1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
13073 57 | dzierżawcy, któremu mógłbyś zaufać?~- Tak jest! Mam! Tak! -
13074 48 | choćby w tej chacie fossara. Zaufaj mi i zaufajcie mi wszyscy.~
13075 48 | chacie fossara. Zaufaj mi i zaufajcie mi wszyscy.~Ligia słuchała
13076 24 | Winicjusza - ratuj mnie! Tobiem zaufał, wstaw się za mną... Twój
13077 50 | więc pokochałem Glaukosa i zaufałem mu. Dzieliłem się z nim
13078 23 | policję, ale że nie mając zaufania i do niego także, chcą zabezpieczyć
13079 43 | mógł posuwać się dalej ku zaułkowi, na którym stał dom Linusa.
13080 2 | przyjaciela, towarzysza i zausznika.~Lecz Petroniusz był nadto
13081 17 | oprócz tego obiecywał innemu zausznikowi cesarskiemu, Winicjuszowi,
13082 57 | znali na poezji?~- Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano
13083 69 | wielką. Winicjusz i Ligia zauważyli też, że włosy jego pobielały
13084 57 | również cicho:~- Ty wszystko zauważysz!... Wiem!... Przerobię!...
13085 18 | nam w jakikolwiek sposób zawadzą. Biedny Torkwatus Sylanus
13086 57 | skazać na śmierć, jeśli ci zawadzam, ale mnie nią nie strasz,
13087 51 | rzekł - cuchniesz winem i zawadzasz mi.~I tak mówiąc wbił mu
13088 1 | i czy bawiąc w Azji nie zawadziłeś o Bitynię?~Petroniusz był
13089 18 | dziwny przypadek. Oto teatr zawalił się nagle, ale wówczas,
13090 27 | bogdajby ściany tego domu były zawaliły się na głowę twoją pierwej,
13091 43 | miejscach zupełnie nimi zawalona, a koło Naumachii Augusta
13092 42 | Bliższa znajomość, jaką zawarł z Apostołem w czasie choroby,
13093 7 | odpowiedzieć na pytanie w liście zawarte. Niewolnik przespał noc
13094 23 | duszę świata. Winicjusz zbyt zaważył w jej, losach i zbyt się
13095 32 | zobowiązanym, bo przecież zawdzięcza jej życie. Tu przypomniał
13096 35 | Powiem im jutro, że tobie zawdzięczają wolność, aby ci byli wdzięczni
13097 32 | Chrystusa, któremu i sam życie zawdzięczam.~- Będę służył, panie, Jemu
13098 32 | zaraz nazajutrz poszedł zawiadomić o tym Winicjusza.~Lecz ów
13099 71 | mi tylko zasłony, którą zawiążą mi oczy w chwili, gdy będę
13100 71 | ramię zasłonę Plautylli, aby zawiązać sobie nią oczy, wzniósł
13101 2 | chłopcu opaskę z oczu, którą zawiązał Eros, bo inaczej rozbije
13102 21 | Fortuna, jak wiadomo, ma zawiązane oczy, więc nie widzi nawet
13103 13 | wiedz, że gdyby ci zginęła zawiązka od obuwia, potrafiłbym odszukać
13104 13 | obuwia, potrafiłbym odszukać zawiązkę lub tego, który ją na ulicy
13105 19 | dlaczego pozwalają cnocie zawiązywać sobie ręce? Muszę się kiedyś
13106 62 | go i pod wodzą Scewinusa zawiedli na Palatyn.~Cezar udał się
13107 19 | chwilową słabość i rzekł:~- Nie zawiedziesz się na mojej wspaniałomyślności,
13108 44 | zarazem przyległe budynki zawierające beczki smoły, którą smarowano
13109 49 | urzędy siłą rzeczy były zawieszone, a zarazem brakło na miejscu
13110 20 | ujrzał na kamieniu giezło i zawijacze, ale ciała nie znalazł.~
13111 29 | linii, wolnych od wszelkich zawikłań. Tymczasem co innego było
13112 25 | że gdyby ktoś siedemkroć zawinił, to siedemkroć należy mu
13113 52 | lecz gdy wszystkie sposoby zawiodą i zgaśnie ostatnia iskra
13114 35 | w domu lat dwadzieścia, zawiodę jutro do pretora, by ich
13115 54 | co śmierć!~- Nad Augustą zawisła kara Boża - odpowiedział
13116 21 | siła miecza i pięści, która zawładnęła światem, zawsze nim władać
13117 58 | głęboka uraza i oburzenie zawładnęły sercami tłumów. Jedni zarzucali
13118 19 | chwyciwszy za rogi, może go zawlec, dokąd chce.~- Oj! - zawołał
13119 39 | niepożytym, niepodległym zmianom, zawodom, zdradzie i nawet śmierci.
13120 71 | potykałem się, wiaręm zachował, zawodum dokonał, na ostatek przeznaczon
13121 31 | widząc, że nie może iść w zawody ani z Petroniuszem, ani
13122 32 | moc." Gdzież nasza moc?~- Zawołaj sobie Chilona. Nie mam dziś
13123 55 | poczęli zaciskać. Dziecko, zawoławszy raz matki, skonało łatwo.
13124 48 | odpowiedzieli: - I z tobą.~Po czym zawrócili obaj na prawo ku wzgórzom.
13125 2 | nie byle głowa!~ ~Po czym zawróciwszy w miejscu, uciekła, jak
13126 27 | czując płomień w żyłach i zawrót w głowie. Lecz to była kropla,
13127 11 | Winicjusz byłby niechybnie zawrzał na jego widok i dopuścił
13128 56 | zwierza. Lud rozgniewał się. Zawrzały tysiące głosów: niektórzy
13129 2 | walkę między dziewczęcym zawstydzeniem a chęcią odpowiedzi - i
13130 5 | postępek jest szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę,
13131 57 | gniewu Merkurego, którego zawstydzilibyście złodziejstwem. Potrzeba
13132 31 | długich rzęs spojrzenie jakby zawstydzone i potrząsnęła swą złotą
13133 6 | stał przed nim upokorzony, zawstydzony i wściekły.~- Stalową masz
13134 59 | nie wiem co i boję się. - Zawszem był pewny, że to są czarownicy.
13135 1 | zanieść do Plaucjusza.~- Zawsześ mi był miły - odrzekł na
13136 57 | jest jakby walka, w której zawziąłem się zwyciężyć, to jest jakby
13137 32 | Winicjusza tyle było zimnej zawziętości, iż ani chwili nie mógł
13138 56 | walka poczynała być krwawą. Zawziętsi zapaśnicy rzucali tarcze
13139 56 | milczeniu. Twarze miały wyraz zawzięty.~Wtem prefekt dał znak:
13140 17 | wszystko, czego od nich zażąda, wierząc, że mąż tak święty
13141 53 | przez gromadę do Apostoła i zażądać od niego ratunku, lecz nagle
13142 55 | Idź do świątyni Westy i zażądaj, aby virgo magna znalazła
13143 17 | wszystko, czego od niego zażądam." Dalsze rozmyślania przerwał
13144 56 | biegały wokoło, szczekając zażarcie, jakby goniły jakiegoś niewidzialnego
13145 57 | kochanka! Ty, Augusto, naprzód zazdrościłaś piękności dziewczynie, a
13146 9 | między brwiami Augusty. Zazdrosna o własną urodę i o władzę,
13147 63 | zgubić wasze rozwódki, które zazdroszczą jej cnoty! - rzekł z nie
13148 35 | Ledy, przy czym spotniał i zaziębił się. Cały był mokry i klejki
13149 56 | opanowała jedna myśl, wyłączna i zaziemska, która jeszcze za życia
13150 41 | widzę Olimp. Jakiś wiatr zaziemski wieje na mnie; spostrzegam,
13151 53 | W szopie zamiast blasków zaziemskich migotały nikłe płomyki latarek
13152 39 | których usta kłamstwa nie zaznały. Sam już w to wierzył od
13153 1 | to doświadczona. Miłości zażyła dość przy dwóch pierwszych
13154 1 | duszę - wstawszy późno, zażywał, jak zwykle, kąpieli. Dwaj
13155 49 | ogłosiłby go niewątpliwie jako zbawczy, chodziło mu jednak o to,
13156 23 | deski lub wiosła wydaje się zbawieniem, tak i jemu wydawało się,
13157 24 | Winicjuszem i udzielić mu rad zbawiennych.~To rzekłszy stanął - gdyż
13158 61 | i prowadziła, jakby już zbawiona i święta, do wieczystego
13159 13 | niewolnicy, którzy chcieli zbiec z miasta, wiedzieli dobrze.
13160 42 | Ustrinum tak już było nabite zbiegami z Rzymu, że przez tłum trudno
13161 22 | zaczepiono, powiedzą, że chodzi o zbiegłą zakładniczkę cezara, w ostatnim
13162 13 | miastach, z ogłoszeniami o zbiegłej parze niewolników, z dokładnym
13163 28 | zwiedziawszy się o moim powrocie, zbiegli się, by mnie przywitać.
13164 33 | ciemnicy.~Tu brwi na czole zbiegły mu się w bolesną fałdę i
13165 15 | zamieszkujące pobrzeże Tybru. Zbiegną się ludzie z Baiae, Pompei,
13166 43 | to, co poprzednio mówili zbiegowie, że większa część tej dzielnicy
13167 Epi| Jakiż to zwyczaj? - spytał zbielałymi ustami Nero.~- Szyję ci
13168 29 | jeśli wkrótce wszystkie mi zbieleją.~Po czym nastało milczenie.
13169 32 | przerwał spostrzegłszy gniew zbierający się w brwiach Winicjusza
13170 13 | dwóch palców u prawej ręki zbieram na niewolnika-skrybę, który
13171 32 | mówmy o czymś ważniejszym. Zbierz uwagę i słuchaj mnie: opowiadałem
13172 56 | były lwy. Psy na ich widok zbiły się w jedną kupę po przeciwległej
13173 32 | Marcellus, i tak dalej! Co za zbiór hołoty i łotrów!... I powiedzieć,
13174 17 | znają. Ale jutro w Ostrianum zbiorą się w nocy bracia i siostry,
13175 20 | począł czynić na nim wrażenie zbiorowiska szaleńców, lecz także i
13176 10 | ją w domu niż iść w roli zbira do pałacu, żałował jednak
13177 42 | mieniący się różowo i krwawo, zbity w sobie, wydęty, gęsty i
13178 2 | zwieszał się spokojnie nad owym zbitym miastem świątyń. W środku
13179 7 | działać i na niego. Twarz mu zbladła. Nozdrza rozdęły mu się
13180 7 | dysząc rozgniatać ustami jej zbladłe usta.~Lecz w tejże chwili
13181 48 | Jam tego nie rozumiał i zbłądziłem, bo z oczu moich nie zdjęte
13182 51 | Tygellina."~I poczęto znów zbliżać się do niego. Lecz koniec
13183 43 | o kulach, krzyknął: "Nie zbliżaj się do mostu Cestiusza!
13184 2 | Plaucjusz.~Był to człowiek zbliżający się do wieczornych dni życia,
13185 9 | rozmowę przerwał szelest zbliżających się kroków i zanim Akte
13186 28 | zdać sobie sprawy, dlaczego zbliżam się jednak do niego tak,
13187 36 | jechał sam cezar, którego zbliżanie się zwiastował z daleka
13188 45 | śpiesznym i prawie do krzyku zbliżonym:~- Żałujcie za grzechy wasze,
13189 45 | lewo, ku wzgórzu. Na chwilę zbocze owego wzgórza przesłoniło
13190 20 | dodał:~- Schodzą się jak zbójcy, a przecie nie wolno im
13191 57 | wytężył wszystkie siły swej zbolałej duszy w modlitwie o litość
13192 49 | patrycjuszami i senatem, może mu zbraknąć podpory. Sami augustianie
13193 43 | razem z jego wszystkimi zbrodniami. Gdyby znalazł się mąż dość
13194 59 | Oni umierają tak, jakby zbrodniarzami byli ci, którzy ich na śmierć
13195 59 | umierają tak jak pospolici zbrodniarze? Nie! Oni umierają tak,
13196 64 | Rzymie nawet najgorszych zbrodniarzy; nie śmiał prawie modlić
13197 16 | wyznawały, nie była ani zbrodniczą, ani plugawą. Powstawało
13198 44 | można było wątpić, że jakieś zbrodnicze ręce podpalają miasto, gdy
13199 47 | dole wzburzenie rosło. Lud zbroił się w kamienie, w drągi
13200 56 | migocąc orężem i bogatymi zbrojami, po czym zatrzymali się
13201 49 | miejscu i dostatecznej siły zbrojnej, która mogłaby swawoli zapobiegać,
13202 27 | Chrystusowi czystą jak łza, zbrudziła się ziemskim uczuciem dla
13203 56 | wiecznie ku twej czci, ~Zbryzgała Trojan krew?~Do ciebie starcy
13204 33 | śpiewanie, cytry i wieńce, zbrzydł dwór cezara i nagie ciała,
13205 29 | i zmęczenie. Rozkosz mu zbrzydła i zostawiła tylko wyrzuty.
13206 30 | tym pomniku i o mnie.~- Zbudowałeś sobie już pomnik swymi wierszami,
13207 53 | trwożnym, aby z kości swych zbudowali fundament pod Syjon świata,
13208 47 | Statora, i świątynia Luny, zbudowana jeszcze przez Serwiusza
13209 49 | rozkoszne domy letnie i szopy zbudowane dla zwie-rząt. Pawie, flamingi,
13210 31 | zastawić na olbrzymiej tratwie zbudowanej z pozłoconych belek. Brzegi
13211 44 | drewnianych ruchomych amfiteatrów, zbudowanych przygodnie na rozmaite widowiska,
13212 39 | zasypiając wieczorem, nie zbudzi się z wyrokiem śmierci.
13213 53 | imię Chrystusa powiadam, iż zbudzicie się jako ze snu na szczęsne
13214 19 | Zbudził się dopiero, a raczej zbudzono go, gdy nadszedł Kroto.
13215 56 | patrzyli nań oczyma jakby zbudzonymi ze snu, nie odpowiadając
13216 Epi| Śmierć Windeksa i niezgoda zbuntowanych legij zdawały się jednak
13217 49 | któż mi zaręczy, czy nie zbuntują się przeciw mnie i nie ogłoszą
13218 38 | sam czytał swój poemat o zburzeniu Troi i począł narzekać,
13219 69 | była rozproszona, dzieło zburzone, Kościół, który przed pożarem
13220 24 | niewczesna pomoc z zewnątrz nie zburzyła mu radości. Chilo mógł dać
13221 51 | żołnierzem, by tracić czas na zbyteczne pytania. Słuchał z namarszczoną
13222 8 | szczęścia niż we wszystkich zbytkach i rozkoszach domu cezara;
13223 31 | służb, a przede wszystkim zbytkiem takim, żeby i wyobraźnia
13224 20 | Nakazywał im, by wyrzekli się zbytków i rozkoszy, miłowali zaś
13225 45 | Stworzyciela! Biada możnym! Biada zbytkownikom! Biada rozpustnym! Biada
13226 58 | otchłań... Sam nie wiem, jako zdam sprawę Panu z żywota mego,
13227 65 | aby pochwytawszy okruszyny zdań Petroniusza podawać je później
13228 66 | bezbronna, opuszczona, zdana na łaskę i niełaskę zezwierzęconych
13229 1 | górnym Egipcie, co mu się zdarza nie częściej jak raz na
13230 39 | sami dziwicie się; gdy się zdarzy niewiasta, którą zowiecie
13231 32 | nad sposobami.~Tymczasem zdarzyła się okoliczność, która,
13232 40 | przetrwa wszystkie inne. Nie zdawano już sobie sprawy, jakby
13233 20 | widać było ciemne postaci, zdążające ostrożnie ku piaszczystym
13234 20 | wędrowców za robotników zdążających do arenariów lub za bractwa
13235 21 | pusta. Przekup-nie jarzyn zdążali na otwarcie bram, prowadząc
13236 41 | wyjechawszy natychmiast, zdążę jeszcze zobaczyć pożar?~-
13237 54 | niedawno był powrócił. Zdążył jednakże wziąć już kąpiel
13238 70 | zwozili jarzyny do miasta, nie zdążyli jeszcze widocznie pozaprzęgać
13239 21 | Wolałbym nieść padlinę owcy zdechłej na krosty przed miesiącem -
13240 2 | zawołał Petroniusz - zdejm temu chłopcu opaskę z oczu,
13241 35 | i jak ręce mnie bolą od zdejmowania zwojów z kołków... Bo gdy
13242 48 | widocznie na wieczerzę.~Zajęta zdejmowaniem ryb ze sznurka i w przekonaniu,
13243 11 | tylko po to, by ją zgnieść, zdeptać i upokorzyć.~I podniecając
13244 16 | nie tylko mieć, ale mieć zdeptaną niewolnicą, a jednocześnie
13245 32 | niewypowiedziane obrzydzenie i chęć zdeptania tego dawnego pomocnika tak,
13246 7 | jednak usiłowała obu rękami zdjąć z siebie jego bezwłose ramię;
13247 21 | przed bramę, albowiem nie zdjęliśmy kapturów i ludzie patrzą
13248 23 | wszystkie klejnoty świata, więc zdjęło go zdumienie, trwoga, litość -
13249 48 | zbłądziłem, bo z oczu moich nie zdjęte jeszcze bielmo i dawna natura
13250 8 | chęć, by wrócić do sali, zdławić Winicjusza, a w razie potrzeby
13251 32 | się z tym Ursusem, który zdławił Krotona, niż tam jechać,
13252 66 | dość śmierci, dość mąk. Zdławione łzami głosy poczęły wołać
13253 34 | miejsca, w którym Ursus, zdławiwszy Krotona, rzucił się na Winicjusza. -
13254 7 | ów, równie pijany, począł zdmuchiwać złoty puder z jej włosów,
13255 60 | olbrzymią postać Ursusa.~Więc zdmuchnąwszy w tej chwili kaganek, zbliżył
13256 51 | począł chodzić wzdłuż kolumn zdobiących atrium, rozmyślając nad
13257 1 | Lizypp był cię widział, zdobiłbyś teraz bramę wiodącą do Palatynu,
13258 39 | Kilka różowych anemonów zdobiło jej włosy.~Winicjusz przycisnął
13259 29 | przejażdżek, zapanował ruch bogato zdobnych wozów. Czyniono już wycieczki
13260 19 | Krotona o wiele łatwiejszą do zdobycia.~Zasiadł więc z dobrą myślą
13261 11 | zaprowadzić? Nie, niewolnik nie zdobyłby się na to. Zatem nie uczynił
13262 45 | sądziłbyś, że barbarzyńcy zdobyli miasto i wyprawiają rzeź.
13263 Epi| nieśmiertelny!" Za nim niesiono zdobyte wieńce, nazwy miast, w których
13264 13 | rzekł Petroniusz - który zdobywa fortecę za pomocą worków
13265 35 | rzecz, jak ci ludzie umieją zdobywać wyznawców i jak ta sekta
13266 63 | teraz powiem więcej: oni zdobywają!~- Jak to? Jak to? - spytało
13267 43 | Winicjusz widział w życiu swoim zdobywane miasta, lecz nigdy oczy
13268 42 | powierzchni ziemi. Nawet w zdobywanych miastach, gdy rzeź i ogień
13269 23 | przestał być siłą napastniczą - zdobywczą i że jest jakby bezbronnym
13270 20 | zbyt wielka liczba osób nie zdołałaby się w samym hypogeum pomieścić.
13271 57 | chrześcijan zaledwie z połową zdołaliśmy się załatwić. Na to stary
13272 69 | drżące jego ręce zaledwie już zdołały unieść kij podróżny.~Więc
13273 35 | głosem ucieszyć. Ilekroć nie zdołam, wyślę niewolnika z listem
13274 2 | innym i nie mniemaj, że zdołamy się od tego wykręcić, chyba
13275 25 | rzymska natura nie była zdolną zdobyć się na uznanie dla
13276 73 | i energię. Uważano go za zdolnego do wszystkiego, a wiedziano,
13277 42 | wymordowana. Potwór był zdolnym i do takiego czynu. Więc
13278 73 | nie masz ni rozłączeń, ni zdrad, ni zmian, ni starości,
13279 17 | złość złość i jako zdrada zdradę, tak z jadu Judasza zrodził
13280 50 | powody. Glaukos lekarz nie zdradzał się z początku przede mną,
13281 14 | zamiast pomagać; będą was zdradzali. Źle nawet jest, że mnie
13282 5 | lecz najprawdopodobniej zdradziliby przed cezarem, jak dalece
13283 22 | mniemaniu, że Winicjusz został zdradzony i zamordowany skutkiem zmowy.
13284 29 | rozśmiał się i rzekł:~- Ach, zdrajco! Przez niewolników prędko
13285 20 | odkryły, wszyscy, z obawy zdrajców czy też chłodu, pozostali
13286 17 | swoich uczniów! Ale imienia zdrajcy nie mogę sobie w tej chwili
13287 56 | Drap sam siebie. Jeśli zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz,
13288 1 | rankami budzi się jakby zdrętwiały i bez możności zebrania
13289 62 | chwila ciszy. Dworzanie zdrętwieli. Chilo stał ciągle z wyciągniętym
13290 27 | zrazić, że ona jedna jest mu zdrowiem i radością, i wówczas serce
13291 15 | ciebie rybą. Donieś mi o swym zdrowiu, donieś o miłości, umiej
13292 61 | żywych i ciężko chorych od zdrowszych, zostały ukończone i gdy
13293 27 | przypodniósł się na swym zdrowym ramieniu i nagle złożył
13294 56 | wściekłości paszczę, by chwycić i zdruzgotać drzewce. Inne jęczały z
13295 2 | obowiązkowym tysiącu kroków zdrzemnąć się w czerwonym świetle,
13296 39 | opuścił mnie sen. Nieraz, gdym zdrzemnął ze znużenia, budziłem się
13297 35 | ocknąwszy się Petroniusz. - Tak! zdrzemnąłem się, bom noc spędził na
13298 14 | zachowaj nam swój głos!~Zdumieli się obecni, zdumiał się
13299 64 | za jego słodycz. Nieraz, zdumieni jego pogodą, wypytywali
13300 28 | wszystko, co cię spotkało zdumiewa mnie w najwyższym stopniu:
13301 74 | Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać. Starość, bezsilność smutni
13302 40 | polityczne, dawać widowiska, zdumiewające przepychem i złym smakiem,
13303 Epi| mu się dziełem wielkim, zdumiewającym i łatwym. Ale już dni wszechmocy
13304 8 | ów, do którego przywykła. Zdumiewała ją ta modlitwa w tym domu
13305 47 | jego pewność, ten spokój zdumiewały jednakże rozhukaną tłuszczę.
13306 23 | głowie pomieścić i które zdumiewałyby go nawet w tej jeszcze chwili,
13307 25 | dnie duszy prawie nie mniej zdumiony był od Chilona. Bo że z
13308 66 | chęć rzucić się na Nerona i zdusić go wobec wszystkich widzów,
13309 43 | zagraconym budynku, zemdlona lub zduszona dymem. Winicjusz skoczył
13310 2 | nieco rozwianym, trochę zdyszana i zarumiepiona.~Lecz w ogrodowym
13311 35 | zaroiło się od ludzi. Biegli zdyszani starcy, mężczyźni w sile
13312 31 | to śmiechy, to szept, to zdyszany oddech ludzkich piersi.
13313 41 | boski imperatorze - rzekł zdyszanym głosem Faon - w Rzymie pożar!
13314 10 | które poczęli sypać małe źdźbła mirry i nardu.~- Już skręcają
13315 30 | i służby pod Korbulonem zdziczałeś jakoś i rzadko cię widuję.~
13316 42 | jakby szału i umysłowego zdziczenia, chwilami nie zdawał sobie
13317 Epi| czyniono próby na Palatynie. W zdziecinniałym i niezdolnym do jednej rady
13318 29 | odpowiedział Winicjusz. - Nie zdziwię się, jeśli wkrótce wszystkie
13319 43 | pomyślał Winicjusz.~Nie zdziwiło go też zbytnio, że nie napotkał
13320 56 | ludzi pod skórami zwierząt i zdziwione ich nieruchomością, nie
13321 56 | słyszano trzask kości w zębach. Niektóre. lwy, chwyciwszy
13322 50 | uwolniony, poznałem syna Zebedeusza, poznałem Lina i Kleta,
13323 57 | opuściwszy swe miejsca, zebrała się przy podium, w którym
13324 8 | na Suburze, i za mostami. Zebrałby ich tysiąc i dwa. I odbije
13325 44 | ogniu.~I tak, gdy jedni żebrali u bogów miłosierdzia, drudzy
13326 14 | i niepokonanej tęsknoty, zebrały mu się dwie łzy, które przemówiły
13327 21 | żaden nie wyszedł z całymi żebrami. Nie mówię, żeby, dziewicę
13328 21 | tylko obrazy cmentarza, zebranego tłumu i Ligii, zasłuchanej
13329 47 | urzędnicy i augustianie, zebrani na wodociągu, pochylili
13330 53 | Korneliusza Pudensa, odbędzie się zebranie chrześcijan. Fossor podejmował
13331 53 | swoją trwogę. Nie było w tym zebraniu jednej duszy ludzkiej, która
13332 36 | przytrząśnięta kwieciem, które zebrano z ogrodów prywatnych z okolicy,
13333 46 | wszystkich bogactw, skarb zaś, zebrany tym sposobem, będzie rozdzielony
13334 20 | że jeśli ona jest między zebranymi i słucha tych słów, a bierze
13335 66 | Niektórzy mniemali, że to ojciec żebrze o zmiłowanie nad dzieckiem.
13336 1 | biblioteki lub księgarni, żebyś nie ujrzał poety gestykulującego
13337 50 | nauczam. Lecz jeśli mnie zechcecie wysłuchać do końca, zrozumiecie,
13338 50 | tysiąc stołów cytrusowych. Zechciej tylko, a będę ich miał dwakroć
13339 16 | kijami, ja ich zapłacę.~- Zedrą cię, panie, i będą później
13340 53 | osobna, równie jak ojciec żegna dzieci, które wysyła w podróż
13341 14 | niech będzie z wami! Tak się żegnają chrześcijanie... Kupię sobie
13342 55 | pośpiesznie pisanym liście żegnała na zawsze Winicjusza. Wiadomo
13343 24 | Wyjechałeś, panie! Rano żegnałem cię przecie przy Porta Capena -
13344 36 | jeszcze, żegnając, ale nie żegnam na długo. Po drodze rozstawię
13345 8 | się nie zdoła, że z nieba zejdą jakieś skrzydlate wojska
13346 47 | wozów i taczek i w rozmaite żelaziwo. Po niejakim czasie kilku
13347 8 | pod jego pięści, choćby w żelaznej zbroi... Bo czy to żelazo
13348 51 | setnik Aper, cały w zbroi i w żelaznym hełmie na głowie.~- Szlachetny
13349 25 | mogąc wytrzymać, zerwał się, żeleźcem poprawił ogień na trzonie,
13350 63 | ukrzyżowany niewolnik nie zelży go już, tak jak uczynił
13351 43 | mu nawet przyszło na niej zemdleć.~Na końcu ulicy dojrzał
13352 66 | wycięta z alabastru, jej zemdlenie, okropne niebezpieczeństwo,
13353 43 | tym zagraconym budynku, zemdlona lub zduszona dymem. Winicjusz
13354 66 | doskonale, czego żądał. Na widok zemdlonej dziewczyny, która przy ogromnym
13355 16 | niebezpieczeństwem. Zemścić, zemściliby się oczywiście i chrześcijanie,
13356 1 | przejdzie w niego i usunie zeń znużenie.~Lecz po pewnym
13357 10 | domu, w której snuły się żeńskie i męskie postacie niewolników,
13358 36 | znów cały dwór męskiej i żeńskiej służby oraz szeregi wozów
13359 4 | czysty wychodzi z przybytku zepsucia, tym większa jego zasługa.
13360 2 | pojęcia o kobietach, że ów zepsuty do szpiku kości i pewny
13361 24 | samowolnym, zuchwałym i dość zepsutym, a w potrzebie nieubłaganym,
13362 14 | należy.~Winicjusz chciał się zerwać z krzesła, na którym siedział,
13363 56 | Na ich widok tu i owdzie zerwały się po ławkach oklaski,
13364 56 | jednak modlił się i powtarzał zeschłymi wargami: "Chryste, Chryste,
13365 33 | Zali tak jest? Mówili mi, żeście ludzie szaleni; powiedzcie,
13366 43 | widząc, że nie przejedzie, zeskoczył wreszcie na ziemię i począł
13367 61 | ale wracaj i niech bogowie ześlą ci ukojenie.~- Puścić mnie
13368 55 | oblubienicę twoją, lecz Pan nasz zesłał na nią gorączkę, na którą
13369 27 | śmierć zasmagać batami lub zesłałby go na wieś, by jako compeditus
13370 7 | palił ją oczyma. Wzrok jego ześlizgiwał się z jej twarzy na szyję
13371 32 | że jego dowcip i ironia ześlizną się beż żadnego skutku po
13372 32 | taki Domicjusz Afer. Ten zestarzał się spokojnie, choć całe
13373 69 | kędyś chciał, lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce twe, a
13374 Epi| zrabować dało. Lecz jego widok zestraszył ich, on zaś błąkał się samotny
13375 22 | by dać opór. Palce jej zesunęły się po kamieniu i byłaby
13376 1 | czynienia i z asklepiadami, gdym zeszłego roku chorował trochę na
13377 58 | tylko po opuszczeniu siedzeń zeszli na samą arenę i dotykając
13378 24 | śmierć, jak nieszczęsna żona Zethosa z żalu po Itylu.~Winicjusz,
13379 17 | że jakieś fatum może go zetknąć z Glaukiem lekarzem, pozostał
13380 28 | od czasu, jakem się z nią zetknął, nie mogę się poznać. Czary
13381 14 | Petroniusz, ilekroć się zetknęli, pokonywał go rozumem i
13382 43 | morza ognia i dymu, wobec zetknięcia się ze straszliwą rzeczywistością,
13383 32 | Winicjusza nałożyła miłość i zetknięcie się z niepojętym światem
13384 49 | tak potężnym na ziemi jak Zeus w Olimpie. Nero, poeta,
13385 3 | Muszę ją mieć. Gdybym był Zeusem, otoczyłbym ją chmurą, jak
13386 29 | którym obaj żyli, mogło być zewnętrznie szczęśliwe lub nieszczęśliwe,
13387 53 | gdzie Chrystus? i czemu zezwala, by zło stało się potężniejsze
13388 40 | cezara wyrafinowanego niż zezwierzęconego w rękach Tygellina. Sam
13389 66 | zdana na łaskę i niełaskę zezwierzęconych stróżów, goniąca może ostatnim
13390 65 | więziona, a po wtóre sam zezwoliłeś Winicjuszowi poślubić ją,
13391 2 | niż przypuszczałem, to nie zgadnę. - Rybę.~- Jak powiadasz?~-
13392 60 | przyszedł czas mąk i śmierci." I zgadzał się na nią dla siebie, ale
13393 29 | powiedział mu, że Piotr Apostoł zganił Kryspa za to, iż wyrzucał
13394 13 | Brzuch miał zapadły, plecy zgarbione tak, że na pierwszy rzut
13395 27 | Kryspowi zaś ten mały, zgarbiony człowiek wydał się w tej
13396 9 | głośniejszy. Akte gorączkowo zgarniała, jakie mogła, klejnoty i
13397 31 | czy nauka - postanowił zgasić ich podatnością swych służb,
13398 Epi| naśmiewać. Wjazd jego do miasta zgasił wszystko, co dotąd widziano.
13399 60 | zapytał młody człowiek. - Zgasiłeś kaganek, jakże mogę cię
13400 68 | Jakoż więzienie i choroba zgasiły w części jej urodę. Wówczas,
13401 52 | przypędzali nowe ofiary. Litość zgasła. Zdawało się, że ludzie
13402 22 | się z nim i światło dnia zgasło w jego oczach.~ ~Chilo jednakże,
13403 39 | wezbranych piersi. Na cyprysach zgasły ostatnie liliowe odblaski
13404 60 | zapadnięte i głodne, z oczyma zgasłymi alba płonącymi gorączką,
13405 24 | chwili na ziemię - po czym zgiął się we dwoje i począł jęczeć:~-
13406 32 | jednej chwili na kolana i zgiąwszy się począł jęczeć przerywanym
13407 74 | przepaską i otworzył żyłę na zgięciu ręki. Krew trysnęła na wezgłowie
13408 44 | oburzając się tym radosnym zgiełkiem, usiłowali go potłumić przemocą.
13409 51 | Tyberiusza stał tłum gęsty i zgiełkliwy, pijany jak poprzednio,
13410 43 | ognia. Wśród wrzasków i zgiełku trudno było się o coś rozpytać
13411 58 | opuścił dłoń, po czym kolana zgięły się pod nim, a usta wyszeptały: -
13412 54 | wynędzniałą twarzą i postawą zgiętą przez ból.~Na tę myśl wróciła
13413 24 | tak był niepodobny do tego zgiętego we dwoje ze strachu Greka,
13414 69 | z drugiej strony on, tak zgięty wiekiem i pracą, że drżące
13415 61 | urzędników. Gdyby cię poznano, zginąłbym ja i moje dzieci.~Winicjusz
13416 15 | czczą widocznie, bo wszyscy zginali kolana. Brała mnie ochota
13417 16 | napotkać, a gdy go napotkam, zginę i wraz ze mną przepadną
13418 44 | tysięcy liczbę osób, które zginęły w ogniu. Jakoż zginęło mnóstwo.
13419 51 | iż będziesz próbował, to zginiecie oboje.~- Tak jest! Rozumiem! -
13420 21 | między łopatki, to znaczy, że zginiesz - odezwał się Kroto.~- Masz
13421 17 | znak dla ciebie. Gdy go po zgładzeniu Glauka pokażesz biskupowi,
13422 17 | go cezar wysłucha, kto go zgładzi, kto obroni przed zgubą
13423 56 | którzyście myśleli, iż męką zgładzicie grzechy wasze, bluźniliście
13424 2 | zajęć, którzy co tydzień zgłaszali się do spichlerzy nadtybrzańskich
13425 29 | są jednak tacy, którzy zgłębili dziwne tajemnice.~Lecz mówił
13426 17 | wszystko własną miarą i nie zgłębiwszy dostatecznie chrześcijan
13427 32 | do tego bardzo biedny i zgłodniały syn mojego ojca.~Winicjuszowi
13428 19 | panie, żeś się dziś do mnie zgłosił, albowiem jutro udaję się
13429 6 | głupi jak trójnóg, a teraz zgłupiał do reszty."~- Petroniuszu!~-
13430 50 | śpiewał Anakreonta tak, że zgłuszy wszystkich epikurejczyków.~
13431 56 | formingi boskiej brzmieniem ~Zgłuszyć lamenty serc i krzyk,~Gdy
13432 7 | Winicjusza i rozmowy z nim zgłuszyła inne głosy, Próżno przypominała
13433 11 | odnajdzie ją tylko po to, by ją zgnieść, zdeptać i upokorzyć.~I
13434 2 | lekceważyć. Że bogowie mogą być zgniewani przebraną miarą zbrodni,
13435 4 | Nero jest tylko garścią zgniłego prochu wobec Boga.~On zaś
13436 26 | który w dniu wczorajszym, zgniótłszy Krotona, rzucił się na niego
13437 51 | dziecinne łączyły się w jeden zgodny chór. Całe więzienie poczęło
13438 32 | czegoś więcej, to jest: jej zgody, jej kochania i jej duszy.
13439 8 | prawdę, słowa jej znaczyły: "Zgódź się z losem i zostań nałożnicą
13440 57 | Mniemasz, że stróże się zgodzą? -spytał Petroniusz.~- Oni,
13441 57 | mylą się, jeśli sądzą, że zgodzę się na takie na przykład
13442 55 | ci tylko: bądź lepiej w zgodzie ze wszystkimi bóstwami rzymskimi
13443 60 | piersi i odrzekł:~- Ona nie zgodziłaby się na to, albowiem miłuje
13444 1 | granicy, na co nie tylko zgodzili się, ale dali zakładników,
13445 13 | Znam cię! Wiem, że się zgodzisz!... Gdyby była piękna, jak
13446 21 | swoje losy: był przecie zgodzony do odszukania Ligii, którą
13447 7 | przejść przez hańbę przed zgonem! Ligio, Ligio, nie drażnij
13448 42 | tak straszna klęska. "Cyrk zgorzał cały, również jak otaczające
13449 14 | Palatynem, udał się na przyjęcie zgotowane dla senatorów i augustianów,
13450 17 | mu Pan nasz, Zbawiciel, zgotuje za to niebieską nagrodę.~
13451 19 | wszyscy, co do jednej duszy, zgromadzą się dziś w Ostrianum, każdy
13452 20 | znakiem krzyża przeżegnał zgromadzanych, którzy tym razem padli
13453 33 | więc po krótkim czasie zgromadzeni w izbie ujrzeli wśród mirtów
13454 45 | Wtem pieśni umilkły i nad zgromadzeniem, we framudze powstałej po
13455 20 | dziedzińcu, na którym wkrótce zgromadził się tłum bardzo liczny.
13456 58 | niemu ramię, jakby chcąc go zgromić, lecz ujrzawszy jego twarz
13457 53 | sobie, jak niegdyś i Ligia, zgromiona przez Kryspusa, leżała tak
13458 27 | jej tego przebaczyć! Słowa zgrozy paliły mu wargi na kształt
13459 56 | chwyciwszy w paszczę czaszkę ojca zgruchotał ją w mgnieniu oka.~Na ten
13460 36 | tancerzy, tancerek malowniczo zgrupowanych, z tyrsami w ręku. Za nimi
13461 56 | nieraz ogromne zakłady, zgrywając się częstokroć do nitki.
13462 14 | potrzebował dobicia.~Tygellinus zgryzł w sobie gniew. Między nim
13463 5 | Lecz wódz przerwał mu teraz zgryźliwe rozmyślania.~- Szlachetny
13464 16 | zmęczeniu, niepewności i zgryzocie tracił zdrowie, a nawet
13465 62 | A teraz ciebie nawiedził zgryzotą, trwogą i boleścią, aby
13466 15 | wybrał: wybrałem oto troski i zgryzotę. Pójdziemy naprzód do tych
13467 61 | przebrawszy się jak zwykle w zgrzebną tunikę i obwiązawszy szmatą
13468 27 | pochylił się i położył zgrzybiałą rękę na jej głowie, po czym
13469 36 | sobie i Domicjusza Afra,~i zgrzybiałego Lucjusza Saturnina; widziano
13470 53 | chwili jakby uosobieniem zgrzybiałości i niemocy.~Wtem począł się
13471 53 | już przed nimi nie starzec zgrzybiały i strapiony, ale mocarz,
13472 63 | daleko starszym, niemal zgrzybiałym. Ale natomiast niegdyś oczy
13473 56 | Chrześcijanie! Chrześcijanie!...~Zgrzytnęły żelazne kraty w ciemnych
13474 44 | czas, iż przy powszechnej zgubie porządek dnia i nocy został
13475 7 | Uczuła się winną, niegodną i zgubioną. Porwała ją rozpacz i chciało
13476 32 | wydobędzie ją choćby spod ziemi. Zgubisz nie tylko siebie, ale i
13477 43 | przed sobą tłum z pośpiechem zgubnym dla wielu, którzy na czas
13478 56 | poczęły robić bokami i ziajać ciężko.~Wówczas zaniepokojony
13479 4 | zarazem cieszyć się myślą, że ziarna prawdy zostaną posiane w
13480 44 | szyszek pinij, których ziarnem żywiła się uboga ludność,
13481 2 | bluszcze, winograd i kozie ziele, siedziała Pomponia Grecyna;
13482 2 | sady, stada, dom ukryty w zieleni i wzgórza porosłe tymem
13483 27 | powoje i przez bluszcze zieleniące się jednako latem i zimą
13484 2 | zaśniedziałą od wilgoci, zielonawą głowę ku wodzie. jakby się
13485 7 | że nagle spojrzało na nią zielonawe oko takiego smoka. Dłonią
13486 70 | Rozjaśniała się stopniowo zieloność nieba, nasycając się złotem.
13487 70 | przybierało już leciuchny~odcień zielony, który z wolna, coraz wyraźniej
13488 45 | pod nogami! Wyrzeczcie się ziemskich miłości, albowiem Pan zatraci
13489 40 | przyznaję im słuszność, ziewając. Szalejem, dążym do przepaści,
13490 56 | niektóre, rozwierając paszcze, ziewały, rzekłbyś, chcąc pokazać
13491 26 | przeszło nade mną dwadzieścia zim, tom się bał - odrzekł Ursus -
13492 27 | zieleniące się jednako latem i zimą ujrzał dwóch ludzi, z których
13493 22 | nogi i głowa jego stają się zimne jak lód, serce przestaje
13494 1 | przyciskać w uniesieniu usta do zimnych warg Petroniusza.~
13495 2 | spokojnie życia. Dość ma zimowych szronów ten, komu zimy ubieliły
13496 2 | zimowych szronów ten, komu zimy ubieliły już głowę. Jeszcze
13497 25 | tych, którzy pozwalają się zjadać. Uderzyła go wszelako jedna
13498 45 | zarzynał jedną z owiec, zjadał mięso, a tobie, ojcze bogów,
13499 56 | go, on zaś odgryzał się zjadliwie wśród powszechnego śmiechu.
13500 22 | Czekajmy tu; może się ktoś zjawi - odrzekł Winicjusz. - Nie
13501 13 | mego ojca? Gdy na murach zjawią się napisy na boską Poppeę,
13502 11 | już w mieście poczęły się zjawiać wozy i muły przekupniów
13503 58 | czyniono zwykle, gdy na arenie zjawiała się mniejsza ilość skazanych.
13504 7 | najcięższe kary, a które jednak zjawiały się każdego rana na murach
13505 7 | z jednej strony klamrę, zjawili się dwaj atleci, by dać
13506 51 | ze zdumieniem. Na niebie zjawiły się pierwsze złote i różowe
13507 56 | gniewu i że miłosierdzia nie zjedna nawet śmierć na arenie.
13508 7 | litości. Cicha i pokorna, zjednała sobie wdzięczność wielu,
13509 21 | postąpiłby jak Eneasz, a w końcu zjednałby sobie wszystkich uczciwych
13510 20 | cześć bogom, czynili to dla zjednania sobie ich pomocy lub z bojaźni,
13511 53 | przepłacał ich czcze obietnice, zjednywał sobie bogatymi podarkami
13512 25 | prędzej czy później być zjedzone przez wilki, jego zaś rzymska
13513 2 | wychodząc z zasady, że każdy zjedzony bażant przybliża koniec
13514 22 | Bóg chrześcijan, i włosy zjeżały mu się znów na głowie na
13515 29 | drodze do triclinium:~- Zjeździłeś kawał świata, ale tylko
13516 22 | I nagle resztki włosów zjeżyły mu się na głowie.~We drzwiach
13517 12 | i który pragnął istotnie złagodzić jego cierpienie, począł
13518 3 | krzyczą zbyt przeraźliwie. Zląkłem się krzyku. Muszę jednak
13519 2 | Winicjusz.~Lecz Petroniusz zląkłszy się, by stary wódz nie zaczął
13520 25 | ufne i pełne wesela, jakby zlało się na niego jakieś wielkie,
13521 23 | miłosierdziem za prześladowanie, złamać go, zdobyć dla Chrystusa
13522 66 | musi pęknąć, tak i jego złamało wysilenie. Trupia bladość
13523 23 | przenosić. Jestem chory i mam złamane ramię, które musi choć kilka
13524 23 | nastawiania nogi ani opasywania złamanego ramienia, które Glaukus
13525 39 | w sercu nosić będą, nie złamią wiary mężom, równie jak
13526 66 | ramiona zdawały się być zlane wodą. Przez chwilę stał
13527 19 | jutro z domu. Niech bogowie zleją na cię wszelkie pomyślności.
13528 74 | chwili krew jej poczęła się zlewać i łączyć z jego krwią.~Lecz
13529 53 | nad ludami ziemi?... I oto zlewasz zdrój mocy na słabych, aby
13530 20 | to wszystko jest jakoby zleżałe zboże, które myszy jedzą,
13531 8 | że Baranek Ukrzyżowany zlituje się nad nim biednym... On
13532 56 | przednimi łapami na ciele, jął zlizywać kolczastym językiem skrzepłe
13533 56 | niewolników. W słońcu migotały złocenia lektyk, białe i różnobarwne
13534 7 | najswobodniejszym. Zbytek dworu złocił wszystko i wszystko pokrywał
13535 2 | położonych wyżej świątyń złociły się w blasku i na błękicie.
13536 70 | Apostoła. Oto wydało mu się, iż złocisty krąg, zamiast wznosić się
13537 7 | dotknowszy włosów na skrętach złocistym pyłem, sama kazała się przybierać,
13538 7 | pierzastym hełmie i z wielkimi złocistymi kółkami w uszach. Niesiono
13539 35 | wejściu na Vicus Tuscus złoconą lektykę Petroniusza, niesioną
13540 10 | alabastru, z marmuru, ze złoconej miedzi korynckiej, nie tak
13541 49 | tylko tłum rzezimieszków, złodziei i bezdomnych nędzarzy, który
13542 32 | spokojnie, choć całe życie był złodziejem i łotrem.~- Może dlatego!
13543 57 | którego zawstydzilibyście złodziejstwem. Potrzeba mi jakiegoś stoika;
13544 49 | ludowi, nie powstrzymała złorzeczeń i wzburzenia. Zadowolony
13545 62 | politowanie zmieniało się w złorzeczenia cezarowi i Tygellinowi.
13546 46 | Mordujcie nas wobec tego ognia!" Złorzeczono cezarowi, augustianom, pretoriańskim
13547 2 | grubszych i cieńszych, złotawych i białych pni, to rozkwitłych
13548 2 | wreszcie zaglądać do sklepów złotniczych, do księgarni, do sklepów,
13549 2 | chciał zarazem wstąpić do złotnika Idomena, wydał przeto polecenie,
13550 2 | zatrzymał znów lektykę przed złotnikiem Idomenem i załatwiwszy sprawę
13551 23 | pragnąłby ją odziać w najdroższe złotogłowy i we wszystkie klejnoty
13552 12 | położył dłoń na biodrze złotowłosej Greczynki) przypatrz się
13553 56 | arenie.~- Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.~-
13554 56 | Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego dudka.~- A jak
13555 56 | dorównają występkom tych złowrogich skazańców.~Tymczasem słońce
13556 58 | milczeniu ofiar było jednak coś złowrogiego. Lud, który po uczcie syt
13557 43 | nieszczęścia, jak dziwna wróżba złowrogiej przyszłości.~Było to jednak
13558 14 | każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby stworzyły jeden
13559 57 | Uczyń tak, Zeusie, a bogowie złożą ci taką daninę, jakiej nigdy
13560 47 | bezdomnego ludu, gdzież złożę na noc nieszczęsną swą głowę!",
13561 2 | świata.- Po przywitaniu i złożeniu podzięki począł też zaraz
13562 12 | przed nim na kolana i ze złożonymi rękoma poczęła go błagać,
13563 29 | ramionami szyję, głowę zaś złożyła na jego piersiach. Winicjusz
13564 1 | pisujesz wierszy?~- Nie. Nie złożyłem nigdy całego heksametru. -
13565 45 | zarzynał i w czyje ręce złożysz bicz pasterski? Bo Rzym
13566 9 | zapadała głucha cisza, pełna złudzeń słuchu. Obydwom zdawało
13567 26 | Markomany, Wandale i Kwady złupią po świecie, to my im odbieramy.
13568 73 | przez cezara Karynas, który złupił miasta i świątynie, by próżny
13569 26 | Swebach albo Markomanach złupili, to byśmy Mu oddali, by
13570 46 | w Azji i Afryce zostaną złupione ze wszystkich bogactw, skarb
13571 40 | rękę do złotego kandelabru, złupionego w Delfach, by spalić wiersze.~
13572 7 | naszyjnik z olbrzymich pereł, złupiony niegdyś na Masynissie, złotowłosa,
13573 43 | Gladiatorowie, pijani winem złupionym w Emporium, połączywszy
13574 31 | naczyniami wprost bez ceny, złupionymi w Italii, Grecji i Azji
|