Tom,    Rozdzial

 1  1,12|   głowa na pajęczych nogach?~I uczuł, że pod żelaznym czepcem
 2  1,12| usłyszał szum sosen, na twarzy uczuł silny powiew, ciągnący od
 3  1,19|     Jagience, iż teraz dopiero uczuł, jaka przy niej była radość,
 4  1,19|     było popuściło" - ale wnet uczuł, że to nieprawda i że nie
 5  1,23|        balsam.~Hugo de Danveld uczuł widocznie potrzebę uprawiedliwienia
 6  1,30|         że Zbyszko, lubo zrazu uczuł ulgę, jaką sprawia zawsze
 7  2,5 |     raz i drugi oczyma i nagle uczuł się ogromnie samotnym. Wszystkie
 8  2,7 |        zatrzymał się, albowiem uczuł, że dzieje się z nim coś
 9  2,7 |      było nad jego stare siły. Uczuł też, że czoło pokrywa mu
10  2,7 |       pies pod płotem.~Tu znów uczuł brak oddechu, taki jak poprzednio,
11  2,8 |    dłonie, w których widocznie uczuł swędzenie. Wreszcie z ust
12  2,22| ukłucia, ile dlatego, że nagle uczul okrutny i niewypowiedziany
13  2,27|       okropnym przestrachem. I uczuł, jak włosy zjeżają mu się
14  2,31|       de Lorche i na ten widok uczuł na niego gniew w duszy.
15  2,33|         ani jednego zamku, ale uczuł, że przeciw sile stanęła
16  2,51|      zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a w ręku
17  2,51|       dzień, i po raz pierwszy uczuł, jaką niezmierną odpowiedzialność
18  2,52|      zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a w ręku
19  2,52|       dzień, i po raz pierwszy uczuł, jaką niezmierną odpowiedzialność