Tom,    Rozdzial

 1  1,22|            nasłuchawszy się wieści o Jurandzie ze Spychowa, nie tylko się
 2  1,23|            Bergowem i zasłyszawszy o Jurandzie, począł płonąć żądzą zmierzenia
 3  1,28|              puściły się z oczu, a w Jurandzie tłumiona dotychczas rozpacz
 4  1,30|                mówił sobie, myśląc o Jurandzie - niech będzie niezgoda,
 5  2,3 |      Krzyżacy wymogli takie pismo na Jurandzie pod groźbą śmierci dziecka.
 6  2,6 |         dzieciach zamrze.~- Jest i o Jurandzie - rzekł łaskawie książę. -
 7  2,6 |        myśląc bez ustanku o Danusi i Jurandzie. Trzeba było jednak zostać
 8  2,7 |         poczęło burzyć się na myśl o Jurandzie.~Wypuścić go, tego ciemięzcę
 9  2,7 |            się znów głos Zygfryda.~- Jurandzie, kara, którą poniosłeś,
10  2,11|              mazowieckim; słyszała o Jurandzie, o uwięzieniu jego córki,
11  2,11| najsłuszniejszą.~Potem znów mówili o Jurandzie, o jego nieszczęsnym losie
12  2,12|           Jesteś w Spychowie! Bracie Jurandzie! Bóg cię doświadczył...
13  2,12|        ludzie odwieźli cię... Bracie Jurandzie! Bracie!!...~I przycisnąwszy
14  2,12|             Bóg wam dopomóż, rycerzu Jurandzie! - rzekła. - To my - my,
15  2,25| niepohamowany płacz głosem:~- Bracie Jurandzie, czego chcecie? Czy chcecie
16  2,31|            tylko o nim, o Danusi i o Jurandzie. Dopytywali się także posłowie
17  2,32|      wszystko, co im było wiadomym o Jurandzie i jego córce, oraz o straszliwych
18  2,36|              zostać w Spychowie przy Jurandzie aż do jego śmierci. Wiadomości
19  2,36|          Zbyszko krótko zabawił przy Jurandzie, który nikogo nie poznawał -
20  2,46|            Zbyszkiem wzięli, albo po Jurandzie ze Spychowa odziedziczyli,