1eniw-bozem | bozys-czerw | czesa-dwuna | dydym-greka | greko-klami | klamr-ledy | legio-mitry | mity-nasyc | naszy-obcin | obco-odyse | odzia-ozywi | pachn-podaw | podaz-poprz | popst-prawd | prawe-przes | przet-recze | regat-ruszy | rwaly-slupk | slusz-strud | strug-traci | track-umywa | unier-widyw | widza-wybie | wybit-wysmi | wysmu-zakat | zakaz-zatyk | zaufa-zlupi | zlymi-zzyma
bold = Main text
Rozdzial grey = Comment text
13575 37 | poczęła patrzeć na mnie złymi i zarazem badawczymi oczyma.
13576 57 | strony Sorakte i nagła burza zmąciła ciszę pogodnej nocy letniej.
13577 66 | straszliwe natężenie dwóch zmagających się ze sobą sił. Tur zarył
13578 38 | jego dzieło, wobec którego zmalałyby wszystkie inne dzieła ludzkie.
13579 26 | królewskie. Później matka Ligii zmarła. Wódz rzymski nie wiedział,
13580 14 | też w innych nowe na cześć zmarłej ofiary, odlewano jej posągi
13581 57 | zapytał Petroniusz.~- Zmarło dzisiejszej nocy koło dwudziestu
13582 13 | z nim ostrożnym, bo jego zmarszczenie brwi nie zapowiada nic dobrego.
13583 4 | się na czole. Przed takim zmarszczeniem brwi drżały niegdyś legie
13584 12 | Chryzotemis dostrzegł dziś zmarszczki. Pomyślał też, że jej piękność
13585 56 | boku, zwracał nagłym ruchem zmarszczoną z wściekłości paszczę, by
13586 66 | senatora, na żołnierzy i widząc zmarszczone wszędzie brwi, wzruszone
13587 62 | niezwykłym blaskiem, ze zmarszczonego czoła biło uniesienie; niedołężny
13588 29 | ziemia, i piję, póki nie zmartwieje mi ręka i nie pobledną usta.
13589 21 | niepokoju, szarpania się, zmartwień odnalazł ją! Po raz pierwszy
13590 7 | szukać musi obrony przed zmartwieniami, które inaczej rychło by
13591 29 | że gorączkę powiększyło zmartwienie, iż nie mogłeś być w Neapolu
13592 69 | dni upływały mu w trosce i zmartwieniu. Inni, których rozdarły
13593 4 | jednym mgnieniem oka, a zmartwychwstaje się tylko z grobu, za którym
13594 56 | wysyłano na raz, zwierzęta zmęczą się, nasycą i do wieczora
13595 36 | oni zaś muszą być głodni i zmęczeni spędziwszy większą część
13596 9 | drugiej, lecz Akte mimo zmęczenia nie mogła zasnąć. Od dawna
13597 29 | Wówczas opanował go niesmak i zmęczenie. Rozkosz mu zbrzydła i zostawiła
13598 36 | twarzy, w połączeniu ze zmęczeniem i nudą. W ogóle była to
13599 16 | zabić.~W tej rozterce, w zmęczeniu, niepewności i zgryzocie
13600 9 | szczęśliwy.~Lecz wreszcie, zmęczone nieco, siadły na ławce ukrytej
13601 30 | wypadek, który wpłynął na zmianę wszystkich zamiarów. Nero
13602 39 | niepożytym, niepodległym zmianom, zawodom, zdradzie i nawet
13603 16 | zaprzestał poszukiwań, ów zaś zmiarkowawszy to począł go opanowywać
13604 66 | nawet znajomi, nie dali się zmiękczyć ni prośbą, ni złotem. Winicjuszowi
13605 54 | Może dlatego, by swą urodą zmiękczył serce cezara. Na nieszczęście,
13606 42 | rozświecała go od dołu, zmieniając jego dolne kłęby w fale
13607 54 | niespodziewana.~Straże pretoriańskie, zmieniające się przy Mamertyńskim więzieniu,
13608 61 | w nieskończoność. Oboje zmieniali się stopniowo w duchy smutne,
13609 2 | księgarni, do sklepów, w których zmieniano monetę, do bławatnych, brązowniczych
13610 13 | filozofię, mówię ci, bo inaczej zmienię winiarnię, do czego mój
13611 18 | państwo palm, słońca, poezji i zmienionej w sen rzeczywistości, i
13612 18 | ogień w popiół nie obróci, zmienisz się w egipskiego Sfinksa,
13613 35 | że dobrze robisz.~- Ha, zmienniku! - odrzekł wesoło Winicjusz -
13614 2 | Pedaniusza, drwiąc przy tym ze zmienności ulicznej hałastry, która
13615 51 | rozmyślać teraz chyba nad zmiennością tej matki, a raczej nad
13616 56 | tylko Kaligula, zuchwały i zmienny w swych zachceniach, ośmielał
13617 7 | komedianta, próżna, pełna zmiennych żądz, zalana mimo młodego
13618 16 | poszukiwania.~- Do czego zmierzasz? jaka jest rada? i co chcesz
13619 73 | mnie słońce już zaszło i zmierzch ogarnia mi głowę. Innymi
13620 5 | jego dom.~Nagle twarz mu zmierzchła, jak gdyby padł na nią cień
13621 56 | uczyniło się straszno. Twarze zmierzchły. Rozliczne głosy poczęły
13622 47 | Wyruszywszy wreszcie o zmierzchu, zasięgał jeszcze rady Petroniusza,
13623 32 | by może było dla ciebie zmierzyć się z tym Ursusem, który
13624 49 | zwróciwszy się do Tygellina zmierzył go wzrokiem, w którym była
13625 73 | więc zobaczycie, jak się zmiesza, gdy go zapytam, czy to
13626 43 | wściekłość i rozpasanie zmieszały się razem w taki niezmierny
13627 7 | początku uczty widziała go ze zmieszania jak przez mgłę, a potem,
13628 7 | całym Rzymie.~Lecz ona nie zmieszawszy się bynajmniej rzekła: -
13629 59 | to noc?... Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?~-
13630 66 | chciał mówić:~- Nad nią się zmiłujcie! Ją ocalcie! Jam dla niej
13631 49 | tajnym, że gdyby jaki wybuch zmiótł cezara, to z wyjątkiem może
13632 56 | wolna liczba walczących zmniejszała się coraz bardziej, a gdy
13633 28 | niego nie istnieje, albo zmniejszyło się do zaledwie dostrzegalnych
13634 70 | wszystkie jego legie nie zmogą prawdy żywej, że nie zaleją
13635 56 | i ich poprzednicy, lecz zmordowane psy nie chciały ich szarpać.
13636 Epi| być wolny od duszącej go zmory. Wspomniano, że wśród legij
13637 54 | Na nieszczęście, dziecko, zmorzone snem, usnęło w czasie czytania,
13638 20 | rady i nadziei. Co ich sen zmorzył (bo i noc przed męką spędzili
13639 16 | współwyznawców, oskarża mnie, żem się zmówił z rozbójnikami i że to ja
13640 22 | zdradzony i zamordowany skutkiem zmowy. Owóż Petroniusz był człowiek
13641 39 | odzieży. Na świecie zapadał zmrok złoty i liliowy, oni zaś
13642 7 | mi głowę na piersiach i zmruż oczy.~A jej tętna biły ciężko
13643 51 | żegnał, zapytał nagle ze zmrużonymi oczyma i twarzą zarazem
13644 7 | pochylony nad stołem i zmrużywszy jedno oko, a trzymając palcami
13645 59 | wszyscy. Czego się ty boisz, zmurszała bedłko?~To rzekłszy zmarszczył
13646 1 | Hermandurów, postanowili zmusić go by znów pojechał do Rzymu...
13647 24 | Inaczej nikt by mnie nie zmusił, albowiem jestem człowiekiem
13648 50 | Glauku. Myślałem, że go zmuszą do oddania mi żony... Poznałem
13649 11 | obejmował głowę rękoma. Zmuszał się ze wszystkich sił, by
13650 12 | dlatego tylko, by nie być zmuszoną do zastąpienia jej w jego
13651 56 | zmykasz, Gallu?~Lecz Gall nie zmykał, po chwili bowiem zatrzymał
13652 56 | ciebie, ryby szukam, ~Czemu zmykasz, Gallu?~Lecz Gall nie zmykał,
13653 24 | postąpiliście z Krotonem? Mów i nie zmyślaj. Ursus westchnął po raz
13654 7 | mówił wykrętnie i chwilami zmyślał, w głosie jego czuć było
13655 50 | Forum. Ale mylisz się lub zmyślasz, starcze, albowiem Krotona
13656 15 | się, że Eurycjusz nie był zmyśloną postacią. W dole, przy rzece,
13657 31 | udział w owym rozpętaniu zmysłów i bezwstydu, teraz przejął
13658 20 | Zbawiciela i przesłaniać Go, i zmywać przed oczyma apostołów,
13659 4 | i u Seneki. Dziś więcej znaczą: Sofroniusz, Tygellinus,
13660 49 | słowa jego miały wprost znaczenie groźby. Sam Nero zrozumiał
13661 14 | się śpiewać we wszystkich znaczniejszych miastach, a potem wraz ze
13662 2 | Powiadam: rybę. Czy miało to znaczyć, że w żyłach jej zimna dotąd
13663 32 | nauki! Co dla niego będą znaczyli wówczas chrześcijanie, razem
13664 8 | mówiła prawdę, słowa jej znaczyły: "Zgódź się z losem i zostań
13665 44 | ciasnych zaułkach. Tam pożar znajdując dostatek palnych materiałów
13666 21 | nie zabudowane miejsca, znajdujące się za murem, gromadki chrześcijan
13667 40 | zraniona miłość własna:~- Co znajdujesz w nich niedobrego? Petroniusz
13668 18 | upatrzonym łupem. Na Polluksa! Znajdź-że ją prędzej; inaczej, o ile
13669 57 | pobliżu Cuchnących Dołów znajdziecie czekających z lektyką ludzi,
13670 2 | domu Plaucjuszów, była ona znajoma, albowiem widywał ją u Antysii,
13671 7 | obcych ludzi ujrzała te dwie znajome i przyjazne twarze, a zwłaszcza
13672 63 | chrześcijan, tedy z waszą znajomością Rzymu zostańcie kotlarzami
13673 16 | dnie, w których myślał o znakach, jakie na jej różanym ciele
13674 24 | podnieść ręki na osobę tak znakomitą.~"A zatem Winicjusz osłoni
13675 7 | lub głupotę na jednodniowe znakomitości drapichrustów. między którymi
13676 2 | widzieć przenoszone lektyki ze znakomitymi ludźmi, a wreszcie zaglądać
13677 19 | Eurycjuszowi, że potrzebuję znaków tylko dla moich przyjaciół,
13678 51 | łąkach porosłych asfodelem. Znalazłbym też towarzystwo lepsze niż
13679 1 | długa. Ty może osobiście znałeś Wanniusza, króla Swebów,
13680 30 | wypytać.~- Poszukaj mi go i znaleź. Na to Tygellinus rzekł:~-
13681 69 | cezara był chrześcijaninem, i znaleziono u niego listy Apostołów
13682 21 | chciała uciec z miasta, znaleźliby się strażnicy, którzy sami
13683 49 | i augustianów:~- A więc znaleźliście ofiary! Dobrze! Możecie
13684 24 | wtóre, że serce jego nie znało, co to litość, rzekł:~-
13685 54 | Mamertyńskim więzieniu, znały go już wszystkie i zwykle
13686 31 | postać i twarz jego zbyt znamionowały żołnierza z zawodu, teraz
13687 73 | Bóg i Zbawiciel. Żal i łzy znamy, bo nasza Prawda każe nam
13688 22 | głowy i wówczas na widok tej znanej sobie, a straszliwej w tej
13689 56 | kształtach lud. Wielu z nich znano osobiście i co chwila rozlegały
13690 23 | uczuciem tak dalece mu nie znanym, że go nawet nazwać nie
13691 17 | sobie w pamięci to imię.~- Znasz-li go?~- Nie, nie znam. Chrześcijan
13692 40 | tego więcej, bo prawdziwego znawcę i przyjaciela, który jeden
13693 7 | Ale na twoim obliczu, o znawco niezrównany, czytam już
13694 66 | lud patrzyli z zachwytem znawców i miłośników na jego potężne,
13695 63 | deptali po mnie, bili mnie i znęcali się nade mną. Byłem, Panie,
13696 44 | pasterzy z Kampanii, których znęciła także nadzieja rabunku.~
13697 27 | Piotra i przytuliwszy swą znękaną główkę do fałd jego płaszcza,
13698 20 | nie śpiąc, nie jedząc, w znękaniu, żalu, trwodze, w zwątpieniu,
13699 65 | że nawet augustianie są zniechęceni, że Feniusz Rufus, drugi
13700 57 | jakby z wybuchem nudy i zniechęcenia:~- Możesz mnie, boski, skazać
13701 28 | nie rozwiąże. Ogarnęło go zniechęcenie i poczucie marności życia.
13702 27 | chwilami zaświeciły mu oczy zniecierpliwieniem, samowolą i gniewem, wnet
13703 13 | mędrzec. Jednakże Winicjusz zniecierpliwił się znowu. Wobec nadziei,
13704 66 | raczej zbudziło go tupanie zniecierpliwionego ludu.~- Chory jesteś - rzekł
13705 56 | która jeszcze za życia znieczuliła ich na wszystka co się koło
13706 26 | i o mnie, bo inaczej Go znienawidzę. Dla mnie tyś jedna bóstwem.
13707 50 | Zakonowi i dlategom ich znienawidził.~- Co wiesz o chrześcijanach?~-
13708 30 | wdzięczny, ale na twoim miejscu znienawidziłbym tę naukę, a szukał rozkoszy
13709 62 | zbawienie. Ty myślisz, żeś znienawidzon, a ja ci powtarzam, że On
13710 36 | lektykę, w której siedziała znienawidzona przez lud Poppea. Przybrana,
13711 60 | ty Go będziesz miłował i zniesiesz cierpliwie śmierć moją?...
13712 20 | dziś jednak edykt ten jest zniesiony. Lecz chrześcijanie kryją
13713 53 | rozchodziły się nowe wieści o zniewagach i mękach, jakie zadawano
13714 53 | skarżyć drugi głos:~- Kaci znieważyli córki moje i Chrystus na
13715 62 | koniec życia i że wszystko znika naokół i cezar, i dwór,
13716 56 | wówczas rzeczy straszne: głowy znikające całkowicie w czeluściach
13717 56 | śmierć obejmie!" Po czym znikali w bramach, z których wielu
13718 Epi| rozluźniły się węzły rodzinne, a znikczemniałe serca nie śmiały dopuścić
13719 72 | przekonać, do jakiego stopnia znikczemnieli ludzie i jak długo zniosą
13720 1 | uciekają jak burza. Tak znikli i Ligowie, razem ze swymi
13721 66 | pochodni, wszystko razem znikło mu z oczu.~Ale owa niemoc
13722 49 | że stara nazwa "Roma" ma zniknąć z powierzchni ziemi i że
13723 12 | cezar, ani Aulus Plaucjusz, zniknęła w sposób istotnie tajemniczy.
13724 13 | ciepła po wszystkich kościach znikomego ludzkiego ciała.~- Chilonie
13725 61 | obcym, odległym, czczym i znikomym. Przestała go przerażać
13726 72 | znikczemnieli ludzie i jak długo zniosą krwawe rządy. Za spiskowymi
13727 29 | albo w Sparcie jaje, które zniosła Leda, albo w Atenach sławny
13728 19 | nagrody. Serce twoje nie zniosłoby tego nigdy.~Winicjusz poszedł
13729 32 | a potem okradziono mnie, zniszczono; niewolnica, która miała
13730 50 | obiecał im, że gdy Rzym będzie zniszczony ogniem, wówczas po raz drugi
13731 30 | Gdyby jaki rozgniewany bóg zniszczył miasto" - czy tak?~- Tak!
13732 29 | Napełnili cię niepokojem i zniszczyli zmysł życia. Niech ich Hades
13733 30 | gdyby trzęsienie ziemi zniszczyło Rzym, gdyby jaki rozgniewany
13734 56 | zdrapiesz własne pryszcze, zniszczysz, co w tobie jest najlepszego.~
13735 39 | mogłoby mi popsuć życie i zniweczyć jego piękność. Mniejsza,
13736 7 | gwar w domu? Słońce się zniża i goście już wkrótce zaczną
13737 41 | przez chwilę to podnosił, to zniżał różowe kamienie i wreszcie
13738 57 | lodowych pocisków, rozmawiali zniżonymi głosami.~- Choćby nas kto
13739 31 | inną i nie chcę cię: A ona zniżyła ku niemu głowę:~- Uchyl
13740 52 | lwów!" Przyszły dziwnie znojne dni i noce tak duszne, jakich
13741 30 | Rzymie, ale go nie mogę znosić. Wyjadę do Ancjum. Duszę
13742 17 | mord. Pamięć tych zdarzeń znosił jednak lekko, albowiem porzucił
13743 36 | miłość własna Nerona nie znosiła najmniejszych przygan ni
13744 20 | czystość obyczajów, prawdę, by znosili cierpliwie krzywdy i prześladowania,
13745 2 | Izydy, na której ołtarze znoszono więcej ofiar niż do świątyni
13746 6 | trzymał póty, póki mi się nie znudzi."~Tak mówiąc począł patrzeć
13747 29 | Petroniusz, ale i jego lutnista znudził ją już od dawna i że serce
13748 29 | że była, póki ci się nie znudziła. On to zrozumie. Powiedz
13749 20 | nimi. Cezara Klaudiusza znudziły tak te rozruchy, że wygnał
13750 40 | wasze cnoty chrześcijańskie znudziłyby mnie, jak rozprawy Seneki,
13751 1 | owej więc uczcie, na której znudziwszy się błaznowaniem Watyniusza
13752 56 | cezar zwrócił ku nim swą znudzoną twarz i przyłożył szmaragd
13753 61 | zostały ukończone i gdy znużeni strażnicy pokładli się spać
13754 1 | młody człowiek, widząc jego znużoną i nieco wychudłą twarz,
13755 60 | piwnice, posnęli, dzieci, znużone płaczem, umilkły. W podziemiach
13756 58 | namiotu, aby dać odpoczynek znużonym przez długie siedzenie członkom
13757 33 | albowiem rozumiał, że siejba znw padła na jedną więcej rolę
13758 73 | lubi pytań wprost, więc zobaczycie, jak się zmiesza, gdy go
13759 6 | jutro na ucztę. Niechby cię zobaczył w triclinium obok Ligii.~-
13760 9 | ust; szczęście, że Lilith zobaczyła dość wcześnie.~- Wybacz,
13761 1 | bóstwo. Aż raz o świcie zobaczyłem ją myjącą się w ogrodowej
13762 73 | hartuje serca jak miecze, ale zobojętnia je raczej, zamiast je czynić
13763 18 | poznasz, jak twój umysł zobojętniał teraz na wszystko, co nie
13764 32 | Tak! do tego czuje się zobowiązanym, bo przecież zawdzięcza
13765 14 | jego, niejaki Pansa, gdy zoczył pieniądze, zabrał mu je,
13766 32 | zarazem zniszczyć, splugawić i zohydzić to, co jest najdroższe i
13767 2 | sumieniem, to z czystym żołądkiem.~Ta rzekłszy zatrzymał znów
13768 21 | układał sobie w głowie z żołnierską ścisłością cały plan porwania.
13769 20 | szli po ciemku. Wprawne żołnierskie oczy Winicjusza odróżniały
13770 11 | nazywano podrzucanie na żołnierskiej guni, zmieniało się na prawdziwe
13771 11 | podrzucanie ich na płaszczu żołnierskim aż do omdlenia. Jednakże
13772 36 | złożony z samych italskich żołnierzy-ochotników; znów tłumy wykwintnej służby
13773 13 | przenikliwym wejrzeniu. Żółtawa jego cera popstrzona. była
13774 56 | ruchomą falą skór pręgowanych, żółtych, płowych, ciemnych, brunatnych
13775 48 | słomy z twarzą wychudłą i żółtym jak kość słoniowa czołem.
13776 56 | skorupnikiem zamorskich żółwiów. Biegnące wzdłuż siedzeń
13777 2 | bocznych izb zdobne były żółwiowcem lub nawet kością słoniową;
13778 1 | barbarzyńcy wyciągają na wojny z żonami i dziećmi... Otóż moja Ligia
13779 1 | siostrze, Pomponii Grecynie, żonie Plaucjusza. W tym domu,
13780 39 | chrześcijańscy mężowie dochowają jej żonom. Ale wyście niepewnini waszych
13781 8 | triclinium. Było niebo, zorze, światło i cisza. Dziewczynę
13782 57 | lub dalej, do Sycylii, my zostaniemy w Rzymie. W tydzień lub
13783 66 | wiarą może ją ocalić. Wszak zostawał tylko ten jeden sposób!
13784 17 | trzeba, abyś sędziwego ojca zostawiał w samotności.~- Jest to
13785 16 | jakie na jej różanym ciele zostawiłby batog, i zarazem chciałby
13786 32 | ci jeszcze chrześcijanie zostawili. Jak można się wahać mając
13787 16 | jednocześnie czuł, że gdyby mu zostawiono wybór: czy być jej niewolnikiem,
13788 28 | wyciągając z jękiem ręce i zowiąc mnie panem i ojcem, ja zaś -
13789 39 | zdarzy niewiasta, którą zowiecie univira. Ale ja ci mówię,
13790 54 | więzienie, po czym oparł ją o zrąb skalny, westchnął jak dziecko,
13791 Epi| zakątkach, co się naprędce zrabować dało. Lecz jego widok zestraszył
13792 39 | niebezpieczeństwo; czasem śniłem, że zrabowano mi rozstawne konie, które
13793 9 | kwieciły się całe gaiki róż zraszanych pyłem fontann, gdzie wejścia
13794 20 | potępiać jego miłość, ale zraża Ligię do niego i utwierdza
13795 27 | nad nim wisi, zamiast ją zrażać do niego, przez samo politowanie
13796 27 | skarżyć, by jej do siebie nie zrazić, że ona jedna jest mu zdrowiem
13797 11 | on sam przestraszył ją, zraził, oburzył i niechże teraz
13798 74 | nie myśl, proszę, że mnie zraziło to, iżeś zabił matkę i żonę,
13799 35 | myślisz, że mnie do niego zrazisz powtarzając z przekąsem
13800 36 | za stosami głazów i przy zrębie świątyni, krzyczeli: "Matricida!
13801 21 | Brzask powłóczył bladą barwą zręby murów. Przydrożne drzewa,
13802 56 | życie, ale o wykazanie swej zręczności. Lanio, dwukrotnie jeszcze
13803 74 | rozproszyć jakimś jednym zręcznym postępkiem lub jednym śmiałym
13804 16 | okazywali się stokroć mniej zręcznymi od Chilona. Tymczasem obok
13805 36 | Ursusie, pilnuj jej jak źrenicy oka, bo to nie tylko twoja,
13806 30 | nie mogę ci źle życzyć: zrób parę butów Sfinksowi, któremu
13807 40 | mnie łatwo, ale wówczas zrobiło się coś takiego, że trwoga
13808 29 | sławny pancerz sarmacki, zrobiony z kopyt końskich, albo na
13809 73 | Hesperyd, niech polne, leśne i źródlane boginki sypią wam kwiaty
13810 27 | Grecynę i Aulusa. Dla Pomponii źródłem nieustannego smutku i nigdy
13811 61 | jak błyskawica, nadzieja, zrodzona z miłości i wiary w miłosierdzie
13812 26 | ją tęsknota, bo oczy jej zrosiły się łzami, lecz wkrótce
13813 69 | połamane przez tortury, nie zrosły się dotychczas. Raz jednak
13814 7 | wieniec z róż. Ze swymi zrośniętymi nad nosem brwiami, z przepysznymi
13815 39 | kwiatów mistycznych i równie zroszone jak kwiaty.~- Tak, Marku!
13816 35 | stoi, rad by go z ziemią zrównać albo zniszczyć ogniem i
13817 30 | gdyby jaki rozgniewany bóg zrównał go z ziemią, dopiero pokazałbym
13818 57 | przyciągnął bliżej i wreszcie, zrównawszy się z świątyńką Libityny,
13819 43 | śmiały, by stanąć na czele zrozpaczonej ludności, stać się to mogło
13820 46 | obecnością swą uspokoił zrozpaczony lud. Lecz Nero ruszył się
13821 13 | między sobą jakieś znaki zrozumiałe dla nich tylko?~- Znaki?...
13822 24 | chciał, by każde jego słowo zrozumiane było jako rozkaz i zastało
13823 50 | zechcecie wysłuchać do końca, zrozumiecie, jakie mam do zemsty powody.
13824 49 | groziłeś mu pretorianami, co zrozumieliśmy my wszyscy i on także.~Tygellinus,
13825 49 | uderzyć, pokazał zęby; dał do zrozumienia, kim jest, i znając tchórzostwo
13826 20 | było to nie tyle wyraźne zrozumienie, ile raczej mętne poczucie
13827 56 | wściekłość i głód. Chwilami też zrywała się taka burza dzikich głosów,
13828 45 | widział w tym wszystkim zrządzenie Chrystusa; poczuł nad sobą
13829 34 | może to pomyślny los tak zrządził, bo inaczej bym nie poznał
13830 17 | pierwszej chwili chciał naprawdę zrzec się poszukiwania Ligii.
13831 35 | lubię trudzić. To wymagałoby zrzeczeń się, a ja się nie lubię
13832 40 | jakby drwiąc, a zarazem zrzędząc, lecz oczy cezara zaszły
13833 35 | nie lubię niczego w życiu zrzekać... Z twoją naturą, podobną
13834 7 | kryje mi cię to peplum. Zrzuć peplum jak Kryspinilla.
13835 7 | wygoda i zwyczaj nakazywały zrzucać togi do uczty. Ciało okrywała
13836 47 | wiersze, po czym znów Nero zrzucał wyuczonym od Aliturusa ruchem
13837 1 | płaczkę. Od śmierci Julii nie zrzuciła ciemnej stoli i w ogóle
13838 56 | rozgrabić jeszcze pozlepiane zsiadłą krwią grudki piasku.~Nadchodziła
13839 60 | alba płonącymi gorączką, ze zsiniałymi ustami, ze strugami potu
13840 71 | wybierze godzinę Piotrową, aby zstąpić z nieba, jako był przyobiecał,
13841 66 | poopuszczali je i poczęli zstępować na dół, tłocząc się w przejściach
13842 71 | zwycięży, i niezmierna pogoda zstępowała mu do duszy.~Droga na miejsce
13843 28 | nazywają łaską, a na mnie zstępuje tylko niepokój i coraz większa
13844 47 | Senecjo pojadą za mną.~Po czym zszedł z wolna z wodociągu, owi
13845 26 | wielce i rzekł:~- Ej, łatwiej żubra z ostępu wywieść...~Winicjusza
13846 59 | Chilo.~Lecz cezar, któremu zuchwała pewność siebie Tygellina
13847 21 | ale wiedział dobrze, że zuchwałe napady zwykle kończą się
13848 45 | czują się bezpieczni, tym zuchwalej pomiatają chrześcijanami.
13849 54 | ból.~Na tę myśl wróciła mu zuchwałość. Utkwił w Winicjusza swe
13850 56 | jak olbrzymi błyszczący żuk. Niemniej słynny retiarius,
13851 2 | różnokolorowych rojów motyli lub żuków. Z góry, przez ogromne stopnie,
13852 29 | pewność siebie i wpadł w zupełne odrętwienie, z którego nie
13853 27 | nie przywiedzie cię do zupełnego upadku i póki nie zaprzesz
13854 7 | wyciągnąwszy szyję, jak żuraw, szeptał tajemniczo:~- Nie
13855 67 | złotowłosa głowa Eunice, wreszcie żurawie, hodowane po ogrodach, poczęły
13856 1 | o bogactwach Wanniusza i zwabieni nadzieją łupów, przybyli
13857 2 | których do olbrzymiego miasta zwabiła łatwość życia i widoki fortuny;
13858 50 | twój Zakon nie zabrania ci zwać mnie bogiem?~- O nieśmiertelny!
13859 30 | konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona. Witeliusza
13860 29 | duszy dowody, którymi będzie zwalczał jego naukę, opierał mu się
13861 56 | chrześcijan, na których chciał zwalić winę klęski.~Dał więc znak,
13862 57 | wylewać się przez wyjścia, zwane vomitoriami, na miasto.
13863 4 | Ligijczyk, którego w domu zwano Ursus, a który w swoim czasie
13864 7 | zbliżył się z instrumentem zwanym nablium, Nero zaś, oparłszy
13865 30 | się nagle z przerażenia, zwarły się zęby, drżenie przebiegło
13866 52 | bólem i wściekłością, a ze zwartych szczęk począł się wydobywać
13867 54 | mu nie odmówi, a ja nie zwątpię."~I biegł do więzienia jak
13868 53 | powstali, w tych, którzy zwątpili, wpłynęły strumienie wiary.
13869 35 | Nie gniewaj się, że cię zwę boską. Jeśli zakażesz, usłucham,
13870 62 | niewolnicza uprzątnęła już tu zwęglone słupy i ciała męczenników.~
13871 36 | cezar, którego zbliżanie się zwiastował z daleka okrzyk tłumów.~
13872 67 | ogrodach, poczęły krzyczeć zwiastując początek dnia, a on jeszcze
13873 21 | samej ziemi lekka mgła, zwiastująca, pogodę. Ludzie, widziani
13874 Epi| panował już jednak ruch zwiastujący nadzwyczajność chwili. Żołnierze
13875 35 | żyjesz? A więc ja pierwszy zwiastuję ci nowinę? Tak! Bądź gotów
13876 54 | nią mówił.~- Dzięki ci. Zwiastujesz mi dobrą nowinę.~- A ty
13877 54 | I biegł do więzienia jak zwiastun dobrej nowiny: Lecz tu czekała
13878 4 | byli zarazem najczęściej zwiastunami śmierci. Toteż z chwilą,
13879 4 | jednak poseł cezara jest zwiastunem nieszczęścia. O ciebie chodzi,
13880 51 | przebaczeniu, i poniekąd związał się nimi. Będzie teraz musiał
13881 25 | Wówczas Go pojmali i związali...~To rzekłszy przyłożył
13882 55 | w nim tylko jedna prośba związana ze sprawami ziemi: aby Winicjusz
13883 34 | Przypominał mu ją ów krzyżyk związany z gałązek bukszpanu, który
13884 68 | popsuć tematu, a tym samym zwiąże ręce Tygellinowi. Nie zmieniło
13885 15 | w twarz posądzając ją o związek z gladiatorem. Sporus przegrał
13886 44 | wszelkich węzłów, które aż dotąd związywały ludzkość w jedną całość.
13887 49 | letnie i szopy zbudowane dla zwie-rząt. Pawie, flamingi, łabędzie
13888 2 | uczernionymi brwiami bajecznie zwiędłą, czymś w rodzaju pożółkłej
13889 7 | bok jak suchą gałązkę lub zwiędły liść. Co się stało? Winicjusz
13890 27 | letnika, pokrytego bluszczem i zwiędłymi powojami, otworzyła mu całą
13891 73 | minie młodość i uroda, gdy zwiędną ciała nasze i przyjdzie
13892 29 | służbie Korbulona? Nic! Czyś zwiedzał porządnie świątynie greckie,
13893 28 | stosunku do klientów, którzy zwiedziawszy się o moim powrocie, zbiegli
13894 36 | owym okręcie, który miał zwiedzić cezar, iż wiezie na dwa
13895 39 | ta moja nie odstąpi, nie zwiedzie i nie przygasi ogniska,
13896 15 | mieście, może nawet niedaleko. Zwiedziłem i sam dużo domów pod pozorem
13897 20 | czym Chilo, którego strach zwiększał się w miarę odległości od
13898 43 | Linusa. Upał lipcowego dnia, zwiększony żarem bijącym od płonących
13899 49 | gnijąc szybko wskutek upałów, zwiększonych jeszcze pożarem, napełniały
13900 67 | Nerona, była ogromna, a zwiększyła się jeszcze bardziej, gdy
13901 17 | lub jakby jej tajemnicę zwierzał temu uśpionemu miastu. Było
13902 26 | ma Rzymian, tam nie ma i zwierzchnictwa.~Tu poprawił ogień i mówił
13903 26 | Bogowie dali Rzymianom zwierzchnictwo nad ziemią - rzekł surowo
13904 27 | gdy mnie wezwał Piotr, mój zwierzchnik, wstąpię do domu tego, aby
13905 52 | powstrzymały surowe rozkazy zwierzchników. Z polecenia ich poczęto
13906 8 | jeszcze na ustach jego pełne zwierzęcej żądzy i palące jak węgiel
13907 66 | oddechem piersi olbrzyma. Głowa zwierzęcia przekręcała się coraz bardziej,
13908 66 | pod kątem ku rozszalałemu zwierzęciu.~Ze wszystkich piersi wyrwał
13909 56 | jęczały z bólu. Drobiazg zwierzęcy wpadłszy w popłoch przebiegał
13910 56 | się i kłębienia grzbietów zwierzęcych. Widowisko straciło pozór
13911 63 | mruczeć, jakby i w jego zwierzęcym sercu ozwała się litość
13912 17 | natury ostrożnym ani myślał zwierzyć mu się ze swych prawdziwych
13913 21 | wozy, na których wieziono zwierzynę. Na drodze i po obu stronach
13914 26 | Mu nigdy nie zbrakło ni zwierzyny, ni grzybów, ni skór bobrowych,
13915 56 | którymi od słupa do słupa zwieszały się girlandy, uwite z róż,
13916 54 | wzrok w różowych obłokach zwieszonych nad Kapitolem i świątynią
13917 17 | jeszcze łatwiej takich, którzy zwietrzywszy u niego pieniądze, zaczęliby
13918 42 | Wiatr wieje z północy i zwiewa dymy w tę tylko stronę.
13919 53 | zamieszka w was. Kamienie zwilgną od łez, piasek przesiąknie
13920 74 | greckie dziewczątka, mające zwilżać woniami stopy gości. Pod
13921 7 | w wazie pełnej werweny i zwilżając nią włosy Ligii.~Po ukończeniu
13922 23 | od czasu do czasu gąbkę i zwilżał nią jego głowę.~Winicjusz
13923 20 | zabijać, chyba że mnie ów Lig zwiódł niegodnie. Lecz Winicjusza,
13924 7 | wreszcie wyrzucił krew ustami i zwisł.~Grzmot oklasków powitał
13925 56 | się nagle krwią i sieć mu zwisła. Lanio skurczył się i skoczył
13926 62 | chwiały się pod nim i ramiona zwisły mu wzdłuż ciała.~- Dla mnie
13927 32 | Miedzianobrody nie będzie zwlekał z wyjazdem. Wyroki śmierci
13928 35 | Wobec tego nie ma mowy o zwłoce. Przeklina Rzym i jego powietrze,
13929 28 | śmiertelnej, sądząc, że zwłóczę dlatego, by tym okrutniejszą
13930 Epi| rosy, krople potu. Począł zwłóczyć. Głosem zarazem drżącym
13931 57 | miasto. Augustianie tylko zwłóczyli czekając, zanim przepłynie
13932 15 | samego posłańca bez zbytniej zwłoki odpiszesz. Zostawiłem cię
13933 19 | jednak posądzasz mnie, że cię zwodzę, tedy ci powiem, zapłać
13934 20 | kształty lub podobne ruchy zwodziły go w ciemnościach co chwila
13935 13 | Nędzarzu, jeśli mnie zwodzisz dla zysku, każę cię zabić
13936 35 | mnie bolą od zdejmowania zwojów z kołków... Bo gdy się jest
13937 19 | wrócić. Brała go ochota zwołać niewolników i kazać im przybrać
13938 28 | ukarałem, bo nie mogłem! Zwoławszy ich trzeciego dnia, rzekłem:
13939 42 | dojechawszy do Ustrinum musiał zwolnić z powodu zatłoczenia drogi.
13940 70 | pusta. Wieśniacy, którzy zwozili jarzyny do miasta, nie zdążyli
13941 66 | bardziej.~Wszystkie spojrzenia zwracały się z natężonym zajęciem
13942 66 | spojrzeń, jakie na niego zwracano, poznał, że najstraszniejsze
13943 49 | niech jego podejrzenia zwrócą się w inną stronę.~Nero
13944 56 | arenę, ja zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę. Wówczas
13945 51 | zdołał ujść, gniew cezara zwróciłby się na mnie. Ale on prędzej
13946 8 | oderwać od Ligii, która zwrócona do niej profilem, ze wzniesioną
13947 66 | by darowano mu życie i zwrócono wolność, lecz widocznie
13948 62 | drżącym ramieniem i palcem zwróconym ku cezarowi. Nagle uczyniło
13949 40 | zachwycano się szczęśliwymi zwrotami, zajmowano się muzyką, teatrem,
13950 36 | Cezarze, imperatorze, witaj, zwycięski! Witaj, niezrównany - synu
13951 2 | spędziłem w Brytanii...~- Bo zwycięskie - dorzucił Winicjusz.~Lecz
13952 2 | Aulusa i jego opowiadań o zwycięstwach, jakie odniósł w Brytanii,
13953 27 | z domu Miriam będzie jej zwycięstwem nad pokusą i złagodzeniem
13954 53 | chociaż wiedział już, że zwyciężą, choć wiedział, co wyrośnie
13955 71 | pracy, o walkach, w których zwyciężał, i kościołach, które po
13956 56 | ręce z prośbą o zmiłowanie. Zwycięzcom rozdano nagrody, wieńce,
13957 35 | korony przeznaczone dla zwycięzców. Czy wiesz, dlaczego ta
13958 57 | że po raz pierwszy został zwyciężony w walce.~"Fortuna zdaje
13959 28 | się życie, różnica między zwyciężonym i zwycięzcą, możnym i biednym,
13960 20 | na stos swoje myślenie, zwyczaje, charakter, całą dotychczasową
13961 7 | znów odurzać. W Rzymie było zwyczajem spoczywać przy ucztach,
13962 41 | więc ja nie mogę żyć życiem zwyczajnym. Ona mi mówi, że nadzwyczajność
13963 66 | jego okrucieństwo, jak jego zwyrodniała wyobraźnia i zwyrodniałe
13964 66 | zwyrodniała wyobraźnia i zwyrodniałe żądze znajdowały jakąś rozkosz
13965 61 | na znajomych i na sprawy życiowe jak przez sen. Wszystko
13966 63 | czekali na niedźwiedzia, życząc sobie w duszy, by widowisko
13967 35 | nogi przez długie lata. Życzę ci wszystkiego, czego sam
13968 36 | nieskończony. Leniwy Petroniusz, życzliwie witany przez tłumy, kazał
13969 74 | później młody Nerwa, zawsze mu życzliwy i oddany, przysłał do Cumae
13970 57 | Petroniusz odetchnął głęboko.~"Życzyłem sobie - myślał - aby umarła
13971 35 | wszystkiego, czego sam sobie życzysz.~- To ci dziękuję, bom myślał,
13972 28 | rzymskim, ale który, jako Żyd, zna stare księgi hebrajskie,
13973 15 | Edypa. Pytałem go też, jako Żyda; czy chrześcijanie a Żydzi
13974 20 | ale chrześcijanie to sekta żydowska. Czemuż zbierają się tu,
13975 20 | Zatybrzu stają świątynie żydowskie, w których w biały dzień
13976 27 | jego narodu Grecy psami żydowskimi nazywają?~- Nie wiem, jak
13977 23 | strach. Od czasu ucieczki żyjąc wśród ludzi pogrążonych
13978 32 | Patrzże, w jakich my czasach żyjemy i jakimi podłymi jesteśmy
13979 60 | przyjdziesz do mnie. Krótko żyłam, ale Bóg dał mi duszę twoją.
13980 74 | złotą przepaską i otworzył żyłę na zgięciu ręki. Krew trysnęła
13981 28 | mój dom, wszystko więc, co żyło, rzuciło się na kolana,
13982 13 | nie może być chciwym na zysk, zwłaszcza na taki, jaki
13983 10 | Winicjusza mówił dalej:~- Zyskaj jej ufność, rozwesel ją,
13984 36 | równie jak i Westynus, zyskali poklask tłuszczy. Dwór był
13985 54 | zgubić. W najgorszym razie zyskamy na czasie.~- Dzięki ci -
13986 56 | zwycięstwa zagarną olbrzymie zyski. Zakładał się sam cezar
13987 56 | odnosili na niej zwycięstwa, zyskiwali najwięcej zwolenników, lecz
13988 29 | nie śmiał mu ręczyć, czy zyszcze przez to od razu Ligię,
13989 22 | jednak naprzód wiedzieć, czy żyw, czy zabit."~Tu przeszło,
13990 59 | bolesne tuniki napojone żywicą, przywiążą do słupów i podpalą...
13991 69 | odnaleźć jeszcze możesz. Oto żywie jeszcze słowo Boże i w Jeruzalem,
13992 44 | szyszek pinij, których ziarnem żywiła się uboga ludność, i odzieży,
13993 18 | wszystko dobrze, ale my tu żywimy jeszcze śmielsze zamysły.
13994 42 | jakieś rozpętanie niszczących żywiołów i wściekłości ludzkiej,
13995 22 | zamieszkiwała ludność wolna, żywiona kosztem państwa, zatem próżniacza,
13996 43 | pożaru: skrzynie i beczki z żywnością, kosztowniejsze sprzęty,
13997 69 | ogniste tchnienie Złości zżegło je, i widział, że walkę
13998 74 | znalazł raz pod drzwiami zziębłe i zapłakane dziecko Afrodyty:
13999 8 | dawna niewolnica, nadto zżyła się z prawem niewoli, a
14000 29 | przejmowało go jakby obawą. Zżymał się sam na siebie, nie mogąc
|