
12203 14 | wygranej, podjął wprost wyzwanie.~- Tygellinie - rzekł -
12204 24 | zniknięciu prefektowi miasta lub wyzwoleńcom w domu - a w takim razie
12205 7 | głowę i spojrzawszy na młodą wyzwolenicę poprzez ramiona Ligii, rzekł
12206 29 | chciała się zgodzić. Wówczas wyzwoliłem ją mimo jej wiedzy. Pretor
12207 34 | niewolnikiem, Aulusowie dawno by go wyzwolili.~- Pamiętasz - rzekł Winicjusz -
12208 7 | niej pewne względy. Nero wyzwoliwszy ją dał jej w pałacu mieszkanie,
12209 1 | niewolnicą, nie mogła być wyzwolona.~- Więc?~- Nie wiem: córką
12210 Epi| bazylika Piotra panuje dotąd z wyżyn watykańskich miastu i światu.~
12211 36 | Apostoł Piotr patrzył z wyżyny na otaczające go i na dalsze,
12212 29 | nie był; Tygellinus gotów wyzyskać to na twoją niekorzyść.
12213 18 | Ligów broniło. Nie daj się wyzyskiwać Chilonowi, lecz na Krotona
12214 16 | cię, panie, i będą później wyzyskiwali tajemnicę. Łotrów w Rzymie
12215 66 | patrząc przy tym niemal wyzywająco w jego twarz. Przesądny,
12216 56 | je pożreć, inne w walce wzajemnej wspinały się na siebie,
12217 34 | własnych serc i w upojeniu wzajemnym ów cyprys, krzewy mirtowe
12218 29 | zawiodła, w sercu poczęła mu wzbierać nuda i zniecierpliwienie.
12219 16 | potłumił gniew, który w nim wzbierał, i rzekł:~- Jeśliś go bronił,
12220 49 | Neropolis. Fala niechęci wzbierała i rosła z dniem każdym i
12221 2 | plam, stadka gołębi, to wzbijając się chwilowo z rozgłośnym
12222 62 | rozkręcał zwoje bluszczów, wzbijał się ku górze i obejmował
12223 66 | ogarniać wściekłość. Kurzawa wzbiła się spod tupiących nóg i
12224 54 | czekał na list Ligii. Słońce wzbiło się już wysoko na niebie
12225 7 | słowa, ale Nero począł się wzbraniać. Nie o samą odwagę chodzi,
12226 19 | żadnych edyktów, które by jej wzbraniały, ludność ich nienawidzi,
12227 33 | wam, że nie tylko jej nie wzbronię wyznawać Chrystusa, ale
12228 19 | tylko zmienione imię mogło wzbudzać wątpliwość, lecz Chilo już
12229 73 | drażnił jego miłość własną i wzbudzał zazdrość. Jego bogactwa
12230 9 | każda piękna twarz w pałacu wzbudzała w niej podejrzenie. Okiem
12231 7 | Wszystko, co czynił Nero, wzbudzało czujność nawet w jego najbliższych,
12232 15 | ostrożnie, by przez pośpiech nie wzbudzić podejrzeń i nie utrudnić
12233 14 | przystęp otworzył i jaką wzbudził w nich ufność.~- Prawda -
12234 29 | rozeszła się w mieście i wzbudziła radość wielką w sercach
12235 19 | stałyby mu się obojętne, albo wzbudziłby nieufność olbrzyma i sprawił
12236 74 | przewyższyło moje siły i wzbudziło do śmierci ochotę. Rzym
12237 7 | czarnego?"~Lecz zajęcie wzbudzone opowiadaniem przerwał Witeliusz,
12238 43 | legie, i ich przywódcy nie wzburzą się na wieść o spaleniu
12239 29 | Winicjusz, lubo każda przeszkoda wzburzała go, poczynał już rozumieć,
12240 49 | powstrzymała złorzeczeń i wzburzenia. Zadowolony był tylko tłum
12241 2 | która nazajutrz po groźnym wzburzeniu oklaskiwała Nerona przejeżdżającego
12242 44 | ludzka otaczała na kształt wzburzonego morza płonące miasto.~Lecz
12243 18 | lud rzymski i czy się nie wzburzy, tak z miłości dla niego,
12244 28 | igrzysk i chleba), może się wzburzyć. Otóż nie wiem, jak będzie.
12245 11 | rozdrażniła znów Winicjusza i wzburzyła go w jednej chwili.~- Niech
12246 58 | drzewa.~Po chwili pierś wzdęła mu się, żebra wystąpiły
12247 17 | jakkolwiek tchórzliwa jego natura wzdragała się nieco przed krwawymi
12248 28 | w mojej naturze, co się wzdryga na tę naukę, i choćby usta
12249 27 | ale przed przyjęciem jej wzdrygała się po prostu jego natura.
12250 51 | Mamertyńskim.~Petroniusz wzdrygnął się i począł patrzeć na
12251 7 | gorączka, chciwość, zazdrość wżerają się w tej chwili w serca
12252 17 | wzdłuż Via Ostiensis, aż do wzgórka Testacius i Forum Pistorium.
12253 23 | To był zły duch, ale ja wziąłem go za anioła - odrzekł z
12254 45 | jałmużn niż wszyscy inni razem wzięci mieszkańcy Rzymu.~Powód
12255 53 | litości.~Ów zaś rzekł:~- Wiem. Wzięlić dzieweczkę, którą umiłowałeś.
12256 53 | oderwały się od ziemi, dusze wzięły lot ku wieczności i szli,
12257 62 | jasnym płomieniem, który wzmagając się z każdą chwilą, rozkręcał
12258 61 | rozdzielił; a gdy każda chwila wzmagała w nich tę pewność, rozkochali
12259 19 | wzburzenie robotnika na wzmiankę o Winicjuszu i Ligii nie
12260 7 | Lukan nie wziął mu za złe wzmianki o zazdrości, owszem, spojrzał
12261 45 | rozpowszechniona, teraz zaś wzmocnił ją jeszcze pożar miasta.
12262 43 | jak w dzień, gdyż pożar wzmógł się jeszcze. Zdawało się,
12263 68 | niejako pod opiekę ludu i bez wzniecenia rozruchów nikt teraz nie
12264 32 | że przyrzekł jej, iż nie wzniesie na nią ręki. Ale na cóż
12265 30 | istm koryncki, a w Egipcie wzniesiem takie pomniki, przy których
12266 45 | że jakkolwiek pobliskie wzniesienia były w świetle, oni sami
12267 58 | amfiteatr i udał się do wzniesionego umyślnie, olbrzymiego szkarłatnego
12268 56 | przemknął się pod jego mieczem i wzniesionym ramieniem, wyprostował się
12269 28 | wierzyć w jej Chrystusa i sam wzniósłbym Mu ołtarz w atrium. Co jeden
12270 29 | prześladować Go, rozumie wzniosłość Jego nauki i zarazem czuje
12271 13 | garbatym, nad owym garbem zaś wznosiła się głowa wielka, o twarzy
12272 53 | klęczący obok Winicjusza, wznosili w milczeniu zalane łzami
12273 58 | ofiar. Coraz więcej krzyżów wznosiło się na arenie, on zaś zwracając
12274 42 | konia, który biegnąc drogą wznoszącą się ciągle do Arycji w górę,
12275 58 | mu nogi, modlił się, gdy wznoszono krzyż i udeptywano naokół
12276 7 | piramidy lub zaczesane na wzór posągów bogiń nisko przy
12277 32 | wpływ. Był mu we wszystkim wzorem i często kilka ironicznych
12278 12 | innym, pod warunkiem, by wzorowo spełniali służbę i wolę
12279 10 | biło mu niespokojnie pod wzorzystą szatą syryjskiego kapłana,
12280 72 | przesiąkłej krwią i łzami, wzrastała cicho, ale coraz potężniej,
12281 44 | niedorzeczną, zamieszanie zaś wzrastało coraz bardziej, gdy bowiem
12282 21 | towarzyszący Apostołowi; gdyby nie wzrost nieco za niski, mógłby być
12283 21 | rzeki, starzec zaś niższego wzrostu, Ursus i Ligia wsunęli się
12284 18 | nim, udaje je tylko, aby wzruszać ludzi swym losem. Czasem
12285 35 | jedna może go odrodzić. Nie wzruszaj ramionami, bo kto wie, czy
12286 40 | wymowne. Słowa Hekuby są wzruszające... Skarży się ona na męki
12287 17 | uśpionemu miastu. Było w tym coś wzruszającego i zarazem uroczystego. Robotnik
12288 17 | tłumionej wściekłości. Śmierć wzruszała go tylko, lecz na myśl o
12289 41 | rzekł Nero. - Duszę mam wzruszoną i smutną, choć widzę, że
12290 27 | to jest olbrzymem, który wzruszy świat z posad i zagarnie
12291 66 | mówił, że wiarą ziemię można wzruszyć w posadach!~Więc skupił
12292 49 | pożaru, czy sądzisz, że nie wzruszyłbym go mym śpiewem, jak niegdyś
12293 33 | Lecz serce starego Apostoła wzruszyło się tą duszą w męce, która,
12294 56 | miał; ~I głaz by skargi te wzruszyły, ~A tyś mniej czuły był
12295 35 | odpowiedział Petroniusz.~Po czym wzruszywszy ramionami rzekł jakby sam
12296 20 | kogoś, hen, wysoko, a ręce wzywać go, by zstąpił. Gdy pieśń
12297 20 | raz pierwszy ujrzał ludzi wzywających bóstwo pieśnią nie dlatego,
12298 42 | począł się modlić: "Nie was wzywam, których świątynie płoną,
12299 44 | opór. W innych miejscach wzywano Serapisa, Baala lub Jehowę,
12300 24 | i chytry, który często, wzywany przeze mnie, kazał odpowiadać
12301 24 | i powiedział mi, że mnie wzywasz.~- Oto jest tabliczka. Pójdziesz
12302 10 | ROZDZIAŁ X~A dom Winicjusza przybrany
12303 11 | ROZDZIAŁ XI~Tej nocy Winicjusz nie kładł
12304 12 | ROZDZIAŁ XII~Lecz gdy wysiedli przed
12305 13 | ROZDZIAŁ XIII~Nazajutrz Petroniusz kończył
12306 14 | ROZDZIAŁ XIV~Przez kilka dni następnych
12307 19 | ROZDZIAŁ XIX~Zaledwie Winicjusz skończył
12308 40 | ROZDZIAŁ XL~W Ancjum tymczasem Petroniusz
12309 41 | ROZDZIAŁ XLI~Nero grał i śpiewał hymn
12310 42 | ROZDZIAŁ XLII~Winicjusz zaledwie miał
12311 43 | ROZDZIAŁ XLIII~W miarę jak Winicjusz zbliżał
12312 44 | ROZDZIAŁ XLIV~Łuna od palącego się miasta
12313 49 | ROZDZIAŁ XLIX~Obozowiska ludzkie rozłożyły
12314 45 | ROZDZIAŁ XLV~Makrynus tkacz, do którego
12315 46 | ROZDZIAŁ XLVI~Miasto płonęło ciągle. Wielki
12316 47 | ROZDZIAŁ XLVII~Ogień tymczasem dosięgnął
12317 48 | ROZDZIAŁ XLVIII~Słowa Apostoła wlały ufność
12318 15 | ROZDZIAŁ XV~Petroniusz do Winicjusza:~"
12319 16 | ROZDZIAŁ XVI~Chilon nie pokazywał się
12320 17 | ROZDZIAŁ XVII~Chilonowi zaś istotnie chodziło
12321 18 | ROZDZIAŁ XVIII~Petroniusz do Winicjusza:~"
12322 20 | ROZDZIAŁ XX~Szli przez Vicus Patricius,
12323 21 | ROZDZIAŁ XXI~Każda kropla krwi zadrgała
12324 22 | ROZDZIAŁ XXII~Winicjusz dopiero w sieni
12325 23 | ROZDZIAŁ XXIII~Winicjusza obudził dotkliwy
12326 24 | ROZDZIAŁ XXIV~Lecz począł się również
12327 29 | ROZDZIAŁ XXIX~Na list ten Winicjusz nie
12328 25 | ROZDZIAŁ XXV~Winicjusz również nie umiał
12329 26 | ROZDZIAŁ XXVI~Nazajutrz ocknął się osłabiony,
12330 27 | ROZDZIAŁ XXVII~Od tej chwili rzadziej pokazywała
12331 28 | ROZDZIAŁ XXVIII~Petroniusz do Winicjusza:~"
12332 30 | ROZDZIAŁ XXX~Cezar wróciwszy do Rzymu
12333 31 | ROZDZIAŁ XXXI~Pretorianie okrążyli gaje
12334 32 | ROZDZIAŁ XXXII~Petroniusz odszedł do domu
12335 33 | ROZDZIAŁ XXXIII~Winicjusz udał się wprost
12336 34 | ROZDZIAŁ XXXIV~Chodząc po ogródku Winicjusz
12337 39 | ROZDZIAŁ XXXIX~Ursus czerpał wodę w cysternie
12338 35 | ROZDZIAŁ XXXV~Wieczorem dnia tego Winicjusz
12339 36 | ROZDZIAŁ XXXVI~Wiadomo było w Rzymie, że
12340 37 | ROZDZIAŁ XXXVII~Winicjusz do Ligii:~"Niewolnik
12341 38 | ROZDZIAŁ XXXVIII~Winicjusz do Ligii:~"Czyś
12342 2 | Na niebie zorza poczęła zabarwiać się purpurą, fioletem i
12343 1 | środku którego biła fontanna zabarwiona na kolor jasnoróżowy i roznosząca
12344 74 | naczyniu.~Lecz gdy już tych zabaw mieli do syta, Petroniusz
12345 52 | miała być zarazem wspaniałą zabawą dla ludu. Lecz rozszerzyło
12346 11 | przyjmował udział w tych zabawach. Głównym ich celem było
12347 66 | Suburę, gdzie urządzał sobie zabawę zwaną sagatio, polegającą
12348 34 | On długo w Ancjum nie zabawi, bo mu się chce do Achai,
12349 30 | grę w kości, w którą się zabawiał z augustianami, i rzekł:~-
12350 30 | więc wezwany do udziału w zabawie. Miedzianobrody wyrzekł
12351 26 | ostępu wywieść...~Winicjusza zabawiło zakłopotanie Liga, lecz
12352 34 | zabrać twoje sprzęty i zabawki dziecinne i przenieść do
12353 19 | wydał mu się człowiekiem zabawnym i zarazem niepospolitym.
12354 56 | Olbrzymie purpurowe velarium zabezpieczało od promieni słonecznych.
12355 19 | wspominał także o pokucie za zabicie człowieka, Ursus zaś zabił
12356 17 | znak, który gdy pokażesz po zabiciu Glauka, i biskup, i Wielki
12357 47 | patrycjusz, jakkolwiek nigdy nie zabiegał o łaski ludu, był jednak
12358 53 | zajęty przy tym całkiem zabiegami o wydobycie Ligii z więzienia,
12359 52 | podtrzymują go jeszcze zabiegi, które czyni dla jej ratunku,
12360 7 | jako potężni ministrowie zabierali poczesne miejsca, więc i
12361 6 | mówili w Rzymie, że zaś Ligię zabieramy jako zakładniczkę, więc
12362 57 | Podniesiecie je łatwo i zabierzecie chorą do lektyki, my zaś
12363 69 | Albańskim. Tam cię odnajdziem i zabierzemy cię do Ancjum, gdzie czeka
12364 21 | wejścia do domu niewolnikami i zabierzesz ją.~- Nie! - rzekł Winicjusz. -
12365 24 | mnie niewolnikiem... Nie zabijajcie mnie! Litości!...~I głos
12366 Epi| wołał o Spikulusa, który zabijał najzręczniej ze wszystkich
12367 24 | tkniesz palcem.~- Ja i tak nie zabijałem rozmyślnie - odpowiedział
12368 25 | pytania odpowiedź. Oto oni nie zabijali przez jakąś dobroć tak wielką,
12369 64 | nieprzepartą chęć walki i zabijania, teraz więc obawiał się
12370 23 | przez zaciśnięte zęby:~- Zabijcie mnie.~Lecz oni nie zdawali
12371 24 | że pchnąłeś go nożem lub zabiłeś pałką?~- Byłem bezbronny.~
12372 26 | Winicjusz, którego serce zabiło żywiej na jej widok, począł
12373 22 | naprzód wiedzieć, czy żyw, czy zabit."~Tu przeszło, mu przez
12374 25 | przez głowę, że może nie zabito Chilona dlatego tylko, że
12375 23 | miasta. Towarzysz twój został zabity, ty zaś, który jesteś możnym
12376 22 | więcej. Winicjusz mógł być zabitym, ale mógł też być rannym
12377 24 | wywieść cię za bramę, abyś nie zabłądził w ciemności, a jeślić sił
12378 20 | pokorna prośba o ratunek w zabłąkaniu i ciemności. Głowy, podniesione
12379 13 | Wobec nadziei, jaka mu zabłysła, chciałby, by Chilo natychmiast
12380 62 | zapadł mrok i na niebie zabłysły pierwsze gwiazdy. Wówczas
12381 14 | których nie wiecie, gdyż zabobon ten rozszerzył się już wszędzie,
12382 25 | patrzeć na niego z pewną zabobonną bojaźnią, mało co mniejszą
12383 62 | dzieci, nasadził na niego zabójcę, a gdy to wszystko zostało
12384 16 | wigilowie schwytali zbójców na zabójstwie? Ci niewątpliwie wyznaliby,
12385 30 | że tam właśnie stada nie zabraknie.~- Miałożby braknąć Charytek
12386 35 | ba, nawet jako tancerz i zabrałby w każdym razie wszystkie
12387 11 | wiedząc, iż Ligia została zabrana z jego domu przez cezara
12388 4 | najmniejszej trudności w zabraniu ich do pałacu, dziwiąc się
12389 28 | albowiem obawiam się, że zabrano mi dawne męstwo, dawną energię
12390 7 | Tunika ametystowej barwy, zabronionej zwykłym śmiertelnikom, rzucała
12391 71 | Szli w ciszy czasem tylko zabrzęczały zbroje żołnierzy lub podniósł
12392 74 | chorowoda i na ten znak zabrzękły lekko cytry, młode zaś głosy
12393 74 | niego i głosem, w którym zabrzmiał nagły niepokój, zapytała:~-
12394 43 | Linusa. Domy leżące za nie zabudowanym polem paliły się już jak
12395 47 | płonęły odwieczne, najświętsze zabytki: płonęła świątynia Herkulesa,
12396 28 | Achaja przeważy, to może zachce nam się Egiptu. Nalegałbym
12397 40 | wreszcie zaspakajać potworne zachcenia cezara, Tygellinus, zarówno
12398 56 | zuchwały i zmienny w swych zachceniach, ośmielał się sprzeciwiać,
12399 32 | Augusty nie przemijające zachcenie, lecz trwalsza żądza - myślał
12400 35 | małpa ochrypła? Oto wczoraj zachciało mu się dorównać w tańcu
12401 16 | do żadnych zbrodni nie zachęca, owszem, każe urazy przebaczać.~
12402 28 | przebaczyli i Chilonowi, choć sam zachęcałem ich, by go zakopali w ogrodzie.
12403 68 | życia lub śmierci. Raz, pod zachód słońca, usłyszeli dochodzące
12404 2 | gdzie w dnie pogodne przed zachodem słońca gromadziły się tłumy
12405 71 | wielkie i czerwone. Cała zachodnia strona nieba poczęła płonąć
12406 45 | od pożaru jakby od zorzy zachodniej. Droga stawała się wolniejsza,
12407 28 | chwała bogom wschodnim i zachodnim, żeś wyszedł z duszą z rąk
12408 68 | Elizejskich nie był wart tych zachodów, tych bólów i mąk, które
12409 57 | Tymczasem słońce zniżyło się ku zachodowi i zdawało się roztapiać
12410 36 | wody Oceanu w chwili, gdy zachodzące słońce zanurzało się w topieli.
12411 14 | rany od ciągłego chodzenia. Zachodziłem do winiarni, by gadać z
12412 10 | inni w większych gromadach zachodzili z naprzeciwka, Niektórzy
12413 36 | ogniu...~Rzeczywiście słońce zachodziło dnia tego dziwnie. Ogromna
12414 24 | strasznych rękach Ursusa, oczy zachodziły łzami z bólu.~- Na waszego
12415 62 | podpalić Rzym; trzeci, że zachorował ciężko, inni wreszcie, że
12416 11 | Lilith. Wieczorem dziecko zachorowało, a Lilith twierdzi, że zostało
12417 57 | tydzień lub dwa dopiero ty zachorujesz i wezwiesz Neronowego lekarza,
12418 56 | nikt nie wiedział, jak się zachowają, wszyscy oczekiwali ich
12419 17 | względu na samych siebie zachowali ją w wieczystej tajemnicy.~
12420 56 | Wypuścić lwy!...~Lwy miały być zachowane na dzień następny, lecz
12421 7 | sobie dać ślub flaminom z zachowaniem wszelkich obrzędów, ukląkł
12422 7 | poniekąd przyjazny sposób, zachowano dla niej pewne względy.
12423 57 | niepokoiło zarazem, że Petroniusz zachowuje milczenie. Jakieś pochwalne,
12424 31 | zdanie "arbitra", lecz ów zachowywał się przez długi czas obojętnie
12425 64 | powodu niebywałego dotąd zachowywania się skazanych. Obawy przesądnego
12426 7 | Ale dziś jest naprawdę zachrypnięty. W nocy położył sobie ołowiane
12427 60 | Tullianum. Pod Winicjuszem nogi zachwiały się na ten widok i w piersi
12428 7 | Nero natomiast począł się zachwycać, jako znawca i esteta, urodą
12429 40 | budową i doskonałością, zachwycano się szczęśliwymi zwrotami,
12430 21 | Apostołowi, twarz zasłuchaną i zachwyconą. W płaszczu z ciemnej wełny,
12431 7 | wodząc przez cały czas zachwyconymi oczyma za Ligią. Lecz wnet
12432 7 | dołączył do jego słów swoje zachwyty. Na twarzy Nerona odbiła
12433 2 | przez purpurowe, na wpół zaciągnięte velarium.~Winicjusz uznał
12434 56 | śmierć. Tłum, zwykle wesoły, zaciął się pod wpływem nienawiści
12435 62 | pojedynczymi masztami, w miarę jak zaciekawiały je postaci, wiek lub płeć
12436 13 | Tak jest! - odrzekł zaciekawiany Winicjusz. - Czy odgadujesz,
12437 1 | królewską czy czymś podobnym. - Zaciekawiasz mnie, Winicjuszu.~- Lecz
12438 56 | oczekiwali ich z pewnym zaciekawieniem. Nastrój tłumu był skupiony,
12439 59 | blisko, spytał z twarzą zaciekawioną i przelękłą:~- Czy ścigają
12440 66 | miejsce w amfiteatrze i gdy z zaciekawionych spojrzeń, jakie na niego
12441 52 | niedźwiedzie z Pirenejów, zaciekłe psy z Hibernii, psy molosy
12442 52 | źródła, poczytywał ją za zaciekłość i zatwardziałość w zbrodni.
12443 2 | w ogrodowym triclinium, zacienionym przez bluszcze, winograd
12444 24 | Apostoła - poczęła się plątać i zacierać różnica między rzeczami
12445 4 | tego czuł się upokorzony. Zaciężyła nad nim teka, którą pogardzał,
12446 7 | w żelaznych ramionach, z zaciśniętych szczęk wydobywał się zgrzyt
12447 66 | połyskami gniewu w oczach i z zaciśniętymi pięściami. Ów wszelako ociągał
12448 53 | począł powtarzać z jękiem i z zaciśnionymi dłońmi: "Chryste, zmiłuj
12449 2 | lubimy coraz więcej domowe zacisze.~Petroniusz chciał przeczyć,
12450 2 | przeniesie się do swojej zacisznej wiejskiej sadyby.~- Miałżebyś
12451 2 | bogatszego od siebie, sławnego zaćmi cudza większa sława, potężnego
12452 17 | kolumnadę - i czasem miewam zaćmienia pamięci. Tak! Wszakże nasz
12453 45 | deszczem na ziemię, słońce się zaćmiewa, ziemia otwiera się w przepaści
12454 31 | powietrza, a oczom gwiazd nie zaćmionych przez gęstwę tego strasznego
12455 6 | rzekł. - Jesteś dobry, zacny, i dziękuję ci z całej duszy.
12456 57 | Dlaczego?~- Dlatego, że mózgi zaczadzone zaduchem krwi nie mogą słuchać
12457 51 | słuchać dzisiaj?~- Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie
12458 4 | centuriona rzekł już spokojnie:~- Zaczekaj, Hiasto, w atrium, zanim
12459 22 | Prawdopodobnie nikt ich nie zaczepi, gdyby ich zaczepiono, powiedzą,
12460 59 | augustianie woleli go nie zaczepiać.~Taka chwila przyszła nań
12461 11 | Winicjusz wychodził z pałacu, zaczepiali go o nowiny, lecz on nie
12462 22 | ich nie zaczepi, gdyby ich zaczepiono, powiedzą, że chodzi o zbiegłą
12463 58 | szermierzom z zawodu do zaczepnego i obronnego boju. Lecz tu
12464 7 | białymi lub smagłymi twarzami zaczerniała twarz Numida w pierzastym
12465 52 | się aż na brzeg morza, by zaczerpnąć wody i skropić nią posąg
12466 5 | kubek, który nosił u pasa, zaczerpnął wody z fontanny impluvium,
12467 33 | również jak wryta. Twarz jej zaczerwieniła się i wraz pobladła bardzo,
12468 7 | w wieże, w piramidy lub zaczesane na wzór posągów bogiń nisko
12469 2 | prowadził dalej rozmowę zaczętą w czasie przechadzki:~-
12470 1 | licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać dopiero
12471 7 | zniża i goście już wkrótce zaczną przybywać.~- Masz słuszność,
12472 47 | albowiem niedługo świtać zacznie.~To rzekłszy zwrócił konia
12473 32 | ona jest? - Nie.~- Więc zaczniesz znów szukać jej po starych
12474 63 | zostańcie kotlarzami lub zacznijcie brody golić, wówczas bowiem
12475 64 | traciło wagę. Po śmierci zaczynało się dla niej szczęście nawet
12476 16 | upokorzeniu i mękach, jakie Ligii zada, gdy ją odnajdzie. Chciał
12477 24 | ona sama, ani Kryspus nie żądają od niego żadnych zapewnień,
12478 62 | czym szły dalej i dalej, zadając sobie pełne zdumienia pytania. "
12479 16 | raz jeszcze przyobiecał mu żądaną sumę, lecz zabronił mówić
12480 53 | bestiariów, stawiając im żądania, których nie mogli spełnić.
12481 66 | o mastygoforów, których zadaniem było chłostać szermierzy
12482 22 | znów na głowie na myśl, że zadarł z taką potęgą.~Dopiero przebiegłszy
12483 56 | siedział biały jak płótno, z zadartą w tył głową i z otwartymi
12484 53 | poznawszy go, zapytał: - Czego żądasz, synu?~Ale Winicjusz po
12485 32 | niezaspokojoną żądzą i zadawaniem sobie ciągłych pytań bez
12486 53 | zniewagach i mękach, jakie zadawano im w więzieniach, gdy ogrom
12487 14 | Pozwolisz, panie, że ci zadedykuję moje dzieło, ale pozwolisz
12488 56 | rękoma, nogami lub nawet zadeptanych na śmierć w ścisku.~Lecz
12489 26 | woli jego musi się stać zadosyć. Prawda jest, że on tylko
12490 28 | dostatku, jaki go otaczał. Lecz zadowolenie to trwało krótko. Wkrótce
12491 1 | Petroniusz patrzył na niego zadowolonym okiem artysty.~Lecz gdy
12492 7 | niebezpiecznie byłoby ją zadrażnić. Weszła więc, piękna jak
12493 5 | żołnierza, że Petroniusz zadrwił z niego i że albo podarkiem
12494 58 | na górze Oeta. Winicjusz zadrżał na myśl, że na rolę Herkulesa
12495 23 | Na jego głos wiaderko zadrżało w jej ręku, lecz zwróciła
12496 53 | rozedrze się niebo, ziemia zadrży w posadach i zstąpi On,
12497 57 | Dlatego, że mózgi zaczadzone zaduchem krwi nie mogą słuchać uważnie.~
12498 1 | wolę w życiu zapachy od zaduchów. Co do Kiprydy, której mnie
12499 57 | gorączkę lub podusili się z zaduchy.~- Ktoś ty jest? - zapytał
12500 71 | świecie." A owi wpadali w zadumę, po czym odchodzili mówiąc
12501 62 | również rozbudził się z zadumy nad tą niezmierną potęgą,
12502 43 | w obawie, że dym może go zadusić. Jakoż w ustach miał smak
12503 20 | zalecając czystość i walkę z żądzami starzec śmie tym samym nie
12504 42 | ściągnięty silną ręką, osiadł na zadzie przed gospodą, w której
12505 55 | niańki pas, zwany cingulum, zadzierzgnęli mu go koło szyi i poczęli
12506 20 | mniemał, że usłyszy jakiegoś zadziwiającego swą wymową retora, tymczasem
12507 35 | sądzisz, że mnie jeszcze raz zadziwisz, to się mylisz, ale skąd
12508 3 | przypuszczam, że cnota ich zadźwięczałaby jak miedziana tarcza, w
12509 16 | niego niezrozumiałego, jakaś zagadka, nad której rozwiązaniem
12510 27 | stał wobec jakiejś dziwnej zagadki, której nie umiał rozplątać.
12511 56 | na wypadek ich zwycięstwa zagarną olbrzymie zyski. Zakładał
12512 27 | wzruszy świat z posad i zagarnie ludy i ziemię.~
12513 45 | kochasz Rzymu. Moc ludzka nie zagasi tego ognia. Takie miasto,
12514 Epi| Prawo przestało bronić. Zagasła godność ludzka i cnota,
12515 43 | iskier z płonącego domu, zagasły jak iskry. Przede wszystkim
12516 37 | daleko za nami, ujrzeliśmy żagiel w dali przed sobą i wnet
12517 2 | znakomitymi ludźmi, a wreszcie zaglądać do sklepów złotniczych,
12518 2 | wierszy - rzekł Winicjusz zaglądając do środka - tu zaś widzę
12519 49 | jutro mogło im przynieść zagładę. Tygellin zamyślał o sprowadzeniu
12520 73 | piersiach, bliską była męki i zagłady, całą duszą wielbię mojego
12521 21 | albowiem sam on, gdy raz zagłębi się w księgi, nie dba o
12522 58 | czuć, albowiem gdy gwoździe zagłębiały się w jego ręce, najmniejsze
12523 Epi| że nigdy nie ośmieli się zagłębić ostrza. Wówczas niespodzianie
12524 18 | pod cieniem purpurowych żagli po Archipelagu, być Apollinem,
12525 Epi| atoli mniemali, że tylko zagłusza siebie i drugich cytatami,
12526 74 | cicho, tak aby słów nie zagłuszać. Petroniusz bladł coraz
12527 56 | uciekać, lecz mastygoforowie zagnali ich wnet w bitwę batami.
12528 55 | przestrachem Poppea.~- Przebłagaj zagniewane bóstwo. - Jak?~- Ligia jest
12529 Epi| przez Petroniusza, które zagoił pobyt w Grecji, otwarły
12530 56 | porachuj je, Panie, weź je, zagój ich rany, ukój ich boleść
12531 56 | uprzątnęli trupy, pacholęta zaś zagrabiły krwawe ślady na arenie i
12532 43 | mogła znajdować się w tym zagraconym budynku, zemdlona lub zduszona
12533 43 | ciżby wydobyć, że drogę zagradzały całe stosy rzeczy wyniesionych
12534 64 | Chwilami miewał już przedsmak zagrobowego życia. Ów smutek, który
12535 Epi| rozerwie go na szczątki, i zagrozili, że jeśli natychmiast na
12536 56 | nieszczęśliwy Grek marszczył brwi, zagryzał wargi i zaciskał pięści
12537 51 | zdanie dorzeczne.~Tygellin zagryzł wargi. Nie był on zbyt rad,
12538 44 | dla ochrony przed żarem zagrzebywali się do połowy w ziemię.
12539 21 | modlić i śpiewać. Za chwilę zagrzmiało: Maranatha! a potem Wielki
12540 56 | się obaj. W amfiteatrze zagrzmiały okrzyki: "Macte!" - w niższych
12541 46 | bogów przypatrujących się zagubie ziemi i wyciągano do nich
12542 63 | przybycie cezara, który zajął swe miejsce w towarzystwie
12543 62 | na wierzchu słupa, który zajaśniał cały wielkim, jaskrawym
12544 31 | przy Rubrii westalce, i zająwszy jego triclinium począł jej
12545 68 | krewny Aulusów Antystiusz. Tu zajdą tymczasem takie rzeczy,
12546 23 | coś obmyśli, że może coś zajdzie pomyślnego.~Więc zebrawszy
12547 2 | wreszcie ludzi bez wszelkich zajęć, którzy co tydzień zgłaszali
12548 18 | zapewne o niczym innym. Zajechaliśmy tedy wprost do Baiae, gdzie
12549 13 | Palatynie, gdzie wszyscy zajęci są chorą małą Augustą, i
12550 9 | dzieckiem, aby mogła oprzeć się zajęciu, ciekawości i podziwowi.
12551 1 | weszli epilatorowie, którzy zajęli się Petroniuszem, Markus
12552 62 | koronę na jego głowie i zajęły wstęgi na wierzchu słupa,
12553 63 | bardzo zważano, myśli bowiem zajęte były Chilonem. Lud, przywykły
12554 51 | odpowiedział na jego ukłon udając zajętego rozmową. Natomiast Tygellin
12555 30 | Tygellinus rzekł:~- Ja się tym zajmę.~Lecz Nero mówił dalej do
12556 66 | o jej piękności. Innych zajmowało przede wszystkim pytanie,
12557 56 | ogólny i zwykłe kłótnie o zajmowane poprzednio siedzenia. Senatorowie
12558 56 | Lud huczał w cyrku przy zajmowaniu miejsc jak fala w czasie
12559 40 | się szczęśliwymi zwrotami, zajmowano się muzyką, teatrem, słowem,
12560 57 | prawie równie długo, a mniej zajmują.~- Każę im dawać broń -
12561 56 | czym rozsunęli się szybko, zajmując osobne miejsca na okręgu
12562 2 | siedli na ławce przy piscinie zajmującej środek ogrodu. Lecz po chwili
12563 9 | się dzień jasny i słońce zajrzało do atrium, więc poczęła
12564 40 | Kto przewidzi, dokąd może zajść szaleństwo Ahenobarba? -
12565 14 | Winicjusza i opowiedziawszy mu zajście z cezarem i Tygellinem rzekł:~-
12566 22 | wąskie, pełne komórek i zakamarków, w których gnieździła się
12567 20 | czy też chłodu, pozostali zakapturzeni, i młody patrycjusz z trwogą
12568 19 | muszę, ale pójdę dobrze zakapturzony i wam radzę toż samo uczynić,
12569 24 | domyślił się, niż rozeznał w zakapturzonym człowieku Chilona, ten zaś
12570 Epi| rabowali w odleglejszych zakątkach, co się naprędce zrabować
12571 56 | ukryją Ligię w jakimś ciemnym zakątku amfiteatru, a nocą wydadzą
|