Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |  wybuchnąć okropnie.~Powała zaś spostrzegł to i mając dobre serce,
 2  1,8 |         daleka dymy spychowskie spostrzegł, wnet żegnał się i do patrona
 3  1,14|         spojrzał przez łozinę i spostrzegł przed sobą jakoby tuman
 4  1,19|          nic by to było. Ale on spostrzegł, że mu się "cni" za tym,
 5  1,30|    który znając lepiej Juranda, spostrzegł, iż dzieje się z nim coś
 6  1,32|     całkiem ciemna, więc Jurand spostrzegł, że osady drżą im jednak
 7  2,5 |      szponami. Pomimo swej siły spostrzegł się również, że nie dorównywa
 8  2,10|   przeprawie i dalszej podróży, spostrzegł to jednak, ale pochwalił
 9  2,22| wychodzi z pochew.~Lecz Zbyszko spostrzegł to i rzekł:~- Nie! Tobie
10  2,24|      zawołał Zbyszko.~I dopiero spostrzegł, że oczy jej są nieprzytomne
11  2,26|      Idź! idź!~Ale w tej chwili spostrzegł, że z drugiej strony ma
12  2,27|       nie do rzeczy odpowiadać, spostrzegł, iż nie tylko umysł jej
13  2,27|       mniej pośpieszny. Zbyszko spostrzegł to natychmiast i po niejakim
14  2,27|     targnął nim nagły niepokój, spostrzegł bowiem, że twarz jej czyni
15  2,31|    zmieniał przed księżną misę, spostrzegł zapatrzoną i jakby wniebowziętą
16  2,32|     miał co na to odrzec, a gdy spostrzegł przy tym, że król poczyna
17  2,43|      nawet obojętnie, i ani się spostrzegł, jak słowa jego stawały
18  2,51|        królewskiej, a tymczasem spostrzegł wkrótce, że to Polacy prą,
19  2,52|        królewskiej, a tymczasem spostrzegł wkrótce, że to Polacy prą,