Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       ubogim, wolno będzie choć wina z klasztoru przynieść.~-
 2  1,5 |        winem trzeba go zalewać. Wina dawajcie! Pojedziemy na
 3  1,5 |        ciebie jeszcze pokropię. Wina dajcie i niech żywie miłość
 4  1,5 |      panie - rzekł Maćko - była wina, musi być kara, bo inaczej
 5  1,5 |       świecie. Jeno jest i moja wina, iżem przyrodzonej zapalczywości
 6  1,5 |         hodowała go wojna. Moja wina, miłościwy królu, bom mu
 7  1,11|    weselej.~- A może byście się wina słodkiego napili?~- Poćciwa
 8  1,11|  rozbity nos! a masz! a masz!~- Wina! - zawołał rozochocony dziedzic
 9  1,15|         ławie i kazał przynieść~wina, po które skoczyła Jagienka.
10  1,19|     jakby to była wyłącznie jej wina, ze go napastowały pokusy
11  1,19|      siedząc przy drodze.~Czech wina jednak nie dał i znów jechali
12  1,19|        panie, nie chciał mi dać wina, a po wtóre dlatego, że
13  1,21|   zdjęto mu hełm i wlano do ust wina, wnet otworzył oczy, oprzytomniał -
14  1,25|    jakowegoś wesela, przyniosła wina - więc pili następnie wino.
15  1,27|     Wlałem mu dzbaniec grzanego wina w gębę - odrzekł ksiądz
16  2,1 |      nie jest - nie nasza w tym wina, ale raczej wola Pana naszego,
17  2,10|     płocie wołową mecherę pełną wina albo miodu - rzekł - i jeśliby
18  2,16| zakrzyknął Maćko.~- Ja - i moja wina. Ale teraz musi się pokazać,
19  2,31|      miski i nalewać jej wody i wina. Służąc, mimo woli spoglądał