Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |      Bóg!~Słowa te uspokoiły do reszty księżnę, więc zwróciła rozmowę
 2  1,4 | Wybaczcie, szlachetny panie. Do reszty rozwydrzyło mi się chłopisko
 3  1,5 |     umiał, być może, że Zbyszko reszty zapomniał, dość że całego "
 4  1,5 |       się zadość, nie należy do reszty zrażać potężnego monarchy,
 5  1,6 | jeździli aż do Prus, to póki do reszty nie zesłabniecie, uczyńcież
 6  1,11|        to Jagienka, chcąc go do reszty rozweselić, złożyła dłoń
 7  1,15|        Jagienka stropiła się do reszty, tak że opat ulitował się
 8  1,20|       zza spódnicy, bo mi ją do reszty oberwiesz.~Więc Danusia
 9  1,24|        stanie, a jeśli nie - to reszty w Ciechanowie albo w Warszawie
10  1,25|         którego z sąsiadów, aby reszty dni pomiędzy swoimi dożyć.
11  1,25| Zbyszkowi, i Danusi, i sobie do reszty serca przez prędkie pożegnanie
12  1,25|    głowę. Widok ten wzruszył do reszty pana de Lorche, który oświadczył,
13  1,27|        przewodnikiem na ratunek reszty orszaku. Po drodze myślał,
14  1,28|       głowie by się mu mogło do reszty pomieszać". Więc wolała~
15  2,1 |      jak płomień, więc chcąc do reszty zdeptać nieszczęśnika, posunął
16  2,8 |      ostatku sił uczynił, to do reszty ich rozjadło... Mój pan
17  2,8 |       Czechu stopniało serce do reszty:~- I tobie, Hlawo.~Rozmowa
18  2,23|        Zygfryda, zaniepokoił do reszty prostodusznego olbrzyma.~-
19  2,37|     Zbyszko. - Bóg widzi, że do reszty bym ska-piał w Bogdańcu.