1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
12572 45 | przypomniał zaś sobie, że tenże zakazał mu pod straszliwą groźbą
12573 40 | najmniej siedział jakiś zakazany prokurator i nudził cię
12574 35 | że cię zwę boską. Jeśli zakażesz, usłucham, ale dziś jeszcze
12575 57 | chcecie zgubić siebie i ją? Zakazuję wam wspominać mu o Corioli
12576 56 | pieniędzy, stawiali często w zakład własną wolność. Czekano
12577 39 | Plaucjusza, i jako żołnierze zakładają kolonie w odległych krajach,
12578 56 | igrzyskach przed pożarem, zakładając się przeciw niemu, przegrał
12579 56 | zagarną olbrzymie zyski. Zakładał się sam cezar i kapłani,
12580 7 | zażądał cię dlatego, że zakładnicy należą do cezara. On zresztą
12581 26 | był, towarzyszył bowiem zakładniczkom do obozu Ateliusza Histra.
12582 1 | tylko zgodzili się, ale dali zakładników, między którymi znajdowała
12583 58 | czyniono nawet zwykłych zakładów o to, kto prędzej skona,
12584 11 | także, że Żydzi mają jakieś zaklęcia, za pomocą których pokrywają
12585 36 | tłuszczy nie brakło nędzarzy z zaklęśniętymi brzuchami i głodem w oczach,
12586 24 | Byłem pod waszą bramą i zaklinałem pod nią w imię cnoty Winicjusza,
12587 73 | okazał ni trwogi, ni nawet zakłopotania i z uśmiechem rzekł do augustianów,
12588 8 | pocierać kark z wielkim zakłopotaniem. On przecie musi ją odebrać... "
12589 56 | się padli obaj na piasek i zakłuli się na nim wzajemnie. Wówczas,
12590 59 | języki albo kneblować usta.~- Zaknebluje im je ogień, o boski. -
12591 1 | chyba może grozić, że Poppea zakocha się w tobie. Ale ona zbyt
12592 7 | Ty się nie znasz, inaczej zakochałabyś się w sobie jak Narcyz...
12593 1 | wskroś przez jej ciało, zakochałem się bez pamięci.~- Jest
12594 1 | mówić.~- Dlaczego? Czy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii?
12595 41 | mogły mu grozić.~- On jest zakochany jak Troilus w Kressydzie -
12596 73 | albowiem nie sądziłem, by dwoje zakochanych mogło o kimś trzecim i dalekim
12597 18 | egipskiego Sfinksa, który zakochawszy się, jak mówią, w bladej
12598 66 | arenę, prostacze serce jego zakołatało po raz ostatni nadzieją,
12599 20 | leżący w pobliżu stosu.~Tłum zakołysał się na jego widok. Głosy
12600 36 | dozorcy uzbrojeni w bicze, zakończone kawałkami ołowiu i żelaza
12601 2 | pozawijanych w jońskie rogi, to zakończonych prostym doryckim kwadratem.
12602 56 | ich wnet w bitwę batami. zakończonymi ołowiem. Na piasku potworzyły
12603 19 | sprawę, można ją ostatecznie zakończyć. Jacyś dobrzy ludzie ci
12604 48 | błogosławił tobie i twemu domowi - zakończył Apostoł.~Tymczasem skręcili
12605 32 | Ostatnia nasza wyprawa zakończyła się porażką, a czyż taki
12606 50 | chrześcijanie bluźnili przeciw temu Zakonowi i dlategom ich znienawidził.~-
12607 25 | bezkarnie. Ursus byłby go zakopał w ogrodzie lub nocą wyniósł
12608 28 | sam zachęcałem ich, by go zakopali w ogrodzie. To są ludzie,
12609 24 | co to litość, rzekł:~- Zakopcie go w ogrodzie: list poniesie
12610 16 | psie, czy cię zaraz nie zakopią w moim ogrodzie?~Chilo,
12611 56 | przychodziło do niej jedynie przez zakratowane otwory, oddzielające ją
12612 60 | klęknął znów przy Ligii. Przez zakratowany otwór wkradły się do podziemia
12613 60 | zdawało mu się bowiem, że pod zakratowanym otworem w ścianie widzi
12614 22 | obejmował, wreszcie ziemia zakręciła się z nim i światło dnia
12615 14 | kryjówkę. Merkury musi ci zakredytować dwie jałówki, chociaż nie
12616 12 | Niewolnikom jego, zwłaszcza w zakresie rozpusty, więcej było wolno
12617 32 | Tygellinus, który się na niczym z zakresu sztuki nie rozumiał, zejdzie
12618 56 | natomiast przesuwano przed nimi zakrwawione kawały mięsa, by tym bardziej
12619 43 | konia, który począł rzucać zakrwawionym łbem, wspinać się i odmawiać
12620 57 | Oni zaś stojąc pod okopem, zakryci od wiatru i lodowych pocisków,
12621 36 | przed drogą. Czemu się tak zakryłaś?~Ona podniosła ręką zasłonę
12622 57 | zwykle, z powodu chmur, które zakryły cały widnokrąg. Z nadejściem
12623 56 | po arenie, jakby szukając zakrytego miejsca, gdzieby mogły je
12624 43 | wszystkie przedmioty, jak je zakrywa noc. Lecz wiatr, spowodowany
12625 43 | toczyły się tuż przy ziemi, zakrywając tak domy, ludzi i wszystkie
12626 26 | u starożytnych capitium, zakrywającą szczelnie piersi, i włosy
12627 45 | Oto idzie!" Niektórzy zakrywali dłońmi twarze w przekonaniu,
12628 59 | pobielały mu zupełnie, w twarzy zakrzepł mu wyraz jakiegoś niezmiernego
12629 2 | i rycerzy o rysach jakby zakrzepłych i wyniszczonych życiem.
12630 19 | i towarzyszów w krótkie zakrzywione noże, Chilon zaś wdział
12631 27 | zaczerwienionymi powiekami i z zakrzywionym nosem - brzydką i zarazem
12632 57 | skręcie towarzysz mój umyślnie zakuleje. W ten sposób pozostanie
12633 22 | Suburze, gdzie czekała go zakupiona za Winicjuszowe pieniądze
12634 36 | prywatnych z okolicy, a nawet zakupiono za drogie pieniądze od przekupek
12635 56 | doskonale, że to ciężkie, zakute w miedź ciało zbiera się
12636 31 | Ligii.~Więc odsunąwszy ręką zakwefioną postać rzekł: - Ktokolwiek
12637 24 | wspaniałomyślność jej nie utuli, zakwilę się na śmierć, jak nieszczęsna
12638 60 | przeciwnym kącie piwnicy zakwiliło dziecko i ucichło. Z zewnątrz
12639 28 | prócz zdrowia, tym razem nie załączam, bo na Polluksa! nie wiem,
12640 40 | nam z przyszłości, coś się załamuje pod nami, coś umrze obok
12641 20 | widział, więc pod wrażeniem załamywali ręce łkając lub bili się
12642 44 | się uwolnić od zapachów zalatujących od Subury i by wybudować
12643 30 | zaułków. Smrodliwe powietrze zalatuje aż tu, do mego domu i do
12644 40 | niebezpieczni, łupić ich mienie, załatwiać sprawy polityczne, dawać
12645 2 | przed złotnikiem Idomenem i załatwiwszy sprawę gemm kazał nieść
12646 20 | ubóstwo i ograniczenie potrzeb zalecają i cynicy, wszak cnotę polecał
12647 20 | albowiem wydało mu się, że zalecając czystość i walkę z żądzami
12648 20 | ci bowiem dobro i cnotę zalecali jako rzecz rozumną i jedynie
12649 57 | przywiódłszy ze sobą zgodnie z zaleceniem Winicjusza muły, lektykę
12650 73 | niż mniema Pirron, to moja zaleci do was po drodze na krańce
12651 2 | niskim, drgającym głosem. - Zaledwiem zrzucił pretekstę, wysłano
12652 70 | zmogą prawdy żywej, że nie zaleją jej ni łzy, ni krew i że
12653 71 | którą całe życie opowiadał, zaleje wszystko jak fala i że nic
12654 57 | zarazem trafnie podnoszące zalety pieśni słowo z jego ust
12655 28 | Na to padli na kolana, zalewając się łzami, wyciągając z
12656 44 | śmiercią wśród ognistego zalewiska.~W przestrachu, zamęcie
12657 28 | sam waży, i od niego tylko zależałoby zostać ulubieńcem cezara.
12658 11 | życia małej Augusty mogły zależeć losy całego imperium, lecz
12659 73 | cezar był chrześcijaninem, zalibyście się nie czuli bezpieczniejsi,
12660 64 | których wiara chrześcijańska zaliczała wszystkie bóstwa pogańskie,
12661 53 | osłonił? Ludzie małej wiary! Zaliście pojęli Jego naukę, zali
12662 34 | zwracając się do Winicjusza - zaliśmy nieprzyjaciółmi życia i
12663 11 | nagle ujrzał przed sobą żałobną postać Pomponii Grecyny.~
12664 14 | cyprys zatknięty na znak żałoby przed Palatynem, udał się
12665 36 | czterystu podróżnych, tyleż załogi i mnóstwa dzikich zwierząt,
12666 48 | raczej jaskinią wydrążoną w załomie góry, którą od zewnątrz
12667 10 | wśród grubych ciemności o załomy murów. Na miejscu pozostała
12668 51 | Lecz nie były to głosy żałości ni rozpaczy. Owszem, brzmiała
12669 69 | Bestii", albowiem mówił to z żałością wielką. Winicjusz i Ligia
12670 56 | Pieśń przechodziła z wolna w żałosną, pełną bólu elegię. W cyrku
12671 56 | charkotu słychać jeszcze było żałosne głosy męskie i kobiece: "
12672 53 | się głos kobiecy, pełen żałosnej skargi i bólu bez granic:~-
12673 47 | długo i nastrajał się coraz żałośniej. W chwilach gdy przestawał
12674 64 | królewnę, która chwilami żałowała, że w swym krótkim życiu
12675 49 | wielbicielami cezara i nie żałowali mu oklasków, gdziekolwiek
12676 30 | przyszedł mu z pomocą:~- Założę się, panie - rzekł - że
12677 71 | udźwignąć nie zdoła, ani też nie założono mu wideł na szyję, by mu
12678 16 | nic, czekać, siedzieć z założonymi rękoma było czymś tak przeciwnym
12679 39 | odległych krajach, tak my założymy kolonię chrześcijan.~Ligia
12680 56 | i w jednej chwili arena zaludniła się gromadami jakby sylwanów,
12681 3 | Pomponia nosi żałobę po Julii? Żałując Julii przygania swemu Bogu.
12682 62 | słyszałeś, że Bóg przebaczył żałującemu łotrowi na krzyżu? - zapytał
12683 56 | słowach ozwały się głosy: "Żałujmy za grzechy nasze!", po czym
12684 7 | skończeniu śpiewu, inne obcierały załzawione oczy; w całej sali zawrzało
12685 5 | ćwiczeniom, w chwili gdy zamach na Ligię został spełniony,
12686 5 | posądzać o wspólnictwo w zamachu. Czoło młodzieńca pokryło
12687 1 | przebieg wojny i nie pozwolił zamącić naszego pokoju. Hister zażądał
12688 7 | niemożliwe. Dłonie jego zamąciły powietrze, tworząc chmurę
12689 43 | Piotr Apostoł uratuje Ligię, zamarła zupełnie w jego sercu. Rozpacz
12690 66 | opadających z pochodni. Głosy zamarły widzom w ustach, serca natomiast
12691 14 | okazały się bezsilne, i zamawiacze, którzy drżeli o swoje życie,
12692 56 | się z tego powodu takie zamęty, że częstokroć pretorianie
12693 52 | skropić nią posąg bogini. Zamężne niewiasty przygotowywały
12694 2 | dotąd, i że w tej chwili zamglony sen zmienia się w kształt
12695 7 | podała mu ją z uśmiechem w zamglonych oczach.~- Pij! - rzekła.~
12696 51 | oboje w wieńcach róż i z zamglonymi oczyma spoczęli przed stołem
12697 65 | dzielny, którego słusznie chcą zamianować konsulem. Że zaś w duszy
12698 29 | która była zwykłym miejscem zamiejskich przejażdżek, zapanował ruch
12699 15 | niejako w szlachetną sztukę zamienia, a lubując się nią wie o
12700 24 | sposoby na przemoc - i umiem zamieniać ludzi w drzewa i zwierzęta.
12701 23 | Kryspus, po krótkich słowach zamienionych z Glaukiem, zbliżył się
12702 57 | słowa, ale Nazariusz odgadł zamierające na jego wargach pytanie
12703 12 | słyszał od samego Aulusa, że zamierza z całą rodziną przenieść
12704 24 | Słusznie! Słusznie! Ale co zamierzacie uczynić z Winicjuszem? -
12705 15 | nienawiść do Rzymu, a na zimę zamierzamy się udać do Baiae, aby wystąpić
12706 74 | postanowiona. Nazajutrz wieczór zamierzano wysłać do niego centuriona
12707 49 | Mniejszej. Podróż była przecie zamierzona od dawna, po co więc ją
12708 15 | zbraknie i to będzie zachętą do zamierzonej wyprawy do Achai.~A pamięć
12709 57 | wprost przeciwny temu, jaki zamierzył osiągnąć, więc chcąc odwrócić
12710 53 | Winicjusz wśród ogólnego zamieszania i pogromu, zajęty przy tym
12711 53 | murami miast jest Pan, który zamieszka w was. Kamienie zwilgną
12712 37 | Czy chcesz, byśmy kiedyś zamieszkali nad brzegiem morskim, Augusto
12713 49 | swawoli zapobiegać, w mieście, zamieszkałym przez męty całego ówczesnego
12714 50 | Tygellin pomyśli o tym.~- Zamieszkasz tymczasem u mnie - rzekł
12715 27 | wszystkiej ziemi, którą zamieszkują ludzie, a jednak - mnie
12716 15 | ocenić niż wilcze plemię zamieszkujące pobrzeże Tybru. Zbiegną
12717 23 | Powiedzcie owej wdowie, która zamieszkuje ten dom, aby została w nim,
12718 69 | twojej i dlatego, by nie zamilkły wszystkie usta, które wyznawały
12719 23 | nią źrenice tak; aby po zamkięciu powiek obraz jej został
12720 66 | zwątpienie, całą swą istotę zamknął w jedno słowo: "Wierzę!",
12721 28 | czasów Augusta znad Renu. Zamknąłem się samotny w bibliotece
12722 19 | Nomentańskiej dojść przed jej zamknięciem.~
12723 48 | góry, którą od zewnątrz zamknięto ścianą ulepianą z gliny
12724 20 | w miejscu dość obszernym zamkniętym ze wszystkich stron murem.
12725 2 | na wzgórza, tuliły się do zamkowego muru lub jedne do drugich,
12726 24 | On to namówił mnie, bym zamordował Glauka! - Litości! - jęczał
12727 17 | uznał jednak za konieczność zamordowanie Glauka za pomocą obcych
12728 7 | nożem Kasjusza Cherei; tam zamordowano jego żonę, tam dziecko rozbito
12729 22 | Winicjusz został zdradzony i zamordowany skutkiem zmowy. Owóż Petroniusz
12730 19 | mówił, że będzie i tam go zamorduje, słyszysz, szlachetny trybunie?
12731 56 | perłowcem i skorupnikiem zamorskich żółwiów. Biegnące wzdłuż
12732 42 | zamykając go tak, jak czasem zamyka go pasmo leśne. Gór Sabińskich
12733 9 | się znów to odchylać, to zamykać. Ale w chwili gdy się otwierały,
12734 42 | krańca do krańca widnokręgu, zamykając go tak, jak czasem zamyka
12735 22 | wtem spod jednej z zasłon zamykających dalsze mieszkania wyszedł
12736 29 | przejmowało drganie i oczy jej to zamykały się, to otwierały z wyrazem
12737 13 | dni stawały się krótsze, zamykano je dość wcześnie, ale też
12738 7 | odpowiadali za jej postępki, zamyślała więc, czy nie lepiej będzie
12739 57 | Westynus zbudził się nagle z zamyślenia i spytał tajemniczym głosem:~-
12740 26 | podniosę na ciebie ręki.~Ligia zamyśliła się przez chwilę, po czym
12741 36 | kosmetyków na twarzy, nieruchoma, zamyślona i obojętna, wyglądała jak
12742 26 | kucnąwszy przed kominem, utkwił zamyślone oczy w płomień.~- To twoja
12743 18 | żywimy jeszcze śmielsze zamysły. Chce nam się stworzyć jakieś
12744 2 | prażonym bobem, który nosili w zanadrzu, a przy tym wiecznie schrypnięci
12745 22 | mieć z nim do czynienia. Zanadto jest kościsty. Co tu jednak
12746 32 | czasów. Zatem myślałem: mamże zaniechać moich przyjaciół i dobroczyńców?
12747 21 | Zachodu, zaklinam cię, panie, zaniechaj tego zamiaru... Posłuchaj
12748 63 | ludzkość prosili Tygellina, by zaniechał dalszych prześladowań.~-
12749 53 | czwarty:~- Linusa, którego zaniechali, wzięli znowu i położyli
12750 13 | zamiłowanie do butelki. Zaniedbany ubiór, składający się z
12751 38 | wyznaję, słuchając tego zaniepokoiłem się zrazu, bo w Rzymie ty
12752 51 | Niektórzy też widząc go zaniepokoili się w duszy, czy nie za
12753 12 | Ligii.~- Tak jest. To mnie zaniepokoiło także. Ale ta mała kukła
12754 51 | chrześcijanie.~Petroniusza zaniepokoiły te słowa, wydało mu się
12755 69 | nieznani ludzie. Dzielnica była zaniepokojona, a miejscami zbierały się
12756 74 | pogodą, po czym rzekł:~- Zaniesiesz swemu panu jedną z waz moich,
12757 60 | uczynisz. Każdego trupa niech zaniosą do próby, bo przyszły rozkazy,
12758 21 | będzie w domu, porwę ci ją i zaniosę, dokąd chcesz.~Winicjusz
12759 26 | dobry, choć pogański. Ot, zaniósłbym im "dobrą nowinę". Ale ja
12760 34 | każe inaczej.~- Ja wiem. Zanosi je zwykle pronuba dopiero
12761 Epi| ze łzami w oczach, on zaś zanuci im epinicium, po którym
12762 74 | Śpiewacy na jego skinienie zanucili nową pieśń Anakreonta, a
12763 32 | i co chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.~- Czy mam
12764 1 | z zadowoleniem i począł zanurzać się w wannie, wychlustywając
12765 23 | z wodą, w której Glaukus zanurzał od czasu do czasu gąbkę
12766 2 | wyrwaną trzciną w ręku, którą zanurzała kiścią w wodzie i skrapiała
12767 36 | chwili, gdy zachodzące słońce zanurzało się w topieli. Łatwo znajdowały
12768 28 | a następnie do Achai, i zanurzyć się w życiu rozkoszy i szalonych
12769 8 | potrzeby cezara, bał się jednak zaofiarować z tym swej pani, nie będąc
12770 60 | trudności, wszyscy bowiem zaopatrzeni byli w odpowiednie tessery,
12771 22 | również mieszkania, niektóre zaopatrzone w drewniane drzwi, inne
12772 19 | panie, rozpytać dokładnie i zaopatrzyć się w owe znaki, jeśli okażą
12773 7 | i on na prośbę Pomponii zaopiekuje się tobą, nic ci nie grozi
12774 17 | ich ofiary, która mogłaby zaoszczędzić mu tysiąc sestercyj. Lecz
12775 44 | dlatego, by się uwolnić od zapachów zalatujących od Subury i
12776 60 | trupy poznawać dopiero po zapachu, przez co powietrze, i tak
12777 71 | daleka i wieczór począł zapadać. Góry stały się purpurowe,
12778 52 | okopcone mury Palatynu nie zapadają się pod ziemię, a z nimi
12779 2 | skrzydeł w górę, to znów zapadając na opróżnione przez tłum
12780 45 | słychać było daleki grzmot zapadających się w gruzy dzielnic, po
12781 9 | środka ucieczki. Chwilami zapadała głucha cisza, pełna złudzeń
12782 45 | Czuwajcie!"~Chwilami jednak zapadało milczenie, jak gdyby wszyscy,
12783 56 | wygłodzonych umyślenie, o zapadłych bokach i krwawych oczach.
12784 19 | ruszysz się stąd, gdy zaś noc zapadnie, będziesz mi towarzyszył
12785 60 | twarze wybladłe, przerażone, zapadnięte i głodne, z oczyma zgasłymi
12786 36 | oczach, przecie widok ów zapalał ich nie tylko chęcią użycia
12787 21 | to niedowierzanie, jego zapalczywa natura mogła go była popchnąć
12788 14 | głęboko, jakkolwiek kochał je zapalczywie, był jednak pewien, że będzie
12789 29 | ślepą, właściwą mu energią i zapalczywością. Życie zaś samo zdawało
12790 14 | Powiedz mi szczerze - nie jak zapaleniec, który coś w siebie wmawia
12791 45 | tak dobrze, jakbyś go sam zapalił piorunem."~- Śpiesz się! -
12792 26 | odebrali wieści, że Semnonowie zapalili lasy na ich granicach, i
12793 43 | ogródku. Na pobliskiej wyspie zapaliło się widocznie vivarium leżące
12794 57 | dźwięk spiżu, a ciągle przez zapamiętałe ksykanie koników polnych.
12795 5 | mieściło mu się w głowie.~Zapamiętałość, dziedziczna w jego rodzie,
12796 50 | przysiągłem na Hades, że mu to zapamiętam. O panie, pomścij na nich
12797 57 | którym nie starał się nawet zapanować.~- Więc ona jest chrześcijanką? -
12798 4 | się żołnierze, przerażenie zapanowało w całym domu. Rodzina wnet
12799 53 | strąci w przepaść Nerona i zapanuje nad światem... Jeszcze patrzyli
12800 23 | Głupi by odgadł, choćbym się zaparł. Ale przemocą nie będę jej
12801 27 | do serca miłość ziemską zaparła się Chrystusa...~Piotr zaś
12802 27 | odpowiedział:~- Po trzykroć się Go zaparłem, a jednak przebaczył mi
12803 46 | Opowiadano o niezmiernych zapasach zboża i odzieży, które miały
12804 7 | uderzyć w ten dom lub pułap zapaść się na głowy biesiadników.~
12805 7 | atleci, by dać gościom widok zapasów.~I wnet poczęli się zmagać.
12806 31 | nieruchome, jakby zasłuchane i zapatrzone w to, co działo się na wodzie.
12807 53 | pobladłe ze wzruszenia.~Piotr, zapatrzony w widzenie, modlił się jeszcze
12808 21 | świat w dodatku.~Byłby się zapatrzył i zapamiętał zupełnie, gdyby
12809 22 | nie rozdarł go w pierwszym zapędzie, tedy jest żywy, a jeśli
12810 64 | tyle, ile potrzeba było do zapełnienia następnych widowisk, które
12811 51 | kominów, jakimi były jeszcze zapełnione Karyny, lecz on rozkazał
12812 7 | gdy zaczęła dziękować i zapewniać go, że Pomponia pokocha
12813 19 | szczędząc pochwał kucharzowi i zapewniając, że postara się go od Winicjusza
12814 29 | gdzie znalazła schronienie, zapewniał go jednak, że starsi otoczyli
12815 49 | nadużyciom. Koczujące życie zapewniało bezkarność rzezimieszkom,
12816 24 | żądają od niego żadnych zapewnień, tak jak gdyby byli pewni,
12817 1 | dyktandem - i powodzenie jej zapewnione.~- Twoich sprawek tam nie
12818 31 | wyciągnęła doń ramię prosząc, by zapiął jej rozluźniony naramiennik,
12819 7 | lekkie fałdy, po czym Akte, zapiąwszy jej perły na szyi i dotknowszy
12820 7 | dziesiąty odpowiedź Mopsusa na zapieczętowany list prokonsula. Tuliusz
12821 47 | spotniałe twarze i ryczące, zapienione wargi. Rozszalała fala wnet
12822 72 | dziękując cezarowi za wyrok i zapisując mu część mienia, aby resztę
12823 14 | Tygellinus umilkł i tylko zapisywał sobie w pamięci tych senatorów
12824 19 | zwodzę, tedy ci powiem, zapłać mi wówczas dopiero, gdy
12825 57 | na mieście. Stróże, raz zapłaceni, wprowadzą, kogo zechcę.~-
12826 21 | kiedykolwiek, lecz teraz, gdyś mi zapłacił, nie możesz mnie posądzać,
12827 17 | jednakże ludziom takim zapłaciłby za ich usługi, pod warunkiem,
12828 74 | raz pod drzwiami zziębłe i zapłakane dziecko Afrodyty: zabrał
12829 56 | w których każdym ruchem zaplątywał silniej ręce i nogi. Tymczasem
12830 2 | Ligii, słuchała zmieszana i zapłoniona, nie śmiąc oczu podnieść.
12831 4 | Oczy Pomponii i Ligii znów zapłynęły łzami; Aulus jeszcze raz
12832 17 | owieczki jego i jeśli nikt nie zapobieży zdradzie, jeśli nikt nie
12833 49 | Prawda!... Wśród tych trosk zapominam i ja, kim jestem.~To rzekłszy
12834 33 | niech ją zapytam, czy mi złe zapomni i czy dobre ze mną podzieli.~
12835 51 | koryncka, to może Nero naprawdę zapomniałby urazy. Na Polluksa! I pomyśleć,
12836 7 | zakładniczką, ale dziewczyną zapomnianą przez swój naród. Nie broni
12837 61 | stojące gdzieś na pustkowiu i zapomniane. Chodziło im już tylko o
12838 73 | Odpowiem ci tylko, żeśmy zapomniani, i niech ci to wystarczy
12839 68 | najszczęśliwsi ci, o których zapomniano. Niech Fortuna będzie wam
12840 73 | pamiętać. Wy zaś nie tylko nie zapomnieliście o mnie, ale chcecie mnie
12841 14 | słońca w Baiae. - A potem zapomnienia w Grecji.~- W ojczyźnie
12842 52 | jeno łzy, żyła bowiem w zapomnieniu i w bólu, o tyle tylko cierpiana,
12843 28 | przyjście Chrystusa było zapowiadane od całych tysięcy lat przez
12844 63 | zmęczony przelewem krwi, zapowiedziano mu więc nowe rozdawnictwo
12845 19 | biblioteki wsunął się cicho nie zapowiedziany przez nikogo Chilon, służba
12846 16 | Ludzi znajdę dziś jeszcze i zapowiem im, że od jutra wieczór
12847 13 | Chilonie, jesteś wielki!~- I zapoznany! - dodał melancholicznie
12848 51 | bogowie dadzą ci, panie, czego zapragniesz. - Weź i ten krater - rzekł
12849 2 | zbliżywszy się począł go zapraszać do gry w piłkę. Za chłopcem
12850 74 | niewolnicy rozbiegli się zapraszając wszystkich bawiących w Cumae
12851 39 | Tak, droga. Będziemy ich zapraszali w dom nasz lub sami jeździli
12852 7 | poczesne miejsca, więc i ją zapraszano czasem do stołu cezara.
12853 71 | odchodzili mówiąc sobie: "Zaprawdę, ten nie mógł być niesprawiedliwy."~
12854 23 | Zaliś ty myślał, że ja się zaprę, iż chcę pozostać dlatego,
12855 2 | południowym prandium, Petroniusz zaproponował lekką drzemkę. Według niego
12856 30 | Ukarz go za to, panie, i nie zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus
12857 1 | wodą, albowiem Petroniusz zaprosił go do kąpieli.~- Ach, nie
12858 35 | szczęśliwy - odrzekł Winicjusz. - Zaprosiłem cię do siebie umyślnie,
12859 65 | którą ciebie przed innymi zaproszę.~- Ucztę weselną? Jaką? -
12860 51 | jakkolwiek dziwiło ich, że został zaproszony, odsuwali się jeszcze od
12861 32 | ów pokazał mu listę osób zaproszonych do Ancjum, którą rano przyniósł
12862 32 | Gdyby mnie nie było między zaproszonymi -odpowiedział Petroniusz -
12863 25 | za rękę i rzekła: "Pójdź, zaprowadzę cię!" I wiodła go w światłość.~
12864 11 | schronił, dokądby ją mógł zaprowadzić? Nie, niewolnik nie zdobyłby
12865 43 | Ligii i za swój niepokój, zaprowadziłby panowanie sprawiedliwości
12866 56 | Pamiętasz, panie, że to ja zaprowadziłem. cię do Korneliuszowej winnicy,
12867 4 | wzruszeniu.~Tymczasem Pomponia zaprowadziwszy Ligię do cubiculum poczęła
12868 7 | miał ciemne, utrefione modą zaprowadzoną przez Othona, w cztery rzędy
12869 36 | naśladować Dionizosa, było co zaprząc do pochodowych wozów. Prowadzili
12870 32 | boleć cudzy ból i by miał zaprzątać swą uwagę jednym nędznym
12871 29 | głupcem, że niepotrzebnie zaprzątał sobie głowę rzeczami, które
12872 18 | Poppea, ale cezara umysł zaprzątnięty jest czym innym; zresztą,
12873 20 | trzeba by być chyba ślepym i zaprzeć się własnego rozumu, by
12874 74 | jak niebo oczy i poczęła zaprzeczać ruchem głowy.~- Jestem,
12875 39 | kłamcami, a potem dopiero zaprzeczy naszym świadectwom." Lecz
12876 17 | zali sam słyszałeś Glaukusa zaprzedającego braci?~Chilo zrozumiał,
12877 16 | Chilonem z obawy, żeby nie zaprzestał poszukiwań, ów zaś zmiarkowawszy
12878 27 | zupełnego upadku i póki nie zaprzesz się Zbawiciela. Bóg umarł
12879 18 | wiciokrzew nimf i bachantek, wozy zaprzężone w tygrysy, kwiaty, tyrsy,
12880 62 | wspaniałej cyrkowej kwadrydze, zaprzężonej w cztery białe rumaki, przybrany
12881 2 | pobytu Winicjusza w domu zaprzyjaźnił się był z nim nadzwyczajnie,
12882 65 | otwarcie, że Petroniusz, lubo zaprzyjaźniony z nim, począł się mieć na
12883 23 | tym ludziom - choćby im zaprzysiągł, że wróci Ligię Pomponii
12884 50 | zwyciężyć. I od tej chwili zaprzysięgła jej zgubę.~- Panie - rzekła -
12885 12 | powietrzu, a na egidę Zeusa, zaprzysięgnie natychmiast, że tak było.~
12886 45 | Chilon nie radzili się na nią zapuszczać. Ogień nie objął wprawdzie
12887 73 | na niej Ursusa w łodzi, zapuszczającego sieć w jasne tonie. Żona
12888 48 | mnie nie obmył, ale o to zapytaj Piotra, czym mu przed chwilą,
12889 48 | było chwili sposobnej ni na zapytanie, ni na odpowiedź. Tak było
12890 35 | wyślę niewolnika z listem i zapytaniem o ciebie. Pozdrawiam cię,
12891 31 | obojętnie i dopiero wręcz zapytany odrzekł:~- Ja sądzę, panie,
12892 56 | po sobie ze zdziwieniem, zapytywały się wzajem, co za widowisko
12893 56 | spotkać mogło. Niektórzy, zapytywani o Ligię przez Winicjusza,
12894 40 | okrzyki zachwytu, Petroniusz zapytywany wzrokiem przez cezara rzekł:~-
12895 32 | miasteczkach, brząkać w sistry i zarabiać na chleb wróżbiarstwem albo
12896 Epi| wędrowny śpiewak będzie zarabiał na chleb powszedni, a miasta
12897 11 | Natomiast będąc człowiekiem zaradnym i mając mimo wczorajszego
12898 7 | jak wszyscy z jego rodziny zarastał na czerwono. W jego silnie
12899 60 | zaraz wynosić - rzekł - bo zaraza najbardziej szerzy się przez
12900 49 | lękliwsi przewidywali wielką zarazę.~A miasto płonęło ciągle.
12901 62 | chrześcijanami, a zarazem zapobiec zarazie, która z więzień rozchodziła
12902 15 | ogóle małomówni, on jednak zaręcza, że byle dotarł do starszych,
12903 16 | nie przestając wprawdzie zaręczać za niezawodny skutek poszukiwań,
12904 57 | Naprzód Glaukus lekarz zaręczał za życie Ligii, jakkolwiek
12905 42 | rozkazu cezara, to któż może zaręczyć, że i ludność nie zostanie
12906 63 | pokazać się ludowi, i zarazem zaręczył, że ukrzyżowany niewolnik
12907 22 | mógłby w ciągu jednego roku zarobić miliony sestercyj, albowiem
12908 71 | założył, i myślał, że dobrze zarobił na spoczynek. I on także
12909 27 | zakupił na targu za własne zarobione pieniądze, w Winicjuszu
12910 58 | dźwigających krzyże na ramionach. Zaroił się od nich cały amfiteatr.
12911 35 | atrium Winicjuszowego domu zaroiło się od ludzi. Biegli zdyszani
12912 53 | następnie idąc wśród wądołów zarosłych trzciną, dostali się do
12913 12 | gorączką; nie ogolony rano zarost powlókł ciemnym pasem jego
12914 43 | Może pomdleli od dymu i żarów" - pomyślał Winicjusz.~I
12915 37 | mocniej. Wkrótce jutrzenka zaróżowi morze - i śpi wszystko naokół,
12916 13 | oblała się rumieńcem, który zaróżowił nawet jej uszy i szyję.~-
12917 44 | ginący gród światowładny. W zaróżowionych przepaściach nieba świeciły
12918 58 | towarzyszów. Tam pito wino, żartowano z Chilona i szeptano dziwne
12919 1 | jak młoda sardynka?~- Nie żartuj, Petroniuszu, a jeśli cię
12920 2 | wieczornego chłodu i nie żartujcie z Libityną...~- Nie - odrzekł
12921 30 | Silniejszy od Krotona? Chyba żartujesz? Kroto był najsilniejszy
12922 1 | może, że ma słuszność. Moje żarty nie przeszkadzają mi też
12923 2 | rozwianym, trochę zdyszana i zarumiepiona.~Lecz w ogrodowym triclinium,
12924 66 | zmagających się ze sobą sił. Tur zarył się również, jak człowiek,
12925 66 | zwierzę za rogi. Stopy jego zaryły się wyżej kostek w piasek,
12926 12 | ciemnym pasem jego silnie zarysowane szczęki, włosy miał w nieładzie
12927 49 | słupy skier. Lecz z wolna żarzące się w głębi zgliszcza poczęły
12928 46 | świecące różowo na kształt żarzących się węgli. Wreszcie za czasów
12929 58 | począł się bić w piersi.~Wtem zarządca ławek zbliżył się ku Apostołowi
12930 38 | kochać! Stary Menikles, który zarządza tu willą, posadził na łąkach
12931 17 | przybyłem tu z Koryntu, gdzie zarządzam gminą chrześcijańską...
12932 25 | widocznie świeżo dorzucono na zarzewie, strzelały jasnym płomieniem
12933 56 | zaś drgał czas jakiś jak zarżnięty wół i kopał nogami piasek,
12934 58 | zawładnęły sercami tłumów. Jedni zarzucali im małoduszność i tchórzostwo,
12935 71 | chwila nadeszła.~Lecz Paweł zarzuciwszy na ramię zasłonę Plautylli,
12936 25 | Ognisko na wysokim trzonie żarzyło się już słabiej, ale rzucało
12937 25 | zupełnie. Pieńki oliwne żarzyły się leniwie pod różowym
12938 5 | sam rozumiał, że wyznawca zasad Zenona z Citium inną powinien
12939 24 | wprowadził go umyślnie w zasadzkę. Pomyślał przy tym, że chrześcijanie
12940 26 | moja rzecz słuchać. Tu oczy zasępiły mu się i po chwili dodał:~-
12941 2 | mając wybitą rękę nie mogłem zasiadać do wspólnego stołu. Dopiero
12942 29 | Kwirytów, wyzwoleńcy, którzy zasiadają w senacie. Na Kastora! dość
12943 7 | względami. Do stołu jego zasiadała najróżnorodniejsza mieszanina
12944 11 | wilczym tłuszczem, a potem zasiadła, jako żona, na owczym runie,
12945 4 | błogosławiliśmy zawsze dzień, w którym zasiadłaś przy naszym ognisku.~To
12946 57 | Pokazałem się tam umyślnie i zasiadłem nawet do kości. U Anicjusza
12947 10 | Winicjusza i Ligii miał zasiąść Petroniusz i Chryzotemis.~
12948 20 | grobie widziała aniołów, oni zasię przybieżawszy raz wtóry,
12949 49 | byłaby wyrokiem i na nią, zasięgała zdania swych powierników
12950 1 | Petroniusz.~- Właśnie przyszedłem zasięgnąć twej rady - odpowiedział
12951 45 | podziemiu, a w najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.~- Masz
12952 22 | przeciw ulicznej hołocie i tym zaskarbi sobie nowe łaski. W duszy
12953 66 | czerwoną chustkę, a na ów znak zaskrzypiały wrzeciądze naprzeciwko cesarskiego
12954 27 | tkaniny, zwanej cilicium, zasłaniał mu część twarzy. Kryspowi
12955 42 | Arycji szedł pod górę, która zasłaniała całkowicie widnokrąg i leżące
12956 42 | akweduktów i nic już nie zasłaniało widoku.~- Ze szczytu zobaczę
12957 5 | to będzie pomszczoną i zasłoniętą przez śmierć od hańby. Wierzył,
12958 32 | się czuła pokrzywdzona, zaślubi ją i w ten sposób wynagrodzi
12959 3 | naszymi wazami, byśmy mieli zaślubiać ich córki. Strzeż się ostateczności.
12960 30 | podarek ludzkości.~- W Egipcie zaślubię też Lunę, która jest wdową,
12961 21 | wzniesione ku Apostołowi, twarz zasłuchaną i zachwyconą. W płaszczu
12962 31 | stały nieruchome, jakby zasłuchane i zapatrzone w to, co działo
12963 21 | zebranego tłumu i Ligii, zasłuchanej całą duszą w słowa starca
12964 20 | starzec mówił dalej do tych zasłuchanych ludzi, że mają być dobrzy,
12965 13 | Petroniusz - bo utoniemy w twych zasługach, cnocie, mądrości i wymowie.
12966 2 | ulic i perystylach, nie zasługiwali w jego oczach na miano ludzi.~
12967 17 | powiedz temu bratu, czy zasługuję na wiarę i ufność, a potem
12968 32 | odszedł bez nagrody, na jaką zasługujesz, każę ci dać trzysta rózeg
12969 57 | podziękowano mi tak, jakem zasłużył?~- Boś obrał złą chwilę.~-
12970 74 | którzy przedtem jeszcze zasłużyli na naganę i karę. Cytarzystom
12971 64 | zanim wyrósł na męża, już zasłynął między Ligami. Stanowiły
12972 36 | dziwy o krajach, o których zasłyszeli w czasie dalekich wypraw,
12973 27 | brata kazałby na śmierć zasmagać batami lub zesłałby go na
12974 Epi| Szyję ci chwycą w widły i zasmagają cię na śmierć, a ciało wrzucą
12975 29 | się ani myśli, że Ligię zasmuca, ani żalu, który się z tej
12976 28 | takiego, co by ją mogło zasmucić i obrazić. Tak, Kaju! Zmieniono
12977 33 | greckie.~Winicjusz, jakkolwiek zasmucił się, że Piotr, któremu był
12978 30 | Rzymie, że cezar widząc zasmucone twarze obywateli, powodowany
12979 66 | ostatniej chwili jak o spokojnym zaśnięciu, a inna pójść patrzeć na
12980 2 | brązu łania pochylała swą zaśniedziałą od wilgoci, zielonawą głowę
12981 40 | złym smakiem, a wreszcie zaspakajać potworne zachcenia cezara,
12982 51 | dzisiaj?~- Niechaj zaczeka. Zaśpiewa nam przy obiedzie hymn do
12983 41 | że z tym, co wam na próbę zaśpiewałem, mogę wystąpić publicznie
12984 1 | zechcesz mnie posłuchać, zaraz zaspokoję twoją ciekawość. Historia
12985 31 | całych prowincji szły na zaspokojenie szalonych pomysłów, lecz
12986 28 | lekarstwem, ale mógłbyś nas nie zastać. Pomyśl jednak, czy w takim
12987 43 | tak, jak wieść o pożarze zastała go w willi cezara. Lecz
12988 28 | nieprędko wrócę, więc w domu zastałem nieład, pijanych niewolników
12989 24 | zrozumiane było jako rozkaz i zastało raz na zawsze w Chilonowej
12990 29 | człowiekiem rozumnym i nieraz zastanawiał się nad duszą ludzką i nad
12991 16 | tylko roztropność i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem,
12992 19 | Muszę się kiedyś nad tym zastanowić. Tymczasem chwała ci, Hermesie,
12993 15 | Chilonowi robotę i po chwili zastanowienia odszedłem.~Działo się to
12994 32 | lub szkodę. Po dojrzałym zastanowieniu Petroniusz ułożył sobie
12995 28 | co do moich niewolników zastanowiła mnie jedna rzecz. Przebaczenie,
12996 26 | to uczynić, ale pierwej zastąpię Ursusa.~I wziąwszy kubek
12997 12 | by nie być zmuszoną do zastąpienia jej w jego domu. Lecz następnie
12998 23 | tchnieniem do tego stopnia, że zastąpiło ono dla niej dom, rodzinę,
12999 56 | strzeżony, ponieważ dawne straże zastąpiono nowymi, którym nie wolno
13000 31 | uderzona.~Ucztę więc kazał zastawić na olbrzymiej tratwie zbudowanej
13001 54 | posypującego popiołem stoły zastawione kosztownymi potrawami, i
13002 51 | oczyma spoczęli przed stołem zastawionym złotymi naczyniami. Usługiwały
13003 48 | ale przez otwór, który zastępował okno, widać było oświecone
13004 28 | w ubogiej izbie, która zastępowała im zarazem kuchnię i triclinium,
13005 7 | dialogów, w których dziwactwo zastępowało dowcip. Za czym słynny mima,
13006 33 | przychodzę do was, bo wy Ligii zastępujecie ojca i matkę, i mówię wam:
13007 55 | Znalazłszy puste łoże i zastygłe ciało Sylwii, zemdlała,
13008 53 | trzymano w larariach. W rysach zastygło mu zdumienie, jak gdyby
13009 32 | wpatrując się w niego, zasunął rękę pod łachman i drapał
13010 36 | dziwnie. Ogromna jego tarcza zasunęła się już do połowy za Janikulskie
13011 9 | ciemnego cubiculum przez zasuniętą nie dość szczelnie zasłonę
13012 2 | z kości słoniowej, którą zasuwa sobie w gardło: inni posługują
13013 20 | Wniebowstąpiemia obłoki poczęły zasuwać się pod stopy Zbawiciela
13014 36 | krwią i w miarę jak słońce zasuwało się coraz bardziej za wzgórze,
13015 64 | stopniowo zmieniał się w jakieś zaświatowe, spokojne oddanie się woli
13016 40 | wyroku; tylko twarz Tygellina zaświeciła radością. Winicjusz natomiast
13017 17 | I nagle szczęśliwa myśl zaświtała mu w głowie.~- Słuchaj,
13018 13 | najmędrszy z umarłych, Ulisses, zasyła przeze mnie najmędrszemu
13019 58 | lasu słabsi poczęli też już zasypiać snem wiecznym.~
13020 39 | najmożniejszych nie wie, czy zasypiając wieczorem, nie zbudzi się
13021 68 | chodzić o własnej mocy, zasypiała wśród ciszy ogrodowej, on
13022 58 | chrześcijan, warczały łopaty zasypujące ziemią doły, w które wstawiano
13023 31 | zasłony.~Lecz w tej chwili zaszeleściły liście pobliskich mirtów;
13024 1 | pomoże - nie pomoże, ale nie zaszkodzi. Jeśli ludzie składają jeszcze
13025 24 | że gdyby dłużej został, zaszłoby znów coś niespodzianego,
13026 7 | zaś mówił dalej z oczyma zaszłymi mgłą: - Boska moja! Kochaj
13027 46 | żołnierze burzą domy nie dla zatamowania ognia, ale dlatego, aby
13028 44 | rozlewał się po równinach, zatapiał doliny, szalał, huczał,
13029 29 | odblaskiem purpury, jak oczy zatapiały się stopniowo we mgle. Razem
13030 40 | prokurator i nudził cię zatargami z miejscowym areopagiem.~-
13031 Epi| dzisiaj maleńka kapliczka z zatartym nieco napisem: "Quo vadis,
13032 20 | dlatego że ze starości zatęchło." I obok gniewu doznał jakby
13033 55 | rzucił się na starą Sylwię i zatkał jej usta, drugi zaś, chwyciwszy
13034 21 | kieskę, którą w jego oczach zatknął za pas, wychodząc z domu,
13035 14 | przeto gdy zdjęto cyprys zatknięty na znak żałoby przed Palatynem,
13036 42 | musiał zwolnić z powodu zatłoczenia drogi. Obok pieszych, z
13037 45 | ulice mogły być zupełnie zatłoczone ludźmi i ich rzeczami. Chilo
13038 43 | zrzucił z siebie tunikę, która zatlona od iskier, poczęła go palić
13039 16 | Najmij więc ludzi, którzy go zatłuką kijami, ja ich zapłacę.~-
13040 2 | może ich od razu pomieścić Zatoka Neapolitańska.~Lecz dalsza
13041 73 | piszę, widzę naszą spokojną zatokę, a na niej Ursusa w łodzi,
13042 52 | widziano. Cezar zapragnął zatopić wspomnienia pożaru w krwi
13043 64 | oderwany na wpół od życia, zatopiony zupełnie w Chrystusie, nie
13044 45 | ziemskich miłości, albowiem Pan zatraci tych, którzy więcej niż
13045 5 | tracić; Petroniusz dawno zatracił ten zmysł, który złe od
13046 1 | przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie tego, co jest godziwe
13047 27 | przestrachem, że ten wyrok zatraty, który nad nim wisi, zamiast
13048 26 | nieudanych próbach olbrzym zatroskał się wielce i rzekł:~- Ej,
13049 23 | cierpienia. Ursus, ze swoją zatroskaną, a zarazem groźną twarzą
13050 27 | na bagno, którego wyziewy zatruły ci duszę. Mogłaś ofiarować
13051 5 | wiem, że ta woda nie jest zatruta, i piję ją spokojny. Wino
13052 46 | wody zostały w wodociągach zatrute i że Nero chce zniszczyć
13053 59 | ludzkiego.~- Nieprawda!~- I zatruwacze wód. ~- Nieprawda!~- I mordercy
13054 14 | nieprzyjaciół rodu ludzkiego, do zatruwaczy fontann i studzien, do czcicieli
13055 36 | płomień. A od tych myśli zatrwożyło się jego apostolskie serce
13056 56 | wszystkich językach. Amfiteatr zatrząsł się od wrzasków. Rozdrażniane
13057 71 | znaki widome, po których nie zatrze się przez wieki śmierć Apostoła.
13058 45 | przekonaniu, że wnet ziemia zatrzęsie się w posadach i z jej czeluści
13059 41 | cezar bierze znów formingę. Zatrzymaj oddech, słuchaj i roń łzy.~
13060 37 | Piszę z Laurentum, gdzie zatrzymaliśmy się z powodu upału. Otho
13061 39 | nieruchome, jakby również zatrzymały dech w piersiach...~Nagle
13062 54 | miał - witaj, ale mnie nie zatrzymuj, gdyż śpieszę się do przyjaciela
13063 8 | przejdzie. Żołnierze nie zatrzymują wychodzących. Przed łukiem
13064 71 | miasto.~Po drodze ludzie zatrzymywali się ze zdziwieniem na widok
13065 24 | dzielnicy - inaczej bowiem zatrzymywaliby nas ustawicznie, aby całować
13066 62 | i cezara. Gromady widzów zatrzymywały się przed pojedynczymi masztami,
13067 24 | potrafisz." Tak rozmyślając zatulał się coraz mocniej w swoją
13068 52 | poczytywał ją za zaciekłość i zatwardziałość w zbrodni. Szał ogarnął
13069 32 | dobroczyńców? Zali nie byłoby zatwardziałością nie zapytać o nich, nie
13070 38 | Linusa nie stał na wąskim zatybrzańskim zaułku i w dzielnicy zamieszkałej
13071 74 | do śmierci ochotę. Rzym zatyka uszy słuchając ciebie, świat
13072 14 | Diodor mieli wprost rozkaz zatykać usta cezarowi, gdyby podnosząc
|