Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |          krwią i stęknął trochę z bólu w piersiach.~- Ciężko was
 2  1,9 |        tymczasem brał się nieco z bólu za bok, ale widocznie myślał
 3  1,12| rozumiejąc, o co chodzi, i - mimo bólu, który sprawiało mu każde
 4  1,13|         się przekręcać i syczeć z bólu, ale tkał palce coraz głębiej,
 5  1,16|        skowytały im w piersiach z bólu, z gniewu i zazdrości, gdyż
 6  1,21|     radości nie czuł prawie wcale bólu w zwichniętym ramieniu.
 7  1,22|       ręką, ni nogą bez wielkiego bólu we wszystkich kościach poruszyć.
 8  1,23|           usłyszawszy okropny ryk bólu, wspiął konia - i pomknął
 9  1,23|          spytał Lowe.~- Nie czuję bólu, ale nie czuję i ręki -
10  1,32|          o tym wyło w nim serce z bólu, jak wyje wilk, uczuwszy
11  1,32|        żelazna obręcz. Nagła fala bólu, łez, tęsknoty, niedoli
12  2,2 |         ciąży krwi ludzkiej, dużo bólu, dużo łez... I ja, gdy chodziło
13  2,5 | zaskowyczało w nim z rozbudzonego bólu i chwycił go po prostu szał
14  2,5 |         takim uniesieniu, w takim bólu, że aż chwilami słowa urywały
15  2,7 |         wówczas, gdy oszalałego z bólu i wściekłości rycerza splątano
16  2,11|     chwili wyraz tak niezmiernego bólu, że litościwe serce Jagienki
17  2,17|      zapiekło zniecierpliwienia i bólu, że jął znów rzucać wiórami
18  2,23|          serce skowyczało w nim z bólu i wściekłości na myśl, w
19  2,28|      umiał ów lud inaczej swojego bólu wypowiadać.~Atoli Jurand,
20  2,34|         się w nim serce z nagłego bólu.~- Chłopie! miej Boga w