Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |        łzy obfite -i nie mogła dłużej śpiewać. A Zbyszko porwał
 2  1,6 |        słowo wypuszczę, ale na dłużej nie".~Zbyszko zdumiał się
 3  1,17|       aż wreszcie nie~mógł już dłużej ciekawości swej pohamować.~-
 4  1,19|       z nimi skończyć, aby zaś dłużej nie szarpali nam wnętrzności".
 5  1,26| wieczerzą wigilijną czekać już dłużej nie podobna, bo pan tego
 6  1,27|        w piersi miał, żeby się dłużej upierał! Jest też w tym
 7  1,30| szczerze wam rzekę: nie mogłem dłużej żyć. Wspomnijcie, jakoście
 8  1,32|     może aż do wieczora albo i dłużej. Więc w pierwszej chwili
 9  2,5 |  Okrutna walka przeciągała się dłużej nad zwykłą miarę. Na krużgankach
10  2,9 |      więc stary, nie mogąc już dłużej wytrzymać, rzekł:~- Wola
11  2,15|        zatrzymując się nigdzie dłużej, niż było dla wypoczynku
12  2,25|      katowsku, i że gdyby była dłużej pozostała w tych strasznych
13  2,29|      tam szukać przygód, bo im dłużej służyć nie chcę.~- Albo
14  2,34|        wóz alibo przewóz, gdyż dłużej nie lża nam tak żyć...~I
15  2,44|        zupełnie i nie mógł już dłużej wylegiwać się w łożu. Maćko
16  2,47|  zapytał:~- Długo zabawicie?~- Dłużej niż zwykle, bo się w Płocku
17  2,47|   zapowiedział, że może zabawi dłużej niż zwykle, i istotnie zabawił
18  2,47|     zwykle, i istotnie zabawił dłużej, gdyż przez pół roku nie
19  2,51|     tle boru, nie pozwalał już dłużej wątpić, że tkwi przed nim
20  2,52|     tle boru, nie pozwalał już dłużej wątpić, że tkwi przed nim