Tom,    Rozdzial

 1  1,6 |  dotrzymać, nawet nie przyjdzie staremu panu z Tęczyna do głowy.~
 2  1,18|  Jagienkę, która przyjęła go po staremu pokłonem, ucałowaniem ręki -
 3  1,26|     siła gości u księstwa?~- Po staremu: jest dość!~- A dziedzica
 4  2,1 |  zelżony, aż wreszcie ruszył ku staremu Zygfrydowi i widocznie czując,
 5  2,6 |       poprowadzi ich na ratunek staremu panu. Straże czuwały wszędy,
 6  2,6 |       ich poprowadzi na ratunek staremu panu, i radowali się, albowiem
 7  2,6 |       była uciecha - rzekł - to staremu panu z Bogdańca! I umiałby
 8  2,8 |    cieszyć. Nie brakło jednakże staremu powodów i do niepokoju.
 9  2,8 |       krótka pociecha. Chodziło staremu mocno o mienie, ale chodziło
10  2,8 |          chciałem rzec, jakom i staremu panu z Bog-~dańca mówił,
11  2,11|          i zjazdy się w nich po staremu odprawują, a Krzyżaków,
12  2,21|       miłościom mówiłem już, że staremu komturowi popsowało się
13  2,21|     ocalał, a przy tym dał czas staremu komturowi do przezpiecznej
14  2,23|        byś i ruszył przed nami. Staremu Jurandowi też by trza oznajmić,
15  2,24|   wczorajszego dnia z Arnoldem. Staremu rycerzowi jednak, chociaż
16  2,25|        powiedzieć - myślał - że staremu panu z Bogdańca z opiekuństwa
17  2,25|         ale nie chcąc przydawać staremu męczennikowi boleści do
18  2,29| Malborgu tak: "Weźmiecie gardło staremu rycerzowi z Bogdańca, to
19  2,41|         snem cudownym. Jednakże staremu rycerzowi śpieszyło się